«Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ»

του Επισμηναγού (Ι) ε.α. Γεωρ. Β. Κασσαβέτη,

τ. Κυβερνήτου Ολυμπιακής Αεροπορίας

Συμπληρώθηκαν ήδη 43 χρόνια από την εισβολή και την κατοχή του 38% της Κύπρου από την Τουρκία κι ακόμη δεν έχομε πληροφορηθεί –κι απ’ ότι φαίνεται δεν πρόκειται να πληροφορηθούμε ποτέ– ποιοι ευθύνονται για τα τραγικά αυτά γεγονότα.
Επί χρόνια ακούμε τα ίδια και τα ίδια, ότι δηλαδή για όλα φταίει ο δικτάτορας Ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης. Να συμφωνήσουμε ότι εκείνος έδωσε την αφορμή, με το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου. Όμως όλοι οι υπόλοιποι είναι αθώοι; Αθώος ο Μακάριος με την αρχομανία του, τις ερωτοτροπίες του με τη Σοβιετική Ένωση, τον εφοδιασμό της Κυπριακής Εθνοφρουράς με τα Ρωσικά καλάσνικοφ και την εκδίωξη της ΕΛΔΥΚ από την Κύπρο; Αθώα και η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος μετά τη Μεταπολίτευση με το ψευδεπίγραφο και προδοτικό σλόγκαν της «Η Κύπρος κείται μακράν»; Εν τοιαύτη περιπτώσει γιατί τα κόμματα που άσκησαν ή ασκούν την εξουσία όλα αυτά τα χρόνια δεν δίνουν στη δημοσιότητα τα πορίσματα του «φακέλλου της Κύπρου»; Ποιους επί τέλους προστατεύουν; Μεταξύ των τερατολογιών που ακούμε κάθε Ιούλιο και μάλιστα από σοβαρούς ανθρώπους είναι και η εξής:

«Την παραδοχή ότι η Κύπρος κείται μακράν ενέπνευσαν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή οι ηγήτορες των Ενόπλων Δυνάμεων».

Πρόκειται περί χαρακτηριστικής περιπτώσεως λασπολογίας, ιστορικής διαστρέβλωσης και μετακύλισης ευθυνών. Και το ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα παρουσιάζουν οι πραγματικοί και κυρίως υπεύθυνοι της τραγωδίας της Κύπρου, ως και οι ιδιοτελείς οπαδοί τους, αποδεικνύεται από τα εξής πραγματικά και αδιαμφισβήτητα γεγονότα:

1. Από τις αρχές της δεκαετίας του 60 ένα από τα σχέδια επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας ήτο και το Σχέδιο «Κ» (Κύπρος), το οποίο προέβλεπε συγκεκριμένες αποστολές των αεροσκαφών της Πολεμικής μας Αεροπορίας στην Κύπρο, σε περίπτωση απειλής της. Αν λοιπόν η Κύπρος ήταν εκτός εμβέλειας των αεροσκαφών της, τι έννοια είχε η εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου από την Πολεμική Αεροπορία και οι τακτικές ασκήσεις των πιλότων της πάνω σ’ αυτό;
2. Στη σύσκεψη των Αρχηγών των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, που έλαβε χώρα στο γραφείο του Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγού Γρηγ. Μπονάνου την 21η Ιουλίου 1974, ο τότε Αρχηγός του ΓΕΑ αείμνηστος Πτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου είχε πει επιγραμματικά τα εξής: «Εφ’ όσον τούτο επιτάσσει το ύψιστο της πατρίδος συμφέρον, η Αεροπορία είναι καθ’ όλα ετοίμη. Άπαντα τα υπ’ αυτής διατιθέμενα αεροσκάφη, είναι έμφορτα πυρομαχικών, τα δε πληρώματα έχοντα πλήρη γνώσιν των λεπτομερειών της αποστολής των και των στόχων, αναμένουν την διαταγήν απογειώσεως». ( Βλέπε απόρρητη έκθεση του Πτεράρχου Αλεξ. Παπανικολάου προς τον Πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή 20.9.1974 σελ.14). Οίκοθεν νοείται ότι όταν ο Αρχηγός του ΓΕΑ διαβεβαίωνε το Πολεμικό Συμβούλιο ότι οι πιλότοι του ήσαν καθ’ όλα έτοιμοι να εκτελέσουν την αποστολή τους, εννοούσε ότι η αποστολή αυτή ήταν στην Κύπρο, διότι η Κύπρος είχε δεχθεί την επίθεση από την Τουρκία.
3. Και το ότι για τον τότε Αρχηγό του ΓΕΑ «η Κύπρος δεν υπήρξε μακράν» αποδεικνύεται και από το εξής: Ακόμη και για τα αεροσκάφη F-84F, τα οποία είχαν πρόβλημα καυσίμου επιστροφής, υπήρχε διακρατική συμφωνία με κράτος της Μέσης Ανατολής, βάσει της οποίας τα αεροσκάφη αυτά μετά την αποστολή τους στην Κύπρο θα προσεγειώνοντο σε συγκεκριμένο αεροδρόμιο του κράτους αυτού, θα ανεφοδιάζοντο με καύσιμα και θα επέστρεφαν στην Ελλάδα.
4. Αλλά και πέραν όλων αυτών, το γεγονός το οποίο αποδεικνύει απεριφράστως ότι το σλόγκαν « Η Κύπρος είναι μακράν» είναι επινόηση της πολιτικής ηγεσίας της Μεταπολιτεύσεως αποδεικνύεται από το εξής αδιαμφισβήτητο γεγονός, το οποίο γνωρίζει όλος ο αεροπορικός κόσμος. Πολλώ δε μάλλον όλοι εμείς οι πιλότοι που καθίσαμε, δεμένοι με τις ζώνες ασφαλείας, μέσα στα πολεμικά αεροσκάφη, υπό θερμοκρασίες 45 βαθμών, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο φώς της ημέρας, επί 72 ημέρες, ήτοι από τις 20 Ιουλίου έως στις 30 Σεπτεμβρίου του 1974, αναμένοντας με έκδηλη χαρά την πολυπόθητη διαταγή απογειώσεως, η οποία και όταν ήλθε, ανακλήθηκε. Πρόκειται για τη διαταγή αποδεσμεύσεως, την οποία έδωσε ο τότε Α/ΓΕΑ στα 12 αεροσκάφη F-84F, τα οποία στάθμευαν στο αεροδρόμιο του Καστελλίου Πεδιάδος Κρήτης και τα οποία είχαν ως στόχο την προσβολή της τουρκικής αποβατικής δύναμης. Δυστυχώς η διαταγή απογειώσεως των αεροσκαφών αυτών, η οποία δόθηκε δύο φορές από τον Αρχηγό του ΓΕΑ , μεταξύ 11ης και 12ης πρωινής ώρας της 22ας Ιουλίου, ανακλήθηκε και τις δύο, με εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας Φαίδωνα Γκιζίκη. (Βλ. Απόρρητη Έκθεση Πτεράρχου Παπανικολάου προς Κ. Καραμανλή σελ. 17). Πως και γιατί ο τότε Πρόεδρος ματαίωσε τη διαταγή του Α/ΓΕΑ, ίσως δεν θα το μάθουμε ποτέ. Πάντως κοινή πεποίθηση όλων των καθ’ οιονδήποτε τρόπο εμπλεκομένων στα γεγονότα του Ιουλίου του 1974 είναι η εξής. Αν η διαταγή του Πτεράρχου Παπανικολάου είχε εκτελεσθεί, η Κύπρος θα είχε μείνει αλώβητη και η Τουρκία θα είχε υποστεί τη μεγαλύτερη ταπεινωτική ήττα στην ιστορία της.

Εκ των ως άνω ευθέως συνάγεται ότι η ευθύνη για τη διχοτόμηση της Κύπρου, πέραν της αφορμής η οποία έδωσε την ευκαιρία της επέμβασης στους Τούρκους, βαρύνει αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία της Μεταπολιτεύσεως. Και η ευθύνη γίνεται μεγαλύτερη αν σκεφθεί κανείς ότι κατά τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν σαφώς υπέρτερες των τουρκικών. Ιδιαίτερα η Πολεμική Αεροπορία, η οποία πρωταγωνιστεί στους σύγχρονους πολέμους, διέθετε μια ετοιμοπόλεμη Μοίρα υπερσύγχρονων αεροσκαφών F-4 (Phantoms), τη στιγμή που η Τουρκία διέθετε τα πρώτης γενιάς αεριωθουμένων αεροσκαφών F-100. Ανασκοπώντας κανείς τη σύγχρονη ιστορία της χώρας, με λύπη του διαπιστώνει ότι όλοι οι πολιτικοί ηγέτες των τελευταίων 100 ετών, με εξαίρεση τον Ιωάννη Μεταξά, πάσχουν από μια απάδουσα με την ιστορία του τόπου ηττοπάθεια, η οποία ενδεχομένως έχει τις ρίζες της στην εκτέλεση των έξι (6), στους οποίους χρεώθηκε η ευθύνη για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Όλοι τους απέφυγαν τον πόλεμο, όπως ο διάβολος το λιβάνι, φοβούμενοι ένα νέο Γουδί. Έτσι εξηγείται γιατί άλλοι εγκατέλειπαν την Κύπρο αβοήθητη με το βολικό και προδοτικό πρόσχημα «Η Κύπρος κείται μακράν», άλλοι επέτρεπαν στο τουρκικό ερευνητικό σκάφος ΣΙΣΜΙΚ, να αλωνίζει ανενόχλητο ανάμεσα στα ελληνικά νησιά, ικανοποιούμενοι με το βολικό σλόγκαν τους «Μη Πόλεμος» και άλλοι έδιναν εντολή «εξαφανίστε την σημαία από τα Ίμια και πείτε ότι την πήρε ο άνεμος» και ευχαριστούσαν τους προστάτες μας Αμερικανούς, που μας υπέδειξαν την ταπείνωση, για να αποφύγουμε τον πόλεμο.

Όλοι τους εφήρμοσαν κατά γράμμα το πρώτο μέρος του λόγου του Περικλέους προς τους Αθηναίους «Είναι ανοησία να πολεμά κανείς, όταν ευτυχεί και όταν έχει τη δυνατότητα να μην πολεμήσει». Κανείς τους όμως δεν προχώρησε λίγο παρακάτω που ο Περικλής λέγει «Εάν όμως κινδυνεύει η ανεξαρτησία του, πρέπει να πολεμήσει. Όποιος αποφεύγει τον κίνδυνο είναι πιο αξιοκατάκριτος από εκείνον που τον αντιμετωπίζει».

Κλείνοντας το σύντομο αυτό σημείωμα, με εύλογη αγωνία για το μέλλον αυτής της χώρας, εκφράζω το ερώτημα: Θα βρεθεί κάποιος πολιτικός, απ’ αυτούς που κυβερνούν ή θα κυβερνήσουν την χώρα, να πάρει στα σοβαρά την υπόθεση της Εθνικής Αμύνης της χώρας; Κανείς επί τέλους δεν σκέπτεται, ότι όταν επιτρέπουμε στην αρπακτική Γείτονα να υπεξαιρεί εδάφη μας, όταν η πολεμική μηχανή της είναι υποδεέστερη της δικής μας, τι πρόκειται να συμβεί, όταν σε λίγα χρόνια θα διαθέτει αεροπλανοφόρο, πυραύλους μεγάλης εμβέλειας S- 400 και αρκετές Πολεμικές Μοίρες με υπερσύγχρονα αεροσκάφη F-35 (Stealth); Έναντι όλων αυτών εμείς τι θα αντιπαρατάξουμε; Την ένδοξη ιστορία μας; Η μήπως θα εκλιπαρούμε την βοήθεια του κοινού;