6η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ: ΕΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟΣ, Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΑΣ ΝΑΥΤΙΚΟ !

Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου το Πολεμικό Ναυτικό εορτάζει τον προστάτη του Άγιο Νικόλαο. Ο Άγιος Νικόλαος, αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο θαυματουργός είναι ένας από τους πιο αγαπητούς Αγίους σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. 

Στην Ελλάδα, ο Άη-Νικόλας τιμάται ως προστάτης των ναυτικών, οι οποίοι διηγούνται πολλά θαύματα του Αγίου στην θάλασσα. 

Άλλωστε, η ημερομηνία της εορτής του εμπίπτει στη χειμερινή περίοδο, οπότε η θάλασσα γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνη και η επίκληση του Αγίου εντονότερη.

Η ναυτική μας παράδοση θέλει το εικόνισμα του Αγ. Νικολάου σε όλες τις γέφυρες των πλοίων πολεμικών και εμπορικών.

Ο Άγιος Νικόλαος Αρχιεπίσκοπος Μύρων Λυκίας, ο θαυματουργός τιμάται στις 6 Δεκεμβρίου. Γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Αρχαίας, καθαρά Ελληνικής, Λυκίας και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και Μεγάλου Κων­σταντίνου.

Ήταν από πολύ πλούσια οικογένεια και όταν έμεινε ορ­φανός σε νεαρή ηλικία, διέθεσε όλη την περιουσία του σε φτωχούς και σε ορφανά παιδιά. 

ήταν πολύ δραστή­ριος στο Χριστιανικό και φιλανθρωπικό του έργο φυλακίστηκε, όμως ελευθερώθηκε αργότερα μαζί με πολλούς Χριστιανούς από τον Μ. Κωνσταντίνο και έμεινε στον Αρχιε­πισκοπικό του θρόνο έως την κοίμησή του, το 330 μ.Χ.

Ο τάφος του βρίσκεται στο υπόγειο τμήμα μιας μισοερειπωμένης εκκλησίας του 4ου αιώνα (η πρώτη εκκλησία του Αγίου Νικολάου) στην περιοχή της Αρχαίας Λυκίας, στην πόλη Μύρα, η οποία στην σημερινή «Τουρκία» (την Σκλαβωμένη ΕΛΛΑΔΑ!) ονομάζεται Ντεμρέ και είναι απένα­ντι από την Ρόδο.

Εκεί, μέσα σε μία θολωτή κοιλότητα είναι τοποθετημένη μία υπέροχη σαρκοφάγος με σκαλιστό μάρμαρο, όπου υπήρχαν τα λείψανά του. 

Ένα άνοιγμα στο μαρμάρινο φέ­ρετρο μαρτυράει την ιερόσυλη επέμβαση Ιταλών εμπό­ρων κατά τον 10ο αιώνα, που για να προστατέψουν όπως ισχυρίστηκαν, τα λείψανα του Αγίου από τους μουσουλμά­νους κατακτητές, τα μετέφεραν στο Μπάρι της Ιταλίας, όπου βρίσκονται έως σήμερα, τουλάχιστον στο μεγαλύτε­ρο μέρος τους. 

Προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για να επιστρέψουν στην Ελλάδα (όπου ανήκουν) από τον μα­καριστό και αξέχαστο «Χριστόδουλό μας», σε συνεννόηση με τον πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ και το Βατικανό, δυστυχώς, απέτυχαν.

Στο μαρμάρινο κάλυμμα του φερέτρου, είναι σκαλισμέ­νη η σιλουέτα του Αγίου, ενός ψηλόλιγνου γέροντα που κρατάει με προστατευτική αγάπη στην αγκαλιά του ένα παιδί, γιατί θεωρείται και Προστάτης της Νεολαίας. 

Κι’ αυ­τό, από ένα θαύμα που είχε γίνει, όταν ο Άγιος προστάτευσε τρεις νεαρούς σπουδαστές, οι οποίοι πήγαιναν από τα Μύρα στην Σχολή της Αλεξάνδρειας, από έναν φονιά παν­δοχέα. 

Άλλος ένας θρύλος λέει ότι, όταν ένας πλούσιος άρ­χοντας που είχε πτωχεύσει, προσπάθησε να εκπορνεύσει τρεις νεαρές κόρες του για να έχει «εισόδημα», ο Άγιος τις προίκισε με 100 χρυσά φλουριά την κάθε μία και έτσι, αφού παντρεύτηκαν, γλίτωσαν από την ηθική εξαθλίωσή τους. (ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΗΝ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ! Τούς έρριχνε τα βράδια μέσα απο τα ανοικτά τους παράθυρα σακκούλια

Λόγω της γενναιοδωρίας του, σε πολλές χώρες οι Χρι­στιανοί έχουν ως έθιμο, τα δώρα που παίρνουν τα Χριστού­γεννα τα μικρά παιδιά, να θεωρούν ότι τους τα στέλνει ο Άγιος Νικόλαος  το ανάλογο έθιμο με τον δικό μας Άγιο Βασίλη την Πρωτοχρονιά, ο οποίος συμπτωματικά γεννήθηκε το 330 μ.Χ., δηλαδή την χρονιά που πέθανε ο Άγιος Νικόλαος.

Ως Επίσκοπος Μύρων ο Άγιος ταξίδεψε από τα Πά­ταρα στα Ιεροσόλυμα για προσκύνημα, αλλά όταν το καράβι είχε ανοιχτεί στο πέλαγος, ξέσπασε μια ξαφ­νική και τρομερή καταιγί­δα. Με δικές του προσευ­χές κόπασαν τα κύματα και έσωσε τους ναυτικούς από βέβαιο πνιγμό και από τότε όλοι οι ναυτικοί που βρί­σκονται σε κίνδυνο παρα- καλούσαν τον Άγιο να τους σώσει και πάντα επαναλαμ- βανόταν το θαύμα. 

Γι’ αυτό και θεωρείται ο Προστάτης των Ναυτικών μας. 

Και όχι μόνο προστάτης των ψα­ράδων, του Εμπορικού Ναυτικού και της Ακτοπλο­ΐας, αλλά και του Πολεμι­κού μας Ναυτικού.

Στην Πίστη του Ελληνι­κού Ορθόδοξου Λαού μας, ο Άγιος Νικόλαος συνδέεται με την Αρχαία Ελληνική παράδοση του Θεού της Θάλασσας, του Ποσειδώνα. 

Και εκεί φαίνεται η συνέχεια και το πέρα­σμα της Αρχαιότητας μέσα στην Ορθοδοξία, καθώς και το δέσιμο της Αρχαίας με την Νέα Θρησκεία.

Στο Αρχαίο Αττικό Ημερολόγιο έχουμε τον μήνα «Ποσειδεώνα» που αντιστοιχεί στον Δεκέμβριο. Μάλιστα, στις 8 του μήνα (Δεκεμβρίου), γιόρταζαν τα «Ποσείδεα» προς τιμήν του Θεού Ποσειδώνα, προστάτη των θαλασ­σών! 

Δηλαδή η θάλασσα, πά­ντα είχε έναν Άγιο ή Θεό Προ­στάτη, λόγω της τεράστιας ση­μασίας που είχαν οι θάλασσές μας, για την επιβίωσή μας ως Φυλή και ως Έθνος.

Και στην Ελλάδα όταν λέμε «Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ» εννοούμε το «ΑΙΓΑΙΟ»! Το ίδιο και στην Αρχαιότητα, όπως οι εκφρά­σεις «Ελληνική Θάλασσα», «Ημετέρα Θάλασσα», «Από Θαλάσσης της Ελληνικής», «Της Νυν Ελληνικής Θαλάσ­σης», «Η καθ’ Ημάς Θάλασσα», «Η Καθεαυτό Ελληνική Θάλασ­σα», με τις οποίες οι πρόγονοί μας υποδήλωναν πάντα το ΑΙ­ΓΑΙΟ!

Ο Τζων Άντον είχε γράψει: «Πιθανολογείται ότι η αρχέτυ­πη απελευθέρωση και ανάπτυ­ξη του ΝΟΥ, που επετελέσθη στην ιστορία του ανθρώπου, έγινε στην περιοχή του ΑΙΓΑΙ­ΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ, του ΑΓΙΟΥ ΑΙ­ΓΑΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ»!!! Κι αυτό το ΠΕΛΑΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙ­ΚΟ!

[Πηγή:'εθνικισμός']

Συντακτική ομάδα "ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ"