Α κ ρ ι β ώ ς ΕΤΣΙ δέν είναι; (2)

Από την στιγμή που συμβαίνει αυτό, όλα τα υπόλοιπα είναι εύκολα. 

Ηγέτες των Ελλήνων δεν θα γίνουν κάποιοι που αγωνιούν ν' αποδείξουν ότι είναι οι άριστοι των Ελλήνων. 

Το μόνο που προσπαθούν ν' αποδείξουν είναι ότι είναι καλύτεροι από τον εξίσου άχρηστο, τον οποίο τα ΜΜΕ βάζουν απέναντί τους.

Ο "πήχης" δηλαδή είναι εξαιρετικά χαμηλός. Από τη στιγμή που δεν είναι όλοι ίδιοι, κάποιος θα είναι χειρότερος. Κάποιος από τους συμμετέχοντες θα είναι ο χειρότερος για τον τηλεθεατή και αυτός θα εισπράξει την αρνητική του ψήφο. 

Αυτό δεν έχει σχέση με αντικειμενικά κριτήρια. Όλοι μπορεί να λένε τα ίδια πράγματα, αλλά δεν είναι όλοι συμπαθείς προς όλους. 

Μπορεί κάποιος να είναι αντιπαθής για χιλιάδες άσχετους λόγους. Από τον τρόπο που μιλάει μέχρι τον τρόπο που ντύνεται.

Με αυτήν τη λογική ψηφίζει πλέον ο πολίτης. Έχει γίνει ένας καταναλωτής, που συμμετέχει σε ένα πανεθνικό τηλεμάρκετινγκ. 

Διαλέγει ανάμεσα στο "κουτί" με το ΠΑΣΟΚ και στην "κουρτίνα" με τη ΝΔ. Διαλέγει ανάμεσα στις δύο επιλογές που διαθέτει. 

Δεν γνωρίζει τίποτε άλλο εκτός από αυτά που του δείχνουν. 

Διαλέγει με τη "βοήθεια του κοινού", που αποκαλύπτεται από τα γκάλοπ. Τίποτε δεν τον ενδιαφέρει. Άνθρωποι, τους οποίους δεν εκτιμά και δεν θα τους εμπιστευόταν ποτέ και για τίποτε, τους αφήνει να τον κυβερνάνε. 

Άνθρωποι, που δεν αντιπροσωπεύουν τίποτε. Άνθρωποι, που απλά κληρονόμησαν από τους πατέρες τους τα ονόματά τους και κάνοντας εξυπηρετήσεις σε καναλάρχες και ιμπεριαλιστές, διεκδικούν την εξουσία. 

Άνθρωποι ανεπάγγελτοι. Άνθρωποι, που από τη "γλυκιά" ζωή στα αμερικανικά κολέγια μπήκαν κατ’ ευθείαν στα οικογενειακά τους "μαγαζιά".

Τα αποτελέσματα είναι αυτά που βλέπουμε. 

Τον ελληνικό λαό τον κυβερνά ένας Καραμανλής, που φέρεται λες και κάνει το "αγροτικό" του, απλά και μόνον επειδή η οικογένειά του δεν θέλει να χάσει το μερίδιο της στην εξουσία. 

Αυτόν αντιπολιτεύεται ένας Παπανδρέου, που, χωρίς το όνομά του, θα σκούπιζε συνεδριακούς χώρους για βιοποριστικούς λόγους και όχι για συμβολικούς. 

Συμπρωταγωνιστής αυτού του "θεάτρου" του παραλόγου μια Ντόρα, που προφανώς κάποιοι επικοινωνιολόγοι της εξήγησαν ότι αρκεί να χαμογελάει κάποιος, για να πείθει το κοινό για την άνεσή του, η οποία αποκαλύπτει αξία. 

Την πυροβόλησαν και αυτή γελούσε, γιατί απλά δεν ήξερε να κάνει τίποτε άλλο. Αυτοί είναι οι πολιτικοί ηγέτες της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας.

Ηγέτες, που, ως πρόσωπα, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν ούτε καν από τον μέσο όρο. Ηγέτες, οι οποίοι ακόμα και ως άνθρωποι δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον. 

Δεν έχουν κανένα απολύτως καλό χαρακτηριστικό. 

Άνθρωποι, που δεν αξίζει ούτε καν να τους γνωρίσεις και να πιείς έναν καφέ μαζί τους. Άνευροι κι ατάλαντοι. 

Χωρίς ιδιαίτερη ευφυΐα, χωρίς ιδιαίτερη γνώση, χωρίς ιδιαίτερη κουλτούρα, χωρίς ιδιαίτερη ευφράδεια λόγου, χωρίς ιδιαίτερο χιούμορ. 

Τίποτε απολύτως δεν μπορεί να τους κάνει ξεχωριστούς. 

Όλοι αυτοί, χωρίς τα "βαριά" ονόματά τους, δεν θα μπορούσαν να πρωταγωνιστήσουν όχι στην κοινωνική ζωή αλλά ούτε σε ριάλιτι σόου. 

Ίσως εκεί βέβαια να έπαιρναν και τις μοναδικές ψήφους που δικαιούνται στη ζωή τους. 

Τις ψήφους για την αποχώρησή τους.

23 Ιουνίου 2019 - 1:37 π.μ.

[Σχόλιο αναγνώστου σε ανάρτηση της ιστοσελίδος: http://perimajestic.blogspot.com/2019/06/blog-post_89.html]

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"