Το 1779 οι Eβραίοι ε κ τ ε λ ο ύ ν τον Αγ.Κοσμά τον Αιτωλό - Ποιά η ζωή του- Γιατί τον ΚΥΝΗΓΗΣΑΝ... (ΒΙΝΤΕΟ)

24η ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

ΜΝΗΜΗ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ & ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓ.ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ.

Έλληνόρθοδοξος ιερομόναχος, ιερομάρτυρας, και εθνεγέρτης. Υπήρξε η πλέον δραστήρια και επιβλητική φυσιογνωμία του νεοελληνικού Μαρτυρολογίου. Η μνήμη του παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα.

Το βαφτιστικό του όνομα ήταν Κώνστας και γεννήθηκε στο Μεγάλο Δέντρο της Αιτωλίας το 1714 από γονείς θεοσεβούμενους. 

Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο ιεροδιδασκαλείο του Γεράσιμου Λύτσικα στη Σιγδίτσα Φωκίδας και στη συνέχεια παρακολούθησε μαθήματα στη Μονή της Αγίας Παρασκευής στα Βραγγιανά των Αγράφων.

Μόλις τελείωσε το σχολείο δούλεψε ως δάσκαλος στην ευρύτερη περιοχή της Ναυπακτίας και μόλις ιδρύθηκε η Αθωνιάδα Σχολή στο Άγιο Όρος ήταν από τους πρώτους σπουδαστές της. Παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας, με δασκάλους τον Παναγιώτη Παλαμά, τον Ευγένιο Βούλγαρη και το Νικόλαο Τζαρτζούλη και μελέτησε σε βάθος την Αγία Γραφή και το έργο των Πατέρων της Εκκλησίας. 

Το 1759 ενδύθηκε το μοναχικό σχήμα στη Μονή του Αγίου Φιλοθέου κι έλαβε το όνομα Κοσμάς. Μετ’ ολίγον χειροτονήθηκε ιερέας.

Τον επόμενο χρόνο, με την προτροπή του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σωφρονίου Β’, ο οποίος είχε εκτιμήσει τις αρετές και το δυναμικό του χαρακτήρα, ξεκίνησε το ιεραποστολικό του έργο στο υπόδουλο έθνος, το οποίο συνέχισε αδιάλειπτα για είκοσι χρόνια και επισφράγισε με το μαρτύριό του.

Ο πατρο-Κοσμάς πραγματοποίησε τέσσερις μεγάλες περιοδείες σε διάφορες περιοχές του Ελληνισμού, από την Κωνσταντινούπολη ως την Πελοπόννησο και από τα νησιά του Αιγαίου ως την Αλβανία.

Κήρυττε το λόγο του Θεού σε γλώσσα απλή και κατανοητή, ενώ παράλληλα ενίσχυε το φρόνημα του υπόδουλου γένους στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

Απ’ όπου περνούσε πλήθος πιστών «ραγιάδων» τον άκουγε με πολλή προσοχή. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που είπε κάποτε στην ομιλία του σ’ ένα χωριό: Ήρθα στο χωριό σας να σας κηρύξω τον λόγο του Θεού. 

Δίκαιο, λοιπόν, είναι να με πληρώσετε για τον κόπο μου. Όχι, όμως, με χρήματα, γιατί τι να τα κάνω; Η πληρωμή μου είναι να βάλετε τα λόγια του Θεού στην καρδιά σας για να κερδίσετε την αιώνια ζωή.

Ο φλογερός ιερωμένος προέτρεπε να ιδρύουν σχολεία και εκκλησίες, γιατί θεωρούσε το σχολείο θεμέλιο για την πνευματική και ηθική αναγέννηση των Ελλήνων. 

«Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχης ελληνικόν σχολείον εις την χώρα σου, παρά να έχης βρύσες και ποτάμια» έλεγε. 

Από επιστολή του προς τον αδελφόν του Χρύσανθο πληροφορούμαστε ότι ίδρυσε 10 ελληνικά σχολεία της αρχαίας ελληνικής διαλέκτου και 200 δημοτικά σχολεία.

Η αγάπη προς τον Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον είναι οι δύο άξονες γύρω από τους οποίους περιστρεφόταν περισσότερο η διδασκαλία του. 

«Καθώς ένα χελιδόνι χρειάζεται δύο πτέρυγας δια να πετά εις τον αέρα, ούτω και ημείς χρειαζόμεθα αυτάς τα δύο αγάπας, διότι χωρίς αυτών είναι αδύνατον να σωθώμεν» έλεγε.

Η αγάπη και η ευλάβεια προς τον Θεό έπρεπε να εκδηλώνεται και με την τήρηση της Κυριακής αργίας, την οποία όμως κατέλυαν οι Εβραίοι με τα παζάρια. Γι’ αυτό το λόγο κατά τα τελευταία χρόνια της δράσης του επιτέθηκε με ασυνήθιστη οξύτητα εναντίον τους. 

«Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι» έγραφε στον αδελφό του Χρύσανθο.

Ο Πατροκοσμάς με το κήρυγμά του προκάλεσε την οργή των Εβραίων της Ηπείρου, οι οποίοι τον διέβαλαν ως όργανο των Ρώσων και υποκινητή επανάστασης των χριστιανών εναντίον του οθωμανικού κράτους στον πασά της περιοχής. 

Έτσι, καθώς κήρυττε το λόγο του Θεού στο χωριό Κολικόντασι του Βερατίου (σημερινό Μπεράτι Αλβανίας) συνελήφθη στις 23 Αυγούστου 1779 με εντολή του τοπικού ηγεμόνα Κουρτ Πασά και την επομένη κρεμάστηκε από δέντρο στις όχθες του ποταμού Άψου. Το σώμα του ρίχτηκε στο ποτάμι, απ’ όπου το ανέσυρε ο εφημέριος του χωριού και το έθαψε.

Τον χαρακτήρα του κηρύγματός του δείχνουν οι «Διδαχές» του, όσες διασώθηκαν από τους μαθητές του, οι οποίοι τον ακολουθούσαν στις διάφορες περιοδείες του και κρατούσαν σημειώσεις. 

Ο Κοσμάς είναι γνωστός στις μέρες μας και για τις προφητείες του. Από τις πολλές προφητείες του, που διασώζονται, άλλες αναφέρονται στην απελευθέρωση του Γένους, άλλες στο μέλλον προσώπων και πόλεων, άλλες στο μέλλον της ανθρωπότητας και άλλες στις εφευρέσεις της επιστήμης.

Στις 20 Απριλίου 1961, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης ανακήρυξε τον Κοσμά τον Αιτωλό Άγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και όρισε η μνήμη του να εορτάζεται στις 24 Αυγούστου, ημέρα του μαρτυρίου του.

(πηγή: sansimera.gr)

Μετά την σύντομη ιστορική αναδρομή στη ζωή και τη δράση του, ας διαβάσουμε ένα μοναδικό απόσπασμα από τον τόμο 51 της σειράς «Γιατι και Πως Ζουν Ανάμεσά μας» του Δημοσθένη Λιακόπουλου, για την εποχή που έδρασε ο Άγιος Κοσμάς :

«Μια ημέρα, αυτό θα γίνει Ρωμαίικο και όποιος ζήσει σε αυτό το βασίλειο, καλότυχος θα ναι».

Αυτά τα λόγια, τα έλεγε ο Άγιος Κοσμάς, στα διάφορα μέρη της Ελλάδας που περιδιάβαινε εμψυχώνοντας και συμβουλεύοντας τους Έλληνες, η «πνευματική» κατάσταση των οποίων είχε περιέλθει σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Ειπώθηκε ότι, ακόμη κι αν στους Έλληνες δινόταν η ελευθερία τους κατά τον 17ο αιώνα, δεν θα μπορούσαν να την αξιοποιήσουν. 

Οι αξίες και τα ιδανικά είχαν χαθεί. Λόγος παρηγορητικός και λόγος δικαίου δεν υπήρχε. Όλοι προσπαθούσαν να επιβιώσουν ωθούμενοι από το ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Ούτε λόγος για σκέψεις ανάπτυξης των τεχνών, των γραμμάτων, του εμπορίου, αλλά και ανάπτυξης των μορφών διοίκησης και διαχείρισης της οικονομίας, αφού η διεφθαρμένη Τουρκική διοίκηση έστειλε όλη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χρόνια πίσω.

Οι τοπικοί πασάδες και αγάδες κοιτούσαν να τα έχουν καλά με μερικούς «οικονομημένους» προεστούς και μερικούς «βολικούς» παπάδες.

Όλοι οι άλλοι αγωνιζότανε για το φαγητό της ημέρας. 

Ο ήλιος ανέτειλε και ο ήλιος έδυε και τίποτα δεν έδειχνε να αλλάζει. Τα ήθη εκτραχύνθηκαν και οι άλλοτε ηγέτες του πνεύματος δεν είχαν ούτε χρόνο, ούτε διάθεση για οτιδήποτε πνευματικό.

Δεν υπήρχε ελπίδα και το χειρότερο απ’όλα, δεν υπήρχε όραμα. Όραμα μάλιστα δεν υπήρχε, γιατί κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί κάτι που θα επιθυμούσε, κάτι όμορφο, κάτι ανώτερο, κάτι από εκείνα που έδωσαν το όνομα του στον άνθρωπο, σαν ον που άνω θρώσκει, που θέλει να επιδιώκει δηλαδή τα ανώτερα και καλύτερα.

Η έννοια της οικογένειας, η έννοια του ήθους, η έννοια του φιλότιμου, η έννοια της φιλοπατρίας, η έννοια της παλικαριάς, και όλα γενικά τα χαρακτηριστικά του Έλληνα έτειναν να εξαφανιστούν.

Κάποιοι λίγοι, μετρημένοι στα δάχτυλα, αλλά ευτυχώς σκορπισμένοι σχεδόν παντού παπάδες, λόγω του ότι μπορούσαν να συγκεντρώνουν κόσμο γύρω τους, θύμιζαν τα περασμένα μεγαλεία στους εξαθλιωμένους ραγιάδες. Αυτοί που άκουγαν για τα «περασμένα μεγαλεία», άκουγαν σαν σε όνειρο, για ένα κόσμο που φάνταζε παραμυθένιος και απόμακρος. Δεν είχε σημασία πόσο ικανοί ρήτορες ήταν αυτοί οι τοπικοί πνευματικοί ηγέτες.

Δεν είχε σημασία πόσο αληθινά και ιστορικά ακριβή ήταν αυτά που έλεγαν. Έδιναν μια ώθηση, ένα έναυσμα στους ανήμπορους να αντιδράσουν στον τουρκικό ζυγό ραγιάδες και κάπου εκεί, μέσα στα στήθη τους, ο «κώδικας Ιχώρ» ενεργοποιούνταν έστω και στιγμιαία και έδιναν μια έστω και μικρή σπίθα ζωής που φέγγιζε στα μάτια μικρών και μεγάλων, κρατώντας κρυμμένη, αλλά ζωντανή τη σπίθα της Ελλάδας στα στήθη τους.

Σχολεία, εννοείται ότι δεν υπήρχαν. Οι ελάχιστες λεγόμενες σχολές του γένους δεν μπορούσαν να μορφώσουν τους ραγιάδες και οι έμποροι της στεριάς και οι εφοπλιστάδες των νησιών δεν μπορούσαν να τους ταΐσουν. Εκείνο μάλιστα που δεν μπορούσαν να τους δώσουν, ήταν ένας σκοπός, κάτι για να το πετύχουν και ένα κίνητρο για να το επιδιώξουν.

Σ΄αυτούς λοιπόν τους Έλληνες, τις σκιές των παλιών Ελλήνων, γύριζε και μιλούσε ο Άγιος Κοσμάς και τους θύμιζε την ελπίδα που ο Αρχηγός της ζωής, ο Χριστός έδωσε σε όλο τον κόσμο. Και όλοι τον άκουγαν και ακόμη και αν κάποιοι δεν καταλάβαιναν τα απλά πράγματα που τους έλεγε, όλοι συνειδητοποιούσαν ότι υπάρχει κάτι καλύτερο από αυτά που βίωναν και ότι αυτό το καλύτερο δεν ήταν αδύνατο να επιτευχθεί.

Αυτή ήταν η επιτυχία του Πατρο-Κοσμά. Το ότι δηλαδή έπεισε για το ότι είναι δυνατό και επιτεύξιμο το καλύτερο, το πιο ανθρώπινο. Έτσι λοιπόν τους έλεγε ότι η περιοχή που ζούνε, μια μέρα θα ανήκει στο «ρωμαίικο» βασίλειο. 

Ποιο είναι το ρωμαίικο βασίλειο; Αυτό που ζούμε τώρα;

Μα…αυτό δεν είναι βασίλειο, θα πει κανείς, είναι τρελοκομείο και σίγουρα εμείς δεν θεωρούμε τους εαυτούς μας καλότυχους. Χώρια που «ανήκωμεν εις την Δύσιν», οπότε δεν είναι και ρωμαίικη, ελληνική δηλαδή η κυριαρχία στον τόπο μας.

Εφ΄όσον επομένως δεχθούμε την προφητεία αυτή, έρχεται μια πραγματική ελληνική κυριαρχία. Πόσο κοντά είναι; Θα δούμε.

Εδώ τελειώνει το απόσπασμα, ωστόσο πριν κλείσουμε το άρθρο μας, θα θέλαμε να σας δείξουμε κάτι ακόμη. Τη χαρά των ανθρώπων που σκότωσαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό επειδή ΕΝΟΧΛΟΥΣΕ και δεν ήταν «βολικός» και προσκυνημένος σαν άλλους παπάδες. Αυτοί μάλιστα, όχι απλά δεν κρύβουν τη χαρά τους, αλλά…πανηγυρίζουν για το…κατόρθωμα τους μέχρι και σήμερα.

Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο.

Δείτε το 'βίντεο' της ντροπής:

https://www.el.gr/ethnos/istoria/san-simera-to-1779-dolofoneitai-o-ag-kosma/

"Π Α Π Α Φ Λ Ε Σ Σ Α Σ"