2020 : Το τέλος μιας επώδυνης χρονιάς

 

Το 2020 ή αλλιώς το έτος του << ποντικού του μετάλλου > σε λίγες ώρες θα δύσει για τελευταία φορά. Στη θέση του θ' ανατείλει το 2021 ή το αποκαλούμενο έτος του << μεταλλικού βουβαλιού >>. Με άλλα λόγια το ποντίκι μέσα στο 2020 μεγάλωσε τόσο πολύ που μεταλλάχθηκε σε βούβαλο και η μεταλλική μάζα του μεγεθύνθηκε. Τόσο μπροστά ήταν οι Κινέζοι αστρολόγοι που γνώριζαν ότι το 2020 θα ήταν άσχημη χρονιά, γι' αυτό προετοιμάστηκαν. Σκέφτηκαν : Ας τους δώσουμε το ποντίκι για ορεκτικό και στη συνέχεια θα τους φέρουμε για κυρίως πιάτο τον βούβαλο. Κι αν ζοριστήκαμε τόσο πολύ με το ποντίκι, τι θα κάνουμε τώρα με τον βούβαλο ;

Είναι περιττό να γράψω ότι υπάρχουν 2020 λόγοι για τους περισσότερους να ξεχάσουν αυτό το χρόνο. Είμαι βέβαιος πως όταν μεγαλώσουμε ηλικιακά και μας ρωτήσουν τα εγγόνια μας ποια από τις χρονιές που έχουμε ζήσει δεν θέλουμε να θυμόμαστε, η συντριπτική πλειοψηφία θα τους πει το 2020. Παρόλα αυτά δεν πρέπει να είμαστε εντελώς αρνητικοί. Τώρα που η άμμος στερεύει στην κλεψύδρα του 2020 καλό θα ήταν ο καθένας από εμάς να κάνει μια 12μηνη αυτοκριτική ή αλλιώς ένα ετήσιο ταμείο και σκαλίζοντας του μυαλού τ' αυλάκια να ανακτήσει ότι θετικό του προέκυψε φέτος. Δεν γίνεται ένας χρόνος να έχει μόνο θετικά γεγονότα, ούτε βέβαια και αρνητικά. Τοποθετήστε λοιπόν πάνω σε μία ζυγαριά όσα γεγονότα επηρέασαν τη ζωή σας κι αυτή γύρει προς το (+), τότε πείτε Δόξα σοι ο Θεός και συνεχίστε ακάθεκτοι. Αν πάλι γύρει προς το (-) πείτε πάλι Δόξα σοι ο Θεός, κρατήστε τα θετικά και ευχηθείτε το νέο έτος να σας πάει καλύτερα.

Μην προκαταβάλλεστε και μην χάνετε το χαμόγελο σας, γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα πράγματα το οποίο κανένας δεν μπορεί να σας το αφαιρέσει, εκτός κι αν εσείς οι ίδιοι με τη θέλησή σας το εξαλείψετε. Άλλωστε δεν μας έχει μείνει και τίποτε άλλο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε. Οι μισθοί κόπηκαν, οι φόροι αυξήθηκαν, η υγεία μας (σωματική και ψυχική) κλονίστηκε από τον εγκλεισμό και οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάστηκαν, δοκιμάζονται και θα δοκιμαστούν περισσότερο. Το χαμόγελο όμως ποτέ δεν χάθηκε από τη χώρα μας, ακόμη κι όταν περάσαμε πολύ πιο δύσκολες στιγμές. Μαζί με το χαμόγελο έρχεται και η αγάπη, η οποία κατά τον Απόστολο Παύλο "Ου περπερεύεται, ουκ ασχημονεί" και το κυριότερο "ουδέποτε εκπίπτει".

Εύχομαι το 2021 να μας φέρει λιγότερα δώρα και να μας κάνει περισσότερο ανθρώπους. Ενωμένοι περνάμε τις δοκιμασίες και συνεχίζουμε. Αντίθετα, κατά μόνας πέφτουμε σε σφάλματα και μένουμε πίσω, χάνοντας χρόνο και δυστυχώς ο χρόνος είναι το μόνο πράγμα που δεν μπορεί κάποιος να ανακτήσει...

Καλή Χρονιά !!!

ΥΓ : «Είμαστε ζώα μοναχικά. Όλη μας τη ζωή παλεύουμε για λίγο λιγότερη μοναξιά. Και μια από τις πανάρχαιες μεθόδους μας είναι να λέμε μια ιστορία, παρακαλώντας να βρεθεί ένας ακροατής που θα πει (και θα το πιστεύει): Ά, ναι, έτσι ακριβώς είναι, ή πάντως έτσι το αισθάνομαι κι εγώ».

Τζων Στάϊνμπεκ (1902 - 1968) - Ο Δρόμος με τις Φάμπρικες