Τα εικονίσματα στήν θέση τους...

 

…Νύχτωσε για τα καλά και κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια ως την αυλή του Μοναστηριού .

Το γλυκό ημίφως απ΄ τα καντηλάκια του Καθολικού είναι τόσο αρκετό για να λάμψει εκείνος ο μικρός περίγυρος ουράνια, ηλιοστάλακτα .

Ανεβαίνουμε στο δωμάτιό μας δίπλα ακριβώς στο Αρχονταρίκι . 

Οι λάμπες σκορπάνε το ομορφότερο φως σε όλους τους χώρους.

Στους διαδρόμους , στους παλιούς τοίχους με τα κάδρα των Αγωνιστών του 21 . 

Αυτών που πολέμησαν για τον Χριστό και την Πατρίδα . 

Μοιάζουν να μας κοιτούν επίμονα .

Είναι παράπονο αυτό ;

Είναι εύλαλη σιωπή απόγνωσης;

Οι ήρωες έχουν σταθερή και αμετακίνητη θέση στη ζωή αυτού του Μοναστηριού , όχι ευκαιριακή , επετειακή όπως στην ανιστόρητη , γεμάτη αμνήμονες κυβερνόντες , σύγχρονη υπό ζυγό Ελλάδα , μα αδιάλειπτη και ζωντανή παρουσία .

Το φρόνημά τους μπολιάζει και ενθαρρύνει τις ψυχές όλων των Κωνσταμονιτών που τους συναπαντούν καθημερινά στον δύσβατο δρόμο της Μοναχικής ζωής .

Μαζί τους και ο ηρωικός και απλούς Γέροντάς τους Αγάθωνας , δυναμώνει τα αταλάντευτα τα βήματά τους .

Σκέφτηκα πως όταν πηγαίναμε και εμείς Σχολείο , τα πορτραίτα του Γέρου του Μοριά και όλων των άλλων κοσμούσαν τους τοίχους των τάξεων .

Τώρα ακόμα και του Χριστού το εικόνισμα μετακινήθηκε στην άκρη μέχρι να βγει έξω ...

Για να μην θίγονται οι αλλόθρησκοι λένε …

Βαθύς αναστεναγμός και σύναξη στο όνομά του Κυρίου λίγο πριν σβήσουμε το φως .

Είναι μαζί μας όπως το υποσχέθηκε ....

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2013 .
Του Παραδείσου τ' όνειρο, μέρος 6ο

https://proskynitis.blogspot.com/2021/03/blog-post_995.html