Μπαίνει ο πατέρας του υγειονομικού στό νοσοκομείο. 'Κόβιντ'.
Είναι πιά καλά, είναι νά φύγει.
-Διευθυντής κλινικής 'κόβιντ':
“Ας τον κρατήσουμε μία ημέρα προληπτικά να σιγουρευτούμε και τον παίρνεις αύριο”.
Ο υγειονομικός συμφωνεί.
Λίγο αργότερα ένας άλλος υγειονομικός, γιατρός, παίρνει στην άκρη τον γιο:
“Παρ ‘τον ΤΩΡΑ. Τόν έχουν …προγραμματίσει γιά αύριο”.
Ο γιος ακούει τον γιατρό αυτό.
Παίρνει τον πατέρα του στο σπίτι.
Την άλλη ημέρα το μεσημέρι χτυπάει το τηλέφωνό του.
Την άλλη ημέρα το μεσημέρι χτυπάει το τηλέφωνό του.
Στην άλλη άκρη της γραμμής ο διευθυντής της κλινικής 'κόβιντ':
“Πολύ λυπάμαι. Πέθανε ο πατέρας σου”.
Δέν χρειάζεται νά σας πώ τήν συνέχεια.
Αυτή θά τήν ακούσουν οι εφέτες…
“Πολύ λυπάμαι. Πέθανε ο πατέρας σου”.
Δέν χρειάζεται νά σας πώ τήν συνέχεια.
Αυτή θά τήν ακούσουν οι εφέτες…
“Πολύ λυπάμαι. Πέθανε ο πατέρας σου”. Εάν μου τύχαινε κάποια φορά τέτοια περίπτωση θα του απαντούσα το εξείς: ήρθε η ώρα να συνοδέψεις τον πατέρα μου εκεί που τον "προγραμμάτησες" να πάει.......ετοιμάσου γιατι έρχομαι.......................
ΑπάντησηΔιαγραφή