Μαρία Γλυμιδάκη – Μανωλαράκη, η ηρωΐδα απ’ το Μούλετε (Χρυσαυγή Κισσάμου), που επιβίωσε του Άουσβιτς.

 

Είναι η ιστορία του κοριτσιού που πήγε αιχμάλωτη στο Άουσβιτς, επέζησε και μετά από πολλές περιπέτειες δραπέτευσε και επέστρεψε στο χωριό της, τήν Χρυσαυγή Κισσάμου, περπατώντας! 

Τότε λεγόταν Μούλετε Κισσάμου.

Όταν οι Γερμανοί έπεσαν στο χωριό της συνεννοήθηκαν οι κάτοικοι να κάνουν πως τους υποδέχονται για να στείλουν σήμα οι Γερμανοί στα επιτελεία τους, πως τους υποδέχθηκαν σαν να ήταν «ιππότες εξ ουρανού» κατά Ρίχτερ, σήμερα. 

Μετά όμως την «υποδοχή» να τους εκτελέσουν όλους τους αλεξιπτωτιστές. 

Αυτό το έκαναν για να κερδίσουν χρόνο να εξαφανίσουν τα πτώματα.

Έτσι πράγματι έγινε. 

Οι κάτοικοι του χωριού υπερασπιζόμενοι τα πάτρια εδάφη, την ελευθερία τους και την ανεξαρτησία τους, μετά την υποδοχή και τα κεράσματα, μετά το σήμα που έστειλαν καταχαρούμενοι για την υποδοχή οι αλεξιπτωτιστές, τους εκτέλεσαν όλους. 

Πήγαν σ’ ένα αμπέλι, άντρες και γυναίκες έσκαψαν λάκκους και τους έθαψαν.

 Έλα σου, όμως που πάντα υπάρχει ένας προδότης...

Παρ΄όλο που όλα έγιναν κρυφά από αυτόν, αυτός μόλις έμαθε τα γεγονότα έβαλε κάτω την μικρή αδελφή του και την έδερνε μέχρι που η κοπέλλα ξέρασε αίμα. 

Την έσερνε και την υποχρέωσε να του δείξει το μέρος που θάψανε τους Γερμανούς. 

Πήγε στην 'Κομαντατούρ' και τους υπέδειξε το μέρος της ταφής των πτωμάτων. 

Ήρθαν στο χωριό αγριεμένοι οι Γερμανοί, βρήκαν τα πτώματα και συνέλαβαν τον Δήμαρχο του χωριού και όσους άντρες βρήκαν για να τους πάνε για εκτέλεση.


Η Μαρία εκείνη την ώρα ήταν στην κουζίνα τους και έπλενε τα πιάτα. 

Απ’ το παράθυρο είδε έναν Γερμανό να έχει πιάσει τον μικρό της αδελφό, περίπου 15 χρονών και να τον παίρνει. 

Η Μαρία άρπαξε ένα μαχαίρι όρμησε στον Γερμανό που πάλευε με τον αδελφό της και τον έσφαξε.

 Αλλά η σωτηρία δεν κράτησε πολύ. 

Τους συνέλαβαν και τους δύο οι Γερμανοί και τους έστειλαν στο Άουσβιτς.

Ο αδελφός της χάθηκε. 

Δεν έμαθαν ποτέ για την τύχη του. 

Η Μαρία μετά από πολλές περιπέτειες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης κατάφερε και δραπέτευσε. 

Γύρισε πίσω, περπατώντας!!!! 

Έφτασε στο χωριό της. 

Στο χέρι της ήταν αποτυπωμένος ο αριθμός που είχε στο Άουσβιτς.

Παρ΄όλο που είχαν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια, ο αρραβωνιαστικός της, την περίμενε!!!

Έλεγε πάντα: «Η Μαρία θα γυρίσει».

Και πράγματι, η Μαρία γύρισε και παντρεύτηκαν.

 Έκαναν οικογένεια και είναι απ’ τους ελάχιστους που κατόρθωσαν και διασώθηκαν απ’ τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η ιστορία της προβλήθηκε στην 'TV' και αν δεν κάνω λάθος έγινε 'ντοκιμαντέρ'. 

Η Μαρία Μανωλαράκη πέθανε πριν λίγα χρόνια.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2023/06/blog-post_656.html