Κι όμως, η Θεία Χάρις δέν έχει απολύτως καμμιά "δυσκολία" να επισκεφτεί κάποιον, ακόμα καί σέ ένα σουβλατζίδικο...

 

~ γράφει ο π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ένα αληθινό περιστατικό! 

Μας ανέφερε ένας Αγιορείτης Μοναχός...

- " Λίγες ἡμέρες  πρὶν,

πέρασε ἀπὸ τὸ  καλύβι μας ἕνα νέο καὶ ἁπλὸ παιδὶ.

Μὲ μεγάλη ἀπορία 

μου ἀνέφερε ἕνα συγκλονιστικὸ γεγονὸς 

ποὺ ἔζησε σὲ ἕνα σουβλατζίδικο 

στὴν πόλη ὅπου καὶ διαμένει.  

Μᾶς εἶπε χαρακτηριστικὰ:

«Πρὶν ἀπὸ μία βδομάδα περίπου, 

ἀπογευματιάτικα, 

εἶχα πάει στὸ σουβλατζίδικο τῆς γειτονιᾶς  

γιὰ νὰ φάω νηστίσιμο σουβλάκι, 

"ὀρφανὸ" ὅπως τὸ λένε, 

διότι περιέχει μόνο νηστήσιμα προϊόντα.

Ἔκατσα σὲ ἕνα τραπέζι μέσα στὸ σουβλατζίδικο.

 Μοῦ ἀρέσουν πολὺ ὁ γύροι,

ἀλλὰ ἀφοῦ εἶναι Σαρακοστὴ 

δὲν μοῦ κάνει καρδιὰ νὰ ἀρτηθῶ.

Ἔτσι εἶπα νὰ τοὺς φάω νηστίσιμους.

 Ὅπως λοιπὸν ἔτρωγα τὸ "ὀρφανό", 

ξάφνου μία παράξενη καὶ πρωτόγνωρη γαλήνη

ἔνιωσα νὰ ἀγκαλιάζει ὅλο μου τὸ εἶναι.

Ἀμέσως στὰ καλὰ καθούμενα, 

χωρὶς κάτι ἐξωτερικὰ νὰ μὲ ἐπηρεάζει,

μία Θεϊκὴ  εἰρήνη μὲ σκέπασε 

καὶ μοῦ γλύκανε  τὴν ψυχή.

Τέτοια ἠρεμία  δὲν... ξανάνιωσα ποτές μου. 

Ἄρχισαν λοιπὸν νὰ τρέχουν 

δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια μου…

Δὲν μποροῦσα νὰ τὰ κρύψω,

καὶ τότε ἔνοιωσα, 

σὰν μικρὸ παιδί, 

νὰ ἀγαπάω ὅλο τὸν κόσμο.

Σὰν νὰ εἶχα ξαναγεννηθεῖ…

Τέτοιο πράγμα δὲν μοῦ ξανασυνέβη στὴν ζωή μου.

 Σκέτος Παράδεισος!

Μὰ μήπως πλανεύομαι Πάτερ;

 Ἐγὼ δὲν γνωρίζω καὶ πολλὰ γράμματα.

 Μεροκαματιάρης εἶμαι.

 Ἐσεῖς που ξέρετε καλύτερα γιὰ πέστε μου, 

ἦταν καλὸ 

ἢ κακὸ αὐτὸ ποῦ ἔπαθα;»;

Ἔμεινα ἄφωνος.

 Δὲν ἤξερα τί νὰ τοῦ ἀπαντήσω!

Πόσο «σκανδαλωδῶς» συμπεριφέρεται ὁ Θεός!

 Πράγματα ποὺ πολλοὶ γραμματιζούμενοι 

καὶ στοχαζόμενοι κάνουν δεκαετίες, 

καὶ ἄν, 

νὰ τὰ νοιώσουν, 

αὐτὸς ὁ τρισμακάριος Κώστας

μὲ τὴν μακαρία ἁπλότητα του 

κατάφερε νὰ βιώσει  μὲ δάκρυα 

τὴν Ἐμπειρία  τῆς Θείας Χάριτος,

μέσα σὲ ἕνα ἁπλὸ σουβλατζίδικο τῆς γειτονιᾶς.

- "Τί νὰ σοῦ πῶ παιδάκι μου;

κατάφερα νὰ ψελλίσω.

 Εἶδε ὁ Θεὸς τὴν θυσία ποὺ ἔκανες, 

μέσα στὸν πειρασμὸ τῶν ὀσμῶν 

νὰ δώσεις μαρτυρία πίστης καὶ νηστείας, 

καὶ φαίνεται συγκινήθηκε.

 Γι’ αὐτὸ καὶ σοῦ ἔστειλε ἕνα χάδι , 

ἕνα μικρὸ γλύκισμα νὰ δοκιμάσεις ,

γιὰ νὰ πάρεις μία μικρὴ  γεύση τοῦ οὐρανίου  ζαχαροπλαστείου 

πού μας ἀναμένει στὸν Παράδεισο,

γιὰ νὰ τὸ θυμᾶσαι σὲ ὅλη σου τὴν ζωή.

«Τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ,»(Ιωάνν.γ΄)

Μὰ αὐτὸς ὁ εὐλογημένος δὲν κατάλαβε τί ἐννοοῦσα.

Μεροκαματιάρης ἄνθρωπος …

«Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι.» (Ματθ., ε΄, 3)

πηγή: adontes.blogspot.com

                                ☆   ☆   ☆

«Τη ΝΗΣΤΕΊΑ πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, 

όχι με βαρυγγώμια 

ή φόβο.

Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, 

αλλά στους δαίμονες.

Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, 

και θα παγώσει από το φόβο, 

θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα,

θα δεθεί με δεσμά αόρατα, 

όταν μάλιστα δεί να τη συνοδεύει η αδελφή της 

και αχώριστη συντρόφισσά της, 

η ΠΡΟΣΕΥΧΉ .

Δεν είναι μόνο οι μοναχοί 

που έχουν σ’ όλη τους την ισάγγελη ζωή 

σύντροφο τη νηστεία, 

μα και πολλοί κοσμικοί χριστιανοί,

που με τα φτερά της έχουν ανέβει κι αυτοί 

σε ύψη ουράνιας φιλοσοφίας»...

           ~ Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

|από την εκ των πολυγραφοτάτων "συν αυτώ", Πολυξένη Ρέρρα