Απανθρωποποιημένος ανθρωπισμός

Ο ανθρωπισμός δεν είναι εξ ορισμού κακό πράγμα. Υπήρξαν, στο παρελθόν, θετικοί ανθρωπιστές. Αυτός ο θετικός ανθρωπισμός προσπάθησε να ανυψώσει την ανθρωπότητα μέσω ανώτερων αρχών, πολιτισμού και ομορφιάς.

Το πιο σημαντικό, ο θετικός ανθρωπισμός ποτέ δεν είδε την ανθρωπότητα και τον υλικό κόσμο ως το τέλος. Η ανθρωπότητα αγωνιζόταν για κάτι μεγαλειώδες, κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον εαυτό της. 

Ένα εξαιρετικό παράδειγμα θετικού ανθρωπισμού υπάρχει σε μια ομάδα γνωστή στην ιστορία ως «βυζαντινοί ανθρωπιστές». Υπήρχε μια σαφής κατανόηση της ομορφιάς, της οποίας η ανθρωπότητα συμμετείχε και μάλιστα προσπάθησε να διαφυλάξει (αλλά ήταν ακόμα εξωτερική προς την ανθρωπότητα, η ανθρωπότητα δεν ήταν η πηγή). Δεν θα επανέλθω σε αυτό το σημείο αυτή τη στιγμή, διότι δεν είναι αυτός ο στόχος μου επί του παρόντος. Θα ήθελα απλώς να σημειώσω ότι υπήρξαν εκδηλώσεις θετικού ανθρωπισμού.

Ο ανθρωπισμός του σύγχρονου κόσμου δεν βρίσκεται στο ρεύμα του προαναφερθέντος θετικού ανθρωπισμού. Με την αυστηρά σύγχρονη έννοια, ο ανθρωπισμός είναι αρνητικός. Στην πραγματικότητα, δεν είναι υποτιμητικό να πούμε ότι πρόκειται για έναν απο-ανθρωπισμό, ή όπως το θέτει ο Αλεξάντερ Σολζενίτσιν: «αποπνευματοποιημένος ανθρωπισμός». Σε αυτό το άρθρο, θα χρησιμοποιήσω τον ανθρωπισμό με τη φτωχή και υποτιμητική σύγχρονη έννοιά του.

Από την εποχή περίπου της Γαλλικής Επανάστασης και μετά, οι ανθρωπιστές ισχυρίζονται ασταμάτητα ότι θα εγκαθιδρύσουν ένα ημι-παραδεισένιο (αν όχι εντελώς) κράτος στη γη. 

Αναφέρω τη Γαλλική Επανάσταση γιατί είναι μια από τις πρώτες ριζοσπαστικές εφαρμογές του ανθρωπισμού. Ήταν ο ξεχωριστός καρπός του ζυμωμένου ευρωπαϊκού ανθρωπισμού που απέκτησε άρθρωση μέσω της «φιλοσοφίας του Διαφωτισμού» που τον προώθησε. 

Μια βασική μελέτη δείχνει ότι ήταν ένα λουτρό αίματος: ολοκληρωτική βαρβαρότητα και καταπίεση που μεταμφιέστηκε σε «Δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία». 

Μια σύντομη μελέτη μόνο της σφαγής στη Vendee, με περίπου 300.000 αγρότες να δολοφονούνται βάναυσα, δείχνει το αληθινό πρόσωπο του σύγχρονου ανθρωπισμού. 

Ακόμη και η Αμερικανική Αποκάλυψη υποκινήθηκε από τα επικρατούντα και αυξανόμενα ανθρωπιστικά ρεύματα του 1700. Είναι αλήθεια ότι δεν ήταν τόσο ριζοσπαστικό στην εφαρμογή του όσο οι Γάλλοι, αλλά, παρ' όλα αυτά, ήταν ένα κυβερνητικό πείραμα βασισμένο στην ευρωπαϊκή ανθρωπιστική φιλοσοφία (αν και ήταν πρόθυμη να διατηρήσει μια ισχυρότερη «χριστιανική» επιρροή, σε αντίθεση με τη Γαλλική Επανάσταση που επεδίωκε την ολοκληρωτική καταστροφή του «θρόνου και του βωμού»).

Ο ανθρωπισμός αναπτύχθηκε με αυστηρά υλιστικούς όρους. Ο υλισμός είναι ίσως ένας πιο ακριβής όρος.

Ο ανθρωπισμός ήταν πάντα περισσότερο από πρόθυμος να σφαγιάσει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους για χάρη του υλικού κέρδους (των ελίτ ηγετών του) και της ιδεολογίας. 

Στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία της ανθρωπότητας. Ακόμη και κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, η μείωση του πληθυσμού για το «ευρύτερο καλό» ήταν ένας συγκεκριμένος στόχος.

Μία από τις θεμελιώδεις ομολογίες του ανθρωπισμού είναι ότι οι άνθρωποι πρέπει να «απελευθερωθούν» από τη θρησκεία και τη θρησκευτική ευθύνη. Με κάποιο τρόπο, με αυτόν τον τρόπο, η ανθρωπότητα τελικά θα απελευθερωθεί και θα μπορέσει να ευημερήσει πραγματικά (πρόοδος).

Ο φιλελεύθερος ανθρωπισμός, ο οποίος διακηρύσσει ότι όλες οι ιδέες είναι ίσες και πρέπει να τους δοθούν ίσες ευκαιρίες και φωνή, τελικά κατακλύζεται από ριζοσπαστικό ανθρωπισμό. 

Οι «φιλελεύθεροι» της εποχής μας δεν είναι κλασσικοί φιλελεύθεροι. Έχουν μια πολύ στενή ιδεολογία στην οποία συμμορφώνονται. Ο Καρλ Μαρξ, ένας ριζοσπάστης ανθρωπιστής, παρατήρησε εύστοχα ότι «ο κομμουνισμός είναι πολιτογραφημένος ανθρωπισμός».

Ο Σολζενίτσιν σχολιάζοντας αυτή τη δήλωση λέει, (Αυτό) αποδείχθηκε ότι δεν ήταν εντελώς παράλογο. Βλέπει κανείς τις ίδιες πέτρες στα θεμέλια ενός αποπνευματοποιημένου ανθρωπισμού και κάθε είδους σοσιαλισμού: ατελείωτου υλισμού. ελευθερία από τη θρησκεία και τη θρησκευτική ευθύνη, η οποία υπό κομμουνιστικά καθεστώτα φτάνει στο στάδιο των αντιθρησκευτικών δικτατοριών·

Επικέντρωση σε κοινωνικές δομές με φαινομενικά επιστημονική προσέγγιση. Αυτό είναι χαρακτηριστικό του Διαφωτισμού στο 18ου αιώνα και του μαρξισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι όλες οι ανούσιες υποσχέσεις και όρκοι του κομμουνισμού αφορούν τον Άνθρωπο, με κεφαλαίο Α, και την επίγεια ευτυχία του.

Ο φιλελευθερισμός αναπόφευκτα εκτοπίστηκε από τον ριζοσπαστισμό. Ο ριζοσπαστισμός έπρεπε να παραδοθεί στο σοσιαλισμό. Και ο σοσιαλισμός δεν μπόρεσε ποτέ να αντισταθεί στον κομμουνισμό.

Κάθε δρόμος του Ανθρωπισμού, όσο ρόδινο κι αν είναι το ξεκίνημα, οδηγεί στο σκοτεινό δρομάκι της βαρβαρότητας και της απανθρωπιάς.

Ο «ανθρωπισμός» είναι μόνο φανταχτερή διγλωσσία.

Η ένθερμη εφαρμογή του Ανθρωπισμού στην ιστορία έχει οδηγήσει στην απώλεια της αληθινής ανθρωπότητας. Οι γενοκτονίες είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα. 

Οι «εχθροί» συστηματικά απο-ανθρωποποιούνται. Γιατί με αυτόν τον τρόπο είναι πολύ πιο εύκολο να ρευστοποιηθούν.

Γιατί;

Αυτό το ερώτημα πρέπει να είναι πρωτίστως στο μυαλό μας, γιατί ο εικοστός αιώνας, ο αιώνας της «προόδου» ήταν ο πιο αιματηρός αιώνας στην ιστορία της ανθρωπότητας; 

Και γιατί φαίνεται σαν να είμαστε αποφασισμένοι να συμβαδίσουμε με αυτό στον Εικοστό Πρώτο; Επειδή εξακολουθούμε να τρεφόμαστε με το ψέμμα ότι ο κοσμικός Ανθρωπισμός, ο Φιλελευθερισμός και η Πρόοδος θα μας σώσουν.

Και παρά τις κραυγαλέες και αδίστακτες αποδείξεις, ο «φωτισμένος» κόσμος εξακολουθεί να επενδύει στην πρόοδο σύμφωνα με αυτές τις αρχές.

Λίγοι θέτουν το ερώτημα γιατί η απάντηση αποκαλύπτει το άγριο θηρίο του Ανθρωπισμού που καταστρέφει τον κόσμο μας. Ακόμη πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι επιθυμούν το θηρίο.

Σας παρακαλώ, γλυτώστε μας από την κόλαση του ανθρωπισμού σας. Γλύτωσέ μας από τη σκλαβιά της «ελευθερίας» σου.

«Η φωτιά, το αίμα, ο θάνατος χρειάζονται για να διατηρηθεί η Ελευθερία!» «Τα όργανα φανατισμού και δεισιδαιμονίας πρέπει να συντριβούν!» Αν και αυτά ήταν συνθήματα από τη Γαλλική Επανάσταση, θα μπορούσαν να είναι αυτά οποιασδήποτε Ανθρωπιστικής Επανάστασης. 

Ως χριστιανοί πρέπει να κατανοήσουμε αυτό το θεμελιώδες σημείο: Η ανθρωπιστική «ελευθερία» θεωρεί τον παραδοσιακό χριστιανισμό ως τον μεγαλύτερο εχθρό της. Ο Χριστιανισμός στέκεται εμπόδιο στο να στεφθεί ο άνθρωπος θεός. 

Ποια ήταν τα θύματα της Vendee της «φωτισμένης» Γαλλικής Επανάστασης; 

Χριστιανοί.

Των κομμουνιστικών επαναστάσεων; 

Χριστιανοί.

Ποιοι σφαγιάζονται στη Μέση Ανατολή καθώς η «προοδευτική» Δύση κάνει μαζικά τα στραβά μάτια;

Χριστιανοί. 

Ίσως το ISIS κάνει μόνο αυτό που οι ανθρωπιστές επιθυμούν να κάνουν στους «καθυστερημένους» χριστιανούς.

Το ISIS και ο ανθρωπισμός έχουν πολλά κοινά: είναι και οι δύο περισσότερο από πρόθυμοι να χύσουν χριστιανικό αίμα. (Αυτό δεν έχει σκοπό να μειώσει άλλους που επίσης υπέφεραν, αλλά να τονίσει ότι τα κύρια θύματα ήταν Χριστιανοί).

Η σημερινή Επανάσταση, που περιφέρεται με προσωπεία όπως τα womyn ή τα σεξουαλικά δικαιώματα, που μαστίζει τον κόσμο μας, έχει ως θεμέλιό της τις ίδιες βασικές αρχές των προηγούμενων ανθρωπιστικών επαναστάσεων. Είναι χτισμένη πάνω στα ίδια αιματηρά θεμέλια. 

Ο πραγματικός στόχος του δεν είναι να απελευθερώσει τους ανθρώπους «σεξουαλικά» ή να δώσει στις γυναίκες «αναπαραγωγικά δικαιώματα» (διγλωσσία για την ικανότητα να σκοτώνουν αγέννητα παιδιά), αλλά να επιτεθεί στον παλιό «εχθρό» του: τον Χριστιανισμό. 

Το «όργανο του φανατισμού και της δεισιδαιμονίας πρέπει να συντριβεί!» Αυτό είναι ένα δόγμα του Ανθρωπισμού. Δεδομένου ότι ο σύγχρονος Ανθρωπισμός είναι στη ρίζα του εντελώς αντι-ανθρώπινος, χαίρεται να διαστρέφει ανθρώπους. Απολαμβάνει να οδηγεί τους ανθρώπους στην απελπισία με την υπόσχεση της ευχαρίστησης και της ελευθερίας.

Επί του παρόντος, μόνο ο λεκτικός εκφοβισμός ή οι αγωγές χρησιμοποιούνται για να «συντρίψουν» οποιαδήποτε αντίσταση (στις ΗΠΑ). Η ιστορία μας λέει ότι δεν σταματά ποτέ εκεί. Αν και ο Ανθρωπισμός έχει γίνει πιο λεπτός και εξελιγμένος στην προσέγγισή του, εντούτοις οι βασικές αρχές του είναι πάντα σε λειτουργία. 

Ο ανθρωπισμός δεν μπορεί να ανεχθεί κανέναν Θεό εκτός από τον εαυτό του. (Ίσως ο σύγχρονος Ανθρωπισμός να μην είναι τόσο πρόθυμος να ματώσει άμεσα τα χέρια του; Αλλά θα βρει ακόμα μέσα για να επιτεθεί στον εχθρό του.)

Ο αληθινός Χριστιανισμός έχει μια πολύ σαφή αποκάλυψη του τι σημαίνει να είσαι Άνθρωπος. Βρίσκουμε την ανθρώπινη φύση μας στον βαθμό που ζούμε σύμφωνα με τις οδούς του Δημιουργού μας. Η αληθινή ανθρωπότητα πηγάζει από τον Θεό. 

Αλλά θέλουμε να είμαστε θεοί του εαυτού μας. Δεν αλλάζουν πολλά κατά κάποιο τρόπο. Η ανθρωπότητα αποκομμένη από τον Θεό κατεβαίνει σε μια κατάσταση βάρβαρης απανθρωπιάς, διαπράττουμε φρικαλεότητες που αψηφούν την κατανόηση.

Οι αιώνες της «Προόδου» (μια φιλοσοφική ιδέα) και της «Επανάστασης» έχουν δημιουργήσει έναν βίαιο και χαοτικό κόσμο. Ο καρπός είναι εμφανής. 

Είναι καιρός ο Ανθρωπισμός να λογοδοτήσει για τα λουτρά αίματος της καταστροφής του.

Τα σταθερά ψέμματά του που υπόσχονται καλύτερα πράγματα, αλλά που συνεχώς και σταθερά φέρνουν μόνο αναταραχή και θάνατο. 

Σκόπιμα προκαλεί χάος, εχθρότητα και βία επειδή εξυπηρετεί την πηγή αυτών των πραγμάτων – τον Σατανά. 

Χαμογελάει πράα καθώς τα χέρια του στάζουν από το αίμα ανείπωτων εκατομμυρίων. Όσο περισσότερο εφαρμόζονται οι αρχές του, τόσο περισσότερο ο κόσμος μας θα συνεχίσει να βυθίζεται στο σκοτάδι και την αναταραχή.

Ως Ορθόδοξοι, μπορούμε κάλλιστα να θυμηθούμε τη ρήση του Γέροντα Ιγνατίου του Χαρμπίν: «Ό,τι ξεκίνησε στη Ρωσσία θα ολοκληρωθεί στη Δύση». 

Ελπίζω να δούμε τη γραφή στον τοίχο, να μετανοήσουμε και να ανακτήσουμε την αληθινή μας Ανθρωπιά.

Βρίσκεται μόνο στον Θεάνθρωπο Χριστό.

ΠΗΓΗ: Dehumanized Humanism – The Inkless Pen

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ