«Είμαι διχασμένος… δεν ξέρω τι να πιστέψω… εκατομμύρια τα δεδομένα στο διαδίκτυο σε όλον τον κόσμο καθημερινά.
Όλα μια ανακατεμένη σαλάτα με περιεχόμενο αναρτήσεις από παλαιοημερολογίτες (σχισματικούς-αιρετικούς), καθολικούς, ορθοδόξους (μοντέρνους & συντηρητικούς), προτεστάντες, ιεχωβάδες κτλ.
Προφητείες αγνώστου προελεύσεως πάνε κι έρχονται στο messenger κι ένας πανικός και μια ταραχή κυριεύει την ψυχή, που πλάστηκε για να είναι ήρεμη και γαλήνια προσδοκώντας "Ανάστασιν νεκρών".
Δεν ξέρω τι να πιστέψω, ποιό 'προφίλ' χριστιανού να καλλιεργήσω…
Του σκληρού χριστιανού που δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του και δε διστάζει να συγκρουστεί με όλους, για να υπερασπιστεί αυτό που πιστεύει, ή του χαλαρού χριστιανού που δεν τρέχει και τίποτα αρκεί να μη στενοχωρεί κανέναν και με όλους να τα έχει καλά;»
Ίσως και να μην μας ταιριάζει κανένα από τα παραπάνω.
Ίσως θα πρέπει να κάνουμε τον κόπο να μελετήσουμε τον εαυτό μας, να αποκτήσουμε πρώτα αυτογνωσία.
Μα και αυτό ακόμη χρειάζεται τελικά την παρέμβαση του Θεού για να το επιτύχουμε.
Αυτό που λείπει σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί από τη ζωή των χριστιανών είναι η θεία φώτιση.
Ενεργούμε μόνοι μας με εγωισμό και το χειρότερο, παρασύρουμε και άλλους χειραγωγώντας τη σκέψη τους εισβάλοντας μέσα στο μυαλό τους και προσπαθώντας εκεί με τη βία να φυτέψουμε το δικό μας ‘’πιστεύω’’.
Χωρίς τη φώτιση Του Χριστού περπατάμε σε σκοτεινά μονοπάτια με χίλιους δυο κινδύνους.
Να μην ξεκινάει η μέρα μας χωρίς προσευχή.
Μα και η προσευχή θέλει ταπείνωση για να εισακουστεί…
Η Θεία Φώτιση… αυτήν πρέπει να ζητούμε συνεχώς για να είμαστε ήρεμοι πως κάνουμε τη σωστή επιλογή.
Η Θεία Φώτιση θα συμβάλλει στην επιλογή κατάλληλου συντρόφου, στο πώς θα μιλήσεις και τι θα πεις, στην επιλογή των σπουδών σου, στην εύρεση εργασίας, στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών, στο να πιστεύεις στον Θεό με σωστό τρόπο, σε όλα…
Χωρίς ταπείνωση, νηστεία και προσευχή καλύτερα να μην συζητάμε με άλλους για τον Θεό και τα πνευματικά.
Θα αστοχήσουμε.
Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε "ποτέ δεν μιλάω σε άλλους για Τον Θεό, εκτός κι αν μου το ζητήσουν".
Ξεχνάμε πως ο Θεός νοιάζεται για όλα του τα παιδιά ακόμη κι αν αυτά βρίσκονται στα βάθη της Αφρικής, ή του Αμαζονίου.
Θα βρει τρόπο να μάθουν για Εκείνον.
Ξεχνάμε πως ο Θεός κινείται και ενεργεί πριν από εμάς.
Στην εξομολόγηση δεν βγαίνω με μικρόφωνα να καλέσω τον κόσμο.
Κι όμως, στη μικρή αιθουσούλα που εξομολογώ έρχονται ψυχές από το "πουθενά".
Ιερόδουλες,
άνθρωποι της νύχτας,
αμαρτωλοί με καλοπροαίρετη καρδιά,
που τους κάλεσε ο Θεός "ὃς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν".
΄Ας σταματήσουμε λοιπόν να ακούμε τον έναν και τον άλλον και να τα αναπαράγουμε κι εμείς με τήν σειρά μας δίνοντας τον πολύτιμο χρόνο της επίγειας ζωής μας σε μια οθόνη και ας στρέψουμε όλη μας την προσοχή ζητώντας το έλεος και την φώτιση Του Θεού μέσω της προσευχής.
Ο διάβολος έχει πολλές τεχνικές και μία από αυτές είναι να πλανήσει τον άνθρωπο και να τον διώξει από τον αληθινό ορθόδοξο χριστιανικό δρόμο που οδηγεί στην αγκαλιά του Θεού.
Γνώρισμα όμως αυτού του δρόμου είναι η ταπείνωση, η σιωπή, η μετάνοια, η προσευχή και η νηστεία.
«Χριστέ, το φως το αληθινόν, το φωτίζον και αγιάζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον, σημειωθήτω εφ' ημάς το φως του προσώπου Σου, ίνα εν αυτώ οψόμεθα φως το απρόσιτον.
Και κατεύθυνον τα διαβήματα ημών προς εργασίαν των εντολών Σου.
Πρεσβείαις της παναχράντου Σου μητρός και πάντων Σου των Αγίων. Αμήν.»
Δοξα σοι ο Θεος ημων δοξα σοι
ΑπάντησηΔιαγραφή