ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ

Γράφει ο Σπυρίδων Καραχάλιος

Θάνατος δεν είναι ο χωρισμός τής ψυχής από το σώμα, αλλά ο χωρισμός τής ψυχής από τον Θεό (Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος)

Ο άνθρωπος δεν είναι σκεύος άνομων και υλικών επιδιώξεων. Είναι εικόνα και ομοίωση τού Θεού, πλασμένη ως ελεύθερη προσωπικότητα, για να φτιάχνει πολιτισμό και έργα ψυχικού κάλλους. Ο Έλλην είναι προορισμένος να φυλάττει την εστία του και να προάγει τη Φυλή του με βάση το ήθος, την αρετή και την αυτοθυσία. Να εφαρμόζει την αγάπη τού Θεού και να εργάζεται για το κοινό καλό, ανοίγοντας την οδό στα παιδιά του, ακόμη και με τίμημα την ίδια του τη ζωή.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Κύριλλος είχε πει με την σοφία Θεού και την καλλιέργεια τού νου του ότι θάνατος δεν είναι ο χωρισμός τής ψυχής από το σώμα, αλλά ο χωρισμός τής ψυχής από τον Θεό. Κάθε πλάσμα που κοσμεί τη φύση δεν είναι σκέτη ύλη, αλλά αποτελείται από ένα πλέγμα οργάνων και αισθήσεων που το πλοηγούν με ασφάλεια στη ζωή. Ο άνθρωπος διακρίνεται από τα άλλα έμβια όντα για τη λογική που όμως καθίσταται άχρηστη αν απουσιάζει η καθαρή ψυχή, η έμφυτη αρετή, που τον οδηγεί στο σεβασμό των αξιών κάθε κοινότητας και κάθε προσώπου χωριστά.

Δεν είμαστε λοιπόν σκύβαλα αλαλάζοντα. Έχουμε λάβει ως δώρο από το Θεό μαζί με την πνοή ζωής και τούς κανόνες ευθυκρισίας μαζί με τις γραφές τις πατερικές. Γεννηθήκαμε ελεύθεροι και προοριζόμαστε να παραμείνουμε ελεύθεροι με νου και ενέργεια, με αρετή και τόλμη, ώστε να μην βρουν χώρο να παρεισφρήσουν μέσα στην κοινότητα των ομοίων κατά έθνος και πίστη οι βέβηλοι και οι εισβολείς. Πράττουμε δε τη φύλαξη τής ορθής τάξεως πραγμάτων και την ανάπτυξη τής κοινότητας κατά τη δική μας βούληση και όχι καθ’ υπαγόρευση.

Δεν είμαστε ενάρετοι όταν θέτουμε τις παραδόσεις και την αλήθεια σε διάλογο με τις επιδιώξεις και τα ψεύδη των υλιστών και των αρνητών τής ανθρώπινης υπόστασης. Δεν είμαστε κυρίαρχοι τής ζωής έξω από την Εθνική Κοινότητα στην οποία έχουμε ενταχθεί από τής γεννήσεώς μας μήτε όταν βάζουμε τα χέρια μας στην υπηρεσία τυράννων, υποθηκεύοντας το μέλλον των παιδιών μας. 

Ενάρετοι είμαστε όταν θέτουμε την Αλήθεια τού Θεού στην κορυφή τής οικουμένης. Και κυρίαρχοι είμαστε όταν αγωνιζόμαστε υπέρ των δικαίων τής Ελληνικής Φυλής για να μείνει αυτή ζωντανή, ακόμη κι αν το προσκλητήριο τής νίκης δεν μάς βρει ζωντανούς.

Να εργαζόμαστε από κοινού για να βαστήξουμε τούς εαυτούς μας σε εγρήγορση, τα δε κάστρα τής Φυλής μας όλα τους καθαρά και ασύλητα. Να διαβιβάζουμε αυτά τα ίδια τα κάστρα ως ύψιστη κληρονομιά στα παιδιά μας, στο αίμα τής ψυχής μας, ατόφια όπως τα παραλάβαμε. Είναι η οικογένεια, είναι το πατρογονικό σπίτι, είναι ο ναός όπου συνομιλούμε με το Θεό μας, είναι το εργαστήρι όπου παράγουμε το ψωμί μας, είναι η πολεμίστρα όπου βαστούμε όπλο ιερό για την επέκταση τής ελληνοσύνης εκείθε που υπάρχουν από αιώνων οι ρίζες τής Φυλής μας. Όλα ετούτα μαζί και ταυτόχρονα είναι τα κάστρα που τα βαστούμε δικά μας με αγωνιστική διάθεση αδάμαστη.

Είμαστε Έλληνες και Ορθόδοξοι σε μια φύση ζυμωμένοι. Έχουμε καμωθεί για να διδάσκουμε την αγαθή και νομοτελειακή συνύπαρξη δικαίου και δυνάμεως. Έχουμε βγάλει σημαντικούς ανθρώπους που έχουν βαστήξει την φυσική αρμονία ακλόνητη και δεν έχουμε το δικαίωμα να ολιγοψυχήσουμε, διότι είμαστε σε θέση να επαναλάβουμε τις θυσίες. 

Να φέρουμε στο μυαλό τον Αθανάσιο Διάκο που πολέμησε στα 1821 τον βάρβαρο έως την στιγμή που κομματιάστηκε το ξίφος του. Και όταν, αιχμάλωτος πια στα ανθρωπόμορφα θηρία, τού ζητήθηκε να αλλάξει Πίστη και Πατρίδα, αναφώνησε πως «Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω», υπομένοντας το σούβλισμα από τα κτήνη τής Τουρκιάς.

Έχουμε μάθει να χτίζουμε όμορφους ναούς, όμορφα θέατρα, όμορφες ακροπόλεις. Όμως τούς τελευταίους χρόνους τής δημοκρατικής ελευθεριότητας, έχουμε συνηθίσει να θαυμάζουμε τις ομορφιές των προγόνων μας, δίχως να έχουμε βάλει στιγμή το δικό μας χέρι. Έχουν στολίσει οι περασμένοι Έλληνες την πλάση με την δύναμη τής δημιουργίας, ακόμη και στους πλέον δύσκολους χρόνους πείνας και κατοχών. Και κοντεύουμε εμείς οι νεώτεροι να αφήσουμε ακόμη και τις κληρονομιές που παραλάβαμε όχι μόνο δίχως συντήρηση, αλλά και δίχως πλήρωμα νέων ελληνικών γενιών, αφού λιγοστεύουμε σε ψυχές και χώματα.

Ολιγοψυχούμε, παγκοσμιοποιούμαστε και οικουμενικοποιούμαστε κι αυτό δεν είναι μήτε ορθόδοξο μήτε ελληνικό. Διότι αν εξακολουθήσουμε να μοιράζουμε τις αλήθειες τής Πίστης και τής Πατρίδος σε αλλοδόξους και σε σατανολάτρες, τότε θα έχουμε αποποιηθεί την ψυχή μας, διαβιώντας μέσα σε σώματα που είναι άδεια κουφάρια.

Δεχόμαστε επίθεση με όπλο τον ανθρωπισμό και το χρήμα, πως πρέπει τάχα να μπούμε σε μια νέα πλατιά θρησκεία και να φτιάξουμε έναν ενιαίο άνθρωπο δίχως ταυτότητα και σύνορα. Όχι, δεν είναι διόλου ανθρωπισμός να πάψουμε να είμαστε Έλληνες. Είναι έγκλημα και χονδροειδής αυτοκτονία. Όχι, δεν είναι ανθρωπισμός να παραδώσουμε την Αλήθεια του Χριστού στην όποια συζήτηση και στην όποια αναγνώριση ψευτοθρησκειών.

Δεν είμαστε μήτε Έλληνες μήτε Ορθόδοξοι, αν αφήσουμε την Ελληνική Φυλή και την Εκκλησία δίχως καθάριους Έλληνες σε Πίστη και Αίμα. Είμαστε Έλληνες όταν βαστούμε με απόλυτα ελληνικό πλήρωμα την Ιερή Πατρίδα μας. Και η Πίστη μας είναι η  που δεν είναι μια ακόμη θρησκεία, αλλά η μια και μόνη Αλήθεια Χριστού.

Ελληνοορθοδοξία σημαίνει Πίστη Χριστού και Φυλή Ελλήνων ομού και αδιαιρέτως. Σημαίνει ζωή ενάρετη και εθνική ελευθερία που και τα δύο είναι δώρα τού Θεού. Ο Θεός δημιούργησε και τον άνθρωπο και τα έθνη με αλληλοκατανόηση ανάμεσα στους οίκους που εκείνα δημιούργησαν. 

Ο Ελληνισμός τήρησε τον κανόνα τής ζωής, πλάθοντας πολιτισμούς και πολιτείες. Εργάστηκε, πολέμησε και πρόκοψε, κοινωνώντας το προϊόν τού μόχθου του στις νεώτερες γενιές Ελλήνων. Κι εμείς θα φτιάξουμε εκ νέου Ελλάδα απολύτως Ελληνική και Ορθόδοξη.

[Πηγὴ]https://ethnikismos.net 

«Τριβέλι Πᾶνος»