Το CDC έχει σχεδιάσει στρατόπεδα καραντίνας σε εθνικό επίπεδο

Ανεξάρτητα από το πόσο κακές νομίζετε ότι ήταν οι πολιτικές Covid, προορίζονταν να είναι χειρότερες.

Εξετάστε μόνο τα διαβατήρια εμβολίων. Έξι πόλεις τέθηκαν σε lockdown για να συμπεριλάβουν μόνο τους εμβολιασμένους σε δημόσιους εσωτερικούς χώρους. Ήταν η Νέα Υόρκη, η Βοστώνη, το Σικάγο, η Νέα Ορλεάνη, η Ουάσιγκτον και το Σηάτλ. Το σχέδιο ήταν να επιβληθεί αυτό με διαβατήριο εμβολίου. Έσπασε. Μόλις διέρρευσε η είδηση ότι το εμβόλιο δεν σταμάτησε τη μόλυνση ή τη μετάδοση, οι σχεδιαστές έχασαν τη δημόσια υποστήριξη και το σχέδιο κατέρρευσε.

Αναμφίβολα σχεδιάστηκε να είναι μόνιμη και πανεθνική, αν όχι παγκόσμια. Αντ' αυτού, το σχέδιο έπρεπε να κληθεί πίσω.

Χαρακτηριστικά των διαταγμάτων του CDC έκαναν απίστευτη ζημιά. Επέβαλε το μορατόριουμ ενοικίων. Διέταξε τις γελοίες εντολές «έξι πόδια απόστασης» και μάσκας. Επέβαλε το πλεξιγκλάς ως διεπαφή για εμπορικές συναλλαγές. Υπονοούσε ότι η επιστολική ψήφος πρέπει να είναι ο κανόνας, κάτι που πιθανώς ανέτρεψε τις εκλογές. Καθυστέρησε την επαναλειτουργία όσο το δυνατόν περισσότερο. Ήταν σαδιστικό.

Ακόμη και με όλα αυτά, σχεδιάστηκαν χειρότερα. Στις 26 Ιουλίου 2020, με τις ταραχές του Τζωρτζ Φλόϋντ να έχουν τελικά καταλαγιάσει, το CDC εξέδωσε ένα σχέδιο για τη δημιουργία στρατοπέδων καραντίνας σε εθνικό επίπεδο. Οι άνθρωποι έπρεπε να απομονωθούν, να τους δοθεί μόνο φαγητό και κάποια είδη καθαρισμού. Θα τους απαγορευόταν να συμμετέχουν σε οποιαδήποτε θρησκευτική λειτουργία. Το σχέδιο περιελάμβανε απρόοπτα για την πρόληψη της αυτοκτονίας. Δεν υπήρχαν προβλέψεις για τυχόν νομικές προσφυγές ή ακόμη και για το δικαίωμα σε νομικό σύμβουλο.

Οι συντάκτες του σχεδίου ήταν ανώνυμοι, αλλά περιελάμβαναν 26 υποσημειώσεις. Ήταν εντελώς επίσημο. Το έγγραφο αφαιρέθηκε μόλις στις 26 Μαρτίου 2023. Καθ 'όλη τη διάρκεια του χρόνου που μεσολάβησε, το σχέδιο επέζησε στον δημόσιο ιστότοπο του CDC με ελάχιστη ή καθόλου δημόσια ειδοποίηση ή διαμάχη.

Ονομάστηκε «Ενδιάμεσες επιχειρησιακές εκτιμήσεις για την εφαρμογή της προσέγγισης θωράκισης για την πρόληψη λοιμώξεων COVID-19 σε ανθρωπιστικά περιβάλλοντα».

«Αυτό το έγγραφο παρουσιάζει εκτιμήσεις από την οπτική γωνία των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των ΗΠΑ (CDC) για την εφαρμογή της προσέγγισης θωράκισης σε ανθρωπιστικά περιβάλλοντα, όπως περιγράφεται στα έγγραφα καθοδήγησης που επικεντρώνονται στους καταυλισμούς, τους εκτοπισμένους πληθυσμούς και τις ρυθμίσεις χαμηλών πόρων. 

Αυτή η προσέγγιση δεν έχει τεκμηριωθεί ποτέ και έχει εγείρει ερωτήματα και ανησυχίες μεταξύ των ανθρωπιστικών εταίρων που υποστηρίζουν δραστηριότητες αντίδρασης σε αυτά τα περιβάλλοντα. 

Σκοπός αυτού του εγγράφου είναι να επισημάνει τις πιθανές προκλήσεις εφαρμογής της προσέγγισης θωράκισης από την οπτική γωνία του CDC και να καθοδηγήσει τη σκέψη γύρω από την εφαρμογή ελλείψει εμπειρικών δεδομένων. 

Οι εκτιμήσεις βασίζονται σε τρέχοντα στοιχεία που είναι γνωστά σχετικά με τη μετάδοση και τη σοβαρότητα της νόσου του κορονοϊού 2019 (COVID-19) και ενδέχεται να χρειαστεί να αναθεωρηθούν καθώς καθίστανται διαθέσιμες περισσότερες πληροφορίες».

Με την απουσία εμπειρικών δεδομένων, το νόημα είναι: τίποτε τέτοιο δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ. Ο σκοπός του εγγράφου ήταν να χαρτογραφήσει πώς θα μπορούσε να είναι δυνατό και να ειδοποιήσει τις αρχές για πιθανές παγίδες που πρέπει να αποφευχθούν.

Η έννοια της «θωράκισης» είναι «η μείωση του αριθμού των σοβαρών κρουσμάτων Covid-19 περιορίζοντας την επαφή μεταξύ ατόμων με υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης σοβαρής νόσου («υψηλού κινδύνου») και του γενικού πληθυσμού («χαμηλού κινδύνου»). Τα άτομα υψηλού κινδύνου θα μετεγκατασταθούν προσωρινά σε ασφαλείς ή «πράσινες ζώνες» που θα δημιουργηθούν σε επίπεδο νοικοκυριού, γειτονιάς, καταυλισμού/τομέα ή κοινότητας, ανάλογα με το πλαίσιο και το περιβάλλον. Θα έχουν ελάχιστη επαφή με τα μέλη της οικογένειας και άλλους κατοίκους χαμηλού κινδύνου».

Με άλλα λόγια, αυτά ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που θα συλλαμβάνονταν; Είναι «ηλικιωμένοι ενήλικες και άτομα οποιασδήποτε ηλικίας που έχουν σοβαρές υποκείμενες ιατρικές παθήσεις». Ποιος το καθορίζει αυτό; Αρχές δημόσιας υγείας. Ο σκοπός; Το CDC εξηγεί: «ο φυσικός διαχωρισμός των ατόμων υψηλού κινδύνου από τον γενικό πληθυσμό» επιτρέπει στις αρχές «να δώσουν προτεραιότητα στη χρήση των περιορισμένων διαθέσιμων πόρων».

Αυτό μοιάζει πολύ με την καταδίκη ανθρώπων σε θάνατο στο όνομα της προστασίας τους.

Το μοντέλλο καθιερώνει τρία επίπεδα. Το πρώτο είναι το επίπεδο του νοικοκυριού. Εδώ τα άτομα υψηλού κινδύνου είναι «φυσικά απομονωμένα από άλλα μέλη του νοικοκυριού». Αυτό από μόνο του είναι απαράδεκτο. Οι πρεσβύτεροι χρειάζονται ανθρώπους για να τους φροντίζουν. Χρειάζονται αγάπη και να περιβάλλονται από οικογένεια. Το CDC δεν πρέπει ποτέ να φανταστεί ότι θα παρέμβει στα νοικοκυριά για να αναγκάσει τους ηλικιωμένους σε ξεχωριστά μέρη.

Το μοντέλλο μεταπηδά από τα νοικοκυριά στο "επίπεδο γειτονιάς". Εδώ έχουμε την ίδια προσέγγιση: αναγκαστικό διαχωρισμό όσων θεωρούνται ευάλωτοι.

Από εκεί, το μοντέλλο μεταπηδά ξανά στο «επίπεδο στρατοπέδου/τομέα». Εδώ είναι διαφορετικά. «Μια ομάδα καταφυγίων, όπως σχολεία, κοινοτικά κτίρια εντός ενός καταυλισμού / τομέα (έως 50 άτομα υψηλού κινδύνου ανά ενιαία πράσινη ζώνη) όπου τα άτομα υψηλού κινδύνου είναι φυσικά απομονωμένα μαζί. Ένα σημείο εισόδου χρησιμοποιείται για την ανταλλαγή τροφίμων, προμηθειών κ.λπ. Ένας χώρος συνάντησης χρησιμοποιείται για τους κατοίκους και τους επισκέπτες να αλληλεπιδρούν ενώ ασκούν φυσική απόσταση (2 μέτρα). Καμμία κίνηση εντός ή εκτός της πράσινης ζώνης».

Ναι, καλά διαβάσατε. Το CDC προτείνει εδώ στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους άρρωστους ή οποιονδήποτε θεωρούν ότι κινδυνεύει από ιατρικά σημαντικές συνέπειες της μόλυνσης.

Επιπλέον: «για να ελαχιστοποιηθεί η εξωτερική επαφή, κάθε πράσινη ζώνη θα πρέπει να περιλαμβάνει αρτιμελή άτομα υψηλού κινδύνου ικανά να φροντίζουν κατοίκους που έχουν αναπηρίες ή είναι λιγότερο κινητικοί. Διαφορετικά, ορίστε άτομα χαμηλού κινδύνου για αυτά τα καθήκοντα, κατά προτίμηση που έχουν αναρρώσει από επιβεβαιωμένο COVID-19 και θεωρείται ότι έχουν ανοσία.

Το σχέδιο λέει παρεμπιπτόντως, σε αντίθεση με χιλιάδες χρόνια εμπειρίας, «Επί του παρόντος, δεν γνωρίζουμε εάν η προηγούμενη μόλυνση παρέχει ανοσία». Ως εκ τούτου, η μόνη λύση είναι να ελαχιστοποιηθεί όλη η έκθεση σε ολόκληρο τον πληθυσμό. Το να αρρωστήσεις ποινικοποιείται.

Αυτοί οι καταυλισμοί απαιτούν ένα «αφοσιωμένο προσωπικό» (!!!) για να «παρακολουθεί κάθε πράσινη ζώνη. Η παρακολούθηση περιλαμβάνει τόσο την τήρηση των πρωτοκόλλων όσο και τις πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις ή αποτελέσματα λόγω απομόνωσης και στιγματισμού. Μπορεί να είναι απαραίτητο να κρατηθεί κάποιος εντός της πράσινης ζώνης, εάν είναι εφικτό, για να ελαχιστοποιηθεί η κίνηση μέσα / έξω από τις πράσινες ζώνες.

Στους ανθρώπους που στεγάζονται σε αυτούς τους καταυλισμούς πρέπει να δοθούν καλές εξηγήσεις για τους λόγους για τους οποίους στερούνται ακόμη και τη βασική θρησκευτική ελευθερία. Η έκθεση εξηγεί:

"Απαιτείται προληπτικός σχεδιασμός εκ των προτέρων, συμπεριλαμβανομένης της ισχυρής συμμετοχής της κοινότητας και της επικοινωνίας κινδύνου, για την καλύτερη κατανόηση των ζητημάτων και των ανησυχιών του περιορισμού των ατόμων από τη συμμετοχή σε κοινοτικές πρακτικές επειδή προστατεύονται. Σε αντίθετη περίπτωση, θα μπορούσε να οδηγήσει τόσο σε διαπροσωπική όσο και σε κοινοτική βία».

Επιπλέον, πρέπει να υπάρχουν ορισμένοι μηχανισμοί για την απαγόρευση της αυτοκτονίας:

Το πρόσθετο άγχος και η ανησυχία είναι κοινά κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε επιδημίας και μπορεί να είναι πιο έντονα με το COVID-19 λόγω της καινοτομίας της νόσου και του αυξημένου φόβου μόλυνσης, των αυξημένων ευθυνών παιδικής φροντίδας λόγω κλεισίματος σχολείων και της απώλειας μέσων διαβίωσης. 

Έτσι, εκτός από τον κίνδυνο στιγματισμού και το αίσθημα απομόνωσης, αυτή η προσέγγιση θωράκισης μπορεί να έχει σημαντικό ψυχολογικό αντίκτυπο και μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική συναισθηματική δυσφορία, να επιδεινώσει την υπάρχουσα ψυχική ασθένεια ή να συμβάλει στο άγχος, την κατάθλιψη, την αδυναμία, τη θλίψη, την κατάχρηση ουσιών ή τις σκέψεις αυτοκτονίας μεταξύ εκείνων που έχουν χωριστεί ή έχουν μείνει πίσω. 

Τα άτομα με ταυτόχρονες σοβαρές καταστάσεις ψυχικής υγείας δεν πρέπει να αφήνονται μόνα τους. Πρέπει να υπάρχει ένας φροντιστής που να τους έχει ανατεθεί για να αποτρέψει περαιτέρω κινδύνους προστασίας, όπως η παραμέληση και η κακοποίηση.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, εξηγεί το έγγραφο, είναι ο εξής: «Ενώ η προσέγγιση θωράκισης δεν προορίζεται να είναι καταναγκαστική, μπορεί να φαίνεται αναγκαστική ή να παρεξηγηθεί σε ανθρωπιστικά περιβάλλοντα».

(Θα πρέπει να είναι αυτονόητο, αλλά αυτή η προσέγγιση «θωράκισης» που προτείνεται εδώ δεν έχει καμμία σχέση με την εστιασμένη προστασία της Διακήρυξης του Great Barrington. Η εστιασμένη προστασία αναφέρει συγκεκριμένα: «Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι ανοιχτά για δια ζώσης διδασκαλία. Οι εξωσχολικές δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, θα πρέπει να ξαναρχίσουν. Οι νεαροί ενήλικες χαμηλού κινδύνου θα πρέπει να εργάζονται κανονικά και όχι από το σπίτι. Τα εστιατόρια και άλλες επιχειρήσεις πρέπει να ανοίξουν. Οι τέχνες, η μουσική, ο αθλητισμός και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες θα πρέπει να ξαναρχίσουν. Οι άνθρωποι που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μπορούν να συμμετάσχουν εάν το επιθυμούν, ενώ η κοινωνία στο σύνολό της απολαμβάνει την προστασία που παρέχεται στους ευάλωτους από εκείνους που έχουν δημιουργήσει ανοσία αγέλης.")

Σε τέσσερα χρόνια έρευνας και συναντώντας πραγματικά συγκλονιστικά έγγραφα και αποδείξεις για το τι συνέβη στα χρόνια του Covid, αυτό σίγουρα κατατάσσεται στην κορυφή της λίστας των ολοκληρωτικών συστημάτων ελέγχου παθογόνων πριν από τον εμβολιασμό. Είναι πολύ απλά εκπληκτικό το γεγονός ότι θα μπορούσε ποτέ να εξεταστεί ένα τέτοιο σχέδιο.

Ποιος το έγραψε; Τι είδους βαθιά θεσμική παθολογία υπάρχει που επέτρεψε να εξεταστεί αυτό; Το CDC έχει 10.600 υπαλλήλους και εργολάβους πλήρους απασχόλησης και προϋπολογισμό 11,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Υπό το πρίσμα αυτής της έκθεσης, και όλων των άλλων που συμβαίνουν εκεί για τέσσερα χρόνια, και οι δύο αριθμοί θα πρέπει να είναι μηδέν.

ΠΗΓΗ:  The CDC Planned Quarantine Camps Nationwide ⋆ Brownstone Institute

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ