Κάποιος εὐλαβὴς Ἱερεὺς εἶχε τὴν εὐλογημένη συνήθεια νὰ σηκώνεται στὶς τρεῖς μετὰ τὰ μεσάνυχτα καὶ γιὰ τέσσερις ὧρες νὰ προσεύχεται «κατὰ μόνας», μέχρι τὶς ἑπτὰ τὸ πρωΐ.
Στὴν συνέχεια, μετέβαινε κανονικὰ στὸν Ναὸ ὅπου ἐφημέρευε, γιὰ νὰ κάνη τὴν καθιερωμένη Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου.
Μοναδική του πνευματικὴ φροντίδα ἦταν νὰ πολεμᾶ τὴν ὑπερηφάνεια...
Κάποιο βράδυ «εἶδε» σωματικὰ ἢ ψυχικά, δὲν ξέρει!... ἕνα πλῆθος Ἁγίων Ἀγγέλων νὰ τὸν συνοδεύουν στὶς προσευχές του καὶ συγχρόνως νὰ τὸν φυλάσσουν μὲ πύρινες ρομφαῖες ἀπὸ τοὺς δαίμονες, ποὺ ἤθελαν ὄχι μόνον νὰ τὸν ἐνοχλήσουν, ἀλλὰ ἂν μποροῦσαν καὶ νὰ τὸν κατασπαράξουν.
Ἡ παρουσία τους ὅμως τὸν γέμισε ἀπὸ πίστι, ἀπὸ σιγουριὰ καὶ ἀσφάλεια, ἀφοῦ οἱ Ἄγγελοι εἶναι οἱ ἁγιασμένοι φρουροὶ καὶ φύλακες «τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν».
Καὶ ἀσυναίσθητα, λέγοντας τὴν εὐχούλα «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με», διέκοψε τὴν προσευχή του καὶ πῆγε στὰ δωμάτια τῶν ἐννέα παιδιῶν του, τῆς Πρεσβυτέρας καὶ τοῦ ὑπέργηρου πατέρα του.
Καὶ εἶδε στὸν καθένα τους, πλάϊ στὸ προσκεφάλι τους, ὅτι ὑπῆρχε ἀπὸ ἕνας Ἄγγελος-Φύλακας!..
Καὶ στὸ βάθος εἶδε «δεμένους» τοὺς δαίμονες, ἀδυνατώντας νὰ τοὺς βλάψουν…
Καὶ τότε κατάλαβε ἐκεῖνος ὁ παπούλης πὼς ὅσοι ἀπὸ τοὺς Λειτουργοὺς τοῦ Ὑψίστου, ἢ ἀπὸ τοὺς ἁπλοῦς καὶ θεοσεβεῖς γονεῖς, στηρίζουν ὅλη τους τὴν ἐλπίδα στὸν Θεό, Αὐτὸς τοὺς φυλάει ἀπὸ κάθε κίνδυνο καὶ κακὸ διὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων Του.
Ἕνα βροχερὸ χειμωνιάτικο ἀπόγευμα, ποὺ ὁ Ἱερεὺς αὐτὸς ἀνεπαύετο, λόγῳ ἀσθένειας στὸ κρεββάτι του, ὁ μεγάλος του γυιός, σήμερα κι αὐτὸς στὶς τάξεις τῶν Κληρικῶν, εἶδε ἕναν Ἄγγελο δίπλα στὸν κοιμισμένον πατέρα του, ὄχι μόνον νὰ τὸν φυλάσση, ἀλλὰ καὶ νὰ τοῦ σφουγγίζη τὸν ἱδρῶτα τοῦ μετώπου του!
Πρωτοπρεσβυτέρου Στεφάνου Κ. Ἀναγνωστοπούλου, Γνῶσις καὶ Βίωμα τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, Πειραιὰς 2005.
Δοξα σοι ο Θεος ημων δοξα σοι
ΑπάντησηΔιαγραφή