Μετά το απόδειπνο, μιλούσαν στο κάθισμα του βράχου, στο πιο ψηλό σημείο του Στομίου, ο π. Κοσμάς με τον μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαο.
Ένα ζήτημα, εκείνο τον καιρό είχε δημιουργήσει αρκετές εντάσεις στον εκκληστικό χώρο.
Παρ΄όλο που διαφωνούσαν, θαύμαζα τα επιχειρήματα και των δυονών.
Κάποια στιγμή ο μητροπολίτης ανέβασε τον τόνο της φωνής του, κάνοντας τον π. Κοσμά να φύγει χωρίς να μιλήσει.
Είμαι βέβαιος πως αυτό που τον πίκρανε πιο πολύ δεν ήταν ότι του φώναξε ο Νικόλαος που αγαπούσε υπερβολικά, αλλά ότι αισθάνθηκε ότι μπορεί και να μην ευσταθεί η άποψη του για το φλέγον εκκλησιαστικό ζήτημα.
Ο Μεσογαίας, ίσως και με ένα αίσθημα ενοχής, γυρίζει προς εμένα και μου λέει :
"Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλός είναι. Είναι... πως να στο στο πω;
Περπατάς σε ένα άγριο τοπίο στα κατσάβραχα και ξαφνικά εμφανίζεται μπροστά σου ένα αγριολούλουδο.
Αυτό είναι ο πάτερ Κοσμάς.
Δεν είναι της γλάστρας, είναι ένα αγριολούλουδο που το βλέπεις και αγαλλιάζει η ψυχή σου... "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!