Στην επέτειο των τριών χρόνων από την έναρξη του πολέμου Ρωσσίας-Ουκρανίας, θα ήθελα να παρουσιάσω αυτό το εξαιρετικό δοκίμιο του Amil Amani, ενός ιρανο-αμερικανού συγγραφέα / αναλυτή με εμπειρία στις διεθνείς υποθέσεις και το Ισλάμ.
Από Amil Imani
Όταν η Ρωσσία εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έγινε γρήγορα παγκόσμιο σύμβολο αντίστασης. Διάσημος ως ηρωικός ηγέτης που αντιστάθηκε σε έναν ισχυρό εχθρό, εμφανίστηκε στις τηλεοπτικές οθόνες παγκοσμίως, καλώντας για υποστήριξη και ενότητα απέναντι στη ρωσική απειλή.
Ωστόσο, κάτω από αυτή την εικόνα ενός γενναίου ηγέτη εν καιρώ πολέμου βρίσκεται μια πολύ πιο περίπλοκη και ανησυχητική πραγματικότητα. Η άνοδος του Ζελένσκι στην εξουσία και οι επακόλουθες ενέργειές του δείχνουν ότι δεν είναι απλώς θύμα μιας άδικης εισβολής, αλλά μια φιγούρα που επηρεάζεται από εξωτερικές δυνάμεις.
Όπως επεσήμανε ο πρόεδρος Τραμπ στις αμφιλεγόμενες παρατηρήσεις του, η πραγματικότητα είναι ότι οι ενέργειες και οι συμμαχίες του Ζελένσκι λένε μια διαφορετική ιστορία - μια ιστορία που τον απεικονίζει περισσότερο ως μαριονέτα της Δύσης παρά ως πραγματικό πολιτικό.
Η ιστορία του Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι ξεχωριστή. Προτού εισέλθει στην πολιτική, ήταν ηθοποιός και κωμικός, πρωταγωνιστώντας στη δημοφιλή ουκρανική τηλεοπτική εκπομπή * Υπηρέτης του Λαού *, όπου έπαιξε έναν καθηγητή γυμνασίου που απροσδόκητα έγινε πρόεδρος της Ουκρανίας. Αν και ήταν μια φανταστική υπόθεση, η παράσταση είχε απήχηση σε πολλούς Ουκρανούς, αντανακλώντας τη δυσαρέσκειά τους με το πολιτικό κατεστημένο και την επιθυμία για αλλαγή. Αυτό που ξεκίνησε ως μια έξυπνη σατιρική αφήγηση σύντομα μετατράπηκε σε τραγική πραγματικότητα: ο Ζελένσκι, γνωστός για την απεικόνιση του προέδρου στην τηλεόραση, έγινε ο πραγματικός πρόεδρος της Ουκρανίας.
Η εκλογή του Ζελένσκι το 2019 τροφοδοτήθηκε από τη σύνδεσή του με την τηλεοπτική εκπομπή και το πολιτικό κόμμα «Υπηρέτης του Λαού». Όπως και η καριέρα του ως ηθοποιός, αυτό το κόμμα επηρεάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης. Ενώ ο Ζελένσκι παρουσίασε τον εαυτό του ως 'αουτσάιντερ' αφοσιωμένο στη μεταρρύθμιση του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, η άνοδός του στην εξουσία δεν ήταν οργανική. Η εκστρατεία του ενορχηστρώθηκε σχολαστικά από πολιτικούς συμβούλους και δυτικά συμφέροντα, καθιστώντας τη μετάβασή του από κωμικό σε πρόεδρο περισσότερο για ξένη επιρροή παρά για δημοκρατική επιλογή.
Η προεδρία του Ζελένσκι είναι στενά συνδεδεμένη με την ιστορία της δυτικής παρέμβασης στην Ουκρανία. Το 2014, μετά την απομάκρυνση του φιλορώσου προέδρου Βίκτορ Γιανουκόβιτς, οι Ηνωμένες Πολιτείες διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στην αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης της Ουκρανίας. Η διαβόητη συνομιλία που διέρρευσε μεταξύ της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ και του πρεσβευτή Τζέφρι Πάιατ, στην οποία η Νούλαντ συζήτησε ποιος θα πρέπει να σχηματίσει τη νέα ουκρανική κυβέρνηση, υπογράμμισε την έκταση της εμπλοκής των ΗΠΑ. Ουσιαστικά, η Δύση ενορχήστρωσε ένα πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Γιανουκόβιτς, τον οποίο θεωρούσαν πολύ ουδέτερο, ειδικά όσον αφορά τις σχέσεις της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αυτή η παρέμβαση έθεσε τελικά τις βάσεις για την άνοδο του Ζελένσκι στην εξουσία. Ενώ η κυβέρνησή του διεκδικεί ανεξαρτησία, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ έχει επηρεάσει σημαντικά την Ουκρανία από το 2014. Ως ηγέτης μιας φιλοδυτικής Ουκρανίας, ο Ζελένσκι δεν είναι απλώς προϊόν της λαϊκής ψήφου, αλλά και στρατηγικοί γεωπολιτικοί ελιγμοί από ισχυρούς εξωτερικούς παράγοντες.
Μία από τις πιο εντυπωσιακές αντιφάσεις της προεδρίας του Ζελένσκι είναι η συμμαχία του με ακροαριστερές ομάδες στην Ουκρανία, ιδιαίτερα με το Τάγμα Αζόφ.
Παρά το γεγονός ότι είναι Εβραίος πρόεδρος, η κυβέρνηση του Ζελένσκι έχει βασιστεί σε ομάδες με νεοναζιστικούς δεσμούς για την καταπολέμηση των ρωσικών δυνάμεων στην ανατολική Ουκρανία. Το Τάγμα Αζόφ είναι διαβόητο για τη χρήση νεοναζιστικών συμβόλων, όπως το Wolfsangel και το Sonnenrad, ωστόσο η κυβέρνηση του Zelensky συνέχισε να συνεργάζεται μαζί τους. Αυτή η συμμαχία εγείρει σοβαρά ερωτήματα σχετικά με τη δέσμευσή του στις δημοκρατικές αξίες που ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει.
Οι διασυνδέσεις του Ζελένσκι με τέτοιες ομάδες αντιπροσωπεύουν ένα ευρύτερο ζήτημα στην ουκρανική πολιτική: τη συγχώνευση του ακροδεξιού εξτρεμισμού με την κυβερνητική εξουσία. Ενώ ο Ζελένσκι παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της δημοκρατίας, οι σχέσεις του με αυτές τις ομάδες αποκαλύπτουν τη διεφθαρμένη και ηθικά συμβιβασμένη φύση της διοίκησής του. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η κυβέρνηση του Ζελένσκι έχει χαρακτηριστεί μεταξύ των πιο διεφθαρμένων στην Ευρώπη, με δεσμούς με νεοναζιστικές φατρίες που διαβρώνουν περαιτέρω την αξιοπιστία του ως ηγέτη του ελεύθερου κόσμου.
Ενώ η εικόνα του Ζελένσκι ως δημοκρατικού ηγέτη ήταν κεντρική στην παγκόσμια απήχησή του, οι ενέργειές του υποδηλώνουν το αντίθετο. Τον Νοέμβριο του 2023, ανέστειλε τις εκλογές στην Ουκρανία, επικαλούμενος τον συνεχιζόμενο πόλεμο. Αν και αυτή η απόφαση διατυπώθηκε ως απαραίτητο μέτρο εν καιρώ πολέμου, αποκαλύπτει μια ανησυχητική τάση εδραίωσης της εξουσίας. Σύμφωνα με το σύνταγμα της Ουκρανίας, οι προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές απαγορεύονται κατά τη διάρκεια του στρατιωτικού νόμου. Ωστόσο, η πενταετής θητεία του Ζελένσκι έληξε τον Μάρτιο του 2024 και έχει καταστήσει σαφές ότι δεν θα διεξαγάγει εκλογές.
Η καταστολή των αντιπολιτευτικών φωνών από τον Ζελένσκι σηματοδοτεί περαιτέρω τις αυταρχικές τάσεις του. Έχει κλείσει πολιτικά κόμματα που αμφισβητούν την κυβέρνησή του, έχει λογοκρίνει επικριτικά μέσα ενημέρωσης και έχει απειλήσει ακόμη και δημοσιογράφους με επιστράτευση.
Σε ένα από τα πιο τραγικά παραδείγματα της μισαλλοδοξίας του για τη διαφωνία, ο δημοσιογράφος Gonzalo Lira, ένας Χιλιανός-Αμερικανός που επέκρινε τους χειρισμούς του πολέμου από τον Zelensky, συνελήφθη, βασανίστηκε και τελικά πέθανε υπό κράτηση τον Ιανουάριο του 2024. Η ουκρανική κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του Ζελένσκι, έχει επιδείξει πλήρη περιφρόνηση για την ελευθερία του λόγου και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αυτές οι ενέργειες προκαλούν αυταρχικά καθεστώτα που καταστέλλουν την αντιπολίτευση και φιμώνουν τον Τύπο υπό το πρόσχημα της εθνικής ενότητας ή ασφάλειας. Η άρνηση του Ζελένσκι να επιτρέψει τις εκλογές, σε συνδυασμό με τη δίωξη δημοσιογράφων και πολιτικών αντιπάλων, απεικονίζει έναν ηγέτη που επικεντρώνεται περισσότερο στη διατήρηση της εξουσίας παρά στην υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών που διακηρύσσει ότι υποστηρίζει.
Η στάση του Ζελένσκι στο ΝΑΤΟ συνέβαλε επίσης στην κλιμάκωση της σύγκρουσης με τη Ρωσσία. Ενώ η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, αψηφώντας τις υποσχέσεις που δόθηκαν στον σοβιετικό ηγέτη Μιχαήλ Γκορμπατσόφ το 1990, ήταν ένα σημαντικό σημείο έντασης, οι φιλοδοξίες του Ζελένσκι για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ έχουν επιδεινώσει την κατάσταση. Η συνεχής καταπάτηση των συνόρων της Ρωσσίας από το ΝΑΤΟ, σε συνδυασμό με την επιμονή του Ζελένσκι να ευθυγραμμίσει την Ουκρανία με τη Δύση, έχει θέσει την Ουκρανία στο στόχαστρο της ρωσικής στρατιωτικής επιθετικότητας.
Από την πλευρά της Ρωσσίας, η επιθυμία για μια ουδέτερη Ουκρανία είναι κατανοητή. Η κρίση των πυραύλων της Κούβας το 1962 έδειξε την προθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών να φτάσουν στα πρόθυρα του πολέμου για να εμποδίσουν τους σοβιετικούς πυραύλους να σταθμεύουν μόλις 90 μίλια από τις ακτές τους. Ωστόσο, ο Ζελένσκι και οι δυτικοί ηγέτες έχουν παραβλέψει τις ανησυχίες της Ρωσσίας σχετικά με την επέκταση του ΝΑΤΟ και την απειλή που θέτει για τη ρωσική ασφάλεια. Αντ' αυτού, ο Zelensky συνεχίζει να υποστηρίζει στενότερους δεσμούς με το ΝΑΤΟ παρά τους κινδύνους για τη χώρα του.
Ενώ πολλοί στη Δύση έχουν επικρίνει εκείνους που προτείνουν διάλογο με τη Ρωσσία, ο πρόεδρος Τραμπ έχει υποστηρίξει μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση. Η κατανόηση από τον Τραμπ της επιθυμίας της Ρωσσίας για μια ουδέτερη Ουκρανία είναι μια κρίσιμη προοπτική στην επιδίωξη της ειρήνης. Ωστόσο, ο Ζελένσκι επέλεξε να συνεχίσει έναν ατελείωτο πόλεμο, διαιωνίζοντας τον πόνο και την καταστροφή, αγνοώντας τη δυνατότητα μιας ειρηνικής επίλυσης.
Η έκκληση του Τραμπ για διπλωματία με τη Ρωσσία δεν αφορά την υποστήριξη του Πούτιν, όπως ισχυρίζονται πολλοί επικριτές, αλλά την εξεύρεση λύσης σε έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί. Η άρνηση του Ζελένσκι να διαπραγματευτεί, παρά τον αυξανόμενο απολογισμό ανθρώπινων ζωών και καταστροφών, υπογραμμίζει τον ρόλο του στην παράταση της σύγκρουσης. Εάν ο κόσμος ελπίζει να δει ειρήνη στην Ουκρανία, η ηγεσία του Ζελένσκι πρέπει να επανεξεταστεί και η ατζέντα του που καθοδηγείται από τον πόλεμο πρέπει να εξεταστεί εξονυχιστικά.
Η παγκόσμια αφήγηση γύρω από τον Ζελένσκι ως ήρωα που αγωνίζεται για τη δημοκρατία αξίζει να εξεταστεί. Η άνοδός του ως τηλεοπτικός κωμικός, οι διασυνδέσεις του με εξτρεμιστικές ομάδες, οι αυταρχικές του τάσεις και ο ρόλος του στην παράταση του πολέμου δείχνουν έναν ηγέτη πολύ μακριά από την εξιδανικευμένη εικόνα που παρουσιάζεται στα μέσα ενημέρωσης. Ο Ζελένσκι δεν είναι άνθρωπος του λαού. Είναι προϊόν γεωπολιτικής χειραγώγησης, μια μαριονέτα που χρησιμοποιείται από τη Δύση για να προωθήσει τα συμφέροντά της.
Ο κόσμος πρέπει να κοιτάξει πέρα από την πρόσοψη του Ζελένσκι ως μάρτυρα και να τον αναγνωρίσει για αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει: έναν ηγέτη που επηρεάζεται από εξωτερικές επιρροές των οποίων οι ενέργειες έχουν συμβάλει στη συνεχιζόμενη σύγκρουση, τον πόνο και την καταπίεση. Η επίτευξη ειρήνης στην Ουκρανία θα απαιτήσει κάτι περισσότερο από την απόσυρση των ρωσικών δυνάμεων· θα απαιτήσει επίσης την απομάκρυνση του Ζελένσκι και την επανεκτίμηση των παραγόντων που τροφοδότησαν αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο.
Ανατυπώθηκε με την άδεια του συγγραφέα. Ο Amil Imani είναι Ιρανοαμερικανός συγγραφέας, σατιρικός, μυθιστοριογράφος, δημόσιος ομιλητής, πολιτικός αναλυτής, εξωτερική πολιτική, εθνική, συνοριακή και εσωτερική ασφάλεια, πληροφορίες και αντιτρομοκρατία που γράφει και μιλάει για τον κίνδυνο του ριζοσπαστικού Ισλάμ τόσο στην Αμερική όσο και διεθνώς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!