Κάποτε, ο γνωστός συγγραφέας Φ. Ντοστογιέφσκυ βγήκε στον απογευματινό του περίπατο.
Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο, ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι και ζητούσε βοήθεια.
Ο Ντοστογιέφσκυ ψάχνει τις τσέπες του να βρεί κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα!
Ψάχνει το ωρολόγιό του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του!
Ο μεγάλος αυτός συγγραφέας κοκκίνησε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε:
«Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτή τήν στιγμή δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω» .
Και ο γέρο ζητιάνος απαντά:
«Ευχαριστώ πολύ.
Το πήρα.
Αυτό που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρώ αλλού.
Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω».
...
Vicky Arvanitidou
(Από : 'Φώς ιλαρόν' )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!