Στὶς 13 Ἰουνίου τοῦ 323 π.Χ. ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος πέθανε.
Ἦταν 32 ἐτῶν καί 11 μηνῶν.
Ἐπὶ ἑπτὰ ἡμέρες τὸ σῶμα του ἦταν ἄταφο, ὥσπου δόθηκε ἡ ἐντολὴ στοὺς Χαλδαίους καὶ στοὺς Αἰγυπτίους νὰ τὸν ταριχεύσουν.
Τοποθετήθηκε σὲ μιὰ γυάλινη προθήκη γεμάτη μὲ μέλι ἡ ὁποία ἐναποτέθηκε μέσα σὲ μία ὁλόχρυση πύελο.
Ὁ Ψευδοκαλλισθένης μᾶς πληροφορεῖ γιὰ τὸ μικρὸ τοῦ σώματός του ὅτι δὲν ἦταν οὔτε τριῶν πύχεων.
Οἱ Στρατηγοὶ καὶ οἱ Ἡγεμόνες του, Περδίκκας, Ἀριδδαῖος, Λεονάτος, Πτολεμαῖος, Πύθων, Ἀριστόλος συμφώνησαν νὰ ἀναθέσουν τὴ μεταφορὰ τοῦ σώματος τοῦ Ἀλεξάνδρου στὸν ἑτεροθαλῆ ἀδελφό του, Ἀριδδαῖο.
Ἡ μεταφορὰ θὰ γινόταν στὸ Ναό του Ἄμμωνα Διὸς στὴν ὄαση τῆς Σίβα στὴν Αἴγυπτο, ὅπως ἦταν καὶ ἡ προσωπική του ἐπιθυμία.
Ὁ Ἀριδδαῖος, ἀναθέτει στὸν περίφημο Μηχανικό – Ἀρχιτέκτονα Ἱερώνυμο τὴν κατασκευὴ μιᾶς πολυτελοῦς ἀρμάμαξας πάνω στὴν ὁποία θὰ ὑπῆρχε ἕνας ναὸς ὅπου στὸ ἐσωτερικό του θὰ τοποθετοῦνταν τὸ σῶμα τοῦ Ἀλέξανδρου.
Δύο χρόνια κράτησε ἡ κατασκευή της ποὺ θεωρήθηκε ἕνα ἀπὸ τὰ ἀριστουργήματα τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς τέχνης καὶ κόστισε 200 χρυσᾶ τάλαντα, ὅπως μᾶς λέει ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης.
Ὁ Πτολεμαῖος ἀντιδρᾶ μὲ τὴν ταφὴ τοῦ σώματος στὴν ὄαση τῆς Σίβα καὶ ἐπιμένει πὼς εἶναι ὀρθότερο νὰ ταφεῖ στὴν Ἀλεξάνδρεια, πόλη ποὺ χτίστηκε πρὸς τιμήν του καὶ εἶχε ἤδη τεράστια πολιτισμικὴ καὶ οἰκονομικὴ ἄνοδο.
Κατασκεύασε ἕνα μαυσωλεῖο ἀντάξιο τῆς φήμης καὶ τῆς δόξας τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ ἐκεῖ τὸν κήδεψε μὲ τὶς πρέπουσες τιμές.
Ἕως ὅτου ὅμως κατασκευαστεῖ τὸ μαυσωλεῖο, ποὺ ὀνομάστηκε ὁ "Ναὸς τοῦ Σώματος", τὸ σῶμα τοῦ Ἀλέξανδρου μεταφέρθηκε στὴ Μέμφιδα ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ Κουίντος Κούρτιους Ρούφους.
Ὁ Στράβωνας, εἶδε μὲ τὰ μάτια του τὸ σῶμα τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅμως δὲν ἦταν πλέον στὴν ὁλόχρυση πύελο ὅπου ἀρχικὰ εἶχε τοποθετηθεῖ, ἀλλὰ σὲ μία κόκκινη μαρμάρινη σαρκοφάγο.
Οἱ πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι ὁ Πτολεμαῖος ὁ Κόκης ἔκλεψε τὴ χρυσῆ πύελο γιὰ οἰκονομικοὺς λόγους καὶ τὴν κατέστρεψε γιὰ νὰ πάρει τὸ χρυσάφι.
Ὁ Δίων ὁ Κάσσιος ἢ Κοκκηϊανὸς (155-235 μ.Χ.), Ρωμαῖος ἱστορικὸς Ἑλληνικῆς καταγωγῆς, ἀναφέρει στὸ βιβλίο του «Ρωμαϊκὴ Ἱστορία» γιὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ὀκταβιανοῦ Αὔγουστου στὸν τάφο τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅτι τοῦ πρόσφερε ἕνα δάφνινο στεφάνι ἐνῷ ἔρανε ὁλόκληρο τὸν τάφο μὲ ἄνθη.
Ἐπίσης, ὁ Ἰούλιος Καίσαρας ἐπισκέφθηκε τὸν τάφο τοῦ Ἀλεξάνδρου.
Μετὰ ἀπὸ δύωρη παραμονὴ μέσα στὸ μαυσωλεῖο, διέταξε νὰ σηκώσουν τὴν μαρμάρινη πλάκα ὥστε νὰ ἀντικρίσει ἀπὸ κοντὰ γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ἴνδαλμά του.
Στὸ ἡμερολόγιό του ἀναφέρει τὶς ἐνδόμυχες σκέψεις του καὶ δὲν κρύβει τὸν ὑπέρμετρο θαυμασμό του γιὰ ὅ,τι κατέφερε ὡς τὰ 33 του χρόνια, μιᾶς καὶ ὁ Ἰούλιος Καίσαρας εἶχε ἀκριβῶς τὴν ἴδια ἡλικία ὅταν ἐπισκέφθηκε τὸ τάφο.
Ἀναφέρει στὸ ἡμερολόγιό του, ὅτι ἡ ὄψη του ἔμοιαζε πολὺ στὴν προτομή του Λυσσίπου.
Μᾶς πληροφορεῖ ὅμως καὶ γιὰ ἕνα τραγικὸ γεγονός. Ἀπὸ τὴν ὑπερβολικὴ συγκίνηση καὶ τὸ δέος του, πλησίασε πολὺ τὸν Ἀλέξανδρο καὶ στὴν προσπάθειά του νὰ τὸν ἀσπαστεῖ, γλίστρησε τὸ ἀριστερό του χέρι καὶ ἔσπασε τὴ μύτη του, ἀφήνοντας ἕνα κενὸ στὸ πρόσωπό του.
Δὲ συγχώρεσε ποτὲ τὸν ἑαυτό του ποὺ κατέστρεψε τὸ ἴνδαλμά του καὶ τὸ θεώρησε πολὺ κακὸ σημάδι.
Μετέπειτα τὸν ἐπισκέφθηκε ὁ Καλιγούλας ὁ ὁποῖος κλέβει τὴν πανοπλία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Τὰ ἀπόκρυφα βιβλία ἀναφέρονται λίγο ἀργότερα στὴν Κλεοπάτρα, ἡ ὁποία ἀφαιρεῖ καὶ αὐτὴ μία ἀπὸ τὶς πανοπλίες ποὺ βρισκόταν στὸν τάφο γιὰ νὰ ντύσει μὲ αὐτὴ τὸν γιό της Καισαρίωνα (γιὸ τοῦ Ἰούλιου Καίσαρα).
Ἀργότερα καὶ ἄλλοι Ρωμαῖοι αὐτοκράτορες ἐπισκέπτονται τὸν τάφο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τὸν λεηλατοῦν καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους.
Οἱ πηγὲς ἀναφέρουν ὅτι ὁ Καρακάλας, τὸ 215 μ.Χ., ἀφαίρεσε ἀπὸ τὸν τάφο τὸ ἱμάτιό του, τὸ δαχτυλίδι του, τὴ ζώνη του καὶ ἄλλα προσωπικά του ἀντικείμενα.
Ὁ αὐτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβῆρος τὸ 306 μ.Χ., βλέποντας ὅλη αὐτὴ τὴ λεηλασία στὸ πέρασμα τῶν ἐτῶν, συγκέντρωσε μυστηριώδη βιβλία ἀπὸ διάφορους ναούς, τὰ τοποθέτησε μέσα καὶ ἀποφάσισε τὴ σφράγιση τοῦ ναοῦ, ὥστε νὰ μὴν εἶναι πλέον ἐπισκέψιμος, σύμφωνα μὲ τὸν Δίων τον Κάσσιο.
Βλέπετε λοιπὸν ἀγαπητοὶ φίλοι, ὅτι μέχρι τὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα μ.Χ., ὁ τάφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ὑπάρχει καὶ μάλιστα εἶναι ἐπισκέψιμος.
Ἐπίσης, ὅπως καταλαβαίνετε, ὑπάρχει καὶ τὸ σῶμα του ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει ἐξίσου στὴν ἐν λόγῳ ἔρευνα. Τί γίνεται ὅμως μετά;
Γιατί χάνονται τὰ ἴχνη τοῦ τάφου ἀλλὰ κυρίως τοῦ σώματος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου;
Ἐπιμέλεια ἱστορικῆς ἔρευνας:
Μπατζακίδης Φ. Γεώργιος
Ἀπόφοιτος Ε.Α.Πανεπιστημίου μὲ μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὸν Ἑλληνικὸ Πολιτισμὸ καὶ Ἱστορία.
Πηγὲς ἔρευνας:
Διόδωρος Σικιελιώτης
Στράβων
Πλούταρχος
Ψευδοκαλλισθένης
Δίων ὁ Κάσσιος
Κουίντος Κούρτιους Ρούφους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!