Η φιλοξενία του Χριστού (Κυπριακό λαϊκό παραμύθι).

 

Μια φορά ήταν μια γυναίκα.

Εις τη στράταν της μιάν ημέρα συνάντησε τον Ιησού Χριστό. Τον χαιρέτησε, του έβαλε μετάνοια, του φίλησε το χέρι και του λέγει:

- Σε περιμένω αύριο να ρθεις στο σπίτι μου. 

Θα κάμω ετοιμασία. 

Θα ‘ρθεις;

- Θα έρθω.

Πήγε τότε η γυναίκα, μάνι-μάνι σκούπισε, σφουγγάρισε, έβαλε τα τραπεζομάντιλα της, τα καλά… 

Τα έκαμε ούλα ταιριαστά. 

Μαγείρεψε κιόλας , έβαλε τα πιάτα στο τραπέζι , όλα έτοιμα και περίμενε τον Ιησού Χριστό να ‘ ρθει. 

Περίμενε , περίμενε, περίμενε… 

Νασου ανέφανε ένας γέρος.

- Κάμε ελεημοσύνη, κόρη μου.

- Χάτε, πήγαινε στην δουλεία σου. 

Καρτερώ ξένους εγώ. 

Τον έδιωξε . 

Ύστερα από λίγο φάνηκε ένας άλλος .

- Μα πάει ένας, έρχεται άλλος; 

Εγώ καρτερώ ξένους και θα μου κουβαληθείτε σεις οι γέροι; 

Λάμνετε στην δουλειά σας.

Ύστερα φάνηκε μία γερόντισσα. 

Την έδιωξε κι αυτή. 

Καρτερεί, καρτερεί, Χριστός δεν εφάνη.

Την άλλη μέρα , από το πρωί βγήκε έξω η γυναίκα. 

Πήγε να εύρει τον Ιησού Χριστό. 

Λαλεί του:

- Σε περίμενα να ρθεις όλη την ημέρα, κι έκαμα ετοιμασία…

- Ήρθα τρείς φορές , λαλεί της, και μ’ έδιωξες .Τρείς φορές ήρθα και με έβγαλες έξω.

- Πότε ήρθες; Δεν σε είδα.

- Δεν με είδες ; 

Εκείνος ο γέρος ποιος ήταν; 

Ο άλλος ο άρρωστος ποιος ήταν; 

Η γερόντισσα που ήρθε ποιος ήταν;

Έμεινε τότε η γυναίκα ξερή και εθώρεν τον. 

Δεν ήξερε τι να πει.

Τώρα όταν έρθει ένας φτωχός ,νομίζουμε πώς δεν είναι ο Ιησούς Χριστός . 

Δεν ακούεις που λαλεί: αν δεν είδες εμένα, είδες τον αδελφό μου τον ελάχιστον;

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2021/03/blog-post_97.html