Με την ευκαιρία των επαίσχυντων, άδοξων και αντιδημοκρατικών γεγονότων γύρω από το συλλαλητήριο ειρήνης στις 30 Νοεμβρίου (*), ένας πρώην αυστριακός επιθεωρητής ομάδας απηύθυνε ανοικτή επιστολή σε όλους τους συναδέλφους.
Κατά τη διάρκεια της εποχής του κορωνοϊού, η κόκκινη γραμμή του ξεπεράστηκε, πήγε σε μια συγκέντρωση ιδιωτικά και αντιμετώπισε πειθαρχική καταγγελία.
Νουθετεί όλους εκείνους που συμπεριφέρονται παράνομα εν ώρα υπηρεσίας ότι αφήνονται μόνοι τους στο δικαστήριο από ανωτέρους και εργοδότες.
Ανοικτή επιστολή, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά από τους αστυνομικούς για τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες της Αυστρίας (Polizisten für Grund- und Freiheitsrechte | ÖSTERREICH)
Αγαπητοί συνάδελφοι εν ενεργεία αστυνομικοί, αγαπητοί σύντροφοι!
Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να απευθυνθώ σε εσάς σήμερα με τη μορφή αυτής της επιστολής και ταυτόχρονα να σας ζητήσω να δώσετε στον συντάκτη του κειμένου, δηλαδή σε εμένα, τον απαραίτητο χρόνο για να μπορέσετε να λάβετε πλήρως υπόψη την ανοικτή επιστολή. Ο λόγος είναι να αναλογιστούμε μαζί τη συμπεριφορά σας κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης στη διαδήλωση ειρήνης στις 30.11.2024 στην πλατεία Heldenplatz, στην οποία δυστυχώς συμπεριφερθήκατε εμφανώς επαίσχυντα (ΕΔΩ: ΟΔΥΣΣΕΙΑ: Ρεπορτάζ από τη διαδήλωση στην Βιέννης: Πλήρης αποτυχία του κράτους δικαίου).
Σας γράφω σήμερα ως Γενικός Επιθεωρητής, ε.α..
Ονομάζομαι Wolfgang Toth, γεννήθηκα το 1962, αποφοίτησα το 1982 σε τεχνικό τομέα, είμαι παντρεμένος και έχω 3 ενήλικες γιους. Μέχρι τώρα καλά. Αποφάσισα το 1983 να επιλέξω το επάγγελμα του «χωροφύλακα» επειδή ήμουν σε θέση να ζήσω την απόλυτη αίσθηση δικαιοσύνης στο παιχνίδι «Ληστές και χωροφύλακες» στην παιδική μου ηλικία και να εξασφαλίσω δίκαιους «κανόνες του παιχνιδιού και δικαιοσύνη». Όταν, μετά από μια περίοδο αναμονής σχεδόν 4 ετών, μου επετράπη τελικά να εισέλθω στο βασικό μάθημα GAL 1/87-N στους στρατώνες Meidlinger, το όνειρό μου άρχισε να γίνεται πραγματικότητα για μένα.
Αφού ολοκλήρωσα τη βασική μου εκπαίδευση το 1988, απολύθηκα από τη θέση χωροφυλακής του Trumau. Ένα γραφείο που εκείνη την εποχή είχε 7 αξιωματικούς διαθέσιμους για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Θα ήθελα να τονίσω ότι σύμφωνα με το σύστημα υπηρεσιών μας εκείνη την εποχή, έπρεπε ΠΑΝΤΑ να αναλαμβάνουμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ την ευθύνη για τα πάντα. Όλες οι ημερήσιες και νυχτερινές βάρδιες συνήθως γίνονταν ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ. Ήσασταν ουσιαστικά μια υπηρεσία για τα πάντα, υπηρεσία πεδίου, υπάλληλοι, διεκπεραιωτές εισερχόμενης αλληλογραφίας κ.λπ. σε ένα άτομο.
Ως εκ τούτου, μπορώ να είμαι υπερήφανος για το γεγονός ότι εισήχθηκα πραγματικά σε αυτό το επάγγελμα σε όλες τις πτυχές του. Για μένα, ήταν κάτι σαν την «ολοκλήρωση της μαθητείας» να τη συγκρίνω με ένα χειρωνακτικό επάγγελμα. Έτσι, αν θέλετε, έμαθα την "τέχνη" μου από το μηδέν.
Τώρα είμαι συνταξιούχος αστυνομικός για πάνω από ένα χρόνο και κοιτάζω πίσω σε αυτό που θεωρώ ότι είναι το πιο όμορφο επάγγελμα που μπορεί κανείς να φανταστεί. Δηλαδή, να είμαστε εκεί για ανθρώπους που, χωρίς να φταίνε οι ίδιοι, έχουν βρεθεί σε επισφαλείς καταστάσεις όπου δεν θα επιβίωναν χωρίς εξωτερική βοήθεια.
Είτε είναι θύματα εγκλημάτων ή πλημμελημάτων, θύματα ατυχημάτων ή φυσικών καταστροφών – δεν έχει σημασία. Είναι απλά καλό να αισθάνεστε ότι είστε εκεί για τους ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια. Και είναι ακριβώς αυτό το κίνητρο που έχει διαμορφώσει ολόκληρη την επαγγελματική μου καριέρα μέχρι σήμερα.
Φυσικά, επανειλημμένως ένοιωσα επίσης τους αντίθετους ανέμους. Και ακριβώς όταν εγώ, ως μέρος αυτού του συστήματος, έχω αναγνωρίσει πράγματα που πήγαν στραβά ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Και αν έχω κάνει προσπάθειες να τους προσφέρω λύσεις για να τους βελτιώσω. Απλά δεν ήθελα να είμαι «συστημικός».
Πρόσφατα, ακόμη και ένας πρώην επόπτης μου είπε ότι ήμουν ανέκαθεν «διαφορετικός». Αυτός είναι προφανώς ο τρόπος με τον οποίο περιγράφονται οι άνθρωποι που πάντα «πήγαιναν ενάντια στον άνεμο». Το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον, γιατί μου έδειξε ότι προφανώς ακόμη και οι ανώτεροι δεν ήταν σε θέση να αναγνωρίσουν ποιο κίνητρο ήταν πραγματικά πίσω από όλες τις «διαμάχες» μου.
Στόχος μου εξακολουθεί να είναι να βελτιώσω τα πράγματα για να διευκολύνω εσάς τους συναδέλφους να είστε σε θέση να εκτελέσετε αυτή την μερικές φορές δύσκολη υπηρεσία προς δική σας ικανοποίηση αλλά και προς ικανοποίηση των ανωτέρων σας. Αυτό πιθανότατα στρέφεται εναντίον μου μέχρι σήμερα, αλλά πρέπει να στέκεστε πάνω από τέτοια πράγματα αν θέλετε να μπορείτε να κοιτάζετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη το βράδυ.
Έτσι, μετά την τελευταία μου μετάθεση στην ηλικία των 50 ετών, εξακολουθούσα να συμμετέχω ως κρατικός εκπαιδευτής της PAD, έδωσα διαλέξεις και μαθήματα κατάρτισης προκειμένου να μεταφέρω αυτό το εξαιρετικά «δύσκολο εργαλείο» στους συναδέλφους μου σε επίπεδο βάσης με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να εργαστούν με αυτό χωρίς προβλήματα. Τα πολυάριθμα θετικά σχόλια από όλη την Κάτω Αυστρία, αλλά κυρίως από την πατρίδα μου, το Baden, αποδεικνύουν ότι μάλλον έκανα σωστά και καλά τη δουλειά μου.
Αυτή τη στιγμή, πολλοί θα αναρωτηθούν τι εννοώ με αυτή την επιστολή.
Οι διαδηλώσεις δεν ήταν ποτέ θέμα για μένα. Παρ' όλα αυτά, πήρα μέρος στην πρώτη μου διαδήλωση στις 11 Ιουνίου 1991. Εκείνη την εποχή, μας κατέβασαν στην Ballhausplatz με στολή από το συνδικάτο και τους εκπροσώπους του προσωπικού για να δείξουμε το αίτημα για υψηλή αύξηση μισθών σύμφωνα με τα πρότυπα της εποχής. Εκείνη την εποχή ήταν περίπου 5.000 σελίνια, σήμερα μετατρέπονται σε ευρώ που θα ήταν ένα «πενιχρό» των 363 ευρώ. Μετά από εκείνη την ημέρα, όμως, η θέλησή μου να διαδηλώσω είχε ήδη τελειώσει.
Αλλά όπως κάποιοι από εσάς ίσως έχετε παρατηρήσει, βγήκα ενεργά στους δρόμους διαδηλώνοντας κατά τη διάρκεια της «περιόδου του κορωνοϊού» επειδή για μένα η πρόθεση να εισαχθεί μια γενική υποχρέωση εμβολιασμού είχε ξεπεράσει την προσωπική μου κόκκινη γραμμή.
Για μένα, αυτή η πρόθεση αντιπροσώπευε καταπάτηση της προσωπικής μου ελευθερίας, δηλαδή να αποφασίσω μόνος μου σε ποια ιατρική περίθαλψη θα ήθελα να υποβληθώ κατά τη διάρκεια της μετέπειτα ζωής μου.
Συνέπεια της απόφασής μου να βγω στους δρόμους ως διαδηλωτής στον ελεύθερο χρόνο μου και να δηλώσω ανοιχτά ότι ήμουν αστυνομικός, ήταν η πρώτη μου πειθαρχική καταγγελία μετά από 35 χρόνια, κατά την οποία εκτελούσα τα καθήκοντά μου άψογα, χωρίς καμμία απολύτως μομφή.
Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω αυτό το συναίσθημα με περισσότερες λεπτομέρειες.
Βρέθηκα στην θέση όπου έπρεπε να αναρωτηθώ ξανά και ξανά αν είχα κάνει κάτι λάθος. Και ανεξάρτητα από ποια οπτική γωνία έκρινα τη συμπεριφορά μου εκ των υστέρων, η απάντηση ήταν: ΟΧΙ! Ένοιωθα ενδόμυχα ότι είχα κάνει το σωστό.
Το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι ότι τα βασικά σας δικαιώματα ως άνθρωποι και πολίτες αυτής της χώρας γίνονται σεβαστά.
Αυτό που προέκυψε τα τελευταία χρόνια ήταν η ίδρυση του σωματείου «ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ» „POLIZISTEN FÜR GRUND –UND FREIHEITSRECHTE“, του οποίου είμαι πρόεδρος από το 2023.
Οι ανησυχίες μας δεν είναι ούτε πολιτικές, ούτε για μεταρρύθμιση της αστυνομίας ή για κακοβουλία. Θέλουμε απλώς να ενθαρρύνουμε τους συναδέλφους να αμφισβητούν πάντα τις πράξεις τους και να σκέφτονται εάν οι επίσημες πράξεις τους είναι πάντα «νόμιμες» και να σέβονται τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ταυτόχρονα το νόμο.
Σημειώνω ότι τα γεγονότα της 30.11.2024 στην πλατεία Heldenplatz, ή μπροστά από το κοινοβούλιο, μου προκάλεσαν μεγάλη ακατανοησία.
Μέχρι σήμερα, δεν μπορώ να καταλάβω ποια βάση για την αξιολόγηση οδήγησε στο κλείσιμο 4 από τις 5 πύλες της Εξωτερικής Πύλης του Κάστρου. Η απάντηση "διατάχθηκε με αυτόν τον τρόπο", την οποία έλαβα ομόφωνα από όλους τους συναδέλφους επί τόπου, δυστυχώς με οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη έλλειψη κατανόησης και αποδοκιμασίας.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι κάθε συνάδελφος που ήταν εκεί με τη μονάδα του θα πρέπει να θέσει στον εαυτό του το ερώτημα:
* Από πού προέρχεται αυτή η ρύθμιση;
Μετά από αυτό, όλοι πρέπει να ελέγξουν τον εαυτό τους απλά σκεπτόμενοι:
*Αυτή η εντολή έχει νομική βάση;
Εάν ΔΕΝ το έχει αυτό, κάθε συνάδελφος στο μέτωπο "μπροστά" διατρέχει τον κίνδυνο να μείνει μόνος του σε μια πιθανή διαδικασία που προκύπτει.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι διάφορες διαπραγματεύσεις στις οποίες υπήρξα μάρτυρας επιβεβαιώνουν ακριβώς αυτό.
Το άτομο που έδωσε την παράνομη διαταγή είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα γλυτώσει οποιαδήποτε δίωξη κανά και ξανά. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο "μικρός αστυνομικός" στο μέτωπο παραμένει. Θέλω απλώς να σας δώσω την ώθηση να σκεφτείτε αυτήν την περίσταση. Στη χειρότερη περίπτωση, μια τέτοια διαδικασία μπορεί επίσης να οδηγήσει σε σημαντικές οικονομικές δυσχέρειες, οπότε δεν μπορεί να αναμένεται καμμία υποστήριξη από τον εργοδότη.
Η προσοχή είναι η μητέρα της πορσελάνης!
Ο ένας ή ο άλλος από εσάς θα συναντήσει αυτή την προσέγγιση κάποια στιγμή ή μπορεί να την έχετε ήδη ακούσει. Αλλά τότε η συνειδητοποίηση θα έρθει μάλλον πολύ αργά.
Και οι άνθρωποι που έχουν λάβει μέρος στις διάφορες διαδηλώσεις εδώ και χρόνια υποφέρουν, αλλά είναι ικανοί να μάθουν!
Και σύντομα θα παρατηρήσετε ότι στο μέλλον θα βρεθείτε αντιμέτωποι με αυτοκαθοριζόμενους, ατρόμητους ανθρώπους, οι οποίοι θα απαιτήσουν νομική βάση για τις αστυνομικές σας ενέργειες.
Θα ρωτήσουν ευγενικά και σταθερά για τη βάση των ενεργειών σας κάθε φορά. Και αν συμπεριφέρεστε παράνομα, θα σας καταστήσουν επίσης υπεύθυνους.
Πάνω απ' όλα, να έχετε κατά νου. Μόλις βγάλετε την στολή, θα πάτε σπίτι στις οικογένειές σας, και δεν θα είστε τίποτα περισσότερο από απλοί πολίτες των οποίων τα δικαιώματα υπερασπιζόμαστε επίσης εμείς.
Και γι' αυτό επαναλαμβάνω την ερώτηση που σας έκανα το Σάββατο: «Πώς νοιώθετε που ξεχωρίζετε εκεί έξω και νοιώθετε μέσα σας ότι ενεργείτε λάθος».
Επομένως, εν κατακλείδι, σας ζητώ να ενεργείτε πάντα με αίσθηση αναλογίας. Είστε καλά εκπαιδευμένοι και υπεύθυνοι για τον εαυτό σας, εξετάστε την εσωτερική σας στάση, σκεφτείτε και εφαρμόστε αυτά που έχετε μάθει.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Wolfgang Toth, συνταξιούχος Γενικός Επιθεωρητής
(*)
ΚΑΙ ΕΔΩ:
ΠΗΓΗ: Offener Brief eines Polizisten: Wie fühlt es sich an, innerlich zu spüren, dass man das Falsche tut?
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!