Ο κανιβαλισμός ως απόδειξη «ταξικής πάλης»

 

Ο Τσένκ Γι (Zheng Yi), κοκκινοφρουρός από το Πεκίνο, ανέφερε σε μια συνέντευξη που έδωσε στο BBC για τον Μάο Τσε Τούνγκ στα 1993: «Στην αρχή οι άνθρωποι δολοφονούσαν ο ένας τον άλλον λόγω των πολιτικών τους πεποιθήσεων. Μετά άρχισαν να τρώνε ανθρώπους. Η δολοφονία δεν ήταν αρκετή. Μόνο τρώγοντας τη σάρκα των εχθρών τους θα απεδείκνυαν την ταξική τους συνείδηση. Πρώτα δολοφονούσαν κάποιον, μετά άνοιγαν το στομάχι του ενώ ήταν ακόμη ζωντανός. Όπως στη σφαγή ενός χοίρου, μπορούσαν να κόψουν την καρδιά και το συκώτι του να τα βγάλουν και τα φάνε».


Το βιβλίο “Scarlet Memorial: Tales of Cannibalism in Modern China” («Πορφυρό Μνημείο: Ιστορίες Κανιβαλισμού στη Σύγχρονη Κίνα») που κυκλοφόρησε το 1993, το οποίο έγραψε ο Zheng και μια ομάδα συγγραφέων με το κοινό ψευδώνυμο "T.P. Sym". Το βιβλίο είναι μετάφραση στα αγγλικά και συντόμευση του κινέζικου έργου “Hongse jinianbei” (Κόκκινο Μνημείο). Ο Zheng χρησιμοποίησε έγγραφα της τοπικής κυβέρνησης τα οποία φωτογράφησε, καταθέσεις μαρτύρων και ομολογίες για να περιγράψει τη φρικτή βία, ακόμη και τον κανιβαλισμό που συνέβη στην Αυτόνομη Περιφέρεια Guangxi Zhuang (νοτιοανατολική Κίνα) το 1968 κατά την λεγόμενη «Πολιτιστική Επανάσταση» (1966-1976). Τουλάχιστον 137 άνθρωποι (και πιθανόν εκατοντάδες άλλοι) έπεσαν θύματα κανιβαλισμού.

Ο Ζενγκ συγκέντρωσε μαρτυρίες από μάρτυρες και ακόμη και από άτομα που είχαν συμμετάσχει οι ίδιοι σε ξυλοδαρμούς, βασανισμούς και δολοφονίες. Βρήκε άφθονες αποδείξεις κανιβαλισμού. Μετά από μια «αρχική φάση», στην οποία τα όργανα αφαιρούντο κρυφά από τους νεκρούς, ακολουθούσε μια «φάση ανύψωσης», στην οποία έγινε σταδιακά πιο αποδεκτό να τρώνε σάρκα και στη συνέχεια μια «φάση μαζικής τρέλας», στην οποία έπαιρναν μέρος ακόμη και εκείνοι που δεν είχαν συμμετάσχει στις μάχες.

Σε μερικά σχολεία, οι μαθητές σκότωναν τους διευθυντές τους στην αυλή του σχολείου και στη συνέχεια τους μαγείρευαν και έτρωγαν τις σάρκες τους για να γιορτάσουν τον θρίαμβο πάνω από τους «αντεπαναστάτες», αναφέρουν τα έγγραφα. Κυβερνητικά καφενεία εμφάνιζαν πτώματα να κρέμονται σε γάντζους και σέρβιραν ανθρώπινη σάρκα στους εργαζόμενους.

"Υπάρχουν πολλά είδη κανιβαλισμού," λέει μια αναφορά, "μεταξύ των οποίων είναι: το να σκοτώσεις κάποιον και να τον κάνεις δείπνο σου, να κόψεις το κρέας και να κάνεις ένα μεγάλο πάρτι, να διαιρέσεις τη σάρκα, έτσι ώστε κάθε άτομο να πάρει ένα μεγάλο το κομμάτι για το σπίτι του και ούτω καθεξής".

 

Τον Ιούλιο, μετά από εκθέσεις που έφτασαν στον πρωθυπουργό Zhou Enlai, απεστάλη ο «Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός» για να τερματίσει τη βία.

Ο Ζενγκ άκουσε να του λένε ότι τα συκώτια ήταν οι πρωταρχικοί στόχοι, μετά οι καρδιές, και ότι σε περισσότερα από δώδεκα πτώματα είχαν αφαιρέσει όλη την σάρκα. Σε ορισμένες περιπτώσεις τα όργανα αφαιρούντο πριν πεθάνει το θύμα. Οι έρευνες που έγιναν στη δεκαετία του 1980 οδήγησαν στην καταδίκη 34 ατόμων που φυλακίστηκαν για δύο έως δεκατέσσερα χρόνια (!), ενώ άλλοι έλαβαν μόνο… διοικητικές κυρώσεις. Η κυβέρνηση της «μεταρρυθμιστικής περιόδου» φοβήθηκε ότι η εικόνα του κόμματος θα βλάπτετο εάν διέρρεαν τα νέα στο Χονγκ Κονγκ και έκανε το παν να μην δημοσιοποιηθεί τίποτα.

 

Ο Ζενγκ στο βιβλίο, ξεκάθαρα κατηγορεί ότι η αγριότητα και ο κανιβαλισμός οφείλονταν στην «ταξική πάλη» και την «επαναστατική εκδίκηση». Το βιβλίο έλαβε επαίνους που τόλμησε να αποκαλύψει τη φύση του καθεστώτος του Μάο, ενώ κάποιοι το κατέκριναν, όχι για τη καταγγελία αυτού καθαυτού του κανιβαλισμού, αλλά ότι έδωσε την εντύπωση ότι ο κανιβαλισμός ήταν συστηματικός και διαδεδομένος.

Ο Zheng Yi γεννήθηκε στο Τσονγκκίνγκ της Σιτσουάν το 1947 και πήγε στο Πεκίνο για να παρακολουθήσει το σχολείο που συνδέεται με το Πανεπιστήμιο Qinghua, το κορυφαίο τεχνικό πανεπιστήμιο της Κίνας, το οποίο ήταν κέντρο δραστήριων φοιτητικών δραστηριοτήτων όταν ξέσπασε η «Πολιτιστική Επανάσταση» το 1966. 

Ο Zheng έγινε ηγετικό μέλος των Κοκκινοφρουρών και στη συνέχεια το 1969 προσφέρθηκε να μεταβεί στην ύπαιθρο, στα βουνά Lüliang στο Shanxi. Οι Κοκκινοφρουροί (αγγλικά: Red Guards, κινέζικα: pinyin: Hóng Wèibīng) που έδρασαν κατά το 1966 με 1967 στην διάρκεια της «Πολιτιστικής Επανάστασης» του Μάο, δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός, ομάδες πολιτών κυρίως νέων, που σαν σκοπό είχαν να διαφυλάξουν την "επανάσταση" και τον Μαοϊσμό. Οι συνέπειες ήταν απίστευτες για την Κίνα. Όποιος δεν μπορούσε να αποδείξει έμπρακτα ότι είναι 100% Μαοϊκός, απομακρυνόταν από την εργασία του και φυλακιζόταν ή τον εκτελούσαν.

 

Ο Zheng ήταν φοιτητής στο Κολλέγιο Εκπαίδευσης των Εκπαιδευτικών Yucai όταν επέστρεψε στο Πεκίνο το 1978. Μετά την αποφοίτησή του, ήταν συντάκτης του λογοτεχνικού περιοδικού Yellow River (Huanghe) και ξεκίνησε μια καριέρα ως συγγραφέας. Η σύντομη ιστορία του "Maple" ("Feng"), που δημοσιεύτηκε το 1979, ήταν από τις πρώτες που ασχολήθηκαν ειλικρινά τη βία των Κοκκινοφρουρών.

Αξίζει να πούμε ότι ο Zheng συνελήφθη για τη συμμετοχή του στις διαδηλώσεις της πλατείας Tiananmen του 1989. Κατάφερε να ξεφύγει και ήταν κρυμμένος για αρκετά χρόνια μέχρι να μπορέσει να πάει στο Χονγκ Κονγκ τον Μάρτιο του 1993. Στη συνέχεια πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αν και η έρευνά του στο Guangxi ολοκληρώθηκε το 1986, ο Zheng δεν άρχισε να γράφει παρά μετά τις διαμαρτυρίες στην πλατεία Tiananmen του 1989. Ο μελετητής Gang Yue θεωρεί ότι τα τραγικά γεγονότα του 1989 έπεισαν τον Zheng να γράψει το βιβλίο.

[Πηγή]http://redskywarning.blogspot.gr/2018/04/blog-post_25.html

«Τριβέλι Πᾶνος»