Τα βασανιστήρια των Τούρκων στον Άγιο Εφραίμ δεν έχουν προηγούμενο!

 

 

Οκτώμισι μήνες κρεμασμένος – Στο τέλος 

φωτιά μέσα στην κοιλιά!

Μήνες ολόκληρους οκτώμισι βασανίστηκε ο Άγιος Εφραίμ. 

Επί διακόσιες πενήντα ημέρες (!!!) οι Τούρκοι κατέσχιζαν τον Άγιο και έσπαζαν κάθε ημέρα τα ήδη σπασμένα οστά και τις ήδη σπασμένες κλειδώσεις. 

Βρύσες ανοίγονταν το αίμα και ο πόνος βαρούσε σαν τύμπανο. 

Με ξυλιές, βουρδουλιές και φτυσίματα, έτσι είχαν οι Τούρκοι τον Άγιο.

Παρέλυσαν τα χέρια του Οσίου. Τα πόδια το ίδιο ακριβώς. 

Το σαγόνι είχε φύγει από τη θέση του ήδη από τις πρώτες ημέρες. 

Το πώς υπήρχε κεφάλι στη θέση του μόνον ο Θεός το γνώριζε. 

Κι όμως, οι εχθροί της Πίστεως δεν είχαν ακόμη ξεθυμάνει και φούντωναν ακόμη παραπάνω, γιατί ο Άγιος ακόμη κρατούσε χωρίς να αρνείται την Πίστη του. 

Οκτώμισι μήνες με τα ξύλα και ο Άγιος ακόμη προσευχόμενος!

Χραπώσανε οι Τούρκοι τον Όσιον και θέλησαν πια να τον τελειώσουνε. 

Τον δέσανε σε μια μουριά όλον κρεμασμένο ανάποδα, κάτω στο χώμα το κεφάλι και πάνω στο δέντρο τα πόδια να είναι δεμένα με τριχιά. Πήρανε, τότε, ένα δαυλί, ένα ξύλο αναμμένο με φωτιά, και το έχωσαν μέσα στην κοιλιά του! 

Σπρώξανε στα σπλάχνα του Αγίου ένα ολόκληρο ξύλο με φωτιά. 

Στην κοιλιά!

Τους καλομαθημένους εμάς, ένα σπίρτο μπορεί να μάς κάψει και πεταγόμαστε πάνω στο ταβάνι. 

Κοιτάμε να βάλουμε νερό, λίγο πάγο να βρούμε στο ψυγείο. 

Κι αν το κάψιμο τύχει μεγαλύτερο, ξεσηκώνουμε σπίτια κι αδελφούς, ουρλιάζουμε και είμαστε τρελοί. Υπολογίζουμε, τώρα, το κάψιμο που υπέστη ο Άγιος Εφραίμ από ολόκληρο ξύλο – μαδέρι που αναμμένο εισήλθε στην κοιλιά του. 

Άρα γε, ποιο σχόλιο γραπτό μπορεί να περιγράψει τη στιγμή;

Ποιον έχουμε φίλο και για ποιον καμαρώνουμε εμείς

Μεγαλομάρτυς ο Άγιος Εφραίμ γιατί βίωσε μαρτύριο φρικτό, τόσο μεγάλης διάρκειας και με τόσο αποτρόπαιο τέλος, που, άμα δεν είσαι του Θεού, δεν μπορείς να το αντέξεις τέτοιο πράγμα. 

Μεγαλομάρτυς ο Άγιος Εφραίμ γιατί φάνηκε ίδιος σε μαρτύριο και σε πόνο και σε θάρρος και σε αντοχή, με όλους τους μεγάλους Μάρτυρες που γνώρισε ποτέ η Πίστη μας.

Ορίστε ποιον έχουμε φίλο και για ποιον καμαρώνουμε εμείς. 

Τον φοράμε φυλαχτό στο στήθος μας. 

Τον έχουμε εικόνα στα σπίτια μας. 

Βρίσκεται μέσα στα αμάξια μας. 

Βρίσκεται μέσα στις δουλειές μας. 

Αναπαύεται στα βλέφαρα μας. 

Εργάζεται μέσα στις παλάμες μας. 

Μάς ντύνει καλά στο κρύο. 

Μάς κάνει αέρα στη ζέστη. 

Μάς σπουδάζει. 

Μάς διαβάζει. 

Μάς παντρεύει. 

Μάς κουρεύει καλογέρους και καλόγριες. 

Μάς κάνει, μάς φτιάχνει. 

Ροφήματα φέρνει ο Άγιος να πιούμε οι φίλοι μαζί.

Γέμισε η Ελλάδα και η Γης με φίλους του Αγίου Εφραίμ. 

Γίναμε οικείοι του Αγίου και πηγαίνουμε επίσκεψη στα θαύματα, κάθε ημέρα γλυκό και μέλι, θαύματα να δούνε τα μάτια σου και θαύματα να ακούσουν τα αυτιά σου! 

Να έχεις τον διαθέσιμο χρόνο να διαβάσεις τα χιλιάδες θαύματα. 

Γιατί, λένε, ότι ο Άγιος Εφραίμ τόσο εύκολα κάνει τα θαύματα, όσο εύκολα κυλάει το νερό.

Ένας διορισμός αιώνια μαζί του

Ο γλυκύτατος Ιησούς Χριστός έδωσε Εφραίμ Μεγαλομάρτυρα που τώρα εμείς τον χαιρόμαστε και εισπράττουμε όλα τα καλά. 

Ο Κύριος παρέδωσε Άγιο και το έπραξε τούτο απλόχερα. 

Παράδεισο πρώτα αιτούμαστε. 

Πρώτα να μπούμε στον Παράδεισο. 

Και, ύστερα, κάνουμε μια σκέψη, προσευχή και όνειρο μαζί, πως θα μπορούσε να μάς βάλει ο Θεός στην αιώνια συνοδεία του Αγίου, αιωνίως, δηλαδή, διορισμένους να βρισκόμαστε δίπλα στον Άγιο. 

Για πάντα, με τον Άγιο, αμήν!

Κώστας Παναγόπουλος – Πρακτορείο «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ»

http://ellinonea.blogspot.com/2020/09/blog-post_686.html

"Παπαφλέσσας"