ΤΖΊΝΑ ΜΠΑΧΑΟΥΕΡ (1913-1976) - Η ΒΙΡΤΟΥΟΖΑ ΤΟΥ ΠΙΆΝΟΥ ΠΟΥ ΕΊΧΕ ΆΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ

Κάθε άνθρωπος που γεννιέται στον κόσμο προικίζεται με χαρίσματα. Τα χαρίσματα αυτά είναι δώρα της φύσης και κάθε άνθρωπος οφείλει να τα ανακαλύψει προκειμένου να αποτελέσουν την βάση για να αναπτύξει τις ικανότητες του. Υπάρχουν άνθρωποι που είτε αγνοούν ότι διαθέτουν κάποιο χάρισμα, είτε δεν θέλουν να το αξιοποιήσουν εξαιτίας της οκνηρίας τους. Αυτή τους η στάση, πολύ πιθανόν κάποια μέρα, να τους καταστήσει υπόλογους έναντι της Ιστορίας. Ευτυχώς όμως η γυναίκα του σημερινού άρθρου όχι μόνο αξιοποίησε το ιδιαίτερο χάρισμα που είχε στα χέρια της, αλλά μέσω αυτού κατόρθωσε να γίνει ένα εξέχον πρόσωπο διεθνούς φήμης.

Η Τζίνα Μπαχάουερ γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Μαϊου 1913 από Αυστριακό πατέρα και Ιταλίδα μητέρα. Οι γονείς της αγαπούσαν την μουσική και από πολύ μικρή ηλικία έπαιρναν την Τζίνα μαζί τους σε μουσικές παραστάσεις. Σε μία από αυτές η Τζίνα παρακολούθησε ένα ρεσιτάλ του περίφημου πιανίστα Εμίλ Φον Σάουερ (1862-1942). Μετά το τέλος της παράστασης η Τζίνα αποφάσισε να ακολουθήσει καριέρα πιανίστριας, ζητώντας από τους γονείς της να την εγγράψουν στα μαθήματα πιάνου. Αν και ήταν μόλις πέντε (5) ετών, είχε κάνει το πρώτο σημαντικό βήμα για την μελλοντική της καριέρα.

Οι πρώτες της σπουδές έγιναν στο Ωδείο Αθηνών και σε ηλικία οκτώ ετών (8) έδωσε το πρώτο της ρεσιτάλ. Παρέμεινε στην Ελλάδα για να ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο των σπουδών της ,ενώ ταυτόχρονα κατάφερε να συνεργαστεί με τους πιο σημαντικούς δασκάλους και να λάβει πολλές τιμητικές διακρίσεις, παρόλο το νεαρό της ηλικία της. Στα 19 της χρόνια ταξίδεψε στο Παρίσι προκειμένου να φοιτήσει σε ένα ανώτερο επίπεδο σπουδών καθώς επίσης και να έρθει σε επαφή με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της μουσικής. Μετά το επιτυχές πέρας των σπουδών της ταξίδεψε στο Λονδίνο και γνώρισε τον Ρώσο συνθέτη και πιανίστα Σεργέϊ Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ (1873-1943). Μαζί του ταξίδεψε σε πολλές χώρες δίνοντας πολλά ρεσιτάλ κάνοντας έτσι το όνομά της γνωστό σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο, ο οποίος την επικροτούσε για τις ικανότητες της και την ιδιαίτερη εμφάνιση της.

Στα 21 της χρόνια επιστρέφει στην Ελλάδα και αρχίζει να εργάζεται ως πιανίστρια. Το 1935 έδωσε το πρώτο της κονσέρτο με την Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών δίπλα στο πλευρό του τότε διευθυντή της Δημητρίου Μητροπούλου (1896-1960). Όμως η Τζίνα ήταν άνθρωπος με έντονο πνεύμα που ήθελε συνεχώς το κάτι παραπάνω και δεν περιοριζόταν στα μικρά πράγματα. Αποφασίζει να διδάξει στο Ωδείο Αθηνών με σκοπό να συγκεντρώσει χρήματα για να ξαναρχίσει περιοδεία στην Ευρώπη. Πράγματι τα καταφέρνει, αλλά εκείνη την εποχή ξεσπά ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. 

Συνήθως ο Πόλεμος φέρνει δεινά στους ανθρώπους, αλλά στη Τζίνα έφερε τύχη. Έδωσε 630 κονσέρτα σε νοσοκομεία και στρατόπεδα και με αυτό τον τρόπο έγινε η αγαπημένη μουσικός των στρατιωτών. Παράλληλα στην Αίγυπτο γνώρισε τον επιχειρηματία Ιωάννη Χριστοδούλου, ο οποίος έγινε ο πρώτος της σύζυγος, χωρίς ωστόσο να υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από το γάμο τους, εκτός από το ότι πέθανε ξαφνικά το 1950.

Μετά το τέλος του Πολέμου η Τζίνα ταξιδεύει εκ νέου στο Λονδίνο και κατορθώνει να συνεργαστεί με τον Άγγλο βιολιστή και διευθυντή ορχήστρας Άλεκ Σέρμαν (1907-1992), τον οποίο παντρεύτηκε ύστερα από μία σύντομη γνωριμία. Ο Σέρμαν αγάπησε τόσο πολύ την Τζίνα που δεν δίστασε να αφήσει την καριέρα του για να γίνει ο προσωπικός της μάνατζερ. Όταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο πήρε αυτή την απόφαση, απάντησε σθεναρά: «Μαέστροι υπάρχουν πολλοί. Υπάρχει όμως μόνο μία Τζίνα Μπαχάουερ.» Οι δυο τους δεν απέκτησαν κανένα παιδί, αλλά ήταν τόσο ευτυχισμένοι σε σημείο που ένας ζούσε για τον άλλο. Ο Σέρμαν έκλεινε τις δουλειές τη μία πίσω από την άλλη και η καριέρα της Τζίνα εκτοξεύτηκε στα ύψη.

Ύστερα από δύο δεκαετίες η Τζίνα ήταν πια μία καταξιωμένη πιανίστρια. Το 1976 ο Σέρμαν κατάφερε να κλείσει μία συμφωνία με την Εθνική Ορχήστρα της Ουάσιγκτον που θα γινόταν στο Ηρώδειο στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών. Η Τζίνα θα έδινε ένα μοναδικό ρεσιτάλ μπροστά στο Αθηναϊκό κοινό που θα έγραφε ιστορία. Δυστυχώς η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Την ημέρα της παράστασης (22/8/1976) κι ενώ η Τζίνα ετοιμαζόταν στην οικία της στο Χαλάνδρι για να μεταβεί στο Ηρώδειο ξαφνικά κατέρρευσε. Ο σύζυγός της άκουσε μία κραυγή κι αμέσως έτρεξε προς το δωμάτιο της, όπου και την βρήκε πάνω στο κρεβάτι της, φορώντας ένα μαύρο φόρεμα που είχε επιλέξει για την παράσταση. Αμέσως ειδοποιήθηκε ασθενοφόρο, αλλά οι γιατροί που την εξέτασαν απλά διαπίστωσαν το θάνατο της από καρδιακή ανακοπή. Η αυλαία είχε πέσει για την Τζίνα όχι σε κόκκινο χρώμα, αλλά σε μαύρο…

Η Τζίνα Μπαχάουερ ήταν ο ορισμός του εξαιρετικού ταλέντου. Παρόλο που δεν ήταν όμορφη η επιβλητική παρουσία της καθήλωνε τους πάντες στο πέρασμα της. Μόλις ξεκινούσε να παίζει το κοινό μαγευόταν και όλοι έμεναν άναυδοι. Είχε έναν εξαιρετικό συνδυασμό ταλέντου και παρουσίας, ο οποίος υπερτερούσε κατά πολύ από την φυσική ομορφιά της. «Το λαμπερό χαμόγελο κι όλη η έκφραση της βρισκόταν στα μάτια της. Η λάμψη που εξέπεμπε αρκούσε για να φωτίσει ένα ολόκληρο εστιατόριο», όπως γράφει ο συγγραφέας Μάρτιν Μάγιερ. Στα ρεσιτάλ της έπαιζε το πιάνο με όλο της το είναι και εξασκούταν σκληρά πριν από οποιαδήποτε παράσταση. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι κριτικές ήταν πάντα διθυραμβικές απέναντι της και το άξιζε γιατί υπήρξε μία εξαίρετη μουσικός και μία ολοκληρωμένη καλλίτεχνίς. 

ΥΓ: Το Ελληνικό Κράτος για να την τιμήσει την προσφορά της εξέδωσε το 1981 γραμματόσημο στα πλαίσια της σειράς «Φεστιβάλ Αθηνών». Δυστυχώς δεν φρόντισε το ίδιο να πράξει και για το σπίτι της που μετά το θάνατο της βανδαλίστηκε και λεηλατήθηκε. Σήμερα το σπίτι της βρίσκεται σε άθλια κατάσταση στο Χαλάνδρι και προσελκύει περιθωριακές ομάδες, οι οποίες ασχολούνται με τον πνευματισμό, την μαύρη μαγεία και τον σατανισμό (!) Κάποια στιγμή ίσως ο Δήμος Χαλανδρίου το αξιοποιήσει για να το μετατρέψει σε Ωδείο με σκοπό να τιμήσει την μνήμη της. Μέχρι τότε θα παραμένει έρμαιο στον κάθε επιτήδειο που θα επιθυμεί τα βράδια να έρχεται σε επαφή με απόκοσμες οντότητες για να ικανοποιήσει την περιέργεια του…

Πηγές: Βικιπαιδεία, Reader.gr

Αντλήθηκε υλικό από το Youtube.gr και πιο συγκεκριμένα από την εκπομπή «The AfterDark Project – Το σπίτι της Τζίνας Μπαχάουερ»