Το ΝΑΤΟ, οι μετανάστες της Ε.Ε. και ο επερχόμενος πόλεμος στη Μολδαβία

Ενώ έχουμε δείξει πολλές φορές ότι η Ε.Ε. είναι μόνο αποδέκτης εντολών από το ΝΑΤΟ, αυτό καθίσταται σαφές για πρώτη φορά με απόφαση του Δικαστηρίου του Λουξεμβούργου.

Σύμφωνα με το δικαστήριο αυτό, η Ε.Ε. δεν μπορεί να απελάσει μετανάστες που αναμένουν απόφαση ασύλου από χώρες των οποίων τα νόμιμα σύνορα δεν αντιστοιχούν στα πραγματικά τους σύνορα σε τρίτες χώρες.

Ως αποτέλεσμα, δεν επιτρέπεται στην Ιταλία να μεταφέρει Αιγύπτιους και Μπενγκάλι μετανάστες στο στρατόπεδο εγκλεισμού στην Αλβανία.

Όλα αυτά εν αναμονή μιας μαζικής εξόδου των Μολδαβών για να δικαιολογήσουν έναν πόλεμο στην Υπερδνειστερία.

23 Οκτωβρίου 2024

του Thierry Meyssan

Χρόνος ανάγνωσης: 10,1 λεπτά

Στις 18 Οκτωβρίου, ένα ιταλικό δικαστήριο ακύρωσε τη δυνατότητα διέλευσης μέσω τρίτης χώρας δώδεκα μεταναστών από τη Βεγγάλη και την Αίγυπτο που είχαν διασωθεί στη θάλασσα και είχαν υποβάλει αίτηση ασύλου. 

Πολιτικά, η απόφαση αυτή φαίνεται να καταρρίπτει το πλαίσιο που επινόησε ο Μπόρις Τζόνσον για την επανεγκατάσταση των μεταναστών. Οι Βρετανοί ήθελαν να τους στείλουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στη Ρουάντα, αλλά οι Ιταλοί «αρκέστηκαν» με τη μεταφορά τους μόλις μερικές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, στην Αλβανία.

Το δικαστήριο βασίστηκε σε απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2024, όχι από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ), γνωστό ως «Δικαστήριο του Στρασβούργου», το οποίο αποτελεί μέρος του Συμβουλίου της Ευρώπης, αλλά από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γνωστό ως «Δικαστήριο του Λουξεμβούργου», το οποίο, παρεμπιπτόντως, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν αναγνωρίζει πλέον [μετά το Brexit]. 

Αυτή η διάκριση μπορεί να φαίνεται άσκοπη σε πολλούς αναγνώστες. Ωστόσο, δείχνει ότι το μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο μέχρι στιγμής κυριαρχείται από την «προοδευτική» σκέψη των δικαστών του ΕΔΔΑ που χρηματοδοτείται από τον Τζώρτζη Σόρος, υπόκειται τώρα σε διαφορετική λογική.

Αυτό το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) αποφάσισε ότι οι μετανάστες πρέπει να μπορούν να επωφεληθούν από τη Σύμβαση για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών (CSDHLF) όταν τα δικαστήρια της ηπείρου εξετάζουν την υπόθεσή τους. 

Ως εκ τούτου, το ΕΔΔΑ απαγόρευσε την αποβίβαση των διασωθέντων στη θάλασσα στο πλησιέστερο λιμάνι, όπως προβλέπεται από το δίκαιο της θάλασσας, αλλά υποχρέωσε τους διασώστες να τους μεταφέρουν προσωρινά στην Ε.Ε.. Ως εκ τούτου, το ΕΔΔΑ θεωρεί παράνομη τη διέλευσή τους μέσω της Ρουάντα, αλλά δεν μπορεί να αντιταχθεί στη διέλευσή τους μέσω της Αλβανίας, η οποία έχει υπογράψει την εν λόγω Σύμβαση.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης [στο εξής: Δικαστήριο του Λουξεμβούργου] δεν αναφέρεται σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξετάζει μόνο την εφαρμογή των οδηγιών της Ε.Ε. [1]. Είναι διοικητικό δικαστήριο. Τώρα, η οδηγία 2013/32, η οποία καθορίζει τις εφαρμοστέες διαδικασίες, έχει καταργήσει την οδηγία 2005/8. Το παλιό κείμενο περιείχε μια διευκρίνιση που εξαφανίστηκε στο νέο. 

Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατόν να χαρακτηριστούν τα κράτη ως «ασφαλή» και έτσι να απελευθερωθούν ως προορισμός για τους μετανάστες που είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν τη χώρα εάν αυτά τα κράτη προορισμού έχουν «μη ασφαλή» μέρη.

Εκείνη την εποχή [το 2013], ο στόχος ήταν να αποτραπεί ο επαναπατρισμός των Σύριων προσφύγων στη χώρα τους, παρόλο που μέρος της Συρίας δεν επηρεαζόταν πλέον από τον πόλεμο των τζιχαντιστών. Έτσι, η Ευρωπαϊκή Ένωση ευθυγράμμισε την πολιτική της με εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ. Ήθελε να στερήσει από τη Συρία τον πληθυσμό της, προκειμένου να αποδυναμώσει στρατιωτικά τη χώρα.

Αυτή είναι η εφαρμογή μιας στρατιωτικής θεωρίας του ΝΑΤΟ: «η μετανάστευση ως όπλο πολέμου». Αυτή η έννοια εφαρμόστηκε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια των γιουγκοσλαβικών πολέμων. 

Η CIA είχε καταφέρει να πείσει τους Κοσοβάρους να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να ξεφύγουν από τις στρατιωτικές επεμβάσεις του Βελιγραδίου εναντίον των τρομοκρατών του UCK. 

Μια μακριά φάλαγγα πολιτών είχε φτάσει τότε στην πΓΔΜ κατά μήκος μιας σιδηροδρομικής γραμμής. Λίγο μπερδεμένοι, οι Σκοπιανοί τους είχαν καλωσορίσει. 

Οι εικόνες αυτής της εξόδου χρησιμοποιήθηκαν από τις υπηρεσίες επικοινωνιών του ΝΑΤΟ για να ισχυριστούν ότι ο πρόεδρος Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς καταπίεζε τη μειονότητα του Κοσσυφοπεδίου στη Σερβία και έτσι δικαιολογούσε την παράνομη εισβολή του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία.

Αυτή η ιδέα αναπτύχθηκε από την Κέλλυ M. Γκρήνχιλλ [2]. Χρησιμοποιήθηκε από τη CIA για να ανατρέψει τον πρόεδρο Νικολάς Μαδούρο υποκινώντας περισσότερους από 5 εκατομμύρια Βενεζουελάνους να φύγουν [3]. Έτσι, μπορεί κανείς να δει δύο διαφορετικές στρατιωτικές χρήσεις της μετανάστευσης: είτε να κατηγορήσει μια κυβέρνηση για καταπίεση είτε να της στερήσει τον πληθυσμό της.

Πρέπει να γίνει σωστά κατανοητό ότι, σε αντίθεση με ό, τι πιστεύουμε a priori, αυτές οι μεταναστεύσεις δεν προορίζονται για να ξεφύγουν από τον πόλεμο, αλλά ότι είναι πόλεμος. Συχνά προηγούνται στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Αυτή η έννοια δεν πρέπει να συγχέεται με εκείνη του καπιταλισμού, την οποία ο Πήτερ Σάδερλαντ πρότεινε στις 21 Ιουνίου 2012 κατά τη διάρκεια ακρόασης στη βρετανική Βουλή των Λόρδων [4]. 

Είχε δηλώσει ότι κάθε άτομο θα έπρεπε να έχει την ευκαιρία να σπουδάσει και να εργαστεί σε μια χώρα της επιλογής του, η οποία ήταν ασυμβίβαστη με όλα τα περιοριστικά μέτρα μετανάστευσης. Και αυτή η μετανάστευση δημιουργεί μια αποφασιστική δυναμική για την οικονομική ανάπτυξη, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι πολίτες των χωρών υποδοχής. Ως εκ τούτου, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να υπονομεύσει την ομοιογένεια των ιστορικών εθνών από τα οποία αποτελείται.

Αυτή είναι η οικονομική άποψη που ανέπτυξε ο Ούλριχ Γκρίλλο, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Βιομηχανιών, στις 22 Δεκεμβρίου 2014 για να καλέσει την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ να φέρει 800.000 μετανάστες στη χώρα της [5].

Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες υπερασπίστηκε αυτό το οικονομικό όραμα. Γι' αυτό είχε ζητήσει συμβουλές από τον Πήτερ Σάδερλαντ. Παρουσιάζοντας το Σχέδιο για ένα Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση από την Ειδική Απεσταλμένη Λουΐζ Άρμπορ, είπε: «Τα δημογραφικά στοιχεία δείχνουν ότι [οι πλούσιες χώρες] πρέπει να απορροφήσουν καλά μορφωμένους ξένους εργαζόμενους για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, εάν θέλουν να διατηρήσουν τα τρέχοντα οικονομικά τους επίπεδα ή ακόμη και να αναπτύξουν τις οικονομίες τους». [6]

Αυτό το όραμα της μετανάστευσης υποστηρίζεται εδώ και χρόνια από τον Τζώρτζ Σόρος μέσω της επιρροής του στο ΕΔΔΑ [7]. Για αυτόν, επρόκειτο για την αποσταθεροποίηση των κρατών στο όνομα της αντίληψής του για τις «ανοιχτές κοινωνίες».

Η απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτικό κύκλο που προηγήθηκε, αλλά αποκλειστικά με την εμπειρία του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών [της Αφρικής], στη Λιβύη, τη Συρία, τη Βενεζουέλα και, πολύ σύντομα, στη Μολδαβία.

Ακριβώς στη χώρα αυτή το Δικαστήριο στηρίχθηκε στην εκ μέρους του ερμηνεία της καταστάσεως. Η Δημοκρατία της Μολδαβίας κέρδισε την ανεξαρτησία της όταν διαλύθηκε η ΕΣΣΔ στις 27 Αυγούστου 1991, οκτώ ημέρες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Υπερδνειστερίας (19 Αυγούστου). 

Αυτή η μικρή δημοκρατία θεωρήθηκε διαδοχικά ουκρανική και στη συνέχεια, μετά το Σύμφωνο Μολότωφ-Ρίμπεντροπ, ενσωματώθηκε από τον Στάλιν σε ένα τμήμα της Ρουμανίας με το όνομα Μολδαβία. Για τριάντα τρία χρόνια, οι δύο οντότητες ήταν εντελώς διαφορετικές, αλλά τα Ηνωμένα Έθνη καταχώρισαν την Υπερδνειστερία ως περιοχή της Μολδαβίας το 1991. 

Το Δικαστήριο έκρινε ότι η Δημοκρατία της Μολδαβίας δεν ήταν «ασφαλής» επειδή η Υπερδνειστερία ήταν «περιοχή ανταρτών», παρόλο που ήταν πλήρως ανεξάρτητη ακόμη και πριν από την ανεξαρτησία της Μολδαβίας.

Το 1992, ο πληθυσμός της Υπερδνειστερίας κατέλαβε τα τεθωρακισμένα οχήματα της ρωσικής ειρηνευτικής δύναμης για να πολεμήσει εναντίον των ρουμανικών στρατευμάτων υπό τη διοίκηση της CIA.

Έτσι, η Υπερδνειστερία, η σημερινή Μολδαβική Δημοκρατία του ποταμού Δνείστερου, έπρεπε να αντιμετωπίσει το ΝΑΤΟ σε έναν πόλεμο που λανθασμένα απεικονίστηκε από τη Δύση ως «Μολδαβικός Εμφύλιος Πόλεμος» (sic), παρόλο που ο μολδαβικός στρατός δεν είχε συμμετάσχει ποτέ σε αυτόν. Στις 17 Σεπτεμβρίου 2006, αυτή η μικρή δημοκρατία υπέβαλε αίτηση σε δημοψήφισμα για να ενταχθεί στη Ρωσική Ομοσπονδία με 97,2%. Το 2014, όταν η γειτονική Κριμαία έγινε δεκτή στη Ρωσική Ομοσπονδία, το ζήτησε και πάλι [8].

Όταν η Rand Corporation, η δεξαμενή σκέψης του στρατιωτικο-βιομηχανικού λόμπι των ΗΠΑ, παρουσίασε το σχέδιό της για υπερβολική επέκταση και ανισορροπία της Ρωσσίας στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 5 Σεπτεμβρίου 2019, τα μέλη του λόμπι επέμειναν στην έναρξη πολέμου στην Ουκρανία ή αλλιώς στην Υπερδνειστερία [9]. Ενόψει της στρατιωτικής ήττας των «ολοκληρωτικών εθνικιστών» στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον σκέφτεται να ανεβάσει ταχύτητα και να υποκινήσει έναν πόλεμο στην Υπερδνειστερία/Μολδαβία [10].

Μετά τη σύνταξη του σχεδίου της RAND Corporation, άγνωστα άτομα δημιούργησαν σελίδες στην ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια Wikipedia σε 43 γλώσσες αφιερωμένες στον «πόλεμο του Δνείστερου» του 1992. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η ατλαντική προπαγάνδα. Στην αφήγηση των γεγονότων, ο ρόλος της CIA στις μάχες δεν αναφέρεται. 

Τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ περιγράφονται ως «μολδαβικά», αν και ήταν ρουμανικά. Συγκρίνετε αυτές τις σελίδες με το άρθρο που έγραψα για το θέμα πριν από δεκαεπτά χρόνια [11]. Ελέγξτε τις αναφορές. Αυτή η ευφάνταστη αφήγηση θα υιοθετηθεί στη συνέχεια καλή τη πίστει από όλους τους δυτικούς δημοσιογράφους.

Στις 20 Οκτωβρίου 2024, οι Μολδαβοί επρόκειτο να εκλέξουν τον πρόεδρό τους και να ψηφίσουν για το εάν η αίτησή τους για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να κατοχυρωθεί στο σύνταγμα. Έκπληξη: Επανεξέλεξαν τη φιλοευρωπαϊκή Maia Sandu ως πρόεδρο, αλλά ψήφισαν κατά της συμμετοχής της χώρας τους σε αυτόν τον υπερεθνικό οργανισμό. 

Το σχέδιο της Ουάσιγκτον προέβλεπε ένα είδος επανάληψης του πραξικοπήματος του Μαϊντάν του 2014. Αυτή τη φορά, ο στόχος δεν ήταν να φέρει «ολοκληρωμένους εθνικιστές» στην εξουσία, αλλά να προκαλέσει έναν πόλεμο με την Υπερδνειστερία. Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε ήδη λάβει εγκαίρως προφυλάξεις και απαγόρευσε την επιστροφή στη Μολδαβία πολιτών που θα αρνούνταν να συμμετάσχουν.

Πρώτον, η πρόεδρος Maia Sandu κατήγγειλε μια «άνευ προηγουμένου επίθεση στη δημοκρατία». «Εγκληματικές ομάδες που ενεργούν σε συνεννόηση με ξένες δυνάμεις εχθρικές προς τα εθνικά μας συμφέροντα έχουν επιτεθεί στη χώρα μας με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, ψέμματα και προπαγάνδα» για να «κρατήσουν τη χώρα μας παγιδευμένη στην ανασφάλεια και την αστάθεια», είπε. 

Σε δεύτερη φάση, μετά την καταμέτρηση των ψήφων στο εξωτερικό, η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε τη νίκη του «ναι» με 50,28%. ένα αποτέλεσμα που καταγγέλθηκε ευρέως ως απάτη στη Μολδαβία, αλλά χαιρετίστηκε από τον δυτικό Τύπο.

Αναφορές:

[1] Affaire C-406/22, Ordonnance du 4 octobre 2024, Cour européenne de Justice.

[2] “Strategic Engineered Migration as a Weapon of War”, Kelly M. Greenhill, Civil War Journal, Volume 10, Issue 1, July 2008. „Understanding the Coercive Power of Mass Migrations,” in Weapons of Mass Migration : Forced Displacement, Coercion and Foreign Policy, Kelly M. Greenhill, Ithaca, 2010. “Migration as a Coercive Weapon : New Evidence from the Middle East”, in Coercion : The Power to Hurt in International Politics, Kelly M. Greenhill, Oxford University Press, 2018.

[3] „Die venezolanische Indoktrinierung“, Übersetzung Horst Frohlich , Voltaire Netzwerk, 6. September 2019.

[4] „Die Drahtzieher der Migrationskrise“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Sabine, Voltaire Netzwerk, 2. Mai 2016.

[5] „Die gefälschte „Flüchtlingskrise““, von Thierry Meyssan, Übersetzung Sabine, Voltaire Netzwerk, 7. September 2015.

[6] “EU should ’undermine national homogeneity’ says UN migration chief”, Brian Wheeler, BBC, June 21st, 2012.

[7] Les ONG et les juges de la CEDH (2009-2019) et L’impartialité de la CEDH – Problèmes et Recommandations, Grégor Puppinck, Delphine Loiseau et Nicolas Bauer, Centre européen pour le droit et la justice (2020 et 2023).

[8] „Transnistrien will der Russischen Föderation beitreten“, Übersetzung Horst Frohlich , Voltaire Netzwerk, 25. März 2014.

[9] Overextending and Unbalancing Russia, James Dobbins, Raphael S. Cohen, Nathan Chandler, Bryan Frederick, Edward Geist, Paul DeLuca, Forrest E. Morgan, Howard J. Shatz, Brent Williams, Rand Corporation, April 2019. Voir aussi les détails du plan dans Extending Russia : Competing from Advantageous Ground, Raphael S. Cohen, Nathan Chandler, Bryan Frederick, Edward Geist, Paul DeLuca, Forrest E. Morgan, Howard J. Shatz & Brent Williams, Rand Corporation, May 25, 2019.

[10] „Die Rand Corp.: Wie man Russland zerstört“, „Der Krieg schreitet nach dem Plan der Rand Corporation voran“, von Manlio Dinucci , Übersetzung Horst Frohlich , Voltaire Netzwerk, 28. Mai 2019 und 1. November 2022.

[11] „1992 versuchten die Vereinigten Staaten Transnistrien militärisch zu zerschlagen“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Horst Frohlich , Voltaire Netzwerk, 17. Juli 2007.

_

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των μόνιμων συγγραφέων του TKP. Τα δικαιώματα και η ευθύνη για το περιεχόμενο ανήκουν στον δημιουργό.

Πηγή: „Die NATO, die EU-Migranten, und der kommende Krieg in Moldawien“, του Thierry Meyssan, Μετάφραση: Horst Frohlich, Επιμέλεια: Werner Leuthäusser, Voltaire Netzwerk, 22. Οκτωβρίου 2024, www.voltairenet.org/article221418.html

(Άδεια CC BY-NC-ND).

ΠΗΓΗ: Die NATO, die EU-Migranten, und der kommende Krieg in Moldawien

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ