ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΥΤΑ; Ο εφευρέτης του 'ραντάρ' ΕΛΛΗΝ Καθηγητής Παύλος Σαντορίνης.

(ΜΟ-ΝΑ-ΔΙ-ΚΟΣ! 

ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΩΡΩΣ "ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΟΣ" ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ...)

Γνώριζε το μυστικό του 'ραντάρ' και τον κυνηγούσαν κατάσκοποι αρκετά χρόνια πριν τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Έλλην εφευρέτης και η αναγνώριση (εν Ελλάδι, γιατί στο εξωτερικό τόν "διεκδικούσαν" απο ΠΡΙΝ τον πόλεμο πολλοί...) που ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση...

ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΟΣ
ΚΑΙ ΕΦΕΥΡΕΤΟΥ ΜΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΜΒΕΛΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ (;;;) ΑΓΝΩΣΤΟΥ
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!

«Το ραντάρ ανέτρεψε τον υποβρύχιο πόλεμο των Γερμανών και υπήρξε, μετά την ατομική βόμβα το αποτελεσματικότερο όπλο του πολέμου». Ναύαρχος Κάρλ Νταίνιτς, Αρχηγός (αρχιναύαρχος) του Πολεμικού Ναυτικού της Ναζιστικής Γερμανίας (κάτω φωτογραφία) κατά τον Β’ Π.Π. και "διάδοχος" του Α.Χίτλερ μετά την "αυτοκτονία" του...

Το 1942 εμφανίστηκε το ραντάρ, μια πρωτοποριακή εφεύρεση που ανέτρεψε τις ισορροπίες του Πολέμου, γέρνοντας την πλάστιγγα υπέρ των Συμμαχικών Δυνάμεων. Το συγκεκριμένο ραντάρ έδινε τη δυνατότητα του εντοπισμού εχθρικών αεροσκαφών σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις και την τεχνογνωσία του διέθετε εκείνη την εποχή μόνο η Μ. Βρετανία. Αν και ευρέως «πατέρας» του θεωρείται (...) ο Άγγλος Ρόμπερτ Ουάτσον Ουάτ, το Εκατοστομετρικό ραντάρ εφευρέθηκε λίγα χρόνια νωρίτερα, από τον κορυφαίο Έλληνα Καθηγητή Φυσικής Παύλο Σαντορίνη (Γενν.Οδησσό Ουκρανίας 1893 - πέθανε Αθήνα 1986).

Το 1969 οι Άγγλοι τίμησαν τον Σαντορίνη και καθυστερημένα παραδέχθηκαν ότι ανακάλυψαν το 'ραντάρ' δύο χρόνια αργότερα από τον ίδιο. Αυτό που ΔΕΝ αποκάλυψαν όμως, ήταν ότι το 1940 τους είχαν ..."δοθεί" τα σχέδια.

Ο επιστημονικός πόλεμος για την επικράτηση στους αιθέρες

Η ιστορία του ραντάρ, μοιάζει βγαλμένη από κατασκοπικές ταινίες. Εφευρέτες, μοιραίες γυναίκες και Μυστικές Υπηρεσίες έδωσαν μάχη πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για το ποιος θα αποκτήσει πρώτος την τεχνογνωσία που θα του έδινε ξεκάθαρη υπεροχή στους αιθέρες και συγκριτικό πλεονέκτημα στον πόλεμο. 

Από τις παραμονές ακόμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Βρετανία και Ναζιστική Γερμανία, ξεκίνησαν ένα αγώνα δρόμου, για το ποιος θα ανακαλύψει πρώτος τον τρόπο και το μέσο για να εντοπίζει από μακριά τις εναέριες εχθρικές δυνάμεις.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου και οι δύο πλευρές πειραματίζονταν μυστικά, ήδη από τα μέσα του ’30 με τα ραδιοκύματα. 

Πριν από την ανακάλυψη του ραντάρ μεγάλης ισχύος, η αεράμυνα χρησιμοποιούσε παρατηρητές με κυάλια και γιγαντιαία χωνιά με πρωτόγονα ακουστικά συστήματα, για την ανίχνευση των εχθρικών αεροσκαφών. Με το ξέσπασμα του πολέμου εμφανίστηκαν τα πρώτα ραντάρ.

Ήταν θεόρατα και αρχικά λειτουργούσαν με ηλεκτρομαγνητικά πεδία 5 μέτρων και 1 έως 1,5 μέτρου στη συνέχεια. Η εμβέλειά των πρωτόγονων αυτών ραντάρ έφτανε μόλις τα 10 χλμ. και λόγω του μεγέθους τους, αποτελούσαν εύκολη λεία για τα βομβαρδιστικά. 

Την ίδια στιγμή, το 1936, ο Σαντορίνης διενεργούσε στο Παλαιό Φάληρο πειράματα με το ελληνικό εκατοστομετρικό ραντάρ, με πεδία μόλις των 5 και 10 εκατοστών, σε μια εκπληκτική εμβέλεια των 150 έως 200 χλμ.

Παιχνίδια κατασκόπων

Ο Σαντορίνης γνώριζε το μυστικό του ραντάρ από το 1934 και γι’ αυτό κατάσκοποι τον κυνηγούσαν σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και επιστράτευαν κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για του το υποκλέψουν. 

Το 1936 και ενώ βρίσκονταν στο Βερολίνο, τον πλησίασε μια μυστηριώδης όμορφη γυναίκα. 

Αν και ο καθηγητής είχε μάθει να προφυλάσσεται, μπροστά στη σαγήνη της, το «προσωπικό» του ραντάρ δεν κατάφερε να δει τον εχθρό που καραδοκούσε. 

Με «Δούρειο ίππο» το κορμί της, η καλλονή σκόπευε να του «πάρει» πληροφορίες για τη νέα του εφεύρεση. Τον Σαντορίνη ειδοποίησε εγκαίρως ότι πρόκειται για μια επικίνδυνη κατάσκοπο, ο Έλληνας πρέσβης στο Βερολίνο.

Ο Σαντορίνης εγκατέλειψε τη χώρα άμεσα, στήνοντας μάλιστα στο ραντεβού που είχαν δώσει, τη φιλόδοξη κατάσκοπο. Στις 27 Μαΐου του ίδιου έτους, ο Σαντορίνης πληροφόρησε για την έκβαση των πειραμάτων του τις αρμόδιες ελληνικές αρχές, με μια απόρρητη έκθεση. 

Το Γενικό Επιτελείο Στρατού συγκάλεσε αμέσως μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων απαρτιζόμενη από καθηγητές πανεπιστημίου και υψηλόβαθμους στρατιωτικούς. Τον Ιανουάριο του επόμενου έτους η επιτροπή απεφάνθη, ότι η ιδέα του ραντάρ είναι εφαρμόσιμη και έδωσε το πράσινο φως για συνέχιση των πειραμάτων. 

Το ίδιο διάστημα και ενώ όλες οι διαδικασίες τελούνταν υπό άκρα μυστικότητα, ένα από τα μέλη της επιτροπής διέρρεε κρυφά ζωτικής σημασίας πληροφορίες στην ΜΙ6, υποβάλλοντας πλήρεις εκθέσεις για τις έρευνες του ελληνικού ραντάρ στη μυστική υπηρεσία πληροφοριών του Ηνωμένου Βασιλείου. 

Το Μάρτιο του 1937, με απόρρητη διαταγή του Γενικού Επιτελείου Στρατού στήθηκαν προβολείς των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων στην αεροπορική βάση στο Παλαιό Φάληρο και στη Σχολή Δοκίμων και για τα επόμενα δύο έτη πραγματοποιήθηκαν πειράματα, όπου ανιχνεύονταν επιτυχώς αεροσκάφη σε απόσταση 150 χλμ. 

Η πετυχημένη επίδειξη

Το 1939 το Γ.Ε.Σ. φοβούμενο πιθανή υποκλοπή των πειραμάτων, διέρρευσε έγγραφο στο οποίο αναφέρονταν ρητά η διακοπή των δοκιμών με την δικαιολογία ότι δεν είναι επιτυχείς. 

Παράλληλα, εξέδωσε άλλη απόρρητη διαταγή, με την εντολή να συνεχιστούν τα πειράματα σε άλλες εγκαταστάσεις. Τότε ο Σαντορίνης μετέφερε ένα μικρότερο πομπό και συνέχισε τα πειράματά του, από την ...ταράτσα του σπιτιού του!

Στις 7 Ιουλίου του 1940 με εντολή της Κυβερνήσεως Μεταξά πραγματοποιήθηκε μια επίδειξη των δυνατοτήτων του ελληνικού ραντάρ σε επιτροπή Βρετανών αξιωματούχων. Το ραντάρ κατάφερε και ανίχνευσε αεροσκάφος το οποίο πετούσε πάνω από την Μήλο, σε απόσταση 160 χλμ! 

Οι Βρετανοί ενθουσιασμένοι ζήτησαν την μεταφορά της συσκευής στο Κάϊρο, στην Βάση των Συμμάχων στην Μέση Ανατολή.

Ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς  α ρ ν ή θ η κ ε   να παραδώσει την συσκευή η οποία λόγω του μεγέθους της, αν μετακινούνταν θα έγειρε υποψίες και προτίμησε να δώσει στο Αγγλικό Επιτελείο τα σχέδια. 

Δεν ήθελε να δώσει αφορμή στις Δυνάμεις του Άξονα, καθώς ακόμη η Ελλάδα τηρούσε ακόμη ουδετερότητα στον πόλεμο.

Το εκατοστομετρικό ραντάρ έκανε πρεμιέρα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δύο χρόνια αργότερα, ως κατασκευή του Εθνικού Εργαστηρίου Φυσικής της Μ. Βρετανίας.

Η αναγνώριση

Ο Παύλος Σαντορίνης αναγνωρίστηκε ως εφευρέτης του πρώτου εκατοστομετρικού ραντάρ, πολύ μετά το πέρας του πολέμου. 

Πρώτα με το μετάλλιο Φερμά της Ακαδημίας Επιστημών της Τουλούζης το 1961, ακολούθως με το μετάλλιο Βερμέϊλ της Ακαδημίας Επιστημών των Παρισίων το 1968, το βραβείο της Γαλλικής Εταιρείας της Προόδου το 1969 και το τέλος με την αναγνώριση των Άγγλων. 

Σήμερα οι Άγγλοι, αν και αναγνωρίζουν ότι ο πρώτος που ανακάλυψε το Συμμαχικό Υπερόπλο που άλλαξε τη ροή του Πολέμου, ήταν ο έλληνας καθηγητής, εμμένουν στην «ιστορία» της διπλής εφευρέσεως...

[Ο Έλληνας που άλλαξε την εξέλιξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou/mhxanh-toy-xronoy-o-ellhnas-poy-allakse-thn-ekseliksh-toy-v-pagkosmioy-polemoy.3353046.html]

--------------------------------------------------

Για όσους επιθυμούν περισσότερα στοιχεία:

Ο Παύλος Σαντορίνης του Ελευθερίου ήταν Έλληνας πολιτικός μηχανικός, φυσικός, ομότιμος καθηγητής του Ε. Μ. Πολυτεχνείου και σπουδαίος σύγχρονος εφευρέτης. Γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1893 στην Οδησσό της Ρωσίας και απεβίωσε στις 19 Οκτωβρίου 1986 στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ελβετία (1905-1919) στο Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο στη Ζυρίχη και στη συνέχεια αναδείχθηκε τακτικός καθηγητής και διευθυντής των εργαστηρίων της Φυσικής ΙΙ του Ε. Μ. Πολυτεχνείου, καθώς και της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής.

Υπήρξε επιστήμονας και ερευνητής πολλών περιοχών της επιστήμης και ιδιαίτερα στη Στατιστική, Υδραυλική, στην έρευνα των φυσικών πηγών ενέργειας ενώ εκτέλεσε πολλές πρωτοποριακές κατασκευές τσιμέντου (1919-1925). Έγινε διεθνώς γνωστός[εκκρεμεί παραπομπή] κατά τις παραμονές του Β΄ παγκοσμίου πολέμου για την προσπάθειά του σε πολλές επινοήσεις και κατασκευές, σημαντικότερες των οποίων ήταν:

Η επινόηση και κατασκευή του απορροφομικρομετρικού ζυγού, που θεωρήθηκε ο ευπαθέστερος ζυγός της Φυσικής. Για την επινόησή του αυτή βραβεύτηκε το 1935 από την Ακαδημία του Παρισιού.[εκκρεμεί παραπομπή]

Επινόησε και κατασκεύασε πρώτος το "ελληνικό ραντάρ", εμβέλειας 130 km, και για το οποίο αργότερα ισχυρίσθηκε ότι απετέλεσε το πρώτο εκατοστομετρικό ραντάρ του κόσμου, (1936-1939).[1] [2] [3]

Επίσης το 1936 επινόησε και κατασκεύασε τον "ραδιοπυροσωλήνα", που 8 χρόνια αργότερα, το 1944 εφευρέθηκε από τους Αμερικανούς και που τον ονόμασαν τότε το "2ο μυστικό όπλο της Αμερικής".

Το 1942 εφεύρε (του αναγνωρίσθηκαν δύο πρωτοπορίες - προνόμια) τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο "Η" ως αυτόματος πιλότος πυραύλου κατ΄ εναντίον άλλου εχθρικού. Την ίδια περίπου διάταξη της επινόησης αυτής εφεύραν οι Αμερικανοί 9 χρόνια μετά, το 1951 όπου και από τότε έχει ευρεία εφαρμογή.

Επίσης ανακάλυψε νέα φυσικά φαινόμενα στο χώρο των ηλεκτρομαγνητικών μικροκυμάτων (1936-1940). [εκκρεμεί παραπομπή]

Ακόμα υπήρξε ο πρώτος που διατύπωσε τη γενική απαγορευτική αρχή σχετικά με το κατώτατο όριο χρονικής διάρκειας ενός παρατηρητέου φυσικού φαινομένου (1958).[εκκρεμεί παραπομπή]

To 1968 διατύπωσε τη θεωρία των "πολλαπλών διαδοχικών μικροεκρήξεων του Σύμπαντος" όπου σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το Σύμπαν δεν προήλθε από μια πρωταρχική έκρηξη του συνόλου της ύλης του Σύμπαντος, αλλά από την εμφάνιση ενός πρωταρχικού απειροστών διαστάσεων σωματιδίου (ένα είδος κβάντουμ του Σύμπαντος) που με μικρές διαδοχικές πυρηνικές εκρήξεις δημιούργησε αβίαστα για πρώτη φορά την εικόνα του Σύμπαντος όπως είναι γνωστή σήμερα. 

Έτσι μ΄ αυτή τη θεωρία ο Π. Σαντορίνης ισχυρίστηκε ότι ανέτρεψε βασικούς νόμους της Φυσικής όπως την "Αρχή διατήρησης της ενέργειας" καθώς και το "Δεύτερο αξίωμα της θερμοδυναμικής".

Το 1974 διατύπωσε μια νέα αρχή της "Φθίνουσα εντροπίας του Σύμπαντος".

Παράλληλα με τα παραπάνω ασχολήθηκε επίσης με τη φιλοσοφική ερμηνεία βασικών θεμάτων της σύγχρονης Φυσικής. Έτσι από το 1968 κατέληξε σε μια δική του νέα θεωρία ισόνομης συγκυριαρχίας του παράγοντα "Πνεύμα" ως τον τέταρτο παράγοντα του Σύμπαντος παράλληλα με το φυσικό συνεχές "Χώρος" - "Χρόνος" - "Ύλη". Περικοπές αυτών των εργασιών του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα και εκτενώς σε ξένα επιστημονικά περιοδικά και συγγράμματα.[εκκρεμεί παραπομπή]

Η διεθνής αναγνώριση του Παύλου Σαντορίνη αποδείχθηκε από το γεγονός ότι υπήρξε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Τουλούζης (1961), ενεργό μέλος της Ακαδημίας των Επιστημών της Ν. Υόρκης (1961) και εταίρος της ίδιας από το 1965. 

Επίσης εταίρος της Royal Society of Arts του Λονδίνου (1972) καθώς και επίτιμος Πρόεδρος του 7ου Φιλοσοφικού Συνεδρίου της Νίκαιας Γαλλίας (1969). Έλαβε πλείστα επιστημονικά Βραβεία μεταξύ των οποίων το Μετάλλιο Fermat[εκκρεμεί παραπομπή] της Ακαδημίας Επιστημών της Τουλούζης (1961), Μετάλλιο Vermeil Ερευνών και Εφευρέσεων (Παρίσι 1968), Μετάλλιο Vermeil της Προόδου (Παρίσι 1969) κ.ά. Επίσης παρασημοφορήθηκε από τρεις Βασιλείς των Ελλήνων (Γεώργιο Β΄, Παύλο και Κωνσταντίνο Β΄) με τον Ταξιάρχη Γεωργίου Α΄, του Φοίνικα κ.ά.

Ο Παύλος Σαντορίνης μιλούσε επίσης αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά και ρωσικά και ήταν εν ζωή μόνιμος κάτοικος Αθηνών. Κηδεύτηκε στις 20 Οκτωβρίου 1986, από το Γ' Νεκροταφείο.

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ"