Ή δύναμις τού Ψαλτηρίου.

Ο Κυρ-Παντελής ταξίδευε με το τραίνο προς Θεσσαλονίκη και διάβαζε το Ψαλτήριο. 

Ένα παράξενο γεγονός όμως σημάδεψε το ταξίδι του. 

Καθώς διάβαζε, μία κοπέλλα που καθόταν τρία-τέσσερα καθίσματα πιο μπροστά άρχισε να διαμαρτύρεται και να φωνάζει. 

Στην αρχή δεν έδωσε σημασία και πίστεψε πώς κάποια παρεξήγηση έγινε με το διπλανό της. Όταν όμως ο κυρ-Παντελής είδε πώς ο ελεγκτής-εισπράκτορας ερχόταν προς το μέρος του απόρησε.

- Αγαπητέ κύριε, μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε αυτό το βιβλίο γιατί ενοχλείτε;

- Μα το διαβάζω από μέσα μου! απάντησε εκείνος φανερά απορημένος.

Πώς είναι δυνατόν να ενοχλείται η κοπέλλα; 

Έκπληκτοι και απορημένοι μαζί με τον κυρ-Παντελή ήταν και οι άλλοι επιβάτες. 

Ένας μάλιστα έξ αυτών φώναξε.

Πράγματι, η άγνωστη κοπέλλα μεταφέρθηκε στα πίσω βαγόνια μήν αντέχοντας το Ψαλτήριο. 

Και λέει ο κυρ-Παντελής στους συνεπιβάτες του.

- Μέχρι προχθές και εγώ μαζί με εσάς αγνοούσα τη δύναμη των Ψαλμών του προφήτη Δαυϊδ. 

Τώρα, και ιδιαίτερα μετά το περιστατικό τούτο, ένα σας λέγω: 

Το Ψαλτήρι λειτουργεί ως κόπανος που διώχνει τα κακούδια (δαιμόνια) από πάνω μας και από το περιβάλλον μας. 

Έτσι έλεγε ένας άγιος που έζησε στη γειτονιά μας (ο τρελο-Γιάννης).

από το βιβλίο: Ο τρελλο-Γιάννης (τόμος Β')

ΕΔΩ

http://filosofia-erevna.blogspot.com/2021/03/blog-post_12.html