Ο Oliver Stone φοβάται.
Φοβάται τον πόλεμο.
Αυτό ήταν το σκληρό μήνυμα που μεταφέρει η τελευταία του ταινία για την κρίση στην Ουκρανία, «Revealing Ukraine», η οποία απέσπασε το Μεγάλο Βραβείο στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Ταορμίνας στην Ιταλία.
Το ντοκιμαντέρ, σε σκηνοθεσία του Igor Lopatonok, ο οποίος σκηνοθέτησε επίσης το ‘Ukraine on Fire‘ το 2016, μας ταξιδεύει από τις καταβολές της σύγκρουσης στην Ουκρανία το 2014, μέχρι το πιο πρόσφατο περιστατικό στο στενό του Κερτς, όπου γίναμε μάρτυρες μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ ρωσικών και ουκρανικών πλοίων γύρω από την Κριμαία.
Με επίκεντρο τις συνεντεύξεις του Ουκρανού πολιτικού Victor Medvedchuk (πρώην αρχηγού του επιτελείου του προέδρου Κούτσμα) και του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, η ταινία προσπαθεί να συνθέσει τα κομμάτια που διαδραματίστηκαν κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Μαϊντάν το 2014, αλλά κυρίως την κληρονομιά αυτών των γεγονότων και το πού κατευθύνεται τώρα η χώρα, αφού βυθίστηκε σε μια άβυσσο οικονομικής αβεβαιότητας.
Ξεκινά με μια εύστοχη ερώτηση από τη σύζυγο του Μεντβέντσουκ – την τηλεπαρουσιάστρια Oksana Marchenko, η οποία έχασε τη δουλειά της ως παρουσιάστρια μιας επιτυχημένης ουκρανικής τηλεοπτικής εκπομπής λόγω της σχέσης της με τον Medvedchuk – «Γιατί ενδιαφέρεστε για την Ουκρανία;».
Είναι μια εύλογη ερώτηση, δεδομένου όλων των άλλων παγκόσμιων εστιών συγκρούσεων που θα μπορούσε να έχει επιλέξει ο Stone για να καταγράψει. Αλλά η απάντησή του δίνει μια ένδειξη της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωπίζει τη συνεχιζόμενη κρίση στην Ουκρανία – λέει: «Δεν θέλω πόλεμο».
Και παρά τις κατηγορίες ότι είναι προπαγανδιστής του Πούτιν, ο Stone ξεκαθαρίζει στην ταινία, αλλά και σε επακόλουθες συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης, ότι ο στόχος του παραμένει σταθερός: να ανακαλύψει την αλήθεια για το τι συνέβη σε αυτή την άκρως πολιτικοποιημένη, ιδεολογικά υποκινούμενη σύγκρουση.
Η αρχική του απόφαση να υποστηρίξει μια τέτοια ταινία, όπως εξήγησε, είχε τις ρίζες της στην ενστικτώδη αίσθηση ότι η εκδοχή των γεγονότων που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του Μαϊντάν το 2014 και έκτοτε, η οποία παρέχεται από τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ήταν εσφαλμένη.
Και δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ισορροπημένη προσέγγισή του όταν διερωτάται για τους κύριους πρωταγωνιστές.
Αντιπαραθέτοντας τις διαφορετικές οπτικές γωνίες του Πούτιν και του Μεντβέντσουκ τονίζει ότι παρά τη συναίνεσή τους για το Μαϊντάν, δεν συμφωνούν σε όλα τα ζητήματα.
Ενώ ο Πούτιν δηλώνει ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι «ένας λαός», ο Μεντβέντσουκ είναι αρκετά ξεκάθαρος ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά ξεχωριστά έθνη και ταυτότητες. Και ο Stone δεν κάνει καμία προσπάθεια να αποκρύψει τη σχέση που έχει ο Medvedchuk με τον πρόεδρο Πούτιν – υπενθυμίζοντας ευθέως στον Ρώσο ηγέτη ότι είναι νονός της κόρης του Medvedchuk.
Η συνέντευξη με τον Medvedchuk είναι περιεκτική και καλύπτει τα πάντα, από την ιστορία της Ουκρανίας μέχρι τον ρόλο του George Soros στο κίνημα Maydan.
Η ιστορία είναι φυσικά υψίστης σημασίας για την κατανόηση της τρέχουσας κρίσης, και όπως επισημαίνει ο Medvedchuk, αν δεν υπήρχαν οι διάφορες ξένες αυτοκρατορίες που έλεγχαν το Ουκρανικό έδαφος κατά τη διάρκεια των αιώνων – από τους Λιθουανούς μέχρι τους Οθωμανούς Τούρκους – δεν θα υπήρχαν τόσες διαφορετικές πολιτιστικές επιρροές πάνω στο έθνος.
Η πιο πρόσφατη Ρωσική αυτοκρατορία και η ΕΣΣΔ είχαν την πιο βαθιά επίδραση στη χώρα, η οποία παραμένει μέχρι σήμερα διαιρεμένη πολιτισμικά και εθνικά.
Το γεγονός ότι η Δυτική Ουκρανία είναι πολιτισμικά πιο κοντά στην Πολωνία και τη Γερμανία και η Ανατολική ήταν παραδοσιακά υπό Ρωσική επιρροή, έρχεται σε αντίθεση με την ίδια την ουσία του κινήματος Μαϊντάν, το οποίο κατήγγειλε οτιδήποτε ήταν Ρωσικό.
Αυτή η προσέγγιση, δεν ήταν και δεν είναι βιώσιμη σε ένα έθνος για το οποίο τα ρωσικά είναι η μητρική γλώσσα για περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων του.
Και όμως, αυτή η πολιτιστική γενοκτονία γεννήθηκε την εποχή του Μαϊντάν, ενός κινήματος που επιφανειακά προωθήθηκε ως ένα σχέδιο που θα παρείχε ένα θετικό, Ευρωπαϊκό μέλλον για την Ουκρανία, αλλά που στην πραγματικότητα οικοδομήθηκε πάνω σε φασιστικές, νεοναζιστικές πολιτικές που είδαν να χύνεται το αίμα χιλιάδων Ουκρανών.
Και φυσικά το χέρι της Δύσης στη σύγκρουση δεν είναι ποτέ μακριά. Από τον Αμερικανό Τζο Μπάιντεν – ο γιος του οποίου συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο της ουκρανικής ενεργειακής εταιρείας Burisma Holdings – μέχρι τον διαβόητο δισεκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος, του οποίου το » International Renaissance Foundation» παρουσιάζεται στην ταινία να παίζει καθοριστικό ρόλο στη χρηματοδότηση και την υποκίνηση της σύγκρουσης, η Δύση, ως συνήθως, ανακατεύτηκε σε ένα μέρος που δεν είχε καμία δουλειά να βρίσκεται, οδηγώντας την Ουκρανία σε έναν δρόμο προς την καταστροφή, καθώς επιδίωκε τα δικά της συμφέροντα.
Το σημερινό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η χώρα είναι γεμάτο ειρωνεία: ένα έθνος που πριν από τη σύγκρουση ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος παραγωγός άνθρακα στην Ευρώπη, που κάποτε παρήγαγε το 87% του άνθρακα για τη Ρωσική Αυτοκρατορία και το 50% για τη Σοβιετική Ένωση, πρέπει τώρα να εισάγει άνθρακα από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και τον Καναδά.
Μόνο οι εισαγωγές από τις ΗΠΑ (από την Πενσυλβάνια) το 2018 κόστισαν στη χώρα λίγο πάνω από 806 εκατομμύρια δολλάρια.
Η αποβιομηχανοποίηση ενός έθνους που ήταν ο μεγαλύτερος παραγωγός αυτοκινήτων της ΕΣΣΔ, είχε ως αποτέλεσμα να εξαρτάται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τις δυτικές εισαγωγές αυτοκινήτων.
Πρόκειται για ένα έθνος, όπως εξηγεί η ταινία, το οποίο κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης συγκαταλεγόταν στα δέκα πιο ανεπτυγμένα έθνη του κόσμου, το οποίο διέθετε μια ακμάζουσα αεροπορική και διαστημική βιομηχανία που δεν είχε αντίπαλο από κανένα άλλο μετασοβιετικό κράτος.
Τώρα, από τότε που άρχισε η συρρίκνωση της οικονομίας το 2014, το έθνος κατατάσσεται στην 60ή θέση στον κόσμο από τον ΟΗΕ όσον αφορά το ΑΕΠ, ακόμη χαμηλότερα από τα αφρικανικά έθνη του Σουδάν και της Αγκόλα.
Ο Victor Medvedchuk δεν διστάζει να συμφωνήσει, όταν ερωτάται αν πιστεύει ότι πρόκειται για σκόπιμη στρατηγική της Δύσης να καταστρέψει την Ουκρανία.
Πράγματι, δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι από τότε που ξεκίνησε το Μαϊντάν, η Ουκρανία έχει αποδειχθεί απίστευτα χρήσιμη για τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Ο ίδιος ο Stone δηλώνει ότι η Ουκρανία είναι ένα κουμπί που μπορούν να πατήσουν οι ΗΠΑ για να καταστρέψουντη Ρωσία. Ωστόσο, η ταινία αναλύει λεπτομερέστερα τον ρόλο που έπαιξε η Ουκρανία στη χειραγώγηση των αμερικανικών εκλογών, καθώς ο σύμβουλος Paul Manafort, σύμβουλος της προεκλογικής εκστρατείας του Τραμπ, βρέθηκε στο στόχαστρο για το έργο του ως σύμβουλος του πρώην προέδρου της Ουκρανίας Victor Yanukovych.
Ο Medvedchuk διερωτάται γιατί δεν διώχθηκε κανένα από τα άλλα άτομα που ερευνήθηκαν από τις Ουκρανικές αρχές για κατηγορίες διαφθοράς, και μόνο ο Manafort κυνηγήθηκε.
Υποστηρίζει ότι επρόκειτο για μια στοχευμένη, πολιτικοποιημένη εκστρατεία κατά του Manafort και ότι αντί να ψάχνουμε για Ρωσική ανάμειξη στις αμερικανικές εκλογές, θα έπρεπε να ψάχνουμε για Ουκρανική ανάμειξη.
Ωστόσο, το πιο ανησυχητικό μήνυμα της ταινίας δεν αφορά αυτό που υπήρξε, αλλά αυτό που θα μπορούσε να υπάρξει, αν δεν ληφθούν μέτρα για την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας.
Και παρά τις διαβεβαιώσεις του προέδρου Ζελένσκι πριν από την εκλογή του ότι προτεραιότητά του ήταν να θέσει τέρμα στη σύγκρουση στην Ανατολική Ουκρανία, μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει τίποτα πέρα από τη ρητορική.
Στο ντοκιμαντέρ, ο Πούτιν λέει ειλικρινά στον Στόουν ότι το περιστατικό στα στενά του Κερτς τον περασμένο Νοέμβριο ήταν μια προβοκάτσια που έστησε ο πρώην πρόεδρος Poroshenko για να ενισχύσει τα δημοσκοπικά του ποσοστά πριν από τον Μάρτιο του 2019.
Αλλά με τις αναφορές για την κατάληψη ενός Ρωσικού σκάφους από την Ουκρανία μόλις τον περασμένο μήνα, είναι σαφές ότι το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της σύγκρουσης είναι εξαιρετικά υψηλό. Και αν ένα πράγμα είναι σίγουρο, ούτε οι Ρώσοι ούτε οι Ουκρανοί θα είναι οι ωφελημένοι από μια τέτοια σύγκρουση.
Πηγή βίντεο ΕΔΩ (NIOLAND)
Πηγή κειμένου ΕΔΩ (NIOLAND)
Σχετικά
Η Ουκρανία στις Φλόγες (2016) – Ίγκορ Λοπατόνοκ, Όλιβερ Στόουν.
Ουκρανία: 30 χρόνια ανεξαρτησίας – του Ίγκορ Λοπατόνοκ (αγγλικοί υπότιτλοι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!