Μή σέ ξεγελάει τό μειδίαμα της Καρυάτιδας, η αλύγιστη κορμοστασιά της που στέκει άσπαστη καί καρφώνει τόν ουρανό.
Η Καρυάτιδα βαστάζει οικοδομήματα, το κορμί της ρηγματώνεται αλλά στο κορμί της κυλούν φλέβες από ατσάλι.
Δεν πορεύεται σε ασύννεφα τοπία η Καρυάτιδα, καταπίνει τους κεραυνούς και κάνει τήν βροχή γαργάρα και αν τήν βρει χιόνι, το κάνει νυφικό φόρεμα.
Οι Καρυάτιδες της Πίνδου βαστάζαν ένα βουνό πιο μεγάλο και από την ίδια την Πίνδο, το βάρος ενός αγώνα.
Η σπονδυλική τους στήλη έγινε μια αυτόνομη θεά έτοιμη να αντέξει κάθε βάρος, τα πόδια τους κάναν τα πόδια των Τιτάνων να φαντάζουν ανάλαφρα.
Όργωσαν πλαγιές και ρουμάνια και αν γέμιζες το κορμί τους σφαίρες δεν θα ένοιωθαν την πληγή, ούτε τον πόνο, απλά θα μειδιάζαν.
Ανεμοδείκτες γίναν να τις ζυμώνει λυσσαλέα ο άνεμος.
Θα στέκαν διαβρωμένες Καρυάτιδες να μετράνε την πέτρα που τους σκίζει τα πόδια και τους φωνάζει "προχώρα ακόμα και αν τα γόνατα βρουν το έδαφος".
Έτσι πορεύτηκαν σαν ιδρωμένες χοηφόροι, να στηρίζουν ένα βάρος που σήμερα κανείς δεν τολμάει να σηκώνει και λένε ότι κάθε χάραμα στην Πίνδο από τότε, τις βλέπεις να φτιάχνουν γραμμές από φως σαν Δροσουλίτες.
Στον Ελληνα δεν ελειψε ποτε η χρυση φλεβα.Αλλοτε ηταν μεγαλη και δθνατη οπως στην κλασικη αρχαιοτητα και στο Βυζαντιο και αλλοτε μικρη σαν κλωστη υπηρχε ομως παντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
ΑπάντησηΔιαγραφή"κάθε χάραμα στην Πίνδο από τότε, τις βλέπεις να φτιάχνουν γραμμές από φως σαν Δροσουλίτες".
«Γυναίκες ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΕΣ ξαφνιάσματα της φύσης! εχθρέ ,γιατί δε ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις ; «
ΑπάντησηΔιαγραφή