Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της Ε.Ε. και της Γαλλίας

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ιδρύθηκε από τους Ευρωπαίους, αλλά από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο προκειμένου να είναι σε θέση να την ελέγχουν καλύτερα. 

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (παλαιότερα γνωστή ως Ανώτατη Αρχή) είναι η μη εκλεγμένη διοίκηση που είναι υπεύθυνη για την επιβολή της βούλησής της στα κράτη μέλη. 

Τα τελευταία χρόνια, κατόρθωσε να επεκτείνει τις εξουσίες της Επιτροπής εις βάρος της κυριαρχίας των κρατών μελών, χωρίς να αλλάξει τίποτα στις Συνθήκες. 

Ακολουθώντας την ίδια γραμμή, ο Michel Barnier έφερε τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ και τη φασιστική φατρία του Ισραήλ στη γαλλική κυβέρνηση.

3 Οκτωβρίου 2024

από τον Thierry Meyssan

14,4 λεπτά χρόνος ανάγνωσης

Στη Γαλλία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η θέση και η ευθύνη των εθνικών κρατών τίθενται σταδιακά υπό αμφισβήτηση. 

Χωρίς αλλαγές στις συνθήκες της Ε.Ε., πολλές αρμοδιότητες έχουν μεταφερθεί αθόρυβα από τα κράτη μέλη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τα τελευταία πέντε χρόνια.

Τραπεζογραμμάτιο των 100 φράγκων που τυπώθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τέθηκε σε κυκλοφορία από τη Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση των Κατεχόμενων Εδαφών (AMGOT). Η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο σκόπευαν να καταλάβουν τη Γαλλία αντί για τους Ναζί.

Η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Καταρχάς, ας θυμηθούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας που σχεδίασαν οι Αγγλοσάξονες στα τέλη του 1942. 

Ο Ναύαρχος William Leahy, Αρχηγός του Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων των Ηνωμένων Πολιτειών και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Βισύ (στην κατεχόμενη Γαλλία) μέχρι τον Μάϊο του 1942, ίδρυσε μια Συμμαχική Στρατιωτική Κυβέρνηση των Κατεχόμενων Εδαφών (AMGOT) για τη Γαλλία στο Αλγέρι γύρω από τον Ναύαρχο François Darlan και στη συνέχεια τον Στρατηγό Henri Giraud. Αυτός [ο Leahy] εφάρμοσε τους νόμους του Vichy, αλλά δεν αναγνώρισε την εξουσία του Charles De Gaulle στο Λονδίνο.

Ο Charles De Gaulle, ο οποίος πίστευε ότι οι Βρετανοί και οι Αμερικανοί δεν είχαν περισσότερο δικαίωμα από τους Ναζί να καταλάβουν τη χώρα του, αντιτάχθηκε σθεναρά (εξ ου και η αντίθεσή του στην απόβαση στη Νορμανδία [1]). 

Έτσι, αυτή η κυβέρνηση AMGOT θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο στη Γερμανία, την Αυστρία και την Ιαπωνία, αλλά όχι στη Νορβηγία, τις Κάτω Χώρες, το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τη Δανία και τη Γαλλία, όπως είχε προγραμματιστεί.

Αντιμέτωποι με αυτή την οπισθοδρόμηση, οι Αγγλοσάξονες επιδίωξαν μια μορφή κυβέρνησης για τον έλεγχο ολόκληρου του κόσμου, σύμφωνα με την κοινή τους βούληση που εκφράστηκε στην Ατλαντική Διάσκεψη.

Στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο χώρισαν τον κόσμο μεταξύ τους. Ο Τσώρτσιλ ήθελε να ενώσει τη Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία, το Λουξεμβούργο και τις Κάτω Χώρες σε έναν υπερεθνικό οργανισμό, την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). 

Προοριζόταν να αντικαταστήσει την AMGOT (η οποία εξακολουθούσε να υφίσταται στη Γερμανία και την Ιταλία) προκειμένου να επιβάλει την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων, υπηρεσιών και κεφαλαίων σύμφωνα με την αγγλοσαξονική στρατηγική ελεύθερων συναλλαγών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέδεσαν τα δάνεια του σχεδίου Μάρσαλ με τη δέσμευση των χωρών αυτών να προσχωρήσουν στην ΕΟΚ.

Οι Βρετανοί ίδρυσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση για την Ευρωπαϊκή Συνεργασία (ELEC), ενώ η CIA χρηματοδότησε την Ευρωπαϊκή Ένωση Φεντεραλιστών (UEF) και δημιούργησε την Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη (ACUE).

Ο πρώτος πρόεδρος της Ανώτατης Αρχής της ΕΟΚ, δηλαδή ο προκάτοχος της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν ο Γερμανός Walter Hallstein (1958-1967). 

Αυτός ο ναζί δικηγόρος είχε συλλάβει τη νέα τάξη της Ευρώπης για τον Φύρερ Αδόλφο Χίτλερ: Επρόκειτο για την αντικατάσταση των εθνικών κρατών με περιφερειακές εθνοτικές δομές, την επέκταση του Ράϊχ σε όλους τους γερμανόφωνους πληθυσμούς και την εκκένωση του «ζωτικού χώρου» του αρχικού πληθυσμού. 

Ο Walter Hallstein είχε μόνο ένα μέρος της Ευρώπης να καλλιεργήσει για τους Αγγλοσάξονες, οπότε δεν χρειάστηκε να ασχοληθεί με τα ζητήματα της επέκτασης της Γερμανίας ή της εκδίωξης ή εξόντωσης του σλαβικού πληθυσμού. Ως προληπτικό μέτρο, οι Αγγλοσάξονες την εξουδετέρωσαν αποσύροντας από τις λειτουργίες της την πολιτική περιφερειοποίησης που είχαν αναθέσει στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η Ανώτατη Αρχή, και στη συνέχεια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, υπήρξαν μόνο μη στρατιωτικές διεπαφές μεταξύ του ΝΑΤΟ (το οποίο αντικατέστησε την AMGOT) και των κρατών μελών. Οι πρώτοι αξιωματικοί τους ήρθαν από την AMGOT στη Γερμανία και την Ιταλία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, είχαν εκπαιδευτεί σε πολιτικο-στρατιωτικές υποθέσεις σε δώδεκα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Αυτές οι (μη εκλεγμένες) διοικήσεις έχουν την εξουσία να θεσπίζουν κανόνες στον χώρο της Ε.Ε. αντί του (εκλεγμένου) Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αυτό το σημείο είναι εξαιρετικά σημαντικό: η Ανώτατη Αρχή, και στη συνέχεια η Επιτροπή, δεν έχουν άλλο στόχο από το να μεταφέρουν όλα τα πρότυπα του ΝΑΤΟ στους νόμους των κρατών μελών. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο δεν είναι παρά μια αίθουσα στην οποία μεταφέρονται οι αποφάσεις του αγγλοσαξονικού ιμπεριαλισμού.

Σήμερα, η Επιτροπή εξέδωσε πρότυπα για την παραγωγή σοκολάτας (τα οποία είναι ακριβώς εκείνα που είχαν θεσπιστεί προηγουμένως από το ΝΑΤΟ για τη σοκολάτα στο σιτηρέσιο των στρατιωτών) και για την κατασκευή ορισμένων δρόμων (για την προσαρμογή τους στα τανκς του ΝΑΤΟ).

Η ursula von der Leyen κατάφερε να επεκτείνει την εξουσία της Επιτροπής εις βάρος των κρατών μελών χωρίς να αλλάξει τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Η κυβέρνησή σας μπορεί τώρα να εμπλέξει λίγο περισσότερο τις Ηνωμένες Πολιτείες στην πολιτική της Ένωσης.

Η Επιτροπή von der Leyen

Και τώρα στο σήμερα: Το 2014, συμφωνήθηκε ότι η προεδρία της Επιτροπής θα πήγαινε στον αρχηγό της λίστας του κόμματος που κέρδισε τις εκλογές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. 

Εκείνη την εποχή, θεωρήθηκε ότι είτε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) είτε το Κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών (PES), το οποίο ήδη μοιραζόταν την προεδρία του Κοινοβουλίου, θα κέρδιζε το πάνω χέρι. Ο πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, μέλος του δικτύου «Μένουμε πίσω» του ΝΑΤΟ (Gladio), διορίστηκε από το ΕΛΚ και διετέλεσε πρόεδρος της Επιτροπής από το 2014 έως το 2019.

Το 2019, ο χριστιανοδημοκράτης Manfred Weber θα έπρεπε να είχε αναλάβει την προεδρία της επιτροπής. Ωστόσο, εγκατέλειψε αυτή τη θέση, ανοίγοντας το δρόμο για τον σοσιαλδημοκράτη Frans Timmermans, τον πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ολλανδίας, του οποίου το κόμμα ήρθε δεύτερο στις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. 

Ωστόσο, η Ουγγαρία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Σλοβακία και η Πολωνία αντιτάχθηκαν επειδή τις κατηγορούσε συνεχώς για αυταρχικές τάσεις κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Επιτρόπου για τη βελτίωση της νομοθεσίας, τις διοργανικές σχέσεις, το κράτος δικαίου και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων. 

Η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ πρότεινε τότε τη διάδοχό της και υπουργό Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν την υποστηρίζει υπό τον όρο ότι η Γαλλοαμερικανίδα Κριστίν Λαγκάρντ [2] θα διοριστεί πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Στην εναρκτήρια ομιλία της, μίλησε ξεκάθαρα, δηλώνοντας: «Η Επιτροπή μου θα είναι μια γεωπολιτική Επιτροπή». Αυτή η έκφραση δεν αναφέρεται στις διεθνείς σχέσεις, αλλά παραπέμπει στη θεωρία του ζωτικού χώρου που επινόησε ο Karl Haushofer, ο οποίος ίδρυσε αμέσως μια ομάδα εξωτερικού συντονισμού (EXCO). 

Συνεδριάζει κάθε Τρίτη σε επίπεδο γενικών διευθυντών και κάθε Τετάρτη σε επίπεδο συμβούλων των ιδιαίτερων γραφείων των επιτρόπων.

Τον Μάρτιο του 2020, όταν μόλις είχε αναλάβει καθήκοντα, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν έπρεπε να αντιμετωπίσει την κρίση του Covid-19. Η νέα πρόεδρος συνέταξε ένα σχέδιο ανάκαμψης ύψους 2,018 δισ. ευρώ (2,018 τρισ. ευρώ) το 2018 (συμπεριλαμβανομένου δανεισμού 800 δισ. ευρώ) και στη συνέχεια οργάνωσε την κοινή αγορά 4,6 δισ. δόσεων «εμβολίων» για επιπλέον 71 δισ. ευρώ (δηλαδή 15 φορές το κόστος παραγωγής). 

Τέλος, θέσπισε ένα ευρωπαϊκό υγειονομικό πάσο, το ψηφιακό πιστοποιητικό COVID της Ε.Ε., γνωστό ως «κωδικός QR». Οι πρωτοβουλίες αυτές δεν αποτελούν μέρος των αρμοδιοτήτων που ανατίθενται από την Επιτροπή από τις Συνθήκες, αν και έχουν χαιρετιστεί από όλα τα κράτη μέλη. Επιπλέον, η Γερμανία αντιτασσόταν πάντα σθεναρά στην αρχή του κοινού δανεισμού.

Οι επιστήμονες υποθέτουν τώρα ότι 2,8 δισεκατομμύρια από αυτές τις δόσεις δεν ήταν εμβόλια, αλλά μόνο φάρμακα αγγελιοφόρου RNA. Παρεμπιπτόντως, όλα ήταν ακόμα στο πειραματικό στάδιο.

Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα εκφράσει τη λύπη του για την έλλειψη διαφάνειας της Επιτροπής στις συμβάσεις αγοράς εμβολίων κατά της Covid. Ωστόσο, καμμία από τις διαδικασίες για την αποσαφήνιση της ανταλλαγής μεταξύ των φαρμακευτικών εργαστηρίων και της κ. von der Leyen δεν ήταν επιτυχής. 

Ο σύζυγός της, Heiko von der Leyen, διορίστηκε ιατρικός διευθυντής της Orgenesis, μιας εταιρείας που συνδέεται με ένα από τα εργαστήρια που παράγουν τα εμβόλια. Εργάζεται πολύ λίγο εκεί και λαμβάνει έναν υπερβολικό μισθό. 

Επιπλέον, σύμφωνα με το Ελεγκτικό Συνέδριο της Κύπρου, η Επίτροπος Υγείας της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, Ελληνίδα Στέλλα Κυριακίδου, φέρεται να έχει λάβει 4 εκατομμύρια ευρώ μέσω του συζύγου της Κυριάκου Κυριακίδου.

Στις 23 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσσία ξεκίνησε την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» για να τερματίσει τις σφαγές που διαπράχθηκαν από «αναπόσπαστους εθνικιστές» στο Ντονμπάς. 

Αυτή η εισβολή στο ουκρανικό έδαφος από τον ρωσικό στρατό θεωρείται επιθετικότητα από το ΝΑΤΟ, αν και είναι μόνο μια εφαρμογή του ψηφίσματος 2202 και η ευθύνη προστασίας. 

Εν πάση περιπτώσει, ο Ύπατος Εκπρόσωπος και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής, Josep Borrell, δήλωσε: «Αυτή είναι η στιγμή που θα γεννηθεί η γεωπολιτική Ευρώπη».

Η Επιτροπή προτείνει αμέσως δέσμη μέτρων καταναγκασμού κατά της Ρωσσίας, τα οποία εγκρίνει το Συμβούλιο χωρίς συζήτηση. Πρόκειται για τη μεταφορά στο ευρωπαϊκό δίκαιο των μέτρων που έχουν ήδη ληφθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες [3] και συντονίζονται από τον πρώην πρεσβευτή της Ουάσιγκτον στη Μόσχα, Michael McFaul.

Η Επιτροπή προτείνει επίσης ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία. Συντάσσεται από τον Björn Seibert, επικεφαλής του προσωπικού της Ursula von der Leyen και πρώην αναλυτή στο American Enterprise Institute, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχή επαφή με την Ουάσινγκτον. 

Μέχρι στιγμής, η Επιτροπή έχει κινητοποιήσει 88 δισεκατομμύρια ευρώ σε χρηματοδοτική συνδρομή προς το Κίεβο και 50 δισεκατομμύρια ευρώ σε όπλα (διευκόλυνση για την Ουκρανία).

Ο Michel Barnier δεν βλέπει καμμία αντίφαση μεταξύ της ντεγκωλικής του υπαγωγής και της υποστήριξής του στην αγγλοσαξονική Ευρώπη.

Ο ρόλος του Michel Barnier στη Γαλλία

Ενόψει των ευρωπαϊκών εκλογών τον Ιούνιο του 2024, ο πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν προτείνει στον Michel Barnier να γίνει πρωθυπουργός του. Ωστόσο, ο προεδρικός κατάλογος δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το 15% των ψήφων. 

Στη συνέχεια, ο πρόεδρος Μακρόν διέλυσε την Εθνοσυνέλευση με την ειλικρινή ελπίδα να αποκαταστήσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία. Ωστόσο, ο Jean-Luc Mélenchon κατάφερε να ενώσει τα αριστερά κόμματα στο Νέο Λαϊκό Μέτωπο (NFP) μέσα σε δύο ημέρες. Στον πρώτο γύρο, ο προεδρικός κατάλογος έλαβε μόνο το 20% των ψήφων. 

Ο πρόεδρος Μακρόν απέτρεψε τα χειρότερα οργανώνοντας ένα «Ρεπουμπλικανικό Μέτωπο» εναντίον του Rassemblement National της Μαρίν Λεπέν. Μόνο μετά από δύο μήνες μπρος-πίσω κατάφερε να διορίσει τον Μισέλ Μπαρνιέ πρωθυπουργό.

Ο Μισέλ Μπαρνιέ είναι οπορτουνιστής. Ως οπαδός του ντεγκωλικού Jacques Chaban-Delmas, τον πρόδωσε το 1977 για τον ατλαντιστή Valéry Giscard d'Estaing. Ως υποστηρικτής του νεογκωλικού Ζακ Σιράκ, τον πρόδωσε το 1993 για τον ατλαντιστή Εντουάρ Μπαλαντούρ. Το 2007, κατέθεσε υπέρ του ατλαντιστή Νικολά Σαρκοζί στην υπόθεση Clearstream2 ενώπιον του δικαστή Renaud Van Ruymbeke εναντίον του γκωλικού Dominique de Villepin.

Η μόνη του σταθερότητα είναι να συμμετάσχει στην οικοδόμηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σκιά της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου. 

Μετά την απόρριψη του Ευρωπαϊκού Συντάγματος με δημοψήφισμα στη Γαλλία, ήταν μέλος της Ομάδας Amato, η οποία συνέταξε τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, η οποία προωθήθηκε από το κοινοβούλιο. Διαπραγματεύεται υπομονετικά με το Λονδίνο για τους όρους του Brexit, επειδή είναι ο μόνος επίτροπος της Ε.Ε. που γνωρίζει την ιστορία της Ε.Ε. και κατανοεί τη λογική της βρετανικής βούλησης.

Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της γαλλικής προεκλογικής εκστρατείας για τις προεδρικές εκλογές του 2022, ανταγωνίστηκε πολλούς υψηλόβαθμους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Καταγγέλλει τη δεκαετή διαχείριση των κανόνων μετανάστευσης από τους συναδέλφους του στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ πριν.

Στις 21 Σεπτεμβρίου 2024, το Μέγαρο των Ηλυσίων ανακοίνωσε τη σύνθεση της κυβέρνησης της οποίας είναι τώρα πρωθυπουργός. Ανυπομονεί να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ότι είναι ο μοναδικός συγγραφέας και ότι ο πρόεδρος Μακρόν δεν τον έχει επηρεάσει.

Αυτό είναι προφανώς λάθος. Για παράδειγμα, ο Marc Ferracci, υφυπουργός Βιομηχανίας, πρώην συμμαθητής του Emmanuel Macron κατά τη διάρκεια των σπουδών της στο Sciences PO, ήταν κουμπάρος του στο γάμο του, ενώ ο πρόεδρος ήταν κουμπάρος στο γάμο του. Ο πατέρας του, Pierre Ferracci, συμμετείχε στην Επιτροπή Attali για την Απελευθέρωση της Γαλλικής Ανάπτυξης (2007-2010), της οποίας ο Emmanuel Macron ήταν ο ειδικός εισηγητής. Διαχειρίζεται ένα δίκτυο για τη μετάθεση ανώτερων δημοσίων υπαλλήλων που έχουν απολυθεί προσωρινά. 

Η σύζυγος του νέου υπουργού, Sophie Ferracci, ήταν επικεφαλής του προσωπικού του Emmanuel Macron στο Υπουργείο Οικονομίας και το κόμμα En Marche EM του Macron. Μετατέθηκε στο Caisse des dépôts et consignations και τώρα είναι πρόεδρος της ομάδας SOS του Jean-Marc Borello, μακροχρόνιου φίλου της Brigitte Macron.

Η κυβέρνηση Μπαρνιέ βρίσκεται υπό την ερμηνευτική κυριαρχία των Δημοκρατικών των ΗΠΑ και των ισραηλινών ρεβιζιονιστών σιωνιστών.

Ο υπουργός Εξωτερικών του, Jean-Noël Barrot, είναι ο κληρονόμος μιας μακράς σειράς Χριστιανοδημοκρατών. Ο παππούς του, Noël Barrot, ήταν μέλος της "Résistance" και μέλος του κοινοβουλίου. 

Ο πατέρας του, Jacques Barrot, ίδρυσε το Dialogue & Initiative Club μαζί με τον Michel Barnier. Υπήρξε βουλευτής, υπουργός, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ακόμη και μέλος του Συνταγματικού Συμβουλίου. Η αδελφή του Jean-Noël, Hélène Barrot, είναι διευθύντρια επικοινωνίας στην Uber-Europe.

Ειδικός στα χρηματοοικονομικά, ο Jean-Noël Barrot ήταν αναπληρωτής καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) και στη συνέχεια καθηγητής στο HEC-Paris. Ήταν βραβευμένος (γεννημένος το 2020) του προγράμματος «Young Leaders» του Γαλλοαμερικανικού Ιδρύματος.

Σε αυτή τη φωτογραφία, την οποία έχουμε ήδη δημοσιεύσει, βλέπουμε τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γαλλίας στα Ηνωμένα Έθνη στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. Ο Benjamin Haddad στέκεται δίπλα στον Emmanuel Macron, ενώ ο Amos Hochstein φαίνεται στα δεξιά στη φωτογραφία. Αυτή η μικρή ομάδα ζήτησε κατάπαυση του πυρός στον Λίβανο. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο να δοθεί χρόνος στο Ισραήλ να δολοφονήσει τον Χασάν Νασράλα, γενικό γραμματέα της Χεζμπολάχ.

Το πιο εκπληκτικό μέλος της κυβέρνησης Barnier είναι ο υφυπουργός του για την Ευρώπη, Benjamin Haddad. Ο τύπος αναφέρθηκε στο ρόλο του στο Ατλαντικό Συμβούλιο, δηλαδή στην υπηρεσία της Ουάσιγκτον. Ήταν επίσης ανώτερος υπάλληλος στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), όπου υπερασπίστηκε τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ.

Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα βρίσκεται αλλού: Εργάστηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Tikvah Fund, το οποίο παρουσιάζεται ως αμερικανο-εβραϊκός εκπαιδευτικός σύλλογος. 

Στην πραγματικότητα, είναι μια ένωση «ρεβιζιονιστών σιωνιστών», δηλαδή μαθητών του φασίστα Vladimir Jabotinsky, του οποίου το πορτρέτο κοσμεί τους τοίχους όλων των κτιρίων και των δημοσιεύσεών του.

Το Tikvah Fund δεν είναι μια φιλοϊσραηλινή οργάνωση όπως όλες οι άλλες, προωθεί την ιδεολογία του Benjamin Netanyahu (του οποίου ο πατέρας ήταν ιδιαίτερος γραμματέας του Jabotinsky) [4].

Υπενθυμίζουμε ότι ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, David Ben-Gurion, απαγόρευσε στον Jabotinsky να ταφεί στο Ισραήλ.

Σύμφωνα με την Haaretz, το Tikvah Fund, υπό την προεδρία του αμερικανού εγκληματία Elliott Abrams [5], χρηματοδότησε την κατάληψη της εξουσίας στο Ισραήλ από τον Benjamin Netanyahu και τους συμμάχους του Itamar Ben-Gvir και Bezalel Smotrich [6].

Πριν από τρία χρόνια, ο Benjamin Haddad εξήγησε ότι η εξίσωση της Χεζμπολάχ με μια τρομοκρατική οργάνωση όπως το Daesh, την οποία πολέμησε και την οποία υποστήριξε το Ισραήλ, κατέστησε δυνατή την εξασφάλιση της υποστήριξης των Ευρωπαίων [7]

Τι πρέπει να θυμάστε:

• Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ο κληρονόμος της Ανώτατης Αρχής της ΕΟΚ, η οποία με τη σειρά της είναι ο κληρονόμος της AMGOT, δηλαδή της αγγλοσαξονικής στρατιωτικής αρχής κατοχής.

• Επομένως, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν εκλέγεται, αλλά συγκροτείται με την υποκίνηση των Αγγλοσαξόνων. Η μοναδική λειτουργία του είναι να διασφαλίζει ότι τα πρότυπα του ΝΑΤΟ υιοθετούνται από τα κράτη μέλη.

• Η κυβέρνηση Barnier είναι ένας εκτεταμένος βραχίονας της Επιτροπής. Περιλαμβάνει τόσο έναν υπουργό που επιβεβαιώθηκε από τους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ όσο και έναν άλλο εκπρόσωπο των ρεβιζιονιστών σιωνιστών του Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Αναφορές

[1] „Wie man die NATO-Aggression gegen Russland rechtfertigt“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Horst Frohlich , Korrekturlesen : Werner Leuthäusser, Voltaire Netzwerk, 11. Juni 2024.

[2] „Mit Christine Lagarde wird die US-Industrie Mitglied der französischen Regierung“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Ralf Hesse, Voltaire Netzwerk, 22. Juni 2005.

[3] „Das Ende der westlichen Vorherrschaft“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Horst Frohlich , Korrekturlesen : Werner Leuthäusser, Voltaire Netzwerk, 19. April 2022.

[4] „Der Schleier zerreißt: Die verborgenen Wahrheiten von Jabotinsky und Netanjahu“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Horst Frohlich , Korrekturlesen : Werner Leuthäusser, Voltaire Netzwerk, 23. Januar 2024.

[5] Elliott Abrams wurde für seine Rolle bei dem Irangate zu 2 Jahren Gefängnis verurteilt. Er wurde von Präsident George Bush Sr. begnadigt.

[6] „Der Strauss’sche Putsch in Israel“, von Thierry Meyssan, Übersetzung Horst Frohlich , Korrekturlesen : Werner Leuthäusser, Voltaire Netzwerk, 7. März 2023.

[7] Hören Sie den Podcast auf Englisch: « Benjamin Haddad on Why Europe is Becoming More Pro-Israel »

-

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των μόνιμων συγγραφέων του TKP. Τα δικαιώματα και η ευθύνη για το περιεχόμενο ανήκουν στον δημιουργό.

Πηγή: "Η θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ισραήλ στις κυβερνήσεις της Ε.Ε. και της Γαλλίας", τουThierry Meyssan, Μετάφραση Roger Frohlich , Μετάφραση Werner Leuthäusser, Δίκτυο Βολταίρος, 1 October 2024, www.voltairenet.org/article221318.html

(Άδεια CC BY-NC-ND).

ΠΗΓΗ: Der Platz der Vereinigten Staaten und Israels in den Regierungen der EU und Frankreichs (tkp.at)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ