Την 17 Δεκεμβρίου του 2005, εκοιμήθη, ένας Αληθινά Άνθρωπος του Θεού, ένας σύγχρονος Άγιος, σύμφωνα με την συνείδηση του λαού, ο Αείμνηστος Επίσκοπος Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος.
Ταπεινά, ως νέοι, θέλουμε να δηλώσουμε ότι τόσο πολύ μας έχει συγκλονίσει η οσιακή βιοτή αυτού του Επισκόπου, που τον θεωρούμε σύγχρονο Άγιο, με μεγάλη παρρησία προς τον Κύριό μας και Θεό μας, Ιησού Χριστό. Αποτελεί για εμάς Πρότυπο. Τέτοιους Ιεράρχες έχουμε ανάγκη, τέτοιους Ιερείς, ανθρώπους δηλαδή θυσιαστικής αγάπης για το ποίμνιό τους, ανθρώπους που αυτά που διδάσκουν πρώτα οι ίδιοι τα εφαρμόζουν, με λίγα λόγια έχουμε ανάγκη απο Αγίους.
Ότι και να πούμε για τον Άγιο Σιατίστης θα είναι λίγο. Άνθρωπος απλός, ταπεινός, προσηνής, αγιασμένος. Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να αρέσει στον Χριστό. Δεν τον ενδιέφερε που τον κορόιδευαν, δεν τον ενδιέφερε που τον αποκαλούσαν Δεσπότη των Τρόλεϊ, εκείνος ήταν αφιερωμένος ψυχή και σώματι στον Κύριο, εκεί είχε στραμμένη όλη την προσοχή του. Ζούσε με μεγάλη αφάνεια, ησυχαστικά, λέγοντας την νοερά προσευχή συνεχώς.
Γνώριζε καλά ότι ο Επίσκοπος είναι πρώτα απ’ όλα Μοναχός, γι’ αυτό καθημερινώς έκανε τον μοναχικό του κανόνα, προσευχόμενος για όλη την γη. Δεν του άρεσε καθόλου η δημοσιότητα, γι’ αυτό ο Θεός τον εδόξασε και τον δοξάζει τόσο πολύ τώρα. Όλους μάς διδάσκει μέχρι και σήμερα, ότι, όταν αγαπήσεις τον Χριστό έχεις τα πάντα στην ζωη σου. Ο Χριστός είναι το παν. Ο πιο ευτυχισμένος και γεμάτος εσωτερικά είναι ο άνθρωπος που ενώθηκε με τον Κύριο της αγάπης και του ελέους.
Έτσι ο Άγιος Σιατίστης, έδωσε τα πάντα στον Θεό και Αυτός με την σειρά του, τον μεταμόρφωσε σε έναν Άγιο, γεμάτο θυσιαστική αγάπη, ταπείνωση και προσφορά. Εμείς οι νέοι της Θεσσαλονίκης, τα τέκνα του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου, είχαμε την τεράστια τιμή, με τις ευλογίες του Ποιμενάρχη μας κ. Ανθίμου, να διοργανώσουμε μια Ημερίδα προς τιμήν του Αγίου αυτού Επισκόπου.
Η συγκίνηση που βιώσαμε και η έντονη παρουσία που αισθανθήκαμε αυτού του Ανθρώπου του Θεού, ήταν απερίγραπτες. Κυριολεκτικά, μας έδωσε μαθήματα ζωής. Είθε το σεπτό μας Οικουμενικό Πατριαρχείο, όποτε εκείνο το κρίνει, να προχωρήσει στην Αγιοκατάταξη αυτού του Ιερού Ανδρός, διότι, όπως προείπαμε στην συνείδηση του λαού είναι ήδη Άγιος, κάτι που ομολόγησε συγκινημένος, κατά την εξόδιο Ακολουθία τού Αειμνήστου, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. Είθε, τέλος, ο καλός Θεός να αναδείξει στους εσχάτους καιρούς που ζούμε, σύγχρονους Αγίους Ποιμένες, σαν τον Αντώνιο Σιατίστης, διότι τους έχουμε τεράστια ανάγκη. ΑΜΗΝ!
Μετά βαθυτάτου σεβασμού και ιερού δέους, Πτυχιούχοι και φοιτητές της Θεολογικής Σχολής και Άλλων Σχολών της Θεσσαλονίκης, τέκνα των Αγίων Δημητρίου και Πορφυρίου
[Πηγή] http://koukfamily.blogspot.gr/2017/12/blog-post_887.html
"Τριβέλι Πᾶνος"
Επειδή γνωρίζαμε τον π.Αντώνιο προσωπικά
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζουμε ότι η προσπάθεια "αγιοποίησης" ευλαβών πατέρων στις μέρες μας είναι λάθος.
Ήταν πραγματικά και ευλαβής και σεμνός και ηθικός και αγνός. Αλλά ως διαχείριση στην μητρόπολη του, θα τον κρίναμε μάλλον αποτυχημένο. Δεν γινόταν κατηχητικά, δεν υπήρχε δράση, κατασκηνώσεις κλπ. Μέτριο θα χαρακτηρίζαμε δυστυχώς και το κήρυγμα του.
Πράγματι ήταν ταπεινός, αλλά νομίζουμε ότι είναι υπερβολική αυτή η επίμονη προσπάθεια "αγιοποίησης" του. Μάλλον μπορούμε να δώσουμε εξηγήσεις από που προέρχεται: αφενός όλοι οι μητροπολίτες ψάχνουν να κάνουν "αγιοποιήσεις" στον τόπο τους (έχουν κέρδος δυστυχώς από αυτό). Αφετέρου το πρότυπο του αγνού επισκόπου με "ραμμένο" όμως το στόμα, επίσης συμφέρει την εξουσία (δεσποτική, κρατική κλπ).
Θυμάμαι όταν -επί ΠΑΣΟΚ- έξω από την εκκλησία, στην 2η ανάσταση, τον πλεύρισαν μερικοί ΠΑΣΟΚοι να του κάνουν πονηρά ερωτήσεις -ήταν τότε το θέμα με την εκκλησιαστική περιουσία. Δεν μπορώ να πω ότι ο αγνός κατά τα άλλα πατέρας με ικανοποίησε ως χριστιανό.
Ουδέποτε ξεσήκωσε το ποίμνιο του, ουδέποτε μίλησε για τις εκτρώσεις, για την αγνότητα, για ..., για ...
Πιο πιθανό ήταν να τον ακούσεις να μιλάει για τον Πλάτων ή τον Σωκράτη. Πάντως κάτι απλό και πρακτικό δύσκολα έπαιρνες από τα κηρύγματα του.
Συγνώμη όλοι ονειρευόμαστε καλούς και αγαθούς δεσποτάδες, ήταν πράγματι, αλλά κάποιος πρέπει να πει την αλήθεια: ως ομολογητής ήταν μάλλον αποτυχημένος. Ιερείς του κάπνιζαν κλπ. Κοιτούσε να ασκεί τον εαυτό του, πράγματι, αλλά ο μητροπολίτης πρέπει να έχει και διοικητικές ικανότητες.
Ἐπειδή στὰ ὅσα γράψατε, ἔχω κάποιες ἐπιφυλάξεις ἄν εἶναι ἔτσι ἀκριβῶς τὰ πράγματα καὶ ὄχι μέρος τὴς ἀλήθειας περί τοῦ προσώπου τοῦ π. Ἀντωνίου, διότι οἱ δικές μου πληροφορίες εἶναι διαφορετικές, θὰ προσπαθήσω νὰ μάθω πῶς ἀκριβῶς ἔχουν τὰ πράγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘὰ συμφωνήσω μαζί σας, ὅτι πολλές φορές ὁ λαός ὑπερβάλλει, εἶτε ἀπό προσωπολατρεία, εἶτε ἀπό ἐσωτερική ἀνάγκη γιὰ κάποιους κληρικούς μιᾶς καὶ ἔχουν μείνει πολύ λίγοι ἀγνοί, παραδοσιακοί καὶ ἀγωνιστές.
Θὰ ἤθελα ὅμως νὰ μού πῆτε, τὶ ἐννοεῖτε ἤ ὑπονοεῖτε μὲ τὴν φράση "όλοι οι μητροπολίτες ψάχνουν να κάνουν "αγιοποιήσεις" στον τόπο τους";
Ἔχει σχέση μἐ τὴν ἁγιοποίηση τῶν "Ἁγ. Παϊσίου, Ἁγ. Πορφυρίου καἲ Ἁγίου Ἰακώβου", θεωρεῖτε ὅτι ἡ ἁγιοποίησής των εἶναι λάθος καὶ ὅτι δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχει γίνει;
Θὰ ἤθελα μίαν ἀπάντηση ἐάν ἔχετε τὴν καλωσύνη.
Σᾶς εὐχαριστῶ!
Τώρα είδα το σχόλιο σας.
ΔιαγραφήΌχι δεν αμφισβητώ τις συγκεκριμένες αγιοποιήσεις. Η συνείδηση του λαού ξέρει να αντιλαμβάνεται πότε κάποιος ήταν Άγιος.
Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀπάντησί σας!
ΑπάντησηΔιαγραφή