Ἐπίγειοι Παράδεισοι!

 Κίνησαν απαρηγόρητοι να φύγουν απ’τον Παράδεισο οι πρωτόπλαστοι –Αδάμ κι Εύα- και βαριά θλίψη -ως θάνατος- την καρδιά τους, την ψυχή τους πλάκωνε! Τον λόγο που είχε πει ο Θεός παρέβηκαν και τώρα πληρώνανε την ανυπακοή τους πολύ ακριβά! Τί ασήκωτος και βαρύς σαν βράχος πραγματικά που ’ταν ο πόνος τους; Όμως ο Θεός, που είναι πολυεύσπλαχνος και ελεήμων και φιλάγαθος δεν θα τους άφηνε έτσι απαρηγόρητους!

Διάσπαρτα στην γη, που πήγαιναν, ΔΑΣΗ υπήρχαν, ΔΑΣΗ πολλά!!! ΔΑΣΗ υπήρχαν, που τους θύμιζαν το ουράνιο σπίτι, που έχασαν, αλλά ταυτόχρονα και τους ενίσχυαν και τους υποστήριζαν και τους απάλυναν τους πόνους τους μεγάλους, τους βαρείς! Τα ΔΑΣΗ ήταν μια μίμηση του Παραδείσου, που έχασαν, ήταν μια υπενθύμιση της ουράνιας πολιτείας, που θα ’πρεπε να αγωνιστούν για να ξαναποκτήσουν, ήταν και μια όαση μέσα στην κακοτράχαλη και στρυφνή ζωή, που ’χαν σ’αυτήν την γη, παρηγοριά τους και βάλσαμο τους!

   Εξ αιτίας του αρχαίκακου διαβόλου οι πρωτόπλαστοι έχασαν τον ουράνιο Παράδεισο, εξαιτίας του διαβόλου και των οργάνων του αοράτων και ορατών, άσαρκων και ένσαρκων και πάλι οι άνθρωποι χάνουν τους επίγειους Παραδείσους, τα ΔΑΣΗ! Όργανα του διαβόλου μην αμφιβάλλετε καθόλου, είναι όσοι καταστρέφουν τα ΔΑΣΗ, όσοι τα πυρπολούν, τα αποψιλώνουν, όσοι στήνουν κέρατα διαβόλου στα Βουνά, τέρατα ανεμογεννήτριες δηλαδή, όσοι εξαγγέλλουν πράσινα προγράμματα ανάπτυξης που στην πραγματικότητα σημαίνουν αφανισμό του πρασίνου που υπάρχει, που απέμεινε στην γη, αφανισμό των ΔΑΣΩΝ δηλαδή, όσοι στο όνομα της Κλιματικής Αλλαγής μας αλλάζουν τα φώτα και μας αφανίζουν, ξέρετε την Κλιματική εκείνη Αλλαγή, το κελεπούρι, που εφευρέθηκε για να μας καταστρέφουν νόμιμα και δικαιολογημένα, το παραμύθι εκείνο με το οποίο ελεύθερα μας αρμέγουν, μας μαδούν, μας κλαδεύουν!

   Αγαπήστε τους επίγειους Παραδείσους, προστατεύστε τους, εμποδίστε με κάθε τρόπο την καταστροφή των ΔΑΣΩΝ, την καταστροφή μας!

Χαρίκλεια Μ.