π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος : Ὁ Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης γιά τόν τιμηθέντα ὑπό τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου Χρήστο Γιανναρᾶ....

04-09-2019

Ο ΟΜΟΤΙΜΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΥ Α.Π.Θ.,         ΑΙΔΕΣΙΜΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ           ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΜΗΘΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος    

Μέ ἀφορμή τήν ἀπονομή τοῦ ὀφφικίου τοῦ Ἄρχοντος Μεγάλου Ρήτορος τῆς Μ.τ.Χ.Ε. στόν ὁμότιμο καθηγητή Φιλοσοφίας Χρήστο Γιανναρᾶ ἀπό τόν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο στίς 31-08-2019 στό τέλος τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἰνδίκτου, Ἀρχῆς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ἔτους, πού τελέστηκε στήν Ἱερά Πατριαρχική Μονή Ζωοδόχου Πηγῆς Βαλουκλῆ, στόν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Πατριάρχης[1], θεωρήσαμε ὠφέλιμο νά παρουσιάσουμε τίς θέσεις τοῦ Ὁμοτίμου Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ., Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση γιά τόν κ. Χρήστο Γιανναρᾶ.

Ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης στήν εἰσήγηση ὑπό τόν τίτλο «Γένεση καί ἐξέλιξη τῆς πατρομαχικῆς μεταπατερικότητας»[2], πού ἔκανε στήν Θεολογική Ἡμερίδα, πού πραγματοποιήθηκε στόν Πειραιά στίς 14-02-2012 μέ θέμα : «Πατερική Θεολογία καί μεταπατερική αἵρεση»[3], γράφει γιά τόν Χρ. Γιανναρᾶ :  «Διαφορετική εἶναι ἡ ἀντιπατερική μεταπατερικότητα τοῦ καθηγητοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ, γιατί δέν ἐμπλέκεται πολύ στά οἰκουμενιστικά δρώμενα, ὅπως σχεδόν στό σύνολό τους οἱ ἄλλοι μεταπατερικοί, μολονότι σέ παλαιά δημοσιεύματά του υἱοθετεῖ τίς ἀθηναγόρειες θέσεις ἐναντίον τῆς ἀντιρρητικῆς θεολογίας τῶν Πατέρων καί ὁμιλεῖ γιά «τή ματαιοπονία τῶν ἀσχολουμένων μέ τήν ἔρευνα τοῦ Filioque»[4], ἐπαινεθείς μάλιστα γιά τίς προοδευτικές του θέσεις ὑπό τῶν Οὐνιτῶν. Ὁ βαρύς φιλοσοφικός ἐξοπλισμός του καί ἡ στοχαστική του διάθεση δέν τόν ἄφησαν νά θέσει ἐν ταπεινώσει τά ἀναμφισβήτητα χαρίσματά του στήν προβολή καί ἑρμηνεία τῆς διά τῶν αἰώνων ἐκφαινομένης συμφωνίας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀκολουθήσει τούς Ἁγίους Πατέρες, ὅπως πολλοί ἐξ αὐτῶν φιλόσοφοι, πανεπιστήμονες, στοχαστές ἔπραξαν μέ τούς πρό αὐτῶν Ἁγίους Πατέρες.

Ὑπενθυμίζουμε ἁπλῶς τό παράδειγμα τοῦ σπάνια φιλοσοφική συγκρότηση διαθέτοντος Ἁγίου Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, ὁ ὁποῖος ἐν ταπεινώσει μᾶς λέγει ὅτι ἀπό ὅσα γράφει τίποτε δέν εἶναι ἰδικό του, ἀλλά ἀνθολόγηση τῆς διδασκαλίας τῶν Ἁγίων. Γι’ αὐτό καί θεωρεῖται ὡς ὁ ἐκφραστής τῆς πρό αὐτοῦ Πατερικῆς Παραδόσεως, γι’ αὐτό καί ἡ Δογματική του, τό ἔργο του δηλαδή «Ἔκδοσις ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως», εἶναι καί θά παραμείνει ἡ αὐθεντικώτερη καί γνησιώτερη καί ἀκριβέστερη πηγή τῶν δογμάτων τῆς Πίστεως. Δυστυχῶς ὁ καθηγητής Γιανναρᾶς ὑπερέβη τούς Πατέρες, δέν ἀκολουθεῖ τούς Πατέρες· διατυπώνει διδασκαλίες ἀντιπατερικές καί ἠθικά ἐπικίνδυνες, ὅπως ἡ διδασκαλία του γιά τόν ἀνθρώπινο ἔρωτα ὡς ὁδό θεογνωσίας, γιά τήν ὁποία ἐλέγχθηκε μέ δυνατή καί ἀκαταμάχητη ἐπιχειρηματολογία ἀπό τόν ἀείμνηστο Γέροντα Θεόκλητο Διονυσιάτη, μέ σειρά δημοσιευμάτων, στά ὁποῖα αὐτή ἡ διδασκαλία χαρακτηρίζεται ὡς ἐπανεμφάνιση τῆς αἱρέσεως τοῦ Νικολαϊτισμοῦ, ὡς Νεονικολαϊτισμός. Ὁ π. Θεόκλητος μάλιστα εὑρίσκει ὄχι ἁπλῆ ὑπέρβαση, ἀγνόηση τῶν Πατέρων, ἀλλά πολεμική καί ὕβρεις ἐναντίον τους.

Γράφει : «Καί ἐπειδή μέν διαθέτει “μιά κάποια ἀνεπτυγμένην σκέψι καί κρίσι”, δέν διαθέτει δέ ἐπαρκῆ πνευματικήν πεῖραν, καί μή ὑποψιαζόμενος τήν ἀνεπάρκειάν του, ἔχει ἀθεοφόβως στρατεύσει κατά τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας δι’ ἄρθρων κατηγορῶν αὐτῆς... μανιχαϊσμόν! Μέ τήν ἰδέαν αὐτήν ἔχει ὑποστῇ ψύχωσιν, ἔγινε στόχος του, τήν χρησιμοποιεῖ εἰς τάς ἀναπλαστικάς του προσπαθείας καί πανταχοῦ τῆς Πατερικῆς πνευματικῆς διδασκαλίας διακρίνει ἐπιδράσεις μανιχαϊκάς. Εἰς ἕνα δέ τολμηρότατον βιβλίον του, πού ἐξέδωκε τελευταίως... αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά μνημονεύση “τήν διαστροφήν τῆς χριστιανικῆς ψυχῆς ἀπό μανιχαϊκάς ἐπιδράσεις”! Τί νά εἴπωμεν; Ἡ Ἐκκλησία δέν προσέχει αὐτά τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ ἀνιδέου αὐτοῦ θεολόγου; Δέν ὑπάρχει ἕνα γραφεῖον τύπου... νά παρακολουθῇ τάς κατά τῆς Ὀρθοδόξου πνευματικῆς διδασκαλίας ἐκτοξευομένας ὕβρεις ὑπό θεωρουμένων ὀρθοδόξων θεολόγων»[5].

Καί σέ ἄλλο σημεῖο ἀπευθυνόμενος ὁ π. Θεόκλητος πρός τόν καθηγητή Γιανναρᾶ γράφει : «Μέ μιά ἀντιεπιστημονική ἐλαφρότητα καί δημοσιογραφική ρηχότητα θίγεις τά βασικότερα θέματα τῆς Ἐκκλησίας, ἀδιαφορώντας γιά τίς ἀποκλίσεις σου σέ διάφορες αἱρέσεις. Ἀρχίζεις τήν θεολογική σου καριέρα μέ πόλεμο κατά τῶν ἱερῶν Κανόνων -τόν ὁποῖον καί συνεχίζεις ἐμμέσως- καί ἀπό οἶστρον οἰήσεως δέν ὀκνεῖς νά ἀποδώσῃς σαρκική συσσώρευση στούς Ἁγίους Πατέρες, χωρίς αὐτό νά σέ ἐμβάλλη σέ ἀνησυχία γιά τήν ἀπύθμενη ἐκτροπή σου. Καί ἤδη συνεχίζεις ἤ νά τούς διαστρέφεις ἤ νά τούς ἀγνοῆς ἤ νά τούς σπιλώνης»[6].

Συνέχισε πράγματι ὁ καθηγητής Γιανναρᾶς νά σπιλώνει καί νά συκοφαντεῖ τούς Ἁγίους Πατέρες μέ συγκεκριμένο τώρα στόχο τόν ἐπιφανέστερο καί πολυγραφώτερο τῶν Ἁγίων Κολλυβάδων Πατέρων τόν Ἅγιο Νικόδημο Ἁγιορείτη, τόν ὁποῖο κατηγορεῖ ὅτι μέ τά συγγράμματά του δημιούργησε μιά «νοοτροπία πού θέλει νά ἐνσπείρει σέ μιά παραδοσιακή χριστιανική κοινωνία τόν μανιχαϊκό διαχωρισμό “καθαρῶν” καί “ἀκαθάρτων” ἀνθρώπων» καί ὅτι δῆθεν εἶναι «διάσπαρτη στά ἔργα τοῦ Νικοδήμου ἡ ἐμμονή στήν ἀνσέλμεια καί θωμιστική διδασκαλία “περί ἱκανοποιήσεως τῆς θείας Δικαιοσύνης διά τοῦ σταυρικοῦ θανάτου τοῦ Χριστοῦ”» καί ὅτι στό «Ἐξομολογητάριον» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου «κυριαρχεῖ τό δικανικό, τελείως δυτικό πνεῦμα»[7].

Θεμελιώδη καί ἐπιτυχῆ κριτική τῆς ἀτεκμηρίωτης, ἄδικης καί βλάσφημης πολεμικῆς τοῦ Γιανναρᾶ ἐναντίον ἑνός μεγάλου Πατρός καί Διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας ἐξεπόνησε ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης στό ἐξαίρετο ἔργο του «Ὀρθοδοξία καί Χρ. Γιανναρᾶς», ὅπου στό τέλος δημοσιεύεται καί κείμενον τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους μέ τίτλο : «Ἀναίρεσις τῶν πεπλανημένων θέσεων τοῦ κ. Χρήστου Γιανναρᾶ περί τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου».

Ἡ μεταπατερικότητα λοιπόν τοῦ καθηγητοῦ Γιανναρᾶ προσλαμβάνει βαρύτερο χαρακτήρα τῆς τῶν ἀναφερθέντων ἄλλων μεταπατερικῶν Οἰκουμενιστῶν, διότι καταλήγει σέ ἐμφανῆ ἀντιπατερικότητα μέ ὑβριστική, ἄδικη καί ἀθεμελίωτη πολεμική ἐναντίον συνόλου τῆς Πατερικῆς Παραδόσεως καί ἐξαιρέτως τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἀλλά καί σέ παρότρυνση τῶν νέων σέ ἠθική χαλαρότητα. Ὅπως ἐπισημαίνει τό κείμενο τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους «ὁ κ. Γιανναρᾶς προωθεῖ τούς ἀναγνώστας του καί μάλιστα τούς νέους νά γίνουν κριταί τῶν Ἁγίων καί νά μένουν μέν εἰς τήν Ἐκκλησίαν ἱκανοποιοῦντες ὅμως τά πάθη των, χωρίς νά παιδαγωγοῦνται εἰς τήν ἀπόκτησιν τῆς ἀληθοῦς μετανοίας, ταπεινοφροσύνης, ἁγνότητος καί ὑπακοῆς, ἄνευ τῶν ὁποίων εἶναι ἀνέφικτος ἡ ἀληθής ἐν Χριστῷ ἐλευθερία»[8].

Ἐπίσης, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης, σέ κείμενό του μέ τίτλο «Ὑπάρχουν δυτικές ἐπιδράσεις στή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου»[9]; ἀφιερώνει ὁλόκληρο κεφάλαιο στόν Χρ. Γιανναρᾶ, τό ὁποῖο ἐπιγράφεται «Οἰ νέες κατηγορίες τοῦ καθηγητοῦ Χρ. Γιανναρᾶ», τό ὁποῖο παραθέτουμε σέ μορφή PDF.

---

[1]Πατριαρχική χοροστασία στό Βαλουκλή - ἀπονομή ὀφφικίου στόν καθηγητή Χρήστο Γιανναρᾶ, 31-08-2019, http://fanarion.blogspot.com/2019/08/blog-post_83.html 

[2] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Γένεση καί ἐξέλιξη τῆς πατρομαχικῆς μεταπατερικότητας», ἐν περιοδικῷ Θεοδρομία ΙΔ 1 (Ἰανουάριος – Μάρτιος 2012) 18-56, https://www.tideon.org/thriskeymata-aireseis/2012-02-28-20-33-21/11177-2017-09-30-20-28-39

[3] ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αἵρεση, Πρακτικά Θεολογικῆς Ἡμερίδος, Πειραιεύς 2012.

[4] Σχ. Βλ. ΜΟΝΑΧΟΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ, Περί θείου καί ἀνθρωπίνου ἔρωτος. Α΄. Ὁ Νεονικολαϊτισμός τοῦ Χρ. Γιανναρᾶ, ἐκδ. Σπηλιώτη, Ἀθῆναι 2003, σ. 27.

[5] Αὐτόθι, σσ. 28-29.

[6] Αὐτόθι, σ. 77.

[7] ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ, ᾽Ορθοδοξία καί Χρ. Γιανναρᾶς, Ἀθήνα 1993, ἐκδ. «Ὑπακοή», σσ. 37, 53-54.

[8] Αὐτόθι, σσ. 268.

[9] ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ὑπάρχουν δυτικές ἐπιδράσεις στή διδασκαλία τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου»; ἐν Κολλυβαδικά, Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης, Ἅγιος Ἀθανάσιος Πάριος, ἐκδ. Βρυέννιος, σειρά ‘’Φίλη Ὀρθοδοξία 9’’, Θεσ/κη 2004, σσ. 11-23.

Δείτε και

-Ο Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης ελέγχει τον κ. Χρήστο Γιανναρά για την θέση του ότι οι Ιεροί Κανόνες είναι Σεξουαλικά απωθημένα

-Ανακοίνωσις Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους (Μάρτιος 1993) : Αναίρεσις των πεπλανημένων θέσεων του κ. Χρήστου Γιανναρά περί του εν Αγίοις Πατρός Ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου

-Τί "κρύβεται" πίσω ἀπό τήν πρόσφατη βράβευση καί ἀνάδειξη τοῦ κ. Χρ. Γιανναρᾶ σέ "Ἄρχοντα Μέγαν Ρήτορα" τοῦ Πατρ/χείου Κων/λεως ἀπό τόν Οἰκουμ. Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο

Ο Γέρων Θεόκλητος Διονυσιάτης για τον τιμηθέντα με πατριαρχικό οφφίκιο Χρήστο Γιανναρά.

-Σχόλιο για την κατάταξη στη χορεία των οφφικιάλιων του Πατριαρχείου Κων/πόλεως του Χρήστου Γιανναρά

-Οικουμενικός Πατριάρχης: «κατατάσσομεν και υποδεχόμεθα τον νέον Άρχοντα Μέγαν Ρήτορα Χρήστον Γιανναράν εις την χορείαν των οφφικιαλίων της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως».

-Ο Γιανναρικός Νεονικολαϊτισμός και η Εκκλησία της Ελλάδος. -Ποιος ο ρόλος του νυν Αρχιεπισκόπου

-Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος, Ο κ. Χρ. Γιανναράς οραματίζεται αλλαγή του Εθνικού μας Ύμνου!

-Ο Πατριάρχης της Νεορθοδοξίας Χρήστος Γιανναράς και ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄

-Τιμή στη «Γιανναρική» θεολογία!

-Επίθεσις του Πατριάρχου Κων/λεως κ. Βαρθολομαίου κατά του ομ. καθηγητού κ. Χρήστου Γιανναρά

-Ο καθηγητής Γιανναράς τώρα και στη Ρωσία !

-Περιγραφή του 23ου Διεθνούς Συνεδρίου στην οικουμενιστική μεικτή και διομολογιακή μοναστική κοινότητα -του Bose της Ιταλίας από τον Πέτρο Βασιλειάδη

-Τρίτη ημέρα του 23ου Διεθνούς Οικουμενι(στι)κού Συνεδρίου στο Bose της Ιταλίας και οι επισκέπτες εξ΄ Ελλάδος αυξήθηκαν.

http://aktines.blogspot.com/2019/09/blog-post_4.html#more

"ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ"