Η δυναστεία των Αγγέλων με τα διαβολικά πρόσωπα (Μέρος Α')- Ισαάκιος Β' Άγγελος (1185 μ.Χ. - 1195 μ.Χ.)

Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Ιστορίας, η αυτοκρατορία κυβερνήθηκε συνολικά από δεκαέξι δυναστείες.  Ορισμένες από αυτές έφτασαν την αυτοκρατορία στην ακμή της ή την έσωσαν από επιδρομείς ή την βοήθησαν ν' αποκρούσει τους γειτονικούς λαούς. Σε αυτές συγκαταλέγονται αυτές των Μακεδόνων, των Κομνηνών και των Ισαύρων. Άλλες πάλι αποτελούνταν από καλούς ηγεμόνες, αλλά η πλειοψηφία τους την οδήγησαν σε καθίζηση και σε οριστική πτώση, όπως αυτή των Δούκων και των Παλαιολόγων. Υπήρξε όμως και μία δυναστεία που χωρίς καμία αμφιβολία δεν πρόσφερε τίποτε το ουσιαστικό ούτε και έκανε κάτι αξιέπαινο για να την επευφημήσει η ιστορία , παρά μόνο σωρεία σοβαρών εκούσιων ή ακούσιων λαθών, που οδήγησαν στην πρώτη και ουσιαστικότερη άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ. Ασφαλώς αναφερόμαστε στη δυναστεία των Αγγέλων ή αλλιώς στην πιο αποτυχημένη δυναστεία που πέρασε ποτέ από την θέση του αυτοκράτορα.

Το 1185 μ.Χ. και ύστερα από μία αιματηρή εξέγερση ο "Ζεν Πρεμιέ" της εποχής που λεγόταν Ανδρόνικος Α' Κομνηνός θανατώθηκε με βασανιστικό τρόπο στον ιππόδρομο. Τον διαδέχτηκε ένας ευγενής με το όνομα Ισαάκιος Β' Άγγελος, ο οποίος είχε κόκκινα γένια και μαλλιά, μέτριο ύψος και ήταν γεροδεμένος. Ο Ισαάκιος θόλωσε με την χλιδή του παλατιού και πολύ σύντομα έγινε υποχείριο των ευνούχων και των αυλικών, καθότι στερούνταν πάσης διοικητικής ικανότητας και η θέληση του ήταν ανίσχυρη. Ουσιαστικά την εξουσία ασκούσε ο θείος του Θεόδωρος Κασταμονίτης και μετά το θάνατο του (1193 μ.Χ.) ο Κων/νος Μεσοποταμίτης, που διεκδικούσε συνεχώς το θρόνο για πάρτη του. Ο ίδιος προσπάθησε να σταθεροποιηθεί στη θέση του, δίνοντας συγγενείς του σε πρίγκιπες γειτονικών χωρών.  Η ανιψιά του Ευδοκία Αγγελίνα παντρεύτηκε τον Στέφανο τον Πρωτόστεπτο, δεύτερο γιο του Στέφανου Νεμάνια του μεγάλου Πρίγκιπα της Σερβίας, που ίδρυσε την δυναστεία των Νεναμιτς. Η αδερφή του Θεοδώρα παντρεύτηκε τον Ιταλό μαρκήσιο Κορράδο του Μομφερράτου. Αφού ισχυροποιήθηκε στο θρόνο, ασχολήθηκε με τους εχθρούς της αυτοκρατορίας. Στις 7 Νοεμβρίου 1185 μ.Χ. συνέτριψε τον Γουλιέλμο Β' στη Μάχη του Δημητρίτζη και οι Νορμανδοί αποσύρθηκαν οριστικά από τα Βαλκάνια. Η νίκη αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της βασιλείας του. 

Στα τέλη του 1185 μ.Χ. οι Βούλγαροι μη αντέχοντας τους υψηλούς δασμούς, επαναστάτησαν και ίδρυσαν το Δεύτερο Βουλγαρικό βασίλειο με τη δυναστεία των Άσεν. Ο Ισαάκιος εκστράτευσε ο ίδιος για να τους νικήσει και αφού έπιασε τους στασιαστές, έφυγε για την Κωνσταντινούπολη. Οι Βούλγαροι εκμεταλλεύτηκαν τη γρήγορη φυγή του και αφού συμμάχησαν με τους Κουμάνους, προσπάθησαν να αποσκιρτιστούν από το Βυζάντιο. Την παρτίδα έσωσε ο στρατηγός Αλέξιος Βρανάς που το 1187 μ.Χ. πέτυχε περήφανη νίκη εναντίον τους, χωρίς όμως να τους αποθαρρύνει να ξανακινηθούν οριστικά κατά της αυτοκρατορίας. 

Το 1189 μ.Χ. έλαβε χώρα η Γ' σταυροφορία με επικεφαλής τον Φρειδερίκο Α' Βαρβαρόσσα της Γερμανίας. Όταν τα στρατεύματα έφθασαν στο Βόσπορο ζήτησαν άδεια να περάσουν απέναντι, για τη συνέχιση της εκστρατείας. Ο Ισάακιος δέχτηκε αρχικά, όμως πιο μετά έχοντας υποψίες ότι ο Φρειδερίκος θα επιτεθεί στην Κων/πολη και σε συνδυασμό με τα διπλωματικά του ανοίγματα που με τους Σέρβους και τους Βούλγαρους, ζήτησε από το στρατό να επιτηρήσει τη διάβαση των σταυροφόρων. Ο Φρειδερίκος θεώρησε προσβολή και για αντίποινα κατέλαβε τη Φιλιππούπολη. Ο Ισάακιος έστειλε τον στρατηγό Θεόδωρο Βρανά, ο οποίος τον αντιμετώπισε σθεναρά. Ο Φρειδερίκος στη συνέχεια λεηλάτησε εδάφη στη Μακεδονία και τη Θράκη, ωστόσο έχασε πολύτιμο χρόνο για την εξέλιξη της σταυροφορίας και έχοντας αρκετές απώλειες από τους Βυζαντινούς αναγκάστηκε να συμβιβαστεί με τον Ισαάκιο, ο οποίος του πρόσφερε εφόδια και με πλοία τον πέρασε στη Μ. Ασία (1190 μ.Χ.).

Τα επόμενα πέντε χρόνια ο Ισαάκιος εστίασε την προσοχή του στον πόλεμο με τους Βούλγαρους. Ηγήθηκε ο ίδιος πολλών εκστρατειών και σε μία εξ' αυτών κινδύνεψε να σκοτωθεί. Το 1194 μ.Χ. οι Βούλγαροι κατατρόπωσαν τους Βυζαντινούς στη μάχη της Αρκαδιούπολης, εξαιτίας σημαντικών σφαλμάτων των στρατηγών. Ο Ισαάκιος δεν πτοήθηκε και την επόμενη χρονιά με σύμμαχους τους Ούγγρους ξαναεκστράτευσε εναντίον τους, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το 1195 μ.Χ. κι ενώ έλλειπε από το παλάτι για κυνήγι, ο μεγαλύτερος αδελφός του Αλέξιος στασίασε εναντίον του, πήρε με το μέρος του το στρατό και ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας. Ο Ισάακιος ανατράπηκε και αφού τυφλώθηκε οδηγήθηκε στη φυλακή.

Η βασιλεία του Ισαάκιου ήταν γεμάτη αυθαίρετες αποφάσεις και αδικαιολόγητες πράξεις βίας. Η αδυναμία της αντιμετώπισης των εξωτερικών υποθέσεων χτύπησε κόκκινο και ταυτόχρονα τα χρήματα του δημόσιου ταμείου κατασπαταλήθηκαν. Η αυτοκρατορία έμοιαζε με πλοίο που βουλιάζει και ο ίδιος το μόνο που έκανε ήταν να προκαλεί ταραχές με τις πράξεις του και μεγάλη δυσχέρεια στο λαό εξαιτίας της υπερβολικής φορολογίας. Ο κακός χαμός που θα επικρατήσει στα χρόνια που θα έρθουν, θα αποδυναμώσει σχεδόν τελείως την αυτοκρατορία, η οποία αναζητούσε λύσεις στα προβλήματα της απευθυνόμενη σε ακατάλληλα πρόσωπα...    

Πηγές : Βικιπαιδεία, http://byzantin-history.blogspot.com