“Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς” (Ἰω. η΄ 32)
Στην παγωμένη κορυφή με το όνομα «Τσατάλι» και σε κάποιο καλά ασφαλισμένο φοριαμό βρίσκεται κρυμμένο το πόρισμα, στο οποίο περιγράφονται τα αίτια για την πτώση του αεροσκάφους τύπου C-130 που κατέπεσε στο όρος Όθρυς.
Αν και έχουν περάσει 29 χρόνια, ουδείς αρμόδιος είτε από την στρατιωτική είτε από την πολιτική ηγεσία έχει ενημερώσει τους εναπομείναντες συγγενείς των θυμάτων, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το πιο πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία της ΠΑ. Είναι άξιο απορίας γιατί μετά την παρέλευση τόσων ετών δεν μάθαμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη εκείνο το μοιραίο πρωινό της 5ης Φεβρουαρίου του 1991, όπου εξήντα τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Όλα αυτά τα χρόνια χύθηκε πολύ μελάνι και ξοδεύτηκαν πολλές μπομπίνες βίντεο, αλλά κανείς δεν έφτασε με ασφάλεια σε ένα σίγουρο συμπέρασμα. Ο σκοπός του άρθρου είναι να ρίξει λίγο παραπάνω φως σε αυτό το λησμονημένο και για πολλούς άγνωστο ατύχημα, στο οποίο χάθηκαν με τόσο άδοξο τρόπο πέντε στελέχη και πενήντα οκτώ σμηνίτες της ΠΑ. Το ατύχημα έχει πολλές σκοτεινές πλευρές και για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα γεγονότα, επιβάλλεται να γυρίσουμε πίσω στο 1991 και να πάρουμε γεύση του τι γινόταν στην γειτονιά μας και στην πλανητική σκακιέρα.
Αν και έχουν περάσει 29 χρόνια, ουδείς αρμόδιος είτε από την στρατιωτική είτε από την πολιτική ηγεσία έχει ενημερώσει τους εναπομείναντες συγγενείς των θυμάτων, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη το πιο πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία της ΠΑ. Είναι άξιο απορίας γιατί μετά την παρέλευση τόσων ετών δεν μάθαμε ποτέ τι πραγματικά συνέβη εκείνο το μοιραίο πρωινό της 5ης Φεβρουαρίου του 1991, όπου εξήντα τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους.
Όλα αυτά τα χρόνια χύθηκε πολύ μελάνι και ξοδεύτηκαν πολλές μπομπίνες βίντεο, αλλά κανείς δεν έφτασε με ασφάλεια σε ένα σίγουρο συμπέρασμα. Ο σκοπός του άρθρου είναι να ρίξει λίγο παραπάνω φως σε αυτό το λησμονημένο και για πολλούς άγνωστο ατύχημα, στο οποίο χάθηκαν με τόσο άδοξο τρόπο πέντε στελέχη και πενήντα οκτώ σμηνίτες της ΠΑ. Το ατύχημα έχει πολλές σκοτεινές πλευρές και για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τα γεγονότα, επιβάλλεται να γυρίσουμε πίσω στο 1991 και να πάρουμε γεύση του τι γινόταν στην γειτονιά μας και στην πλανητική σκακιέρα.
Το 1991 βρισκόταν σε εξέλιξη ο πόλεμος του Κόλπου με τις ΗΠΑ του Μπους να σφυροκοπούν το Ιράκ του Σαντάμ. Οι ΗΠΑ για ν' ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων δεσμεύουν προσωπικό και υλικά από τις βάσεις τους που βρίσκονται διάσπαρτες ανά την υφήλιο. Μία από αυτές εδρεύει στη Σούδα των Χανίων, στην οποία τα μέτρα ασφαλείας είχαν διπλασιαστεί εξαιτίας των εξελίξεων. Στο πλαίσιο της συνεργασίας με τις ΗΠΑ, η Ελλάδα πρόσφερε 200 άτομα προσωπικό και παροχή κάθε είδους βοήθειας.
Εκείνο το παγωμένο μεσημέρι του Φλεβάρη το στρατιωτικό αεροπλάνο τύπου C-130 με αριθμό 748 λαμβάνει διαταγή ν' απογειωθεί από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με προορισμό τη Σούδα, αφού πρώτα μεταβεί στη Ν. Αγχίαλο στο Βόλο για να παραλάβει κι άλλα άτομα. Η πιθανή αποστολή του ήταν να ενισχυθεί η φρουρά στη βάση της Σούδας. Στις 12:55 μμ και σε απόσταση 38 χμ μακριά από την Ν. Αγχίαλο, λίγο πριν ξεκινήσει η διαδικασία της προσγείωσης, το στίγμα του αεροσκάφους εξαφανίζεται από τα ραντάρ. Αμέσως ξεκίνησε μία γιγαντιαία επιχείρηση για τον εντοπισμό του, η οποία δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Επί τρεις μέρες οκτώ F-16, δύο C-130, δυο πυροσβεστικά CL-215 Canadair, δύο ελικόπτερα Chinook και πεζοπόρα τμήματα των καταδρομών χτενίζουν κρίσιμα σημεία εντός της πιθανής περιοχής που μπορεί να κατέπεσε, εις μάτην όμως. Ήταν σαν ν' άνοιξε το βουνό στα δύο και να κατάπιε το αεροσκάφος.
Εν τέλει την τέταρτη μέρα των ερευνών ένας πιλότος εντόπισε τα συντρίμμια του αεροσκάφους σε μία απόκρημνη περιοχή στην κορυφή Τσατάλι του όρους Όθρυς σε υψόμετρο 1.560 μ, σημείο το οποίο ήταν εκτός της πορείας που, θεωρητικά, είχε ακολουθήσει. Με άλλα λόγια, το C-130 είχε βρεθεί σε απόσταση 60 χμ μακριά από τον προορισμό του και σε... λάθος γωνία 63 μοιρών ! Από αυτό το σημείο ένα πέπλο μυστηρίου άρχιζε να σκεπάζει τον τρόπο με τον οποίο συνέβη το ατύχημα.
Εκείνο το παγωμένο μεσημέρι του Φλεβάρη το στρατιωτικό αεροπλάνο τύπου C-130 με αριθμό 748 λαμβάνει διαταγή ν' απογειωθεί από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας με προορισμό τη Σούδα, αφού πρώτα μεταβεί στη Ν. Αγχίαλο στο Βόλο για να παραλάβει κι άλλα άτομα. Η πιθανή αποστολή του ήταν να ενισχυθεί η φρουρά στη βάση της Σούδας. Στις 12:55 μμ και σε απόσταση 38 χμ μακριά από την Ν. Αγχίαλο, λίγο πριν ξεκινήσει η διαδικασία της προσγείωσης, το στίγμα του αεροσκάφους εξαφανίζεται από τα ραντάρ. Αμέσως ξεκίνησε μία γιγαντιαία επιχείρηση για τον εντοπισμό του, η οποία δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Επί τρεις μέρες οκτώ F-16, δύο C-130, δυο πυροσβεστικά CL-215 Canadair, δύο ελικόπτερα Chinook και πεζοπόρα τμήματα των καταδρομών χτενίζουν κρίσιμα σημεία εντός της πιθανής περιοχής που μπορεί να κατέπεσε, εις μάτην όμως. Ήταν σαν ν' άνοιξε το βουνό στα δύο και να κατάπιε το αεροσκάφος.
Εν τέλει την τέταρτη μέρα των ερευνών ένας πιλότος εντόπισε τα συντρίμμια του αεροσκάφους σε μία απόκρημνη περιοχή στην κορυφή Τσατάλι του όρους Όθρυς σε υψόμετρο 1.560 μ, σημείο το οποίο ήταν εκτός της πορείας που, θεωρητικά, είχε ακολουθήσει. Με άλλα λόγια, το C-130 είχε βρεθεί σε απόσταση 60 χμ μακριά από τον προορισμό του και σε... λάθος γωνία 63 μοιρών ! Από αυτό το σημείο ένα πέπλο μυστηρίου άρχιζε να σκεπάζει τον τρόπο με τον οποίο συνέβη το ατύχημα.
Όταν οι καταδρομείς έφτασαν στο σημείο αντίκρισαν ένα μακάβριο θέαμα. Το αεροσκάφος είχε κοπεί στα δύο. Στο πιλοτήριο που ήταν θαμμένο στο χιόνι, στην σπασμένη ουρά και στην άτρακτο υπήρχαν διαμελισμένα πτώματα, τα οποία (παραδόξως) ήταν γυμνά. Η εξήγηση που δόθηκε ήταν ότι όταν ο πιλότος αντιλήφθηκε το μοιραίο προσπάθησε να σηκώσει το αεροσκάφος αλλά αντί αυτού προσέκρουσε με την ουρά στο έδαφος. Επομένως η μεγάλη ταχύτητα και η αδράνεια ξέσκισαν τα ρούχα των επιβατών. Αν και οι καταδρομείς δεν πείστηκαν ιδιαίτερα, εντούτοις αμέσως και χωρίς την παρουσία του ιατροδικαστή ξεκίνησαν την περισυλλογή των πτωμάτων, των υλικών και των προσωπικών ειδών των θυμάτων.
Η μυρωδιά από τη σήψη των σωμάτων ήταν τόσο έντονη, που σύμφωνα με μία μαρτυρία ενός εκ των συμμετασχόντων στην επιχείρηση, οι στολές γέμισαν πτωμαΐνη και μη μπορώντας να καθαριστούν, αναγκαστικά κάηκαν. Κάποιοι έκαναν λόγο για την ανεύρεση ιχνών στο χιόνι, που οδηγούσαν στο καταφύγιο που βρισκόταν κοντά στο χώρο του ατυχήματος και εκεί βρήκαν μελανιασμένα πτώματα, τα οποία πιθανόν να προσπάθησαν φορώντας τζάκετ να επιβιώσουν στις πολικές θερμοκρασίες του βουνού, αν φυσικά δεν τους έτρωγαν τα τσακάλια. Αν ισχύει το γεγονός αυτό, τότε η δήλωση που έγινε από τους αρμόδιους περί ξαφνικού θανάτου όλων των επιβαινόντων, καθίσταται ψευδής.
Η μυρωδιά από τη σήψη των σωμάτων ήταν τόσο έντονη, που σύμφωνα με μία μαρτυρία ενός εκ των συμμετασχόντων στην επιχείρηση, οι στολές γέμισαν πτωμαΐνη και μη μπορώντας να καθαριστούν, αναγκαστικά κάηκαν. Κάποιοι έκαναν λόγο για την ανεύρεση ιχνών στο χιόνι, που οδηγούσαν στο καταφύγιο που βρισκόταν κοντά στο χώρο του ατυχήματος και εκεί βρήκαν μελανιασμένα πτώματα, τα οποία πιθανόν να προσπάθησαν φορώντας τζάκετ να επιβιώσουν στις πολικές θερμοκρασίες του βουνού, αν φυσικά δεν τους έτρωγαν τα τσακάλια. Αν ισχύει το γεγονός αυτό, τότε η δήλωση που έγινε από τους αρμόδιους περί ξαφνικού θανάτου όλων των επιβαινόντων, καθίσταται ψευδής.
Οι τρεις πιθανές εκδοχές που ακούστηκαν για το πως συνέβη το ατύχημα έχουν ως εξής:
Η πρώτη εκδοχή υποστηρίζει ότι οι αρχές γνώριζαν από την αρχή που είχε καταπέσει το αεροσκάφος, αλλά θέλησαν να κουκουλώσουν το ατύχημα για να καλύψουν κάποιο << μυστικό >> . Εσκεμμένα λοιπόν καθυστέρησαν την ανεύρεση του, εξ' ου και ο λόγος περί επιζώντων που μάταια περίμεναν κάποια βοήθεια. Τίποτα όμως δεν βρέθηκε στο σημείο που να υποστηρίζει αυτό το σενάριο.
Η δεύτερη εκδοχή κάνει λόγο για την ύπαρξη ενός έτερου αεροπλάνου που γυρόφερνε στην περιοχή και κάνοντας χρήση οργάνων ηλεκτρονικού πολέμου, έριξε το C-130. Και πάλι όμως δεν έχει βρεθεί κάτι μεμπτό που να επιβεβαιώνει αυτή τη θεωρία συνωμοσίας.
Η τρίτη και τελευταία εκδοχή αναφέρει ότι το αεροσκάφος μετέφερε εκρηκτικές ύλες που αναφλέγησαν στον αέρα, με αποτέλεσμα να πάρει φωτιά το αεροσκάφος και ο πιλότος να πραγματοποιήσει αναγκαστική προσγείωση. Μάλιστα αυτή ήταν η αιτία που η περισυλλογή των νεκρών έγινε με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς εισαγγελέα, και τα Chinook που κατέφθασαν πρώτα στον τόπο της τραγωδίας απομάκρυναν αγνώστου περιεχομένου κιβώτια. Για μία όμως ακόμη φορά οι υποψίες έπεσαν στο κενό, αφού δεν επιβεβαιώθηκε τίποτε από όλα αυτά.
Τα σενάρια ναι μεν δεν έχουν επιχειρήματα για να υποστηριχθούν, αλλά κανένας μέχρι σήμερα δεν τα διέψευσε και αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που οι αντιδράσεις των συγγενών των θυμάτων, ήταν σφοδρές ως προς την απονομή της δικαιοσύνης και την αποκάλυψη της αλήθειας.
Στις 4 Νοεμβρίου 1994 ξεκίνησε στο αεροδικείο Αθηνών η δίκη των υπαιτίων του ατυχήματος. Στο εδώλιο κάθισε μόνο ο χειριστής του πύργου ελέγχου, ο οποίος καταδικάστηκε σε διετή φυλάκιση με αναστολή. Δύο χρόνια αργότερα άσκησε έφεση και αθωώθηκε, αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί την δικαίωση του. Απεβίωσε λίγα χρόνια αργότερα, συνέπεια βαριάς μορφής κατάθλιψης. Αρκετοί ήταν τότε αυτοί που έκαναν λόγο για το 64ο θύμα της τραγωδίας.
Σχεδόν τριάντα χρόνια μετά ο φάκελος με το επίσημο πόρισμα για το δυστύχημα εξακολουθεί να παραμένει κλειστός. Η αιτιολόγηση ότι πρόκειται για στρατιωτικό απόρρητο και η κατηγορηματική δήλωση ότι δεν κρύβεται κανένα μυστήριο πίσω από τα αίτια της πτώσης, δεν έχει καθησυχάσει κανέναν. Αντίθετα όλο και περισσότερο ενισχύεται η άποψη ότι κάτι πολύ "περίεργο" και "παράξενο" συνέβη εντός του αεροσκάφους και οι μόνοι που μπορούν να μας απαντήσουν τα πολλαπλά ερωτήματα μας, έχουν πάρει εδώ και πολύ καιρό τα μυστικά της ανείπωτης αυτής τραγωδίας στον τάφο τους.
Πηγές : Μηχανή του Χρόνου, Army Voice, I efimerida, Reader.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!