Πατέρας αγωγιάτης....

Ἕνας φτωχός πατέρας σπούδασε μὲ πολὺ κόπο ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά του. 

Ὁ πρίγκηπας αὐτός τῆς οἰκογενείας ἐδέησε νὰ πάρη τὸ πτυχίο του. 

Μὲ ἕνα του γράμμα γνωστοποιεῖ στὸν πατέρα του τὴν ἡμερομηνία, ποὺ θὰ βρίσκεται στὸ κέντρο τῆς ἐπαρχίας του νὰ κατεβῆ μὲ τὸ ἄλογό του νὰ τὸν πάρη. 

Ὁ πατέρας στόλισε τὸ ἄλογο γιὰ νὰ κατεβῆ νὰ πάρη τὸν κανακάρη του. 

Ἡ ὥρα ἤρθε καὶ ὁ μορφωμένος γιὸς τὴν καθωρισμένη ἡμερομηνία ἔφθασε στὴν ἐπαρχιακὴ πόλη. 

Ὁ πατέρας μὲ δάκρυα στὰ μάτια δέχεται τὸ παιδί του. 

Ξεκινοῦν γιὰ τὸ χωριό. 

Καβαλλάρης ὁ γιὸς καὶ πεζοπόρος ὁ πατέρας! 

Στὸ δρόμο ποὺ περπατοῦσαν, νὰ κάποιος φίλος τοῦ παιδιοῦ.

 Συγκινητικὴ ἡ συνάντησις. 

Γιὰ μία στιγμὴ ὁ φίλος τὸν ἐρωτᾶ. 

Κι᾽ αὐτός ποὺ σὲ κουβαλάει μὲ τὸ ἄλογο ποιός εἶναι; 

«Εἶναι ὁ ἀγωγιάτης μου» (!) ἀπαντᾶ ὁ καβαλλάρης γιὸς γιὰ τὸν πεζοπόρο πατέρα. 

Μαχαίρι στὴν καρδιὰ τοῦ πατέρα. 

Ὁ καλοντυμένος καὶ ροδαλὸς γιὸς δὲν ἤθελε νὰ ἔχη πατέρα μὲ ἡλιοκαμμένο πρόσωπο, μὲ ροζιασμένα χέρια, μὲ μπαλωμένα ἐνδύματα.

Καημένε πατέρα! 

Ποιός μπορεῖ νὰ καταλάβη τὸ φαρμάκι, ποὺ σὲ πότισε τὸ ἀνάξιο παιδί σου μὲ τὴν ἀνομολόγητη συμπεριφορά του; 

Ντράπηκε νὰ ὁμολογήση πὼς εἶσαι πατέρας του. 

«Εἶναι ὁ ἀγωγιάτης μου»!… 

Πόσοι ὅμως ἄνθρωποι, παιδιὰ τοῦ Θεοῦ κι αὐτοὶ ἀρνοῦνται νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν Θεὸ Πατέρα! 

Δὲν θέλουν νὰ δείξουν πὼς πιστεύουν στὸν Θεό, πὼς διαβάζουν τὸ Εὐαγγέλιο, πὼς ἔχουν ὁποιαδήποτε σχέση μὲ τὴν Ἐκκλησία. 

Τί νὰ πῆ κανεὶς γι᾽ αὐτὰ τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀρνοῦνται νὰ τὸν ὁμολογήσουν γιὰ νὰ μὴ μειωθῇ ἡ ἀξία των;