Τι ακριβώς έκανε ο «παλιός φίλος της Κίνας» Henry Kissinger με τον πρόεδρο Xi;

Όταν ο σοφός της Τριμερούς Επιτροπής Kissinger εμφανίζεται σε απροσδόκητα μέρη, θα πρέπει να κοιτάξουμε προσεκτικά για να δούμε τι κάνει αυτό το φίδι ηλικίας 100 ετών. Αυτή δεν ήταν μια επίσημη επίσκεψη, αλλά θυμηθείτε, ήταν ο Kissinger το 1972 που ξεπάγωσε τις σχέσεις με την Κίνα, γεγονός που επέτρεψε στον Zbigniew Brzezinski να τους εισάγει στον σύγχρονο κόσμο το 1976 - και στη συνέχεια να τους τροφοδοτήσει με το δόγμα της τεχνοκρατίας για την οικοδόμηση ενός γιγαντιαίου παγκόσμιου χταποδιού.

Ποιο μήνυμα θα μπορούσε να έχει στείλει ο Kissinger στον Xi κατ' ιδίαν;

Ο Kissinger είναι η τελευταία εναπομείνασα ζωντανή κληρονομιά του αείμνηστου David Rockefeller. Ο Kissinger ήταν πάντα γνωστός ως «άνθρωπος των Rockefeller» που χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960. Οι Rockefeller είχαν μια ερωτική σχέση ενός αιώνα με την Κίνα και την επέλεξαν ως το τέλειο εφαλτήριο για να οικοδομήσουν ένα μοντέλο τεχνοκρατίας για παγκόσμια κυριαρχία. Έχουν χαθεί αυτοί οι στόχοι ή μήπως ο Kissinger απλώς τους υπενθυμίζει τη θέση που τους αρμόζει στον κόσμο; ⁃ Συντάκτης του TN

Πρόκειται για μια φωτογραφία που θα μείνει στην ιστορία: ένας εμφανώς καλοπροαίρετος πρόεδρος Xi Jinping υποδέχεται τον υπεραιωνόβιο «παλιό φίλο της Κίνας» Henry Kissinger στο Πεκίνο.

Αντικατοπτρίζοντας τη σχολαστική προσοχή των Κινέζων στο πρωτόκολλο, συναντήθηκαν στη Βίλα 5 του Κρατικού Ξενώνα Diaoyutai - ακριβώς εκεί όπου ο Kissinger συναντήθηκε για πρώτη φορά αυτοπροσώπως με τον Zhou Enlai το 1971 (https://nsarchive2.gwu.edu/NSAEBB/NSAEBB66/), προετοιμάζοντας την επίσκεψη του Nixon στην Κίνα το 1972.

Το έπος «Ο κ. Kissinger πηγαίνει στο Πεκίνο» ήταν μια «ανεπίσημη», ατομική προσπάθεια να επιδιορθωθούν οι ολοένα και πιο εριστικές σινοαμερικανικές σχέσεις. Δεν εκπροσωπούσε τη σημερινή αμερικανική κυβέρνηση.

Υπάρχει τριβή. Όλοι όσοι ασχολούνται με τη γεωπολιτική γνωρίζουν τη θρυλική διατύπωση του Kissinger: Το να είσαι εχθρός των ΗΠΑ είναι επικίνδυνο, το να είσαι φίλος των ΗΠΑ είναι μοιραίο. Η ιστορία αφθονεί σε παραδείγματα, από την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα μέχρι τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ουκρανία.

Όπως υποστήριξαν κατ' ιδίαν αρκετοί Κινέζοι μελετητές, αν θέλουμε να διατηρηθεί η λογική και «σεβόμενοι τη σοφία αυτού του 100χρονου διπλωμάτη», ο Xi και το Πολιτικό Γραφείο θα πρέπει να διατηρήσουν τη σχέση Κίνας-ΗΠΑ ως έχει: «παγωμένη».

Σε τελική ανάλυση, σκέφτονται, το να είσαι εχθρός των ΗΠΑ είναι επικίνδυνο αλλά διαχειρίσιμο για ένα κυρίαρχο πολιτιστικό κράτος όπως η Κίνα. Έτσι, το Πεκίνο θα πρέπει να διατηρήσει «το τιμητικό και λιγότερο επικίνδυνο καθεστώς» του να είναι εχθρός των ΗΠΑ.

Ο κόσμος μέσα από τα μάτια της Ουάσιγκτον

Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στα πίσω δωμάτια της σημερινής αμερικανικής κυβέρνησης δεν αντικατοπτρίζεται από την υψηλού προφίλ ειρηνευτική πρωτοβουλία του Kissinger, αλλά από έναν εξαιρετικά μαχητικό Edward Luttwak (https://sputnikglobe.com/20230626/beijing-condemns-us-indictments-of-chinese-persons-on-fentanyl-related-charges-1111476536.html).

Ο 80χρονος Luttwak μπορεί να μην έχει τόσο εμφανή επιρροή όσο ο Kissinger, αλλά ως στρατηγικός αναλυτής πίσω από τα παρασκήνια συμβουλεύει το Πεντάγωνο σε όλο το φάσμα για πάνω από πέντε δεκαετίες. Το βιβλίο του για τη στρατηγική της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, για παράδειγμα, αντλώντας σε μεγάλο βαθμό από κορυφαίες ιταλικές και βρετανικές πηγές, θεωρείται κλασσικό.

Ο Luttwak, ένας δεξιοτέχνης της εξαπάτησης, αποκαλύπτει πολύτιμα ψήγματα όσον αφορά την πλαισίωση των τρεχουσών κινήσεων της Ουάσιγκτον (https://www.youtube.com/watch?v=2bIdcu0o9Pc&t=1665). Αυτό ξεκινά με τον ισχυρισμό του ότι οι ΗΠΑ - που εκπροσωπούνται από τον συνδυασμό Biden - είναι πρόθυμες να κάνουν μια συμφωνία με τη Ρωσσία.

Αυτό εξηγεί γιατί ο επικεφαλής της CIA William Burns, στην πραγματικότητα ένας ικανός διπλωμάτης, κάλεσε τον ομόλογό του, επικεφαλής της SVR Sergey Naryshkin (Ρωσική Υπηρεσία Εξωτερικών Πληροφοριών) για να διορθώσει τα πράγματα «επειδή έχετε κάτι άλλο να ανησυχείτε για το οποίο είναι πιο απεριόριστο».

Αυτό που είναι «απεριόριστο», που απεικονίζεται από τον Luttwak σε μια σάρωση του Spengler, είναι η προσπάθεια του Xi Jinping να «ετοιμαστεί για πόλεμο». Και αν υπάρξει πόλεμος, ο Luttwak ισχυρίζεται ότι «φυσικά» η Κίνα θα χάσει. Αυτό συμβαδίζει με την υπέρτατη αυταπάτη των νεοσυντηρητικών ψυχώσεων του Strauss στην άλλη πλευρά του Beltway (*).

Ο Luttwak φαίνεται να μην έχει κατανοήσει την προσπάθεια της Κίνας για επισιτιστική αυτάρκεια: την χαρακτηρίζει ως απειλή (https://sputnikglobe.com/20230706/chinese-foreign-ministry-voices-concern-over-us-plans-to-send-nuclear-submarine-to-korea-1111699784.html). Το ίδιο ισχύει και για τον Xi που χρησιμοποιεί μια «πολύ επικίνδυνη» έννοια, την «αναζωογόνηση του κινεζικού λαού»: αυτό είναι «πράγματα του Μουσολίνι», λέει ο Luttwak. «Πρέπει να γίνει πόλεμος για να αναζωογονηθεί η Κίνα».

Η έννοια της «αναζωογόνησης» – στην πραγματικότητα μεταφράζεται καλύτερα ως «αναβίωση» – έχει απήχηση στους κύκλους της Κίνας, τουλάχιστον από την ανατροπή της δυναστείας Qing το 1911. Δεν επινοήθηκε από τον Xi. Κινέζοι μελετητές επισημαίνουν ότι αν δείτε τα αμερικανικά στρατεύματα να φτάνουν στην Ταϊβάν ως «σύμβουλοι», πιθανότατα θα κάνετε προετοιμασίες για να πολεμήσετε επίσης.

Αλλά ο Luttwak είναι σε αποστολή: «Αυτή δεν είναι η Αμερική, η Ευρώπη, η Ουκρανία, η Ρωσσία. Πρόκειται για τον "μοναδικό δικτάτορα". Δεν υπάρχει Κίνα. Υπάρχει μόνο ο Xi Jinping», επέμεινε.

Και ο Luttwak επιβεβαιώνει ότι ο Josep "Garden vs. Jungle" Borrell της ΕΕ και η κυρίαρχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen υποστηρίζουν πλήρως το όραμά του.

Ο Luttwak, με λίγα λόγια, στην πραγματικότητα δίνει όλο το παιχνίδι: «Η Ρωσική Ομοσπονδία, όπως είναι, δεν είναι αρκετά ισχυρή για να περιορίσει την Κίνα όσο θα θέλαμε».

Εξ ου και η στροφή του συνδυασμού Μπάιντεν να «παγώσει» τη σύγκρουση στο Ντονμπάς και να αλλάξει θέμα. Εξάλλου, «αν αυτή [η Κίνα] είναι η απειλή, δεν θέλετε η Ρωσσία να καταρρεύσει», εξηγεί ο Luttwak.

Αυτά όσον αφορά την «διπλωματία» του Kissinger.

Ας κηρύξουμε μια «ηθική νίκη» και ας φύγουμε

Όσον αφορά τη Ρωσσία, η αντιπαράθεση Kissinger εναντίον Luttwak αποκαλύπτει κρίσιμες ρωγμές, καθώς η αυτοκρατορία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή σύγκρουση που δεν είχε συμβεί ποτέ στο πρόσφατο παρελθόν.

Η σταδιακή, μαζική στροφή βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη – ή τουλάχιστον η εμφάνιση μιας στροφής. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ θα βρίσκονται απολύτως πίσω από τη στροφή. Και οι αφελείς μάζες θα ακολουθήσουν. Ο Luttwak εκφράζει ήδη τη βαθύτερη ατζέντα τους: ο πραγματικός πόλεμος είναι στην Κίνα και η Κίνα «θα χάσει».

Τουλάχιστον ορισμένοι μη νεοσυντηρητικοί παίκτες γύρω από το combo του Biden - όπως ο Burns - φαίνεται να έχουν καταλάβει την τεράστια στρατηγική γκάφα της αυτοκρατορίας να δεσμευτεί δημόσια σε έναν Αιώνιο Πόλεμο, υβριδικό και άλλο, εναντίον της Ρωσσίας για λογαριασμό του Κιέβου.

Αυτό θα σήμαινε, κατ' αρχήν, ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί απλά να φύγει όπως έκανε στο Βιετνάμ και το Αφγανιστάν. Ωστόσο, οι ηγεμόνες απολαμβάνουν το προνόμιο να αποχωρήσουν: στο κάτω-κάτω ασκούν κυριαρχία, όχι οι υποτελείς τους. Οι Ευρωπαίοι υποτελείς θα αφεθούν να σαπίσουν. Φανταστείτε αυτά τα τσιουάουα της Βαλτικής να κηρύσσουν τον πόλεμο στη Ρωσσία-Κίνα μόνα τους.

Η απόκλιση που επιβεβαιώθηκε από τον Luttwak υποδηλώνει ότι η Ουάσιγκτον κήρυξε κάποιο είδος «ηθικής νίκης» στην Ουκρανία - η οποία ελέγχεται ήδη από την BlackRock ούτως ή άλλως - και στη συνέχεια μετακίνησε τα όπλα προς την Κίνα.

Ωστόσο, ακόμη και αυτό δεν θα είναι παιχνιδάκι, επειδή η Κίνα και οι BRICS+ που πρόκειται να επεκταθούν επιτίθενται ήδη στην αυτοκρατορία στα θεμέλιά της: την ηγεμονία του δολλαρίου. Χωρίς αυτό, οι ίδιες οι ΗΠΑ θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο κατά της Κίνας.

Κινέζοι μελετητές, off the record, και ασκώντας την αναλυτική τους σάρωση χιλιετιών, παρατηρούν ότι αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο σφάλμα που έκανε ποτέ η αυτοκρατορία στη σύντομη ιστορία της.

Όπως το συνόψισε ένας από αυτούς, «η αυτοκρατορία έχει πέσει σε έναν υπαρξιακό πόλεμο και, ως εκ τούτου, στον τελευταίο πόλεμο της αυτοκρατορίας. Όταν έρθει το τέλος, η αυτοκρατορία θα πει ψέματα ως συνήθως και θα κηρύξει τη νίκη, αλλά όλοι οι άλλοι θα γνωρίζουν την αλήθεια, ειδικά οι υποτελείς».

Και αυτό μας φέρνει στη στροφή 180 μοιρών του πρώην συμβούλου εθνικής ασφάλειας Zbigniew "Grand Chessboard" Brzezinski λίγο πριν πεθάνει, ευθυγραμμίζοντάς τον σήμερα με τον Kissinger, όχι με τον Luttwak.

Η «Μεγάλη Σκακιέρα», που δημοσιεύθηκε το 1997, πριν από την εποχή της 11ης Σεπτεμβρίου, υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να κυβερνήσουν οποιονδήποτε ανταγωνιστή στην Ευρασία. Ο Brzezinski δεν έζησε για να δει τη ζωντανή ενσάρκωση του απόλυτου εφιάλτη του: μια στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσσίας-Κίνας. Αλλά ήδη πριν από επτά χρόνια – δύο χρόνια μετά το Μαϊντάν στο Κίεβο – τουλάχιστον κατάλαβε ότι ήταν επιτακτική ανάγκη να «επανευθυγραμμιστεί η παγκόσμια αρχιτεκτονική εξουσίας» (https://www.the-american-interest.com/2016/04/17/toward-a-global-realignment/).

Καταστρέφοντας τη «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες»

Η κρίσιμη διαφορά σήμερα, σε σύγκριση με πριν από επτά χρόνια, είναι ότι οι ΗΠΑ είναι ανίκανες, σύμφωνα με τον Brzezinski, να «αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην επανευθυγράμμιση της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ισχύος με τέτοιο τρόπο ώστε η βία (...) μπορεί να περιοριστεί χωρίς να καταστραφεί η παγκόσμια τάξη».

Είναι η στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσσίας-Κίνας που αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο - ακολουθούμενη από την Παγκόσμια Πλειοψηφία - για να περιορίσει και τελικά να καταστρέψει την ηγεμονική «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες».

Όπως το έχει συνοψίσει ο Michael Hudson, το τελικό ερώτημα σε αυτή την πυρακτωμένη συγκυρία είναι «εάν τα οικονομικά οφέλη και η αποτελεσματικότητα θα καθορίσουν το παγκόσμιο εμπόριο, τα πρότυπα και τις επενδύσεις, ή εάν οι μεταβιομηχανικές οικονομίες των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ θα επιλέξουν να καταλήξουν να μοιάζουν με τις ταχέως αποπυρηνικοποιούμενες και αποβιομηχανοποιημένες χώρες της μετασοβιετικής Ουκρανίας και της Βαλτικής ή την Αγγλία» (https://sputnikglobe.com/20230706/yellen-after-arriving-in-china-says-seeks-to-deepen-communication-on-range-of-issues-1111700289.html_.

Επομένως, το υγρό όνειρο ενός πολέμου κατά της Κίνας θα αλλάξει αυτές τις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές επιταγές; Κάνε μας την χάρη Θουκυδίδη.

Ο πραγματικός πόλεμος είναι ήδη σε εξέλιξη – αλλά σίγουρα όχι αυτός που προσδιορίστηκε από τον Kissinger, τον Brzezinski και πολύ λιγότερο τον Luttwak και τους διάφορους νεοσυντηρητικούς των ΗΠΑ. Ο Michael Hudson, για άλλη μια φορά, το συνόψισε: όταν πρόκειται για την οικονομία, οι ΗΠΑ και η ΕΕ «το στρατηγικό λάθος της αυτοαπομόνωσης από τον υπόλοιπο κόσμο είναι τόσο μαζικό, τόσο ολικό, που οι επιπτώσεις του είναι ισοδύναμες με έναν παγκόσμιο πόλεμο».

(*) inside the Beltway - Political Dictionary 

https://politicaldictionary.com/words/inside-the-beltway/

ΠΗΓΗ: https://www.technocracy.news/just-what-was-henry-old-friend-of-china-kissinger-doing-with-chairman-xi/

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ