Από τον βίο του Μεγαλομάρτυρος Αγίου Δημητρίου του Μυροβλήτου: Ο Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης και ο Άγιος Α­χί­λλιος

Τον και­ρό κα­τά τον ο­ποίο­ έ­μελ­λε να κυ­ρι­ευ­θεί η Θεσ­σα­λο­νί­κη α­πό τους Α­γα­ρη­νούς, πο­ρευ­ό­με­νοι κά­ποι­οι ευ­λα­βείς χρι­στια­νοί προς τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, έ­φθα­σαν στη βα­σι­λι­κή ο­δό, η ο­ποί­α εί­ναι στο Βαρ­δά­ρι. 

Εκεί που διέρχονταν τα Θεσσαλικά Τέμπη, εί­δαν ο­φθαλ­μο­φα­νώς κά­ποι­ον στρα­τι­ώ­τη, ο ο­ποί­ος ερ­χό­ταν α­πό τη Θεσ­σα­λο­νί­κη, έφιππος, ωραίος μεν στη θέα και εκ φύσεως πολύ ευχάριστος και ευάρεστος, κατηφής, όμως, και μαραμένος, γεγονός που κάλυπτε τη χάρη της ευφροσύνης του, και σαν από κάποιο πένθος καταβεβλημένος και λυπημένος. 

Και άλ­λον Αρ­χι­ε­ρέ­α, ο ο­ποί­ος ερ­χό­ταν α­πό το δρό­μο της Λά­ρι­σας.Ο άνδρας αυτός είχε ολόλευκα μαλλιά και γένια, γλυκό και ιλαρό πρόσωπο και σεμνή αμφίεση. Και μόνο με τη θέα του υποδήλωνε το μεγάλο του σεβασμό. 

Ό­ταν συ­ναν­τή­θη­καν, ο στρα­τι­ώ­της χαιρέτισε πρώτος τον πρεσβύτη και εί­πε: — Χαί­ρε, Αρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Α­χίλ­λι­ε. Εί­πε και ο Αρ­χι­ε­ρεύς: — Χαί­ρε και συ, στρα­τι­ώ­τα του Χρι­στού Δη­μή­τρι­ε. 

https://simeiakairwn.wordpress.com/2021/05/15/%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%8D%CE%BC%CE%B1-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%87%CE%AF%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%82/

Μό­λις ά­κου­σαν οι χρι­στια­νοί αυ­τά τα ο­νό­μα­τα, στα­μά­τη­σαν φο­βι­σμέ­νοι ε­κεί κον­τά για να δουν το τέ­λος. 

Λέ­γει, πά­λι ο στρα­τι­ώ­της: — Που πηγαίνεις Αρ­χι­ε­ρεύ του Θε­ού Αχίλλιε; Εγώ, καθώς βλέπεις, έρχομαι προς εσένα. 

Τότε δά­κρυ­σε ο Ά­γιος Α­χίλ­λει­ος και εί­πε προς αυ­τόν: — Για τις α­μαρ­τί­ες και τις α­νο­μί­ες του κό­σμου πρό­στα­ξε ο Θε­ός να ε­ξέλ­θω α­πό τη Λά­ρι­σα την ο­ποί­α φυ­λάτ­τω, δι­ό­τι θα πα­ρα­δο­θεί στα χέ­ρια των Α­γα­ρη­νών. Και ιδού εξ­ήλ­θα και πηγαίνω οπού με προστάξει. Και εσύ λοι­πόν α­πό που έρ­χε­σαι; Πες μου σε πα­ρα­κα­λώ!

Τό­τε δά­κρυ­σε ο Άγιος Δη­μή­τριος και του λέ­ει: — Και ε­γώ το ί­διο έ­πα­θα, Αρ­χι­ε­ρεύ Α­χίλ­λι­ε. Πολ­λές φο­ρές βο­ή­θη­σα τους Θεσ­σα­λο­νι­κείς και τους λύ­τρω­σα α­πό αιχ­μα­λω­σί­ες και α­πό θα­να­τι­κό και α­πό α­σθέ­νεια. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ-ΑΧΙΛΛΙΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΠλην τώ­ρα, α­πό τις πολ­λές τους α­μαρ­τί­ες και α­νο­μί­ες α­πο­μα­κρύν­θη­κε ο Θε­ός απ αυ­τούς και με πρό­στα­ξε να τους α­φή­σω να πα­ρα­δο­θούν στα χέ­ρια των Α­γα­ρη­νών. Γι’ αυ­τό υ­πά­κου­σα στην προ­στα­γή Του και ε­ξήλ­θα και πη­γαί­νω ο­που με προ­στά­ζει.

Από τα δεινά αυτά, που διηγήθηκε ο μάρτυς για τη Θεσσαλονίκη, συγκλονίσθηκε και συμπόνεσε πολύ ο ιεράρχης Αχίλλιος, έκραζαν δε μαζί: «Είναι μεγάλα τα θαυμάσιά Σου, Κύριε, και δεν είναι ικανός κανένας να ερευνήσει και να καταλάβει την οικονομία Σου». 

Αυ­τά εί­παν και οι δύ­ο έ­σκυ­ψαν τα κε­φά­λια τους κά­τω στη γη και έ­κλα­ψαν. Ε­πει­τα από πολ­λή ώ­ρα φι­λή­θη­καν και α­πο­χαι­ρε­τί­σθη­καν και α­μέ­σως έ­γι­ναν ά­φαν­τοι. 

Αυ­τό το θαύ­μα εί­δαν οι Χρι­στια­νοί και δεν τόλ­μη­σαν να πά­νε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, αλ­λά γύ­ρι­σαν πί­σω, δι­η­γού­με­νοι το ό­ρα­μα. Δεν πέ­ρα­σε μή­νας και η Θεσ­σα­λο­νί­κη κυ­ρι­εύ­θη­κε και λε­η­λα­τή­θη­κε α­πό τους βαρβάρους, ό­πως και η Λά­ρι­σα.

Το μύ­ρο του Α­γί­ου  

Κά­ποι­ος α­σκη­τής που κα­τοι­κού­σε στο ο­ρος Χο­λο­μών­τα, ο­ταν ά­κου­σε πως ο Άγιος α­να­βλύ­ζει μύ­ρο ά­φθο­νο α­πό τον τά­φο, δεν το πί­στευ­ε και συλλογιζόταν, πως στο μέ­ρος ε­κεί­νο υ­πάρ­χουν και άλ­λοι Ά­γιοι οι ό­ποι­οι υ­πέ­μει­ναν πε­ρισ­σό­τε­ρα μαρ­τύ­ρια για το ό­νο­μα του Χρι­στού, ό­μως δεν ά­νέ­βλυ­σαν μύ­ρο, και αυ­τός για ποι­ο μαρ­τύ­ριο δο­ξά­σθη­κε τό­σο α­πό τον Θε­ό; 

Ο Θε­ός ό­μως, θέ­λη­σε να τον βε­βαι­ώ­σει, ο­τι η μυ­ρο­βλυ­σί­α εί­ναι α­λή­θεια.  Μια νύ­χτα, α­φου τε­λεί­ω­σε ο α­σκη­τής την α­κο­λου­θί­α του, έ­πε­σε να κοι­μη­θεί και εί­δε ό­τι βρέ­θη­κε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, μέ­σα στην Εκ­κλη­σί­α του Α­γί­ου Δη­μη­τρί­ου, και ε­κεί μπρο­στά του βλέ­πει τον άν­θρω­πο ο ό­ποι­ος κρα­τού­σε τα κλει­διά του τά­φου του Α­γί­ου, προς τον ό­ποι­ο εί­πε: Ά­νοι­ξέ μου να προ­σκυ­νή­σω. 

Του ά­νοι­ξε και μπή­κε μέ­σα στο κου­βού­κλιο να προ­σκυ­νή­σει, ο­πό­τε εί­δε ό­τι ό­λος ο τά­φος ή­ταν βρεγ­μέ­νος α­πό μύ­ρο και εύ­ω­δί­α­ζε και εί­πε προς τον φύ­λα­κα του τά­φου:  — Σε πα­ρα­κα­λώ, έ­λα να σκά­ψου­με έ­δω να δού­με α­πό που έρ­χε­ται το μύ­ρο.

Του φά­νη­κε ό­τι έ­φε­ραν τα ερ­γα­λεί­α και άρ­χι­σαν να σκά­βουν και βρή­καν έ­να με­γά­λο μάρ­μα­ρο, το ό­ποι­ο σή­κω­σαν με πο­λύ κό­πο και α­μέ­σως φά­νη­κε το σώ­μα του Α­γί­ου φω­τει­νό, α­πό το ό­ποι­ο α­νέ­βλυ­ζε μύ­ρο ά­φθο­νο που χυ­νό­ταν α­πό τις τρύ­πες, τις ό­ποι­ες ά­νοι­ξαν στο σώ­μα του Μάρ­τυ­ρος οι λόγ­χες των δη­μί­ων. 

Ο α­σκη­τής α­πό τον τρό­μο του, φο­βού­με­νος να μη πνι­γεί, φώ­να­ξε δυ­να­τά:  — Ά­γι­ε Δη­μή­τρι­ε, βο­ή­θα με.  Με­τά τη φω­νή αυ­τή συ­νήλ­θε και εί­δε, ό­τι ή­ταν βρεγ­μέ­νος α­πό μύ­ρο και αυ­τός και τα εν­δύ­μα­τα του. Α­μέ­σως ο α­σκη­τής ήλ­θε στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, κη­ρύτ­τοντας το θαύ­μα του Α­γί­ου και δό­ξα­σε τον Θε­ό. Ε­μει­νε στο Να­ό αρ­κε­τές ή­με­ρες και κα­τό­πιν ε­πέ­στρε­ψε στο α­σκη­τή­ριό του, λέ­γον­τας: Μέ­γας, α­λη­θώς, εί­ναι ο Ά­γιος Δη­μή­τριος.

Από το βιβλίο: Άγιος Δημήτριος Πολιούχος Θεσσαλονίκης, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαγκαδά κ. Ιωάννη.

Απολυτίκιον Αγίου Δημητρίου 

Ηχος γ’.

Μέγαν εύρατο εv τοις κιvδύvοις, 

σε υπέρμαχοv, η οικουμένη, 

Αθλοφόρε τα έθνη τροπούμενον. 

Ως ουν Λυαίου καθείλες την έπαρσιν, 

εν τω σταδίω θαρρύvας τον Νέστορα, 

ούτως  Άγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, 

Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, 

δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.

Μοναχοί της μονής του Αγ. Γεωργίου Τριμόρφου επιζωγράφησαν την εικόνα του Αγ. Γεωργίου πάνω…το κεφαλάκι του Αγ. Δημητρίου 

Το 1890 μ.Χ. όταν ήρθαν οι Βούλγαροι (κομιτατζήδες) καίγανε ή έβγαζαν τα μάτια του Αγ. Δημητρίου. Για να μην γίνει αυτό οι μοναχοί της μονής του Αγ. Γεωργίου Τριμόρφου επιζωγράφησαν την εικόνα του Αγ. Γεωργίου πάνω στην εικόνα του Αγ. Δημητρίου. 

Αυτό ανακαλύφθηκε το 2000 μ.Χ. και στείλανε την παραπάνω εικόνα στο Παν. Θεσσαλονίκης, όπου έγινε η αποκατάσταση με την διαφορά ότι αφήσανε το κεφαλάκι του Αγ. Γεωργίου για να θυμόμαστε το γεγονός.

Πηγή https://iconandlight.wordpress.com

ΠΗΓΗ: https://kritikiagiologia.home.blog/2020/05/14/%CE%BF-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%AC%CE%B3/