Δρ. Juliana Bauer
24 Οκτωβρίου 2023
Μια οργισμένη παρεμβολή
Ναι, είμαι εξοργισμένη. Πραγματικά εξοργισμένη. Το πόσο δεν λέγεται!
Μόλις την περασμένη Κυριακή, το Domradio έγραψε ένα ρεπορτάζ για τα σχολεία του Βερολίνου: «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν υπάρχει πλέον μια φυσιολογική καθημερινή ζωή για τους Εβραίους του Βερολίνου. Οι δάσκαλοι στο σχολείο φοβούνται».
Η δήλωση του υπότιτλου συμπίπτει με τις δηλώσεις Γάλλων καθηγητών μετά τη δολοφονία του – Χριστιανού – καθηγητή γυμνασίου Dominique Bernard από το Arras/βόρεια Γαλλία. Σύμφωνα με διάφορα γαλλικά μέσα ενημέρωσης, το 80% των εκπαιδευτικών της χώρας είναι γεμάτοι φόβο και μερικές φορές δεν θέλουν να αφήσουν ορισμένους μαθητές να μπουν στο σχολείο τους. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο αριθμός των «ριζοσπαστικοποιημένων» μαθητών αυξάνεται.
Να υπενθυμίσουμε ότι την περασμένη Παρασκευή, 13 Οκτωβρίου, ο 57χρονος Γάλλος καθηγητής Dominique Bernard του Λυκείου "Gambetta" στο Arras μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από έναν "ριζοσπαστικοποιημένο πρώην μαθητή" με το αποκαλυπτικό όνομα Mohammed. Άλλοι άνθρωποι τραυματίστηκαν από τον δολοφόνο, τσετσενικής καταγωγής και γνωστό στην αστυνομία εδώ και πολύ καιρό, μερικοί από αυτούς σοβαρά.
Δύο από αυτά τα θύματα υπέκυψαν στα τραύματά τους. Αργότερα, ο επιτιθέμενος ανέλαβε την ευθύνη για την τρομοκρατική πολιτοφυλακή του Ισλαμικού Κράτους και της Χαμάς. Ο τελευταίος είχε ανακηρύξει μια «Παγκόσμια Ημέρα Τζιχάντ» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εκείνη την Παρασκευή.
Η έκκληση για δολοφονίες και βία θα έπρεπε να είχε θορυβήσει εγκαίρως τις αρχές ασφαλείας των ευρωπαϊκών χωρών, ειδικά στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Η δολοφονία συνέβη σχεδόν ακριβώς τρία χρόνια μετά τη δολοφονία του καθηγητή Ιστορίας Samuel Paty, ο οποίος αποκεφαλίστηκε στο δρόμο στο προάστιο του Παρισιού Conflans-Sainte-Honorine στις 16 Οκτωβρίου 2020. Ο δολοφόνος του Paty ήταν ένας αιτών άσυλο από την Τσετσενία που είχε απορριφθεί στη Γαλλία και ο οποίος ήταν επίσης σε επαφή με τους μουσουλμάνους γονείς ορισμένων μαθητών του Paty.
Στη Γαλλία, ο αποτροπιασμός ήταν μεγάλος σε όλη τη χώρα – ο οποίος, ωστόσο, δεν έχει καμμία χρησιμότητα αν οι πολιτικοί δεν αναλάβουν μαζική δράση υπέρ του πληθυσμού και δεν ενεργήσουν σκόπιμα – στη Γερμανία ακούσαμε και διαβάσαμε σχετικά ελάχιστα για την τρομερή δολοφονία. Και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι «ειδικοί» προειδοποιούν για άλλη μια φορά για «αποκλεισμό» όταν εκπαιδευτικοί από τη Γαλλία μίλησαν υπέρ του να μην ανοίξουν πλέον τα σχολεία σε όλους τους νέους μουσουλμανικής καταγωγής.
Οι προειδοποιήσεις αυτών των «ειδικών», οι οποίοι θα έπρεπε να φυλακιστούν για τη χειρότερη εξαπάτηση του λαού, με εξόργισαν ακόμη περισσότερο από ό, τι ήμουν ήδη. Αλλά – μόνο – η εφαρμογή των σχολικών προτάσεων δεν θα έφτανε στη ρίζα του προβλήματος. Στο Arras, όπως μπορούμε να δούμε, ο δολοφόνος απέκτησε πρόσβαση στο σχολείο, το οποίο ήταν αρκετά καλά ασφαλισμένο. Ο Samuel Paty λιντσαρίστηκε βάναυσα στο δρόμο.
De profundis clamavi (*)
Στις 19 Οκτωβρίου τελέστηκε η Θεία Λειτουργία για τους Νεκρούς στον καθεδρικό ναό του Arras υπό την παρουσία του Επισκόπου. Ακόμη άλλη μια λειτουργία για τους νεκρούς!
Αυτό είναι σωστό και σημαντικό. Για αυτόν, τον δολοφονημένο άνθρωπο. Για την οικογένειά του. Για τους μαθητές και τους συναδέλφους του. Και όμως – δεν αντέχω πλέον να ακούω όλα αυτά τα λόγια στις νεκρώσιμες ακολουθίες.
Ανεξάρτητα από την προσωπική συμπάθεια, ανεξάρτητα από τις θεολογικά χρωματισμένες αναφορές στο Ευαγγέλιο και τα αναγνώσματα, από την ερμηνεία των κατάλληλων βιβλικών κειμένων, πολλά από τα λεγόμενα των επισκόπων απλά επαναλαμβάνονται σε μια τέτοια περίσταση πένθους. Επαναλαμβάνονται και γίνονται μόνο φράσεις.
«Μένουμε έκπληκτοι από αυτή τη βία και αυτόν τον τρελλό κόσμο...» Έτσι λέει ο επίσκοπος Leborgne του Arras. Και τόλμησε πραγματικά να ισχυριστεί ότι αυτό που συνέβη εδώ ήταν «απρόβλεπτο». Νόμιζα ότι δεν πίστευα στα αυτιά μου. Το σχόλιό μου είναι περιττό...
Επιπλέον, ο Επίσκοπος δεν κουράζεται ποτέ να επαναλαμβάνει, σε έναν ατελείωτο βρόχο φωνών που έχω γνωρίσει, ότι αισθανόμαστε αβοήθητοι μπροστά σε αυτή την τρομερή πράξη – αλλά – αλλά ότι δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να καθοδηγείται από τη βία και την εκδίκηση. Η ιστορία δείχνει ότι «το μίσος που ανταποκρίνεται στο μίσος, η βία που ανταποκρίνεται στη βία... μόνο όλο και περισσότερο μίσος και βία φέρνει".
Και εγώ αναρωτιέμαι γιατί ένας επίσκοπος, είτε είναι Προτεστάντης είτε Καθολικός, πιστεύει ότι πρέπει να επαναλάβει αυτά τα λόγια στους πενθούντες τόσο συχνά, ακόμη και να τα σφυρηλατήσει μέσα τους; Και μάλιστα ενώπιον μίας σύναξης ανθρώπων σε μία τέτοια περίσταση; Μεταξύ των οποίων, κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν πολλοί πολίτες και πιστοί που δεν υποστηρίζουν τίποτα περισσότερο από το να «νταντεύουν» τους μετανάστες όλων των προελεύσεων. Για να βοηθήσουν όπου μπορούν. Μια βοήθεια που μπορεί να φτάσει στα όριά της για εμάς μετά από μια τέτοια πράξη, και θα μπορούσε στο μέλλον ακόμη και να μας ωθήσει να κάνουμε εκστρατεία για την απέλαση ορισμένων ...κυρίων από τον αραβικό πολιτιστικό χώρο...
Και όταν ο επίσκοπος Leborgne παραθέτει τον Απόστολο Παύλο από τον Ύμνο της Αγάπης: « ἀγάπην δέ μή ἔχω ...οὐδέν εἰμί....» (1 Κορ 13 κ.ε.), αναρωτιέμαι σε ποιον πρέπει να απευθύνεται αυτό το απόσπασμα, το οποίο οι Καθολικοί γνωρίζουν από την επιβεβαίωσή τους. Στους πενθούντες που θρηνούν τον άντρα τους, τον πατέρα τους, τον γιο τους, τον συνάδελφό τους, τον δάσκαλό τους;
Όσοι είναι γεμάτοι αγάπη για τους δολοφονημένους
Ή μήπως ο Επίσκοπος ήθελε να επιβεβαιώσει αυτή την αγάπη για τον δολοφόνο;
Ή μηπώς για να προλάβει εκείνους που, εκτός από τη θλίψη, αισθάνονται σταδιακά θυμό μέσα τους, που όχι μόνο θέλουν να κλάψουν, αλλά ίσως θέλουν επίσης να φωνάξουν την οργή τους, πιθανώς με κατευναστικό τρόπο;
Ο Monseigneur Olivier Leborgne έγινε διάσημος όταν τέλεσε τη λειτουργία την παραμονή των Χριστουγέννων του 2021 σε χώρο στάθμευσης κοντά στον χώρο του προσφυγικού καταυλισμού του Καλαί. Συμμετείχαν κυρίως Χριστιανοί της Ερυθραίας από το στρατόπεδο, καθώς και βοηθοί και πολίτες του Καλαί.
Ο Επίσκοπος Leborgne επέκρινε τις συχνά απαράδεκτες συνθήκες των στρατοπέδων μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων των ακτών του Καλαί, αλλά δεν είπε λέξη για τους υψηλούς κινδύνους στους οποίους εκτίθενται σταθερά οι Χριστιανοί «του» -για τους οποίους διορίστηκε πρώτα και κύρια ως ποιμήν- κυρίως από μουσουλμάνους μετανάστες. Πόσο μάλλον ότι θα σχεδίαζε ένα πρόγραμμα βοήθειας ειδικά για αυτούς.
Αντ' αυτού, ο "Mgr. Leborgne ... εδώ και δύο χρόνια ... περιοδεύει την ακτή Opal (κοντά στο Καλαί) που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των μεταναστευτικών ροών, και των ταραχών που προκαλούν στις γαλλικές ακτές και θρηνεί για την ανικανότητα των αρχών ..." (Ράδιο Notre Dame, 22/10/22).
Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι Χριστιανοί, ειδικά οι ποιμένες τους, είναι θεμελιωδώς στην υπηρεσία άλλων ανθρώπων, αναρωτιέμαι εδώ με κάθε σοβαρότητα αν η προαναφερθείσα δέσμευση είναι το πρωταρχικό καθήκον ενός ποιμένα ενός μέρους του Χριστιανικού κόσμου, ειδικά όταν η συντριπτική πλειοψηφία των «μεταναστών» είναι άνδρες, οι οποίοι συχνά προβαίνουν σε δολοφονίες και βία στη χώρα.
Αναρωτιέμαι επίσης πότε αυτός ο άνθρωπος θα αφιερωθεί στον λαό της επισκοπής του, την οποία η Εκκλησία του έχει εμπιστευθεί και της οποίας είναι ποιμένας.
Σίγουρα, η νεκρώσιμη ακολουθία για τον δάσκαλο που δολοφονήθηκε από φανατικό μουσουλμάνο τελέστηκε από το «σωστό» πρόσωπο... ... ...
Και όταν ο Αρχιεπίσκοπος του Βερολίνου μιλά ανοιχτά για τις αντιεβραϊκές διαδηλώσεις μίσους των μουσουλμάνων εκεί και τις επιθέσεις σε ένα εβραϊκό κοινοτικό κέντρο στο Βερολίνο και θρηνεί για αυτή την απαράδεκτη συμπεριφορά, αυτή τη βία «ανάμεσά μας», μου φαίνεται σαν φάρσα.
Από έναν άνθρωπο που μέχρι στιγμής έχει υποστηρίξει όλη τη μετανάστευση, τουλάχιστον προφορικά, και έχει σχολιάσει θετικά, όπως σχεδόν όλοι οι ως επί το πλείστον παραπλανημένοι «αδελφοί εν Χριστώ». Και πρώτος απ' όλους, ο σημερινός διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, για τον οποίο η ευημερία των μεταναστών φαίνεται να είναι το κύριο πρόβλημα ακόμη και κατά τη διάρκεια της Συνόδου.
Για δεύτερη φορά "De profundis clamavi": Η βάναυση δολοφονία παιδιών στο Ισραήλ
Αυτό που με απογοητεύει και με τρομάζει πάνω απ' όλα είναι το γεγονός ότι δεν άκουσα ούτε μία λέξη από κανέναν από τους εν ενεργεία επισκόπους της Ευρώπης σχετικά με την τρομερή σφαγή παιδιών στο Kibbutz Kfar Aza που διέπραξε εναντίον τους η Χαμάς. Βρέφη που σκοτώθηκαν βάναυσα, πιθανότατα αποκεφαλίστηκαν, μερικά κάηκαν ζωντανά. Το μόνο που άκουσα και διάβασα ήταν ότι οι επίσκοποι καταδίκασαν τις επιθέσεις της Χαμάς, αλλά δεν σχολίασαν τις φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν εναντίον των παιδιών.
Όμως, ακόμη και οι γενικές καταδίκες μετατρέπονται γρήγορα σε λόγια.
ΠΗΓΗ: https://beischneider.net/2023/10/24/sono-arrabbiatissima-si-e-come/
Μετάφραση: Μαριγώ Ζαραφοπούλα
(*) de profundis clamandi: στίχος του 129ου Ψαλμού, "Ἐκ βαθέων ἐκέκραξα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!