Αν ήξερα ότι οι κοινωνικοί επιστήμονες Jordan McSwiney και Kurt Sengul έβρισκαν τη χρήση του χιούμορ και της γελοιοποίησης ως ύπουλη επίθεση στη δημοκρατία μας, σίγουρα θα απέφευγα ακόμη και ίχνος σαρκασμού ή χιούμορ στα άρθρα μου!
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι κακές ακροδεξιές δυνάμεις εφηύραν μια νέα, καινοτόμο και ανατρεπτική τεχνική λόγου που ονομάζεται χιούμορ.
Είναι ευρέως αποδεκτό ότι οι σύγχρονοι ακροδεξιοί παράγοντες, είτε πρόκειται για κόμματα, κινήματα ή ακτιβιστές, (Wodak 2021) χρησιμοποιούν μια σειρά καινοτόμων στρατηγικών επικοινωνίας για να εκμεταλλευτούν το εξαιρετικά διαμεσολαβημένο και υβριδικό πολιτικό τοπίο με έξυπνο τρόπο μέσα από τα μέσα ενημέρωσης. Μια ιδιαίτερη εστίαση τον τελευταίο καιρό ήταν η αποτελεσματική χρήση του χιούμορ και της ειρωνείας ως μέρος της στρατηγικής κοινωνικής δικτύωσης της ακροδεξιάς (Greene 2019).
Το χιούμορ χρησιμοποιείται ύπουλα:
Το χιούμορ και το γέλιο έχουν ισχυρές κοινωνικές λειτουργίες. Μέσω της κοινοποίησης ενός αστείου, το χιούμορ μπορεί να επηρεάσει θετικά την κοινωνική συνοχή, δημιουργώντας συναισθήματα απόλαυσης μέσω του κοινού γέλιου. [πολύ επικίνδυνο για τη δημοκρατία - I.C.] Δημιουργεί ομαδική συνοχή και αλληλεγγύη με τρόπο διασκεδαστικό και παιχνιδιάρικο. Ως μορφή συναισθηματικής ρητορικής, το χιούμορ μπορεί να πείσει ή να ευθυγραμμιστεί, διευκολύνοντας την κοινωνική συνεργασία ενώνοντας συνομιλητές.
Αρχίζουμε να βλέπουμε πόσο επικίνδυνο είναι το χιούμορ επειδή το γέλιο μπορεί να κρατήσει τις κοινωνικές ομάδες δεμένες, κάτι που είναι εντελώς απαράδεκτο. Οι συγγραφείς συνεχίζουν, είναι εντελώς σοβαροί και αγγίζουν τα όρια του πομπώδους:
Αλλά το χιούμορ μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να διαιρέσει και να περιθωριοποιήσει, κατασκευάζοντας και διατηρώντας την κοινωνική απόσταση και τις ανισότητες. Με τη μορφή γελοιοποίησης, το χιούμορ χρησιμεύει για να «στοχεύσει, να πειθαρχήσει, να περιθωριοποιήσει και να αποξενώσει ομάδες και άτομα που είναι άλλα». Επομένως, το χιούμορ μπορεί να είναι τόσο υπέρ όσο και κατά του κοινωνικού: μπορεί κανείς να «γελάσει με τους άλλους και με τους άλλους». Με αυτόν τον τρόπο, το χιούμορ μπορεί ταυτόχρονα να ενθαρρύνει μεγαλύτερη κοινωνική σύνδεση με την ομάδα και μεγαλύτερη κοινωνική απόσταση έναντι των εξωτερικών ομάδων, και έτσι παίζει ενεργό ρόλο στη διατήρηση των ορίων. Μέσα από τις αρνητικές απεικονίσεις του Άλλου, παρουσιάζοντάς τους ως βουβούς, επικίνδυνους, κατώτερους και τα παρόμοια, το αποκλειστικό χιούμορ αναπαράγει και κανονικοποιεί τις κοινωνικές ιεραρχίες. Τέτοια αστεία λειτουργούν για να υποστηρίξουν έννοιες και δομές αποκλεισμού ανεξάρτητα από την πρόθεση του αφηγητή αστείου. Σε μια αποικιοκρατική κοινωνία όπως η Αυστραλία, όπου οι ιστορικές και συνεχιζόμενες ανισότητες πηγάζουν από συστηματικές φυλετικές και έμφυλες ιεραρχίες, το χιούμορ αποκλεισμού σε τέτοιες γραμμές φυσικοποιεί αυτές τις άνισες κοινωνικές σχέσεις. (!!!!!!!!!!!!!)
Το χιούμορ, όπως αποδεικνύεται, κάνει το υλικό πιο προσιτό σε ουδέτερο κοινό:
Εδώ, το χιούμορ βοηθά την ακροδεξιά να μαλακώσει το ιδεολογικό της περιεχόμενο, απενεργοποιώντας τα κοινωνικά όρια και κάνοντας το υλικό της πιο χειροπιαστό σε μη ακροδεξιά ακροατήρια
Το άρθρο των McSwiney et al. στρέφει την προσοχή του σε μια σειρά γελοιογραφιών με τίτλο Please Explain από μια Αυστραλή πολιτικό, την Pauline Hanson.
Σύμφωνα με τους συντάκτες του άρθρου, αυτές οι γελοιογραφίες δείχνουν γιατί το «ακροδεξιό χιούμορ» είναι ένας τέτοιος κοινωνικός κίνδυνος.
Σύμφωνα με το κόμμα, ο στόχος της σειράς ήταν να «δώσει μια χιουμοριστική αλλά απογοητευτική ματιά στην αυστραλιανή πολιτική αρένα». Προωθημένο ως μια «σατιρική, κινούμενη σειρά που ήταν εν μέρει εκπαιδευτική και πολύ διασκεδαστική», το Please Explain σχεδιάστηκε για να προσελκύσει νεώτερους και πολιτικά αποστασιοποιημένους ψηφοφόρους και βασίζεται στο South Park, το οποίο μιμείται σε στυλ και τόνο.
Οι συγγραφείς κατηγορούν αυτές τις γελοιογραφίες ότι προωθούν τη μισαλλοδοξία και την ξενοφοβία στην ψευδοεπιστημονική γλώσσα τους.
Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η διαδικτυακή σειρά κινουμένων σχεδίων 'Please Explain' χρησιμεύει ως ένας χιουμοριστικός τρόπος διάδοσης άκρως ιδεολογικού και αποκλειστικού ακροδεξιού λαϊκιστικού περιεχομένου. Μέσα από τη θεματική μας ανάλυση και την πολυτροπική ανάλυση λόγου, διαπιστώσαμε ότι ο λόγος αποκλεισμού και υπεροχής εκδηλώθηκε πολυτροπικά σε όλη τη σειρά, κάνοντας αποτελεσματική χρήση του διαδικτυακού είδους κινουμένων σχεδίων.
Έχω δει ακριβώς ένα τέτοιο βίντεο και το μοιράστηκα με τους αναγνώστες μου όταν συζήτησα το The Voice, μια συνωμοτική προσπάθεια να προωθηθεί μια αόριστη συνταγματική τροποποίηση του Συντάγματος της Αυστραλίας. Η πρόταση θα δημιουργούσε ένα ασύδοτο και μη εκλεγμένο συνταγματικό σώμα που θα χειραγωγούνταν μέσω σκιωδών «δημοκρατικών επιτροπών».
Σε μεγάλο βαθμό, το The Voice ηττήθηκε εξαιτίας αυτού του αστείου βίντεο στο YouTube, το οποίο συνιστώ ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε και στο οποίο αναφέρομαι στην παραπάνω ανάρτησή μου:
Παρακολουθήστε το παραπάνω κινούμενο σχέδιο. Θα δείτε ότι γελοιοποιεί τους ψεύτες που εξαπάτησαν το αυστραλιανό κοινό σχετικά με την πρόταση δημοψηφίσματος - σε καμμία περίπτωση δεν γελάει, αποκλείει ή κοροϊδεύει τους ιθαγενείς Αυστραλούς.
Για τους παρανοϊκούς πολιτικούς χαφιέδες McSwiney και Sengul, ο,τιδήποτε διακωμωδεί τα αγαπημένα τους έργα θεωρείται ακροδεξιό, αποκλειστικό περιεχόμενο που επιδιώκει να περιθωριοποιήσει τις ευάλωτες ομάδες.
Το δημοψήφισμα του Voice απέτυχε παταγωδώς: πάνω από το 60% των Αυστραλών το καταψήφισαν.
Για τους McSwiney και Sengul, αυτή η αποτυχία αντιπροσωπεύει τη νίκη του «ακροδεξιού αποκλεισμού» (στην οποία προφανώς ανήκει το 60,1% των Αυστραλών).
Το άρθρο τους βαρετά μιλά για «αποκλειστικές εκφράσεις και εικόνες». Θα ελπίζατε ότι μια συζήτηση για το χιούμορ θα περιλάμβανε τουλάχιστον μία αστεία πρόταση από τους συγγραφείς, αλλά θα απογοητευόσασταν: ο McSwiney και ο Sengul είναι θανάσιμα σοβαροί και εξαιρετικά βαρετοί καθ' όλη τη διάρκεια.
Οι συγγραφείς καταλήγουν:
... Το χιούμορ βοηθά την ακροδεξιά να επεκτείνει τα όρια του τι είναι δυνατόν να ειπωθεί (Wodak 2021), λειτουργώντας για να ομαλοποιήσει τους λόγους που γενικά αποδοκιμάζονται στον αυστραλιανό πολιτικό λόγο. Επιπλέον, η στρατηγική χρήση του χιούμορ βοηθά επίσης την ακροδεξιά να παρουσιάσει τον ρατσισμό, τον μισογυνισμό και την πολιτική κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ως «αστείο» και θέματα κατάλληλα για αστείο. Αυτό, προτείνουμε, καθιστά το χιούμορ ένα ισχυρό εργαλείο στο επικοινωνιακό οπλοστάσιο της σύγχρονης ακροδεξιάς και στην προώθηση του ρατσιστικού πολιτικού της σχεδίου.
Τέλος, αυτοί οι πολιτικοί χαφιέδες, για τους οποίους ο,τιδήποτε αντιπολιτευτικό θεωρείται ακροδεξιό, αποκλεισμός και ρατσιστικό, δηλώνουν ότι δεν κινούνται από «ανταγωνιστικά συμφέροντα». Ρίξτε μια ματιά στο προφίλ του/της Jordan McSwiney:
Μοιάζει αυτό με το προφίλ κάποιου που «δεν έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα»;
Προτείνω αυτή τη δημοκρατική δημοσκόπηση χωρίς αποκλεισμούς:
Είναι το χιούμορ κίνδυνος για τη δημοκρατία μας; Αν όχι, τι είναι; Μοιραστείτε τις σκέψεις σας στην ενότητα σχολίων!
https://www.patrasevents.gr/article/334180-doloplokies-triklopodies-plektanes-kakia-senaria
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!