Η μεγάλη ατζέντα αντικατάστασης του Βατικανού: Ο Πάπας Φραγκίσκος δηλώνει ότι τα σύνορα είναι «αμαρτία», όσοι απορρίπτουν τους μετανάστες είναι οι πραγματικοί παραβάτες

Ο Πάπας Φραγκίσκος έδειξε για άλλη μια φορά την παγκοσμιοποιημένη ατζέντα του με μια νέα σειρά από λεγόμενες «αμαρτίες» που δίνουν προτεραιότητα στα ανοιχτά σύνορα, τους μετανάστες, τον περιβαλλοντισμό και τις προοδευτικές ιδεολογίες, ευθυγραμμίζοντας περαιτέρω το Βατικανό με αριστερούς σκοπούς και αποδυναμώνοντας τις παραδοσιακές αξίες της Εκκλησίας, ενώ πιέζουν για μεταρρυθμίσεις στους ρόλους των γυναικών, τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας και το περιβάλλον.

Ο Πάπας Φραγκίσκος έδειξε για άλλη μια φορά την παγκοσμιοποιημένη ατζέντα του με μια νέα ώθηση για μια σειρά από λεγόμενες «αμαρτίες», προωθώντας περαιτέρω τη ριζοσπαστική ιδεολογία του υπέρ των μεταναστών και υπέρ των ανοιχτών συνόρων. 

Στην τελευταία αμφιλεγόμενη κίνησή του, ο Πάπας εισήγαγε επτά νέες αμαρτίες κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας μετάνοιας - μία εκ των οποίων είναι η «αμαρτία κατά των μεταναστών». 

Αυτό συνάδει απόλυτα με τη μακροχρόνια υποστήριξή του για μαζική μετανάστευση, αντανακλώντας την παγκοσμιοποιημένη ατζέντα «μεγάλης αντικατάστασης» που ορισμένοι πιστεύουν ότι επιδιώκει να διαγράψει τα εθνικά σύνορα και τις παραδοσιακές ευρωπαϊκές ταυτότητες.

Κατά τη διάρκεια αυτής της συνόδου, ο καρδινάλιος Michael Czerny, στενός σύμμαχος του Πάπα, τόνισε την «αμαρτία κατά των μεταναστών», απεικονίζοντας τα σύνορα ως ηθικά εμπόδια στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. 

Ο Czerny φορούσε ακόμη και έναν Σταυρό φτιαγμένο από το ξύλο μιας βάρκας μεταναστών που ξεβράστηκε στο νησί της Λαμπεντούζα, ένα σύμβολο της συνεχιζόμενης εκστρατείας του Πάπα να δώσει προτεραιότητα στους μετανάστες πάνω από την εθνική κυριαρχία.

Ζήτησε «συγχώρεση» για την υποτιθέμενη συνενοχή της Εκκλησίας στην «παγκοσμιοποίηση της αδιαφορίας», μετατρέποντας τα σύνορα σε «μονοπάτια θανάτου» για τους μετανάστες. Το μήνυμα είναι σαφές: κατά την άποψη του Πάπα Φραγκίσκου, η αξία ενός μετανάστη υπερτερεί της σημασίας της διατήρησης των εθνικών συνόρων.

Αυτό το τελευταίο θέαμα ευθυγραμμίζεται με τις επαναλαμβανόμενες προσπάθειες του Πάπα Φραγκίσκου να διαμορφώσει την Εκκλησία σε όχημα για την προώθηση αριστερών σκοπών, με ιδιαίτερη έμφαση στη μετανάστευση. 

Η εμμονή του με τους μετανάστες αγνοεί τις πραγματικές συνέπειες της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης – που κυμαίνονται από κοινωνικές εντάσεις έως οικονομική πίεση και κινδύνους για την ασφάλεια. 

Πλαισιώνοντας αυτά τα ζητήματα ως ηθικές επιταγές, ο Φραγκίσκος έχει οπλίσει την ενοχή για να προωθήσει μια επικίνδυνη ατζέντα ανοιχτών συνόρων που απειλεί τον ιστό των δυτικών εθνών.

Η σύνοδος, η οποία περιελάμβανε επίσης αμφιλεγόμενες συζητήσεις σχετικά με τους ρόλους των γυναικών στην Εκκλησία, την αγαμία και τη δύναμη των επισκόπων, παρουσίασε μια σειρά από άλλες νέες «αμαρτίες» που αντανακλούσαν περαιτέρω την αριστερή ατζέντα του Φραγκίσκου. 

Αυτές περιελάμβαναν αμαρτίες κατά της «δημιουργίας» (κώδικας για τον περιβαλλοντισμό), των αυτόχθονων λαών (ένα νεύμα στο woke progressive movement) και, φυσικά, των μεταναστών. 

Πρόκειται για μια κραυγαλέα προσπάθεια να εμπλέξουν τις παραδοσιακές διδασκαλίες της Εκκλησίας με το σύγχρονο αριστερό δόγμα, δημιουργώντας σύγχυση μεταξύ των πιστών, προωθώντας παράλληλα πολιτικές που αποδυναμώνουν τα δυτικά έθνη.

Μια άλλη αποκαλυπτική στιγμή ήρθε όταν ο καρδινάλιος Christoph Schönborn, σχολιάζοντας την «αμαρτία κατά της συνοδικότητας», ζήτησε συγχώρεση για τη μετατροπή της «εξουσίας σε εξουσία» και την «ασφυκτική πολυφωνία». 

Με άλλα λόγια, ο Φραγκίσκος και οι σύμμαχοί του επιδιώκουν να επαναπροσδιορίσουν τη διακυβέρνηση της Εκκλησίας για να αποδυναμώσουν τις παραδοσιακές δομές ηγεσίας - μια προσπάθεια που αντικατοπτρίζει τα αριστερά πολιτικά κινήματα παγκοσμίως που στοχεύουν στη διάλυση της καθιερωμένης εξουσίας.

Αλλά η πιο εξωφρενική στιγμή ήταν η εστίαση του Πάπα στην «αμαρτία κατά των μεταναστών». 

Καθιστώντας αυτό ένα κεντρικό θέμα, ο Πάπας Φραγκίσκος ουσιαστικά ποινικοποιεί οποιαδήποτε αντίθεση στη μαζική μετανάστευση, επαναπροσδιορίζοντάς την όχι μόνο ως πολιτικό ζήτημα αλλά και ως ηθική αποτυχία. 

Αυτό ευθυγραμμίζεται απόλυτα με τις προσπάθειες της παγκοσμιοποίησης να ενοχοποιήσουν τα δυτικά έθνη να δεχτούν κύματα μεταναστών χωρίς να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες για τους πολίτες τους. 

Η Εκκλησία, κάποτε υπερασπιστής της πίστης και της παράδοσης, χρησιμοποιείται τώρα για την προώθηση πολιτικών που διαβρώνουν τις πολιτιστικές και εθνικές ταυτότητες της Ευρώπης.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το Βατικανό έχει συνδέσει αυτό το νέο «αμάρτημα» με την ευρύτερη στρατηγική του για την υποστήριξη αριστερών σκοπών κοινωνικής δικαιοσύνης. 

Ο Czerny, γνωστός υπέρμαχος των μεταναστών και της κοινωνικής δικαιοσύνης, επανέλαβε την άποψη του Πάπα ότι η Εκκλησία πρέπει να ικετεύσει για συγχώρεση για την αποτυχία της να υπερασπιστεί αυτούς τους σκοπούς πιο επιθετικά στο παρελθόν. 

Τα σχόλιά του σχετικά με τη μετατροπή της δημιουργίας «από κήπο σε έρημο» και την παραμέληση των αυτόχθονων λαών υπογραμμίζουν περαιτέρω την ευθυγράμμιση του Βατικανού με ριζοσπαστικές περιβαλλοντικές και προοδευτικές ιδεολογίες.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, η εστίαση της συνόδου στη χειροτονία παντρεμένων ανδρών και η ώθηση για περισσότερους ρόλους για τις γυναίκες – πρακτικές πιο συνηθισμένες στον Προτεσταντισμό – σηματοδοτούν ότι η ατζέντα του Πάπα δεν περιορίζεται μόνο στους μετανάστες. 

Πιέζει συστηματικά για μεταρρυθμίσεις που ανταποκρίνονται στις προοδευτικές πιέσεις, μετατρέποντας την Καθολική Εκκλησία σε θεσμό που μιμείται τα σύγχρονα πολιτικά κινήματα αντί να διαφυλάσσει τις παραδόσεις της.

Εν ολίγοις, το ποντιφικάτο του Πάπα Φραγκίσκου συνεχίζει την επίθεσή του στις παραδοσιακές αξίες, δίνοντας προτεραιότητα στα ανοιχτά σύνορα, το περιβάλλον και τους αριστερούς κοινωνικούς σκοπούς έναντι της ιστορικής αποστολής της Εκκλησίας. 

Με την εισαγωγή νέων «αμαρτιών», διπλασιάζει την ώθηση του για παγκοσμιοποίηση, διαβρώνοντας περαιτέρω τα ηθικά και πολιτιστικά θεμέλια της Δύσης. 

Οι καθολικοί πιστοί, που κάποτε μπορούσαν να βασίζονται στην Εκκλησία ως προπύργιο της παράδοσης, τώρα βρίσκονται υπό την ηγεσία ενός Πάπα που ενδιαφέρεται περισσότερο για την προώθηση επικίνδυνων παγκοσμιοποιημένων ιδανικών παρά για την υπεράσπιση της πίστης τους.

ΠΗΓΗ: Vatican’s Great Replacement Agenda: Pope Francis Declares Borders a 'Sin', Those Who Reject Migrants Are the Real Offenders - RAIR (rairfoundation.com)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ