Μιά διδακτική ἱστορία: Τό πλοῖο πού βυθιζόταν καί ἡ βάρκα πού χωροῦσε μόνο ἕνα ἄτομο!

Μιὰ δασκάλα ποὺ δίδασκε στὴν τάξι της, ἀποφάσισε νὰ πεῖ στὰ παιδιὰ μιὰ καταπληκτικὴ ἱστορία.

Ἡ ἱστορία της μιλοῦσε γιὰ ἕνα κρουαζιερόπλοιο ποὺ βυθιζόταν καὶ γιὰ ἕνα ζευγάρι ποὺ προσπαθοῦσε νὰ σωθεῖ μπαίνοντας σὲ μια σωστικὴ λέμβο.

Δυστυχῶς ὅμως ἀνακάλυψαν ὅτι στὴν βάρκα ὑπῆρχε χῶρος μόνο γιὰ ἕνα ἄτομο.

Δὲν μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε τὶ ἤθελε νὰ διδάξη στὰ παιδιὰ της ἡ δασκάλα μὲ αὐτὴ τὴν ἱστορία...

«Ἕνα κρουαζιερόπλοιο ἄρχισε νὰ βουλιάζη στὴν θάλασσα καὶ ἔπρεπε ἄμεσα νὰ ἐκκενωθῆ ἀπὸ τοὺς ἐπιβᾶτες. Ἕνα ζευγάρι ἔτρεξε γρήγορα πρὸς τὶς σωσίβιες λέμβους. Ὅταν ἔφτασαν ὅμως, εἶδαν ἔντρομοι ὅτι ὑπῆρχε χῶρος γιὰ νὰ σωθῆ μόνο ἕνα ἄτομο. Ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν στιγμὴ ὁ ἄντρας ἔσπρωξε τὴν σύζυγό του καὶ πρὶν προλάβει ἐκείνη νὰ ἀντιδράση, πήδηξε αὐτὸς μέσα στὴν βάρκα.

Τότε ἡ γυναίκα του, ἡ ὁποία στεκόταν  στὸ πλοῖο ποὺ βυθιζόταν, φώναξε στὸν σύζυγό της».

Ἡ δασκάλα σταμάτησε τὴν ἀφήγησή της, γύρισε πρὸς τὴν τάξι καὶ ρώτησε τὰ παιδιά:

«Τὶ νομίζετε ὅτι τοῦ φώναξε;»

Οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς μαθητὲς μὲ ἐνθουσιασμὸ ἀπάντησαν ὅτι ἡ σύζυγος φώναξε:
«Σὲ μισῶ!», «Δὲν τὸ περίμενα ποτὲ αὐτὸ ἀπὸ ἐσένα», καὶ «Νόμιζα ὅτι μὲ ἀγαποῦσες».

Ἡ δασκάλα παρατήρησε ἕνα ἀγόρι ποὺ ἦταν συνέχεια σιωπηλό. Τὸ ρώτησε τὶ πίστευε ὅτι φώναξε ἡ σύζυγος καὶ αὐτὸ τῆς ἀπάντησε:

«Κυρία, νομίζω ὅτι τοῦ φώναξε: «Νὰ προσέχεις τὸ παιδί μας»».

Ἔκπληκτη ἡ δασκάλα τὸν ρώτησε: «Ἔχεις ἀκούσει ξανὰ αὐτὴ τὴν ἱστορία;»

Τὸ ἀγόρι κούνησε τὸ κεφάλι του ἀρνητικά: «Ὄχι, ἀλλὰ αὐτὸ ἦταν ποὺ εἶπε ἡ δικὴ μου μαμὰ στὸν μπαμπᾶ μου, λίγο πρὶν πεθάνει ἀπὸ τὴν ἀρρώστεια της».

Ἡ δασκάλα γύρισε πρὸς τὰ παιδιὰ καὶ τοὺς εἶπε μὲ χαμηλὴ φωνή:

«Ἡ ἀπάντηση εἶναι σωστή».

Τὸ πλοῖο τελικὰ βυθίστηκε καὶ ὅλοι ὅσοι δὲν κατάφεραν νὰ ξεφύγουν πνίγηκαν. 

Ὁ ἄντρας πῆγε στὸ σπίτι καὶ μεγάλωσε τὴν κόρη τους μόνος του. Πολλὰ χρόνια ἀργότερα, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ πατέρα της, ἡ κόρη τους βρῆκε τυχαῖα τὸ ἡμερολόγιό του καὶ διάβασε ὁλόκληρη τὴν ἱστορία.

Ἀνακάλυψε ὅτι ἡ μητέρα της, λίγο πρὶν ὲπιβιβαστεὶ στὸ πλοῖο, εἶχε διαγνωσθῆ μὲ μία ἀνίατη ἀσθένεια. Τὴν κρίσιμη στιγμή, ὁ πατέρας ἔκανε αὐτὸ ποὺ πίστευε ὅτι ἦταν σωστό. Ὄχι γιὰ αὐτόν, ἀλλὰ γιὰ τὴν κόρη τους.

«Ἤθελα τόσο νὰ μείνω μαζὶ σου στὸ πλοῖο ἀγαπημένη μου. Ἤθελα νὰ πεθάνουμε μαζί. Ἀλλὰ γιὰ χάρι της κόρης μας, ἐπέλεξα νὰ σὲ ἀφήσω μόνη», ἔγραφε στὸ ἡμερολόγιό του».

Τὰ παιδιὰ ἔμειναν γιὰ ἀρκετὰ λεπτὰ σιωπηλὰ μόλις ἡ δασκάλα τελείωσε τὴν ἱστορία της.

Ἡ δασκάλα τότε προσπάθησε νὰ δώση στὰ παιδιὰ νὰ καταλάβουν τὸ νόημα αὐτῆς τῆς ἱστορίας:

«Τὸ καλὸ καὶ τὸ κακὸ εἶναι περίπλοκα καὶ πολλὲς φορὲς πολὺ δύσκολο νὰ τὰ κατανοήσης. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ δὲν πρέπει νὰ ἐπικεντρώνεται κάποιος μόνο στὴν ἐπιφάνεια καὶ νὰ κρίνη τὸν ἄλλον χωρὶς νὰ προσπαθήση πρώτα νὰ κατανοήση τὶς πράξεις του.

Ἄν ἔχετε βγεὶ νὰ φᾶτε μὲ κάποιον φίλο καὶ προσφερθεῖτε νὰ πληρώσετε τὸν λογαριασμό, δὲν τὸ κάνετε γιατὶ ἔχετε πολλὰ χρήματα, ἀλλὰ γιατὶ βάζετε τὴν φιλία σας πάνω ἀπὸ τὰ χρήματα.

Ἐκείνοι ποὺ παίρνουν πρωτοβουλίες στὴν δουλειὰ τους, δὲν τὸ κάνουν ἐπειδὴ εἶναι χαζοί, ἀλλὰ ἐπειδὴ καταλαβαίνουν τὴν ἔννοια τῆς εὐθύνης.

Ὅσοι ζητοῦν συγγνώμη μετὰ ἀπὸ ἕναν καυγά, δὲν τὸ κάνουν ἐπειδὴ ξέρουν ὅτι ὑποστήριζαν τὴν λάθος ἄποψη, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἐκτιμοῦν περισσότερο τὸν ἄνθρωπο δίπλα τους.

Ἐκείνοι ποὺ εἶναι πρόθυμοι νὰ σᾶς βοηθήσουν, δὲν τὸ κάνουν ὲπειδὴ σᾶς χρωστᾶνε κάτι, ἀλλὰ ἐπειδὴ σᾶς βλέπουν ὡς ἕναν ἀληθινὸ φίλο.

Ἐκείνοι ποὺ σᾶς τηλεφωνοῦν συχνά, δὲ τὸ κάνουν γιατὶ δὲν ἔχουν τίποτα ἄλλο νὰ κάνουν. ἀλλὰ ἐπειδὴ εἴστε στὴν καρδιὰ τους.

Μιὰ ἡμέρα, ὅλοι θὰ ἀναγκαστεῖτε νὰ χωρίσετε ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχετε σήμερα δίπλα μας. Θὰ χάσετε τὶς κουβέντες σας, θὰ ξεχάσετε τὰ ὄνειρα ποὺ κάνατε μαζὶ τους. Οἱ ἡμέρες θὰ περάσουν, τὰ χρόνια θὰ φύγουν καὶ μιὰ μέρα τὰ παιδιὰ σας θὰ δοῦν μερικὲς φωτογραφίες καὶ θὰ σᾶς ρωτήσουν:

«Ποιοὶ εἶναι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι;»

Καὶ ἐσεῖς θὰ χαμογελάσετε μὲ ἀόρατα δάκρυα, καὶ θὰ τοὺς ἀπαντήσετε! 

Εἶναι οἱ ἄνθρωποι μὲ τοὺς ὁποίους πέρασα τὶς καλύτερες μέρες τῆς ζωῆς μου».

[Πηγή]https://www.diaforetiko.gr/

«Τριβέλι Πᾶνος»