Άγιος Ιερομάρτυς Μεθόδιος Επίσκοπος Πατάρων
Από την παιδική του ηλικία διακρινόταν για την αφοσίωσή του στον Χριστό και την προθυμία του να συμμετέχει στη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας. Η Χάρις του Θεού τον καθοδηγούσε στη ζωή του.
Με τα πνευματικά και διανοητικά χαρίσματα, που τον προίκισε ο Δημιουργός, απέκτησε ασυνήθιστη για την εποχή του μόρφωση πάνω σε φιλοσοφικά και θεολογικά θέματα. Ακόμα δεν είχαν διατυπωθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους με σαφείς όρους τα δόγματα της Χριστιανικής πίστεως.
Στο β' ήμισυ του γ' αιώνα βρίσκονταν σε έξαρση οι συζητήσεις, κατά πόσον η ελληνική φιλοσοφία του Πλάτωνος και άλλων μπορεί να επηρεάζει τη Χριστιανική Θεολογία.
Και ακόμη, ωρισμένες διδασκαλίες που διετύπωσε ο Ωριγένης είχαν φέρει αναστάτωση στους εκκλησιαστικούς κύκλους.
Η Εκκλησία εκτιμώντας τη φιλοσοφική και θεολογική κατάρτιση του Μεθοδίου, αλλά και την αφοσίωσή του στον Θεό τον εξέλεξε Επίσκοπον Πατάρων της Λυκίας. Με ένθεο ζήλον ανέλαβε τη διαποίμανση των ψυχών, που του εμπιστεύθηκε ο Αρχιποίμην Κύριος.
Με τα εμπνευσμένα κηρύγματά του και την αγία βιωτή του εφώτιζε και οικοδομούσε πνευματικά το πλήρωμα της Εκκλησίας.
Και δεν περιοριζόταν μόνον στην Επαρχία του.
Με προθυμία έσπευδε, όπου τον καλούσαν, για να κατατροπώνει τους κακοδόξους και αιρετικούς.
Για την ευρύτερη διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως ασχολήθηκε με τη συγγραφήν σπουδαίων έργων1. Από αυτά γνωστά είναι δέκα τρία, αλλά έγραψε και πολλά άλλα, τα όποια έχουν χαθεί.
Στα συγγράμματά του χρησιμοποιεί λαμπρά γλώσσα, δροσερή έκφραση και πρωτότυπη σκέψη. Έχουν ασχοληθεί με αυτά περίφημοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, οι οποίοι θεωρούν τον Άγιον Μεθόδιον ως «μίαν των σπουδαιότερων θεολογικών προσωπικοτήτων των πρώτων χριστιανικών αιώνων»2.
Μεταξύ άλλων μορφών λόγου χρησιμοποίησε και τον λογοτεχνικό διάλογο. Φαίνεται ότι ως πρότυπόν του είχε τους πλατωνικούς διάλογους, αλλά και χριστιανούς συγγραφείς, όπως ήταν ο ιερός Ιουστίνος, ο Άγιος Γρηγόριος ο Θαυματουργός και άλλοι.
Το μόνον έργο του σε μορφή διαλόγου, που σώζεται ολόκληρο στην ελληνική, είναι το Συμπόσιον ή Περί Αγνείας.
Στο συμπόσιο αυτό διαλέγονται δέκα παρθένες, υπό τη διεύθυνση της Αρετής. Ολόκληρη η σκηνοθεσία, για το θέμα που συζητείται, είναι συμβολική. Μερικές από τις απόψεις που εκφράζονται για το θέμα της αγνείας είναι:
-Η παρθενία είναι ουράνιος αρετή. Οδηγεί σε αφθαρσία και ομοίωση προς τον «αρχιπάρθενον» Χριστόν.
-Η λέξη παρθενία σημαίνει «παρθεΐα» (παρά τον Θεόν). Και είναι η δύναμη η οποία φέρει σε συνάντηση και ένωση με τον Θεόν.
-Η παρθενία και η αγνότητα δεν είναι μόνον η περί τα γενετήσια εγκράτεια, αλλά η αποφυγή παντός κακού. «Διότι είναι χλεύη-εμπαιγμός να τηρεί κανείς παρθένα τα όργανα της παιδοποιήσεως, αλλά να μη τηρεί αγνήν τη γλώσσα, την όραση, την ακοήν, τα χέρια ή την καρδιά του και να αφήνει να εισέρχονται σ' αυτήν η αλαζονεία και ο θυμός».
«Το Συμπόσιο αυτό είναι λαμπρόν και δυνατόν έργον, αναγινωσκόμενον ευχαρίστως και σήμερον»3.
Ο Άγιος Μεθόδιος παρ' ότι εξυμνεί την παρθενία δεν μειώνει τον «εν Κυρίω» Γάμον, ως μέσον και οδόν προς εκπλήρωση της τελειότητος. «Επειδή το μέλι -λέγει- είναι γλυκύ δεν σημαίνει ότι τα άλλα είδη είναι πικρά» .
Η πολύπλευρη εντυπωσιακή ποιμαντική και κηρυκτική δραστηριότητα του Ποιμένα της Επισκοπής Πατάρων δεν μπορούσε να μην ενοχλήσει τη ρωμαϊκή εξουσία, η οποία στα τέλη του γ' αιώνα εξακολουθούσε με μένος να καταδιώκει τους χριστιανούς.
Δεν έχουν διασωθεί λεπτομέρειες του Μαρτυρίου του Αγίου Μεθοδίου παρά μόνον ότι, πιστός μέχρι θανάτου παρέδωκε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο δι' αποκεφαλισμού. Έτσι πορφύρωσε την αρχιερατική στολή του με αθλητικά αίματα.
Ως χρόνος μαρτυρίου του υπολογίζεται το μεταξύ 275 και 310 χρονικόν διάστημα.
Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του την 20ήν Ιουνίου.
Απολυτίκιον*
Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείαν μέθοδον της ευσέβειας, εθησαύρισας τη Εκκλησία, ως Ιεράρχης και Μάρτυς Μεθόδιε· συ γαρ σοφίας τον πλούτον δρεψάμενος, αθλητικώς το σον τάλαντον ηύξησας· Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
Κοντακιον*
Ήχος δ'. Επεφάνης σήμερον.
Ως πυρσόν κτησάμενος την θείαν γνώσιν, εν αθλήσει έφανας, μυσταγωγέ των υπέρ νουν, καταφαιδρύνων τους ψάλλοντας· χαίροις εκφάντωρ του Λόγου Μεθόδιε.
Μεγαλυνάριον*
Εύσημος κιθάρα και μελουργός, θείων διδαγμάτων ανεδείχθης Ιερουργέ· όθεν και τω ξίφει, τμηθείς σου τον αυχένα απέτεμες την πλάνην, Πάτερ Μεθόδιε.
1. Στα συγγράμματά του φέρεται και ως Επίσκοπος Ολύμπου της Λυκίας.
2. Θ.Η.Ε. Τόμ. 8, σελ. 891.
3. P.G. 18, 27-220. Β.ΕΠ, 18, 15-92.
4. Καθηγητής Παν. Κ. Χρήστου: Θ.Η.Ε. Τόμ. 8, σελ. 895.
1. Συμπόσιον 2, 7.
Επισκόπου Σωτηρίου Τράμπα
Μητροπολίτου Πισιδίας
Αθλητές Στεφανηφόροι
της Μικράς Ασίας
Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη
-------------------------------------
ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΩΝ ΗΜΩΝ ΜΕΘΟΔΙΟΥ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΠΑΤΑΡΩΝ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΝΤΩΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ (ήκμαζε κατά τον τέταρτον αιώνα).
Ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις τοῦ ἑβδόμου αἰῶνος ἐπαναστατήσονται οἱ Ἀγαρηνοὶ καὶ περικυκλώσουσι τὰ τείχη τῆς Πόλεως Βυζαντίου, καὶ συναχθήσονται πάντα τὰ έθνη ἐν αὐτῇ καὶ επτάλοφος στρέψει τὸ πρόσωπον αὐτῆς ἐπὶ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου· καὶ οὐαὶ σοὶ επτάλοφε, ἐκ τῆς τοιαύτης ὀργῆς, ὅταν κυκλωθής ὑπὸ στρατοπέδου πολλοῦ καὶ κυριευθής ὡς διὰ μικροῦ πράγματος, καὶ τὰ ὡραῖα σου τείχη πεσοῦνται ὡσεὶ καλιά, καὶ πατήσει τὸ μειράκιον ἐπὶ σὲ χαλινῶ, τὸ σκῆπτρον θήσει, καὶ ἐν αὐτῷ οὐ μένει, καὶ βάλη τᾶς χεῖρας αὐτοῦ εἰς τὰ Ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια· καὶ τὰ άγια ἀποκρούσουσι καὶ τρώσουσι τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπωλείας· καὶ μετὰ ταῦτα ἐγερθήσεται ὁ ὄφις ὁ κοιμώμενος, καὶ πατάξει τὸν κόρακα, καὶ τὸ διάδημα αὐτοῦ, ἀνακολπωσάμενος,
καὶ μεγαλυνθήσεται τὸ ὄνομα αὐτοῦ, πρὸς μικρόν· οἱ δὲ υἱοὶ τῆς ἀπωλείας στηρίξαντες δώσι τὰ πρόσωπα αὐτῶν ἐπὶ τὴν δύσιν τοῦ ἡλίου· καὶ οὕτω δώσει ὁ ὄφις ὁ κοιμώμενος θάνατον ὅσιον, καὶ κρατήσει ἐπὶ την επταλόφον τὸ Ξανθὸν γένος, ἔξ ἢ πέντε, καὶ φυτευθήσονται ἐν αὐτῇ λάχανα, καὶ φάγονται ἐξ αὐτῶν πολλοὶ εἰς ἐκδίκησιν τῶν αγίων·
κρατήσουσι δὲ ἐπὶ τὴν ἀνατολὴν προνοητὲς τρεῖς, καὶ δύσει (ο δεῖνα) ὁ προφητεύων, καὶ μετὰ τοῦτον ἐγερθήσεται αὐτόνομος, καὶ μετὰ τοῦτον ἕτερος λύκος ἀγριώδης· καὶ δείρωσι τοὺς Ἰσμαηλίτες, καὶ διώξουσιν αὐτοὺς ἕως Κολωνίας, καὶ ταραχθήσονται καὶ τὰ καθήμενα Ἔθνη ἄτινα εἰσὶν ἐπὶ τὰ βόρεια μέρη, κινήσουσι μετὰ μεγάλης βίας καὶ δριμύτητος θυμοῦ, καὶ χωρισθήσονται εἰς τέσσαρας ἀρχάς, καὶ ἡ μὲν πρώτη χειμάσει εἰς Ἔφεσον, ἡ δὲ δευτέρα εἰς τὰ Μελάγια, ἡ τρίτη ἐν Ἀκροκάμπῳ, ἠγοῦν εἰς τὴν Πέργαμον, καὶ ἡ τετάρτη εἰς Βιθυνίαν· καὶ σωρεύσουσι ξύλα πολλά, καὶ καταπατήσουσιν αὐτῆς τὰ ὅρια·
τότε ταραχθήσονται τὰ ἔθνη καθήμενα ἐπὶ νότου γωνίας, καὶ ἐγερθήσεται ὁ μέγας Φίλιππος μετὰ γλωσσῶν δέκα οκτώ καί συναχθήσονται ἐν τῇ επταλόφω, καὶ συγκροτήσουσι πόλεμον οἷς οὐ γέγονε πώποτε· καὶ δραμούσιν εἰς τὰς ἐμβολᾶς καὶ εἰς τὰς ρυμᾶς τῆς επταλόφου, καὶ ὁ φόνος τῶν ἀνθρώπων ὡς ποταμὸς κινήσει, καὶ θολωθήσεται ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ αἵματος έως τὰ βάθη τῆς ἀβύσου.
Τότε ὁ βοὺς βοήσει καὶ ἡ ξηρόλαφος θρηνήσει, καὶ τότε σταθώσιν οἱ ἵπποι, καὶ φωνὴ ἐξ οὐρανοῦ κράξει, στῶμεν, στῶμεν, εἰρήνη ὑμὶν· ἀρκεῖ ἡ ἐκδίκησις αὔτη ἐπὶ τοὺς ἀπειθεῖς καὶ ἀνηκόους, καὶ ἀπέλθετε ἐπὶ τὰ δεξιὰ μέρη τῆς επταλόφου καὶ ἐκεῖ εὐρήσεται ἄνθρωπον ἐπὶ δυὸ κίονας ἱστάμενον ἐν κατηφείῳ πολλή, (ἔσται δὲ λαμπρὸς τὸ εἶδος, δίκαιος, ἐλεήμων, φορῶν πενιχρά, τῇ ὄψει αὐστηρὸς καὶ τῇ γνώμη πρᾶος·) ἔχοντα ἐπὶ τὸν δεξιὸν αὐτοῦ πόδα καλάμου ήλον·
καὶ φωνὴ ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου κηρυχθήσεται, στήσατε αὐτὸν βασιλέα, καὶ δώσουσιν αὐτῶ εἰς τὴν δεξιὰν χεῖρα ρομφαῖαν, λέγοντες αυτώ· ανδρίζου, Ιωάννη, και ίσχυε, και νίκα τους εχθρούς σου· και επάρας την ρομφαίνα παράτοῦ Αγγέλου, πατάξει τοὺς Ἰσμαηλίτας Αἰθίοπας, καὶ πᾶσαν γενεὰν ἄπιστον.
Τοὺς δὲ Ἰσμαηλίτας μερίσει εἰς τρία μέρη· καὶ τὴν μὲν πρώτη ἐν ρομφαῖᾳ, τὴν δὲ δευτέραν βαπτίσει, τὴν τρίτη καταδουλώσεται ἐν τῇ ανατολὴ· καὶ ἐν τῷ ὑποστρέφεσθαι αὐτόν, ἀνοιχθήσονται οἱ θησαυροὶ τῆς γῆς, καὶ πάντες πλουτήσωσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν πένης, καὶ ἡ γῆ ἀποδώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς ἐκατονταπλασίονα·
τὰ δὲ ὄπλα τὰ πολεμικὰ γενήσονται εἰς ἄροτρα καὶ δρέπανα· καὶ βασιλεύσει ἔτη τριάκοντα πέντε, καὶ μετὰ τὴν τελευτὴν αὐτοῦ, βασιλεύσει ἔτη δώδεκα· καὶ οὗτος προεῖδε τὸν θάνατον αὐτοῦ, καὶ οὗτος πορεύσεται εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ παραδώσει τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τῷ Θεῷ·
καὶ ἔκτοτε βασιλεύουσιν οἱ τέσσαρες υιοί αὐτοῦ· καὶ ὁ μὲν πρῶτος βασιλεύσει ἐν τῇ Ρώμη, ὁ δεύτερος ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ὁ τρίτος ἐν Θεσσαλονίκη, καὶ ὁ τέταρτος ἐν επτάλοφῳ.
Οὗτοι ἀλληλομαχήσαντες, στρατοπεδεύσουσιν ἐπ' ἀλλήλους· καὶ τοὺς ἱερεῖς καὶ μοναχοὺς στρατοπεδεύσουσι, καὶ οὐδεὶς ἐξ αὐτῶν σωθήσεται· καὶ ἐν τῷ μὴ εἶναι ἄνδρα δίκαιον, βασιλεύσει γύναιον μιαρὸν καὶ ἀναίσχυντον ἐν τῇ επτάλοφω· καὶ αὐτὴ μιανεῖ τὰ ἅγια τοῦ Θεοῦ θυσιαστήρια, καὶ αὔτη σταθεῖσα ἐν μέσω τῆς επταλόφου, κηρύξει φωνὴ μεγάλη, λέγουσα·
τὶς Θεὸς πλὴν ἐμοῦ; καὶ τὶς ὁ ἀνθιστάμενος ἐν τὴ ἐμὴ βασιλεία; καὶ εὐθὺς σεισθήσεται ἡ επτάλοφος, καὶ καταποντισθήσεται σύμψυχος ἐν βυθώ ἀπωλείας, καὶ μόνος οξηρόλοφος έσται φαινόμενος, και τα διαβαίνοντα πλοία μέλλουσι θρηνεὶν τὴν επτάλοφον·
καὶ οὗτος βασιλεύσει ἐν Θεσσαλονίκῃ ἕτερος ἐπὶ χρόνου μικροῦ· εἴτα καταποντισθήσεται καὶ ἡ Σμύρνη καὶ ἡ Κύπρος ἀπὸ ἀνεμοστροβίλου θαλάσσης, καὶ τότε βασιλεύσει ὁ αντίχριστος, καὶ πράξει κατὰ φαντασίαν φοβερὰ καὶ ἐξαίσια πράγματα, ὥστε, εἰ δυνατὸν καὶ τοὺς ἐκλεκτοὺς πλανήσει, καθ' ἄ φησι Κύριος· μέλλει γὰρ γεννηθήναι ἐξ' Ἑβραίων, φυλῆς Δᾶν, ἐκ μιαρᾶς παρθένου ἄνθρωπος, ἐνδεδυμένος καθάπερ ὁ Διάβολος, καὶ τὸ μὲν πρῶτον δείξει πραότητα, ταπείνωσιν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ὑπόκρισιβ δείξει εἰς τοὺς ἀνθρώπους, καὶ τότε μέλλει ὑπό τοῦ πλήθους ἀγαπηθήναι, καὶ ἀναγορευθεῖς βασιλεὺς ποιήσει ἐξαίσια ἔργα·
ἀγαπήσει δὲ πρώτον τοὺς Ἰουδαίους, καὶ τὸν κατεστραμμένον ναὸν ἀνοικοδομήσει· καὶ γενήσονται λοιμοὶ καὶ λιμοί, καταποντισμοὶ κατὰ τόπους· τά ὕδατα ἀποφράξουσιν· ὁ οὐρανὸς οὗ δώσει τὴν δρόσον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν· καὶ κρατήσει ὁ τρισκατάρατος οὗτος δαίμων ἔτη τρία καὶ μῆνας ἔξ· τότε κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι, καὶ ὁ χρόνος ὡς μὴν διαβήσεται, καὶ ὁ μὴν ὡς ἑβδομάς, και ηυ εβδομάς ὡς μία ἡμέρα καὶ ἡ ἡμέρα ὡς ὥρα.
Μετὰ οὒν τὴν συμπλήρωσιν, βρέξει ὁ Θεὸς πῦρ ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἡ γῆ κατακαήσεται πήχεις τριάκοντα· τότε βοήσει ἡ γῆ πρὸς Κύριον, καὶ δημιουργὸν αὐτῆς λέγουσα· Παρθένος εἰμί, Κύριε, ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκ ἔστιν ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία·
τότε οἱ οὐρανοὶ ὡς βιβλίον ἔσονται, καὶ οἱ ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ σαλπίσουσι τάς ἑαυτῶν σάλπιγγας, καὶ οἱ ἀπ' αἰῶνος δίκαιοι ἀναστήσονται, καὶ σταθήσονται ἐκ δεξιῶν του υψίστου, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ ἐξ εὐωνύμων, καὶ οἱ μὲν δίκαιοι ἀπελεύσονται εἰς τὸν Παράδεισον, οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ εἰς τὴν κόλασιν, καὶ πρὸς τὸν Βύθιον δράκοντα ἐν βυθῷ Ταρτάρου, ἵνα σὺν τοῖς ὑπουργοῖς αὐτοῦ αὐτὸν προσκυνώσι, καὶ βασιλέα αὐτὸν ἐπιγράψαντες, κολάζωνται αἰωνίως.
Ἠμᾶς δὲ πάντας γένοιτο ἐπιτυχεῖν τῆς Χριστοῦ βασιλείας, προσκυνεὶν δὲ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα Ἅγιον, τὴν μίαν θεότητα καὶ βασιλείαν ἐν Χριστῷ τῷ Κυρίῳ ἠμῶν· ὧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων,
Ἀμήν.
ΠΗΓΗ: ΕΚΔΟΣΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΚΑΛΑΜΑΤΑ, ΣΚΗΤΗ ΠΑΝΑΓΟΥΛΑΚΗ, 1974, σ.σ. 45-51.
ΟΣΟΙ ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ, ΑΣ ΔΟΥΝ ΤΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΟ 'ΒΙΝΤΕΟ' :
==================
Ψάχνοντας διάφορα κείμενα ώστε να ερευνήσω , έπεσα τυχαία πάνω σε ένα συγκεκριμένο του Αγίου Μεθοδίου επισκόπου Πατάρων το οποίο μιλά για την εκστρατεία του Αλέξανδρου κατά των Νεφελίμ αλλά και την επερχόμενη έξοδό τους από τα Τάρταρα όπου βρίσκονται τώρα.
Υπάρχει σε πολλές πηγές μέσα σε διάφορα βιβλία λατινικά και βυζαντινά το συγκεκριμένο κείμενο.
Απολαύστε λοιπόν την γραπτή αναφορά με τίτλο:
Τοῦ ἐν ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Μεθοδίου Ἐπισκόπου Πατάρων τοῦ μάρτυρος λόγος ἠκριβωμένος περὶ τῆς βασιλείας τῶν εθνῶν καὶ εἰς τοὺς ἐσχάτους καιροὺς ἀκριβὴς ἀπόδειξις ἀρχόμενος ἀπὸ Ἀδὰμ ἕως συντελείας κόσμου.
Ούτος ( ο Αλέξανδρος ) κατελθών εις την εώαν απέκτεινεν Δαρείον τον Μηδόν και κατεκυριεύσε χωρών πολλών και πόλεων και περιενόστησε την γήν και κατήλθε έως της εώας και της θαλάσσης της επονομαζόμενης ηλίου χώρας , ένθα και εώρακεν έθνη ακάθαρτα και δυσειδή .
Εισί δε εκ των υιών Ιαφέθ απόγονοι , ών την ακαθαρσίαν θεασάμενος εμυσάχθη , ήσθιον γαρ άπαντες αυτών κανθαροειδώς μυσαρά τε και κίβδηλα , κύνας , μύας , κάτας , όφεις , νεκρών σάρκας , αβλώματα , έμβρυα μήπω τελείως απαρτισθέντα ή τίνα της διαπλάσεως αποσώζοντα χαρακτήρα και ταύτα κτηνών , ου μην αλλά και απάν είδος θηρίων ακάθαρτων , τους δε νεκρούς ούκ έθαπτον , αλλά ήσθιον αυτούς.
Ταύτα ο Αλέξανδρος ιδών γινόμενα υπ αυτών τα τε μυσαρά και αθέμιτα , δεδιώς μήποτε μιάνωσιν άπασαν την γήν , εδεήθη του Θεού περί αυτών και προστάξας συνήγαγεν πάντας αυτούς τε και τας γυναίκας αυτών και τα τέκνα αυτών και πάσας τας παρεμβολάς αυτών.
Και εξήγαγεν αυτούς εκ της εώας γής και κατεδίωξεν οπίσω αυτών , εως ου εισήλθαν εν τοις πέρασιν του Βορρά και ουκ εστίν είσοδος ούτε έξοδος από ανατολών ως δυσμών , δι ής τις πρός αυτούς περάσαι ή εισελθείν ουκ είχεν.
Ευθύς ούν παρακαλέσας τον Θεόν ο Αλέξανδρος , και επήκουσεν της δεήσεως αυτού και προσέταξε Κύριος ο Θεός τοις δύο όρεσιν , είς εστίν προσηγορία οι Μαζοί του Βορρά και επλησίασαν αλλήλοις μέχρι πηχών δύο και δέκα.
Και κατασκεύασεν πύλας χαλκάς και επέχρισεν αυταίς ασυγκίτην , ίνα ει και βούλοιντο ανοίξαι αυταίς εν σιδήρω μη δύνανται ή διαλύσαι αυτάς πυρί μη ισχύσουσιν , αλλ αυτικά το πύρ υπαντών σβέννυται .
Τοιαύτη γαρ η φύσις του ασυγκίτου εστίν ώστε ούτε σιδήρου υφίσταται την κατάκλασιν ούτε πυρός την διάλυσιν.
Πάσας γαρ ταις επινοίας των δαιμόνων και περινοίας εωλούς τε και κενάς απεργάζεται .
Ταύτα τα εναγή τε και κίβδηλα και μυσαρώτατα έθνη , πάσαις ταις μαγικαίς κακοτεχνίαις κέχρηνται , και εν τούτοις αυτών την ρυπαράν και μισόθεον γοητείαν κατήργησεν ώστε μη δύνασθαι αυτούς μήτε πυρί μήτε σιδήρω ή τίνι επινοία τας τοιαύτας αναμοχλεύσαι πύλας και αποδράσαι.
Παρακάτω αναφορικά με την έξοδο τους και για το πως θα νικηθούν από τον Πολέμαρχο του Θεού αναφέρει:
Τότε ἀνοιχθήσονται αἱ πύλαι τοῦ βορρᾶ καὶ ἐξελεύσονται αἱ
δυνάμεις τῶν ἐθνῶν, αἵ εἰσιν καθειργμέναι ἔσωθεν, καὶ σαλευθήσεται
πᾶσα ἡ γῆ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν καὶ θροηθήσονται οἱ ἄνθρωποι καὶ
φύγωσιν καὶ κρύψουσιν ἑαυτοὺς ἐπὶ τὰ ὄρη καὶ ἐπὶ τὰ σπήλαια καὶ ἐν τοῖς
Καὶ νεκρωθήσονται φόβῳ καὶ φθαρήσονται πολλοὶ καὶ οὐκ
ἔσται ὁ θάπτων τὰ σώματα.
Τὰ γὰρ ἔθνη τὰ ἐρχόμενα ἀπὸ βορρᾶ ἐσθίουσι σάρκας ἀνθρώπων
καὶ πίνουσιν αἵματα θηρίων ὥσπερ ὕδωρ καὶ ἐσθίουσι τὰ ἀκάθαρτα καὶ
τοὺς ὄφεις καὶ σκορπίους καὶ πάντα τὰ μυσαρὰ καὶ βδελυκτὰ θηρία καὶ
τὰ ἑρπετὰ τὰ ἕρποντα ἐπὶ τὴν γῆν τά τε κτηνώδη καὶ τὰ νεκρὰ σώματα
καὶ τὰ ἐκτρώματα τῶν γυναικῶν.
Καὶ σφάξουσι νήπια καὶ παράσχωνται
ταῖς μητράσιν αὐτῶν καὶ ἐψήσουσι τὰ κρέα αὐτῶν καὶ κατέδονται αὐτὰ
καὶ φθεροῦσι τὴν γῆν καὶ μιάνωσιν αὐτὴν καὶ ἀφανίσωσιν αὐτὴν καὶ
οὐδεὶς ἔσται ὁ δυνάμενος στῆναι ἐναντίον αὐτῶν.
Μετὰ οὖν ἑβδομάδα χρόνων, ἡνίκα καταλάβωσι τὴν πόλιν Ἰόππην,
ἀποστελεῖ Κύριος ὁ Θεὸς ἕνα τῶν ἀρχιστρατήγων αὐτοῦ καὶ πατάξει
αὐτοὺς ἐν μίᾳ ροπῇ καιροῦ.
Πηγή: Δημήτρης Παπαδούδης (Αθέατη Γνώση)
"Π Α Π Α Φ Λ Ε Σ Σ Α Σ"
Το "για πολύ μελετημένους και φιλομαθείς" που κολλάει;
ΑπάντησηΔιαγραφή