Το 1821 με το που ξεκίνησε η επανάσταση, οι Έλληνες επιτέθηκαν εναντίον των Τούρκων από την ξηρά. Όμως οι αγώνες τους δεν θα είχαν κανένα αποτέλεσμα, αν δεν υπήρχαν έμπειροι ναυτικοί που να έχουν τη δυνατότητα να ελίσσονται και να ανεφοδιάζουν με τρόφιμα και πυρομαχικά τους αγωνιστές. Η Ελλάδα ήταν και είναι μία χώρα που η ναυτοσύνη είναι μέσα στο αίμα του λαού της. Δεν θα περίμενε όμως ποτέ κανείς την παρουσία μίας γυναίκας που άξιζε όσο δέκα άνδρες. Ασφαλώς αναφερόμαστε στη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, της οποίας η ζωή ήταν μία διαρκής περιπέτεια από τη στιγμή που ήρθε στον κόσμο.
Η Μπουμπουλίνα είχε καταγωγή από την Ύδρα και γεννήθηκε στις 11 Μαϊου 1771, όταν η μητέρα της Σκεύω επισκέφθηκε τον πατέρα της Σταυριανό Πινότση στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, ο οποίος βρισκόταν κρατούμενος με την κατηγορία της συμμετοχής του στα Ορλωφικά (1770). Μετά το θάνατο του πατέρα της η Μπουμπουλίνα πήγε στην Ύδρα όπου έμεινε τέσσερα χρόνια και ύστερα μετακόμισε στις Σπέτσες.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών παντρεύτηκε τον Δημήτριο Γιάννουζα και στα 30 της τον Δημήτριο Μπούμπουλη, Οι δυο τους ήταν πλούσιοι πλοιοκτήτες της Ύδρας και ο μεν πρώτος δολοφονήθηκε από Αλγερινούς πειρατές και ο δεύτερος σκοτώθηκε στην περίοδο των Ναπολεόντειων πολέμων σε ναυμαχία με τους Γάλλους. Από τους γάμους της η Μπουμπουλίνα απέκτησε έξι παιδιά (3 από τον πρώτο και 3 από τον δεύτερο) και έγινε κληρονόμος μιας αμύθητης περιουσίας, που κατάφερε να πολλαπλασιάσει και στο τέλος να διαθέσει εξ΄ ολοκλήρου για τις ανάγκες της Επανάστασης.
Λίγο πριν την έναρξη του Αγώνα ναυπήγησε πέντε πλοία με ναυαρχίδα το "Αγαμέμνων". Επίσης σχημάτισε το δικό της εκστρατευτικό σώμα τους οποίους αποκαλούσε "Γενναία μου Παλληκάρια" και ανέλαβε αποκλειστικά την τροφοδοσία και τον εξοπλισμό τους. Συμμετείχε στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή των Δερβενακίων (26 Ιουλίου 1822) καθώς και στην κατάληψη του Ναυπλίου (30 Νοέμβριου 1822). Δυστυχώς στα δύο πρώτα χρόνια η πολυδάπανη συντήρηση των πλοίων και του προσωπικού της την ανάγκασαν να ξοδέψει όλα τα χρήματά της.
Το Δεκέμβριο του 1822 το νεοσύστατο ελληνικό κράτος παραχώρησε στη Μπουμπουλίνα ένα σπίτι στο Ναύπλιο, ως ανταμοιβή για την προσφορά της στον αγώνα. Δύο χρόνια αργότερα και στη διάρκεια του δεύτερου εμφυλίου πολέμου, η κυβέρνηση Κουντουριώτη θα συλλάβει τη Μπουμπουλίνα, επειδή διαμαρτυρήθηκε για την φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και θα την εξορίσει στην Σπέτσες. Εκεί θα ζήσει πικραμένη εξαιτίας της οικονομικής της κατάστασης και προδομένη από την συμπεριφορά των πολιτικών.
Το 1825 μαθαίνει ότι ο Ιμπραήμ αποβιβάστηκε στην Μεθώνη και ξεκίνα προετοιμασία για να τον αντιμετωπίσει. Για κακή της τύχη δεν θα προλάβει, εξαιτίας ενός οικογενειακού της προβλήματος. Ο μικρός της γιος από τον πρώτο της γάμο Γιώργης Γιάννουζας ερωτεύτηκε την Ευγενία Κούτση, κόρη εύπορης οικογένειας των Σπετσών και ήθελε να την παντρευτεί. Οι γονείς της κοπέλας γνώριζαν ότι η Μπουμπουλίνα είχε μείνει απένταρη (ή κατ' άλλη αιτία ένας ετεροθαλής αδελφός της Μπουμπουλίνας είχε ήδη παντρευτεί ένα μέλος της οικογένειας) και ήταν αντίθετοι σε αυτό το γάμο. Ο Γιώργης αναγκάζεται να κλέψει την Ευγενία και να καταφύγει στο αρχοντικό της Μπουμπουλίνας για προστασία. Οι Κουτσαίοι το έμαθαν, μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι της και απαίτησαν από την Μπουμπουλίνα να αφήσει την Ευγενία για να την πάρουν μαζί της. Η Μπουμπουλίνα αντέδρασε κι τους είπε :
- Η Ευγενία είναι νύφη της Μπουμπουλίνας και δεν πρόκειται να βγει απ' αυτό το σπίτι !
Ταυτόχρονα ξεκίνησε άγρια λογομαχία κι απ' τις δύο πλευρές. Την ίδια στιγμή, ένας ελεύθερος σκοπευτής, που είχε ακροβολιστεί στη ταράτσα ενός διπλανού σπιτιού, την πυροβόλησε και τη σκότωσε. Ακόμη και σήμερα δεν έχει εξακριβωθεί ποιος ήταν ο δολοφόνος της. Εντούτοις υπάρχουν τρεις εκδοχές : α.) Ο δολοφόνος να ήταν μέλος της οικογένειας Κούτση β.) ο ετεροθαλής αδελφός της Μανώλης Λαζάρου και γ.) ένας άνθρωπος του Κουντουριώτη. Όπως και να έχει, η δολοφονία της Μπουμπουλίνας θεωρήθηκε για τα ήθη της εποχής ως υπεράσπιση της οικογενειακής τιμής των Κουτσαίων και γι΄ αυτό το λόγο (ατυχώς και απρεπώς) η Ελληνική δικαιοσύνη ούτε καταδίωξε, ούτε και τιμώρησε κανέναν. Με άλλα λόγια το κράτος θεώρησε ότι με τη στάση της η Μπουμπουλίνα προκάλεσε τη δολοφονία της. Μετά το θάνατο της οι Κουτσαίοι δέχτηκαν τον γιο της και του έδωσαν το 1/4 της περιουσίας τους, κι ο λόγος ήταν ότι η Ευγενία είχε μείνει έγκυος.
Η Μπουμπουλίνα ήταν δυναμικός και τολμηρός άνθρωπος. Δεν αποχωριζόταν ποτέ την πιστόλα της και δεν πήγαινε πουθενά χωρίς το σπαθί της. Υπήρξε άτυχη μητέρα γιατί στην πολιορκία του Άργους ο μεγάλος της γιος από το πρώτο της γάμο αποκεφαλίστηκε σε συμπλοκή με τουρκικό απόσπασμα, αλλά πήρε προσωπικά εκδίκηση σκοτώνοντας όσους Τούρκους τραυματίες είχαν απομείνει. Κατόπιν έστειλε μήνυμα στην κυβέρνηση : "Ο γιος μου μπορεί να χάθηκε, αλλά το Άργος είναι και πάλι ελεύθερο". Ο θάνατος της συγκλόνισε τους Ρώσους, οι οποίοι της απένειμαν το βαθμό του εν ενεργεία Ναυάρχου ! Αντίθετα η πατρίδα όχι μόνο την εξόντωσε, αλλά χρειάστηκε να περάσουν... 193 χρόνια από τη δολοφονία της για να της απονείμει το βαθμό του... Υποναυάρχου (ούτε καν Ναυάρχου) επί τιμή, τον Πολεμικό Σταυρό Α' Τάξεως και το μετάλλιο των εξαιρέτων πράξεων για τις υπηρεσίες της κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Τα συμπεράσματα δικά σας...
Πηγές : Βικιπαιδεία
Αντλήθηκε υλικό από το Youtube και πιο συγκεκριμένα από τις εκπομπές :
Μηχανή του Χρόνου - Το άδοξο τέλος των ηρώων του 1821
Πρακτική σκέψη : Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!