Προς το τέλος της δεκαετίας του 90.
Ακολουθώντας τήν γνωστή διαδρομή, επισκεφτήκαμε στήν Νέα Σκήτη τον γέροντα Γεράσιμο τον Μυτιληνιό και ξεκινήσαμε παίρνοντας το μονοπάτι να πάμε για διανυκτέρευση στην Ι.Μ. Αγίου Παύλου.
Καθυστερήσαμε όμως στον δρόμο και φτάσαμε αργά το απόγευμα στον προορισμό μας.
Εκείνη την εποχή δεν χρειαζόταν να πάρεις τηλέφωνο.
Ο αρχοντάρης μας πληροφόρησε ότι η τράπεζα είχε γίνει καί μας ερώτησε άν πεινάμε.
Μας οδήγησε από ένα μικρό πορτάκι μέσα στην τράπεζα.
Λίγο πριν πέσουμε μέ τά μούτρα στό λιτό αλλά νοστιμότατο φαγητό, ξαναεμφανίστηκε οδηγώντας έναν μικροσκοπικό και αδύνατο παπά στο απέναντι τραπέζι.
Ράσα παμπάλαια και τριμμένα.
Στα χέρια του κρατούσε ένα μικρό μαύρο παμπάλαιο βαλιτσάκι, σάν αυτά που βλέπουμε σέ παλιές ταινίες.
Είχαμε τελειώσει τό φαγητό καί σιγομουρμουρίζαμε.
Πριν καν τελειώσει το δείπνο του ο παπάς, ξαναεμφανίζεται για τρίτη φορά ο αρχοντάρης .
-Πάτερ φάγατε ;
-Ναί τελείωσα, απάντησε ο παπάς.
-Να σας οδηγήσουμε στο κελλί.
Πρέπει να καθαρίσουμε την τράπεζα.
Περιμένουμε τον δεσπότη.
-Εγώ είμαι ο δεσπότης.
Έμεινε έκπληκτος ο αρχοντάρης .
-Περιμένετε λίγο σας παρακαλώ.
Σε τρία λεπτά εμφανίζεται μια ομάδα από ψαλτάδες μοναχούς.
"Τον δεσπότην και αρχιερέαν ημών......."
Ερωτήσαμε.
Ήταν ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος Κόμπος.
Ο ασκητής δεσπότης.
Αυτός που γιά νά μετακινηθεί έπαιρνε το λεωφορείο της γραμμής, ή έβγαινε με τα πόδια στόν δρόμο και έκανε ...'ωτοστόπ'!...
Όποιος ταπεινώνει τον εαυτό του υψώνετε από τον Θεό ενώ όποιος υπερηφανεύεται τον ταπεινώνει ο Θεός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ας μην το ξεχνάει κανενας μας και ιδιαίτερα οι θρησκευτικοί ταγοί μας.