Από τόν Θ η σ α υ ρ ό του (βιβλίου του) 'Ε υ ε ρ γ ε τ ι ν ο ύ'… ( ετοιμοθάνατος μοναχός )

Ζούσε κάποτε, διηγείται ο άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, ένας νέος ονομαζόμενος Θεόδωρος. Ήταν πολύ ακατάστατος και, χωρίς να έχει κλίση για την μοναχική ζωή, ακολούθησε τον αδελφό του που ασκείτο σε ένα κοινόβιο μοναστήρι. 

Εάν κάποιος τον συμβούλευε τα σωτηριώδη λόγια, ήταν αδύνατο να πειθαρχήσει και να τα εκτελέσει. 

Ούτε και δεχόταν ποτέ να γίνει μοναχός.

Συνέβη λοιπόν και αυτός να φθάσει στο τέλος της ζωής του, μετά από μία θανατηφόρο ασθένεια που τον προσέβαλε. 

Κοντά του συγκεντρώθηκαν όλοι οι αδελφοί του Μοναστηριού και παρακαλούσαν τον Θεό να τον ευσπλαχνισθεί, στην ώρα αυτή της εξόδου της ψυχής του.

Ξαφνικά, ενώ οι αδελφοί προσηύχοντο, ο Θεόδωρος άρχισε να φωνάζει δυνατά, διακόπτοντας τις προσευχές των μοναχών, και έλεγε: «Φύγετε από κοντά μου, διότι εγώ παραδόθηκα στον δράκοντα να με κατασπαράξη.

Δεν μπορεί όμως να με φάγει τελείως, λόγω της παρουσίας και των προσευχών σας. 

Το κεφάλι μου ήδη ευρίσκεται μέσα στο στόμα του. 

Δώστε τόπο στην οργή αυτή για να μη με βασανίζει περισσότερο και ας το κάνει αυτό που θέλει μία ώρα ενωρίτερα. 

Αφού είναι αποφασισμένο να με φάγει, γιατί να υπομένω το μαρτύριο της αργοπορίας»;

-Τότε τρομαγμένοι οι αδελφοί του είπαν:

-Σφράγισε, αδελφέ, τον εαυτό σου με το σημείο του σταυρού.

-Θέλω να σφραγισθώ, απάντησε, αλλά το σάλιο του δράκοντος μου βαραίνει το χέρι.

Μετά την απάντησι του Θεοδώρου οι μοναχοί έπεσαν στο έδαφος και με θερμές προσευχές και δάκρυα παρακαλούσαν τον Θεό να τον λυτρώσει από τον δράκοντα. 

Μετά από αρκετή ώρα, τινάχθηκε όρθιος ο ετοιμοθάνατος και είπε με όλη την δύναμή του:

-Αδελφοί μου, να ευχαριστήσετε τον Θεό, διότι ο δράκων, που με είχε αρπάξει, έφυγε με τις προσευχές σας και δεν μπόρεσε εδώ να σταθεί καθόλου. 

Τώρα λοιπόν, σας παρακαλώ, προσευχηθήτε στον Θεό να συγχωρεση τις αμαρτίες μου και, μετά απ’ αυτό που μου συνέβη, είμαι έτοιμος να εγκαταλείψω τελείως τήν κοσμική ζωή.

Πράγματι, αφού συνήλθε και επανέκτησε τις δυνάμεις του, επέστρεψε με όλη την καρδιά του στον Θεό και άλλαξε τελείως γνώμη και ζωή. 

Διδάχθηκε πολύ απ’ αυτήν την μάστιγα που του επέτρεψε ο Θεός τόσο για την μετάνοια και σωτηρία του, όσο και για εμάς που τα γράφουμε και τα διαβάζουμε. 

Αφού έζησε κατόπιν αρκετά χρόνια και ευαρέστησε τον Θεό, εξήλθε η ψυχή του από το σώμα και αναπαύθηκε στους κόλπους του Θεού.

( 'Ευεργετινός' )

https://romioitispolis.gr/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b8%ce%b7%cf%83%ce%b1%cf%85%cf%81%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%cf%85%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%b9/