Μέχρι τώρα, θεωρούνταν μια σατανική θεωρία συνωμοσίας: ότι η σεξουαλική βία εισάγεται και στη χώρα μας με τη μετανάστευση κυρίως νέων ανδρών από περιοχές κρίσης χωρίς ταμπού για τη βία και με αρχαϊκά πρότυπα. Θυμάμαι διάφορες συζητήσεις με συναδέλφους στις οποίες απέρριπταν τις αντίστοιχες ανησυχίες μου ως αποκύημα της φαντασίας μου. "Μιλάτε σαν μέλος του AfD ή σαν «Ναζί»". Ένα από τα πιο παράλογα επιχειρήματα ήταν συχνά ότι υπήρχαν και Γερμανοί σεξουαλικοί παραβάτες. Φυσικά και υπάρχουν. Αλλά είναι αυτός ένας λόγος για να εισάγουμε τέτοια βία πάνω στην ήδη υπάρχουσα;
Νέα στοιχεία από τις στατιστικές εγκληματικότητας αποδεικνύουν τώρα ότι η υποτιθέμενη θεωρία συνωμοσίας είναι πραγματικότητα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι αυτό δεν συζητείται σχεδόν ποτέ στα μεγάλα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Κι εγώ βρήκα το δρόμο μου προς τα αντίστοιχα στατιστικά στοιχεία μόνο μέσω της παράκαμψης της Ελβετίας – μέσω της "Neue Zürcher Zeitung" (NZZ).
Επικαλούμενη στοιχεία από στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα της αστυνομίας, η εφημερίδα γράφει: «Κατά τα έτη 2015 έως 2022, αναφέρθηκαν περισσότερες από 8.590 περιπτώσεις βιασμού, σεξουαλικής επίθεσης και σεξουαλικής επίθεσης από μετανάστες. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εγκληματολογικής Αστυνομίας (BKA) χρησιμοποιεί τον όρο «μετανάστες» για να περιγράψει τους ανθρώπους που έχουν έρθει στη Γερμανία μέσω του συστήματος ασύλου.
Χιλιάδες γυναίκες στη Γερμανία έχουν χάσει τη σεξουαλική τους ακεραιότητα ως αποτέλεσμα της μαζικής μετανάστευσης. Η NZZ επικαλείται τον ερευνητή μετανάστευσης Ruud Koopmans, σύμφωνα με τον οποίο «μόνο μεταξύ 2017 και 2020, πάνω από 3000 γυναίκες έπεσαν θύματα βιασμού από έναν ή περισσότερους πρόσφυγες. Οι περισσότεροι από αυτούς τους "μετανάστες" είναι Γερμανοί υπήκοοι».
Οι πρόσφυγες υπερεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό ως ύποπτοι για βιασμούς, όπως επισημαίνει η εφημερίδα. Επειδή δεν αντιστοιχεί κάθε καταγγελλόμενος βιασμός σε γυναίκα θύμα, για παράδειγμα λόγω ομαδικού βιασμού, ο αριθμός των θυμάτων από το 2015 μπορεί μόνο να εκτιμηθεί. Σύμφωνα με στοιχεία από ειδική αξιολόγηση της BKA για το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών, τα οποία είναι διαθέσιμα στην NZZ, περισσότερες από 1.000 γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική επίθεση από μετανάστες κάθε χρόνο από το 2017. Με βάση αυτά τα στοιχεία, πρέπει να υποθέσουμε ότι τουλάχιστον 7000 γυναίκες θύματα έχουν σκοτωθεί από το 2015.
Ο «όρος «μετανάστες» που χρησιμοποιεί η BKA είναι παραπλανητικός στο βαθμό που αποκρύπτει το γεγονός ότι πρόκειται για παράτυπη μετανάστευση», όπως επικρίνει η εφημερίδα: «Στην κοινή γλώσσα, είναι πιο πιθανό να μιλάμε για πρόσφυγες. Οι ειδικοί σε θέματα μετανάστευσης αναφέρονται στους αιτούντες άσυλο που έρχονται στην Ευρώπη από την Αφρική για να βελτιώσουν την οικονομική τους κατάσταση ως «οικονομικοί μετανάστες».
Τόνοι που δύσκολα μπορούν να φανταστούν τα μεγάλα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
«Υπερεκπροσώπηση στο έγκλημα»
«Τα στοιχεία είναι επίσης εκρηκτικά στο πλαίσιο», προειδοποιεί η «NZZ»: «Το 2022, σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία εγκλήματος της αστυνομίας, αναφέρθηκαν σχεδόν 12.000 περιπτώσεις βιασμού και σεξουαλικής επίθεσης. Από τους 10.000 υπόπτους, 6.366 ήταν Γερμανοί και 3.679 ήταν μη Γερμανοί. Οι μετανάστες αντιπροσώπευαν 1.155 από τους υπόπτους. Ως εκ τούτου, υπερεκπροσωπούνται σε εγκλήματα κατά της σεξουαλικής αυτοδιάθεσης, σε σύγκριση με το μικρό μερίδιό τους στον πληθυσμό.
Ωστόσο, η "NZZ" δεν αναφέρει ότι μεταξύ των 6366 Γερμανών στις στατιστικές, πολλοί έχουν σίγουρα μεταναστευτικό υπόβαθρο, καθώς τα γερμανικά διαβατήρια διανέμονται πλέον αρκετά αδιακρίτως. Ωστόσο, ένα πιθανό μεταναστευτικό υπόβαθρο δεν εμφανίζεται πλέον στις επίσημες στατιστικές. Πιθανώς για καλό λόγο – επειδή το αποτέλεσμα δεν θα ήταν πολιτικά αποδεκτό.
«Το ποσοστό των μεταναστών άσυλο το 2022 ήταν μικρότερο από το 2,5% του συνολικού πληθυσμού», αναφέρει η εφημερίδα – αλλά αποτελούν το 11,54% των υπόπτων βιασμού. Αλλά όχι μόνο εκεί, αλλά και σε άλλα βίαια εγκλήματα όπως δολοφονία και ανθρωποκτονία, υπερεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό, σύμφωνα με την "NZZ". Πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός μη καταγγελλόμενων περιπτώσεων βιασμού – πράξεις που δεν καταγγέλλονται. Για παράδειγμα, επειδή διαπράττονται από άτομα που ήταν ή βρίσκονται κοντά στο θύμα.
Οι Ελβετοί συνάδελφοι ξεκαθαρίζουν επίσης ένα από τα αγαπημένα επιχειρήματα των κοκκινοπράσινων πολιτικών και δημοσιογράφων – αφού πρώτα τους πλησιάσουν: «Όποιος πιστεύει ότι το υψηλό ποσοστό των νέων, ανύπανδρων ανδρών στη μετανάστευση είναι η αιτία των πολλών σεξουαλικών αδικημάτων έχει δίκοιο. Ενώ το 49% του συνολικού πληθυσμού είναι άνδρες (και πολλοί είναι μεγαλύτεροι ή νεώτεροι από τον μέσο μετανάστη ασύλου), εξαιρουμένων των Ουκρανών, οι άνδρες αποτελούν περίπου τα 2/3 των παράτυπων μεταναστών. Αλλά αυτό από μόνο του δεν εξηγεί την υπερεκπροσώπηση στα εγκλήματα».
Η τελευταία πρόταση είναι ισχυρή ουσία για τους ιδεολόγους σε αυτή τη χώρα.
Επιπλέον: «Στην περίπτωση του βιασμού, η υπερεκπροσώπηση των ανδρών προσφύγων ξεχωρίζει. Το 2020, οι πρόσφυγες υπερεκπροσωπήθηκαν πέντε φορές στους βιασμούς που διαπράχθηκαν, σε ποσοστό 14%, όπως γράφει ο Koopmans στο βιβλίο του «The Asylum Lottery». Στην περίπτωση των σεξουαλικών αδικημάτων στο σύνολό τους – συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής παρενόχλησης και της σεξουαλικής κακοποίησης – είναι 3,3 φορές πιο πιθανό να θεωρηθούν ύποπτα από ό, τι υποδηλώνει το μερίδιό τους στον πληθυσμό.
Σύμφωνα με την NZZ, οι λόγοι για αυτό είναι τόσο «οι εμπειρίες βίας των ίδιων των ανδρών στην παιδική και εφηβική τους ηλικία, οι οποίες κάνουν τη βία να φαίνεται σαν νόμιμο μέσο γι' αυτούς, όσο και οι μερικές φορές αρχαϊκές δομές των χωρών καταγωγής τους».
Κίνδυνος δυσφήμισης
Με άλλα λόγια, ακριβώς αυτό που δεν επιτρέπεται να λέτε ως παράγοντα κινδύνου στη Γερμανία χωρίς να διατρέχετε τον κίνδυνο να δυσφημιστείτε ως ρατσιστής. Το ίδιο ισχύει και για ένα άλλο σημείο: ότι η χώρα προέλευσης παίζει επίσης κάποιο ρόλο. «Ισλαμικές χώρες όπως το Αφγανιστάν, το Ιράν και η Συρία – σε αντίθεση με τα δυτικά έθνη – χαρακτηρίζονται από την πατριαρχική δομή τους. Οι γυναίκες και τα κορίτσια υποβαθμίζονται συστηματικά και αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι γυναίκες σε καταφύγια προσφύγων ή καθ' οδόν προς την Ευρώπη εκτίθενται επίσης σε κίνδυνο και, ως μεμονωμένοι ταξιδιώτες, είναι συχνά ανυπεράσπιστες».
Μετανάστες από χώρες όπως η Συρία, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν έχουν εμφανιστεί δυσανάλογα ως ύποπτοι για σεξουαλικά αδικήματα.
Η "NZZ" ζήτησε από όλα τα κόμματα με κοινοβουλευτικές ομάδες στην Bundestag μια δήλωση σχετικά με τον αριθμό των περιπτώσεων. Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα, δεν έλαβε καμμία απάντηση από τους Πράσινους.
Ο βουλευτής του CDU Christoph de Vries απάντησε: «Είναι προφανές ότι ο κίνδυνος για τις γυναίκες να πέσουν θύματα βιασμού ή άλλου σεξουαλικού αδικήματος στη Γερμανία έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια λόγω της μετανάστευσης ασύλου από τον αραβικό κόσμο και τα κράτη του Μαγκρέμπ». Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι «οι γυναίκες αποφεύγουν όλο και περισσότερο δημόσιους χώρους όπως το Jungfernstieg στο Αμβούργο τις βραδινές ώρες επειδή παρενοχλούνται τακτικά από νεαρούς πρόσφυγες εκεί», δήλωσε ο Χριστιανοδημοκράτης στο NZZ.
Μέχρι πρόσφατα, αυτό θα είχε δυσφημιστεί ως η «γλώσσα του AfD».
Ο de Vries απαιτεί «οι Πράσινοι και το SPD, που συνήθως υψώνουν τις φωνές τους δυνατά υπέρ των ποσοστώσεων των γυναικών και της ουδέτερης ως προς το φύλο γλώσσας, να δεσμευτούν επίσης για την προστασία των γυναικών σε αυτό το σημείο».
Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εσωτερικών της Nancy Faeser χαρακτήρισε τις πράξεις «ειδεχθείς». Και στη συνέχεια αμέσως χαρακτηρίστηκε: "Αυτό ισχύει ανεξάρτητα από την εθνικότητα των υπόπτων". Κάθε μία από αυτές τις πράξεις πρέπει να διερευνηθεί και να τιμωρηθεί «με την πλήρη αυστηρότητα του κράτους δικαίου», δήλωσε εκπρόσωπος του υπουργείου στο NZZ.
Ακούγεται σαν να ζούνε σε μια παράλληλη πραγματικότητα στο Υπουργείο Εσωτερικών. Επειδή το γεγονός είναι ότι οι ποινές είναι τακτικά εξωφρενικά επιεικείς, η επιτήρηση αντί της φυλάκισης φαίνεται να είναι κοινή, τουλάχιστον για τους δράστες με μεταναστευτικό υπόβαθρο – ακόμη και αν τα θύματα είναι παιδιά (βλ. εδώ).
Η αρχηγός του AfD Alice Weidel περιέγραψε τα στοιχεία ως «απίστευτα» και δήλωσε στο NZZ: «Πίσω από κάθε υπόθεση υπάρχει μια τρομερή προσωπική μοίρα». Οι γυναίκες στη Γερμανία πρέπει να φοβούνται για τη σωματική τους ακεραιότητα λόγω της «πολιτικά επιθυμητής παραίτησης από τον έλεγχο».
«Ανεύθυνη πολιτική»
Το «δυσανάλογο ποσοστό των "προσφύγων μεταξύ των υπόπτων" σε σεξουαλικά αδικήματα είναι «το φρικτό αποτέλεσμα της ανεύθυνης πολιτικής των ανοιχτών συνόρων από το 2015», δήλωσε η Weidel.
Εκτός από τις σκληρές ποινές - όπως το υπουργείο του Faeser ζητά επίσης pro forma - ο πολιτικός του AfD επιμένει επίσης στην απέλαση καταδικασμένων εγκληματιών. Αντί της «παρεξηγημένης ανοχής προς τους ξένους εγκληματίες», «η προστασία των ίδιων των πολιτών κάποιου» πρέπει να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στο μέλλον.
«Οι δράστες είναι συχνά γνωστοί στην αστυνομία και απολαμβάνουν καθεστώς προσωρινής προστασίας στη Γερμανία», δήλωσε στην NZZ ο αναπληρωτής επικεφαλής της Γερμανικής Ομοσπονδιακής Αστυνομικής Ένωσης, Manuel Ostermann: «Στη Γερμανία, βιώνουμε μια συλλογική απώλεια ελευθερίας, ειδικά για τις γυναίκες». Δεν είναι ασυνήθιστο για τις γυναίκες να αποφεύγουν δημόσιους χώρους ή γιορτές, επειδή ο αντικειμενικός και υποκειμενικός κίνδυνος να πέσουν θύματα μιας πράξης βίας αυξάνεται σταθερά».
«Τα θύματα, από τα οποία μόνο μια μικρή μειοψηφία αναφέρθηκε σε αυτό το κεφάλαιο, δεν είχαν απλώς την ατυχία να βρεθούν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή», γράφει ο ερευνητής μετανάστευσης Ruud Koopmans στο βιβλίο του The Asylum Lottery: «Πολλές από τις ιστορίες πόνου θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η Γερμανία είχε διαφορετική μεταναστευτική πολιτική.
Το αντίτιμο
Το συμπέρασμα των Ελβετών συναδέλφων μας είναι σκληρό – αδιανόητο με αυτή τη μορφή στα μέσα ενημέρωσης μας: «Είναι συνέπεια της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων από το 2015, για την οποία είναι υπεύθυνη η πρώην καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η οποία έχει εκθέσει χιλιάδες γυναίκες στη Γερμανία σε αυτόν τον κίνδυνο». Και περαιτέρω: «Αλλά ακόμη και μετά το τέλος της εποχής Μέρκελ, δεν υπάρχει καμμία βελτίωση στον ορίζοντα. Σε συνέντευξή του το καλοκαίρι, ο υπουργός Εσωτερικών Faeser δήλωσε: «Πρέπει να σώσουμε την Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων». Το μόνο ερώτημα που παραμένει είναι με ποιό αντίτιμο».
Στην πραγματικότητα, τι πρέπει να γίνει ακόμα, πόσες ακόμη γυναίκες πρέπει να γίνουν θύματα, προτού οι κοκκινοπράσινοι ιδεολόγοι στην πολιτική και στα μέσα ενημέρωσης, καθώς και τα εκατομμύρια των οπαδών τους, βγάλουν τα ροζ γυαλιά τους, αντιμετωπίσουν τις ανάγκες των θυμάτων και τον κίνδυνο και τελικά μιλήσουν ανοιχτά και χωρίς παρωπίδες για το θέμα;
Αλλά ακόμη και αυτό θα ήταν μόνο μια πρώτη σταγόνα στον ωκεανό σήμερα. Αλλά θα ήταν τουλάχιστον μια αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!