Ανασκόπηση: Η εποχή του καπιταλισμού της επιτήρησης: Ο αγώνας για το μέλλον στα νέα σύνορα της εξουσίας της Shoshana Zuboff - Η Big Tech κλέβει τις ζωές μας.

Πηγή εικόνας: https://thehackernews.com/2013/06/digital-privacy-internet-surveillance.html

Δεν είστε μόνοι: οι εταιρείες τεχνολογίας ναρκοθετούν το μυαλό μας

Μια καταστροφική κατεδάφιση της ψηφιακής βιομηχανίας και των σχεδίων της να συλλέξει τα πάντα για εμάς. 

Αξιολόγηση από: Brian Appleyard

Κυριακή 20 Ιανουαρίου 2019, 12.01πμ GMT, The Sunday Times

Το 2014, το Facebook αποκάλυψε τα αποτελέσματα ενός πειράματος στο οποίο χειραγώγησαν τη διάθεση περισσότερων από 500.000 χρηστών του. Λειτούργησε. Αφότου οι χρήστες εκτέθηκαν σε χαρούμενα νέα, δημοσίευσαν σε χαρούμενο τόνο, όσοι εκτέθηκαν σε θλιβερά νέα δημοσίευσαν αντίστοιχα.

Το Facebook, όντας η πιο κωφή εταιρεία στον πλανήτη, δεν περίμενε την οργή που θα προκαλούσε αυτό. Στους ανθρώπους δεν άρεσε να χρησιμοποιούνται ως εργαστηριακοί αρουραίοι. Υπήρξε μια στιγμιαία υποχώρηση: συγγνώμη, συγγνώμη, δεν θα το ξανακάνω. Στη συνέχεια, το 2017, αποδείχθηκε ότι στη συνέχεια εκμεταλλεύονταν τα συναισθήματα 6,4 εκατομμυρίων μαθητών στην Αυστραλία.

Αν η Shoshana Zuboff, καθηγήτρια στο Χάρβαρντ και συγγραφέας του "In the Age of the Smart Machine", έχει ένα μεγάλο μήνυμα να μεταδώσει είναι αυτό: ποτέ μην πιστεύετε τίποτα που λέει οποιαδήποτε μεγάλη εταιρεία τεχνολογίας για ο,τιδήποτε. Υπάρχουν δεκάδες τέτοιες ιστορίες σε αυτό το απαιτητικό βιβλίο. Δεν είναι η πρώτη που εκθέτει τις ανομίες της Big Tech, αλλά είναι η πιο ολοκληρωμένη και παθιασμένη. Αυτοί οι άνθρωποι, πιστεύει, κυνηγούν τις ψυχές σας.

Πώς πήγαν όλα τόσο φρικτά στραβά; Στις αρχές αυτού του αιώνα, οι εταιρείες τεχνολογίας ισχυρίστηκαν ότι είχαν μια αποστολή - να κάνουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος. Αλλά είχαν επίσης ένα πρόβλημα - δεν είχαν ιδέα πώς να βγάλουν χρήματα από το διαδίκτυο. Στη συνέχεια, η Google σκόνταψε στη λύση και η αποστολή εξατμίστηκε σαν πρωινή δροσιά για να αντικατασταθεί από μια μονομανή εμμονή με τη μετατροπή ολόκληρης της ανθρωπότητας σε μια ενιαία, αναγνώσιμη από μηχανή και χειραγωγήσιμη άμορφη μάζα.

Η λύση έπρεπε να βρεθεί στην "εξάτμιση δεδομένων". Όταν αναζητούσατε κάτι, η Google παρέδιδε τα αποτελέσματα. Αυτό που δεν έκαναν ήταν να κρατήσουν λεπτομέρειες της συναλλαγής - γιατί ψάχνατε, ποιοι ήσασταν, τι κάνατε στη συνέχεια κ.λπ. Αυτό εκτοξεύτηκε από τον σωλήνα εξαγωγής ολόκληρης της επιχείρησης. Στη συνέχεια, μερικές φωτεινές σπίθες κατέστρεψαν το διαδίκτυο διαπιστώνοντας ότι αυτή η «εξάτμιση» θα μπορούσε να διατηρηθεί και να «αποδοθεί» σε πληροφορίες που θα μπορούσαν να πωληθούν σε διαφημιστές, οι οποίοι θα μπορούσαν στη συνέχεια να σας στοχεύσουν. Ο καπιταλισμός της επιτήρησης γεννήθηκε. Οι εταιρείες τεχνολογίας έγιναν ξαφνικά οι πλουσιότερες και ισχυρότερες στον κόσμο.

Η Zuboff γράφει κυρίως για την Google και το Facebook, επειδή αυτή η απόδοση πληροφοριών είναι το μόνο που κάνουν - η Apple και η Amazon έχουν άλλες σημαντικές πηγές εσόδων. Το σχέδιό τους είναι άπειρο. Κάθε δράση, κάθε γεγονός, κάθε σκέψη (τα συστήματα ανάγνωσης του νου είναι όλο και πιο αποτελεσματικά) μπορούν να αποδοθούν. Η έναρξη του διαδικτύου των πραγμάτων θα σας φέρει ψυγεία με δυνατότητα διαδικτύου, τοστιέρες, κ.λπ.. Τα παιχνίδια με δυνατότητα σύνδεσης στο διαδίκτυο που απορροφούν τη συμπεριφορά των παιδιών έχουν ήδη προκαλέσει κάποια αηδία. Αλλά αυτές οι εταιρείες επεδίωκαν την «εξοικείωση». Ξέρουν ότι θα ξεχάσουμε και στη συνέχεια θα υποταχθούμε στα gadgets τους.

Προστατεύουν αυτό το έργο με υπεκφυγές και λανθασμένη κατεύθυνση. Οι τελευταίες υποσχέσεις τους σχετικά με την προστασία των πληροφοριών σας είναι ανοησίες και αυτοί οι "όροι και προϋποθέσεις" που επιλέγετε έχουν σχεδιαστεί για να σας στερήσουν οποιαδήποτε προσφυγή. Το πρώην αφεντικό της Google, Eric Schmidt - ένας από τους λιγότερο εντυπωσιακούς επιχειρηματίες που έχω συναντήσει - με χλεύασε όταν ρώτησα αν πρέπει να διαβάσουμε αυτά τα λεγόμενα συμβόλαια: «Δεν θα μπορούσατε να μας μηνύσετε ούτως ή άλλως». Όταν η φοροδιαφυγή αποτυγχάνει, ένα μεγάλο θρασύ να πάτε να γ******** συχνά λειτουργεί.

Το αφεντικό του Facebook Mark Zuckerberg ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει ερωτήσεις στο αμερικανικό Κογκρέσσο σχετικά με τη χρήση των δεδομένων πελατών από την εταιρεία

ΤΣΙΠ SOMODEVILLA/GETTY

Η απομάκρυνση της ανθρωπότητας από τα συστήματα είναι ένα σημαντικό θέμα. Σύντομα θα είναι ευρέως διαθέσιμα αυτοματοποιημένα συστήματα ελέγχου χρηστών· Το ψυγείο σας μπορεί να κλειδώσει μόνο του εάν αποφασίσει ότι τρώτε πάρα πολύ ή το αυτοκίνητό σας μπορεί να απενεργοποιηθεί εάν χάσετε μια πληρωμή. Αυτό το τελευταίο παράδειγμα παράγει αυτό που η Zuboff αποκαλεί «μη συμβόλαιο», όχι μια συμφωνία μεταξύ ανθρώπων, αλλά υποταγή σε έναν μηχανικό εκτελεστή.

Ο καπιταλισμός της επιτήρησης, γράφει, «είναι μια μορφή τυραννίας που τρέφεται από τους ανθρώπους, αλλά δεν είναι από τους ανθρώπους». 

Η ειρωνεία της προσφοράς των εταιρειών για ολοένα αυξανόμενη εξατομίκευση των πληροφοριών που εμπορεύονται είναι ότι η μέθοδός τους «μολύνει, αγνοεί, παρακάμπτει και εκτοπίζει ο,τιδήποτε είναι προσωπικό».

Έτσι, τελικά, όλα θα είναι ένας μηχανισμός επιτήρησης. Δεν θα σας παρακολουθεί ο Μεγάλος Αδελφός του Τζώρτζ Όργουελ, αλλά μη ανθρώπινα συστήματα που η Zuboff αποκαλεί "Ο Μεγάλος Άλλος". Και όλα αυτά στο όνομα της πώλησης πραγμάτων. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά αυτής της παγκόσμιας εξαγοράς είναι η ασήμαντη φύση της.

Οι παρενέργειες αυτών των συστημάτων, ωστόσο, δεν είναι ασήμαντες. Το έγκλημα είναι όλο και περισσότερο μια δραστηριότητα στο διαδίκτυο και γνωρίζουμε ότι οι Ρώσοι χρησιμοποιούν το Facebook και άλλους ιστότοπους για να υπονομεύσουν τις δημοκρατίες. 

Ο καπιταλισμός της επιτήρησης αλλάζει επίσης την πολιτική μας. Όλοι ενθουσιαζόμαστε τρομερά με τον τρόπο που οι δημοσκόποι και οι πολιτικοί έχουν τώρα μηχανές που διαβάζουν τα συναισθήματα και τις παρορμήσεις μας. Αλλά δεν φαίνεται να τρομάζουμε με τον τρόπο που, για άλλη μια φορά, αυτά τα συστήματα αφαιρούν το ανθρώπινο στοιχείο. Το να κοιτάς μια οθόνη δεν είναι το ίδιο με το να στέκεσαι στο κατώφλι ενός ψηφοφόρου κοιτώντας τον στα μάτια. Πρόκειται για εξάντληση της δημοκρατίας.

Αλλά, φυσικά, παρασυρόμαστε από τα gadgets και δεχόμαστε τεμπέλικα την πεποίθηση της Silicon Valley ότι της ανήκει το μέλλον. Είναι αυτή η κλοπή του μέλλοντος που η Zuboff βρίσκει πιο απωθητική, συν την εύκολη υπόθεση ότι η εκδοχή της Silicon Valley είναι το μόνο μέλλον. Και πάλι, ο Όργουελ έρχεται, αυτή τη φορά με μια καταστροφική επίθεση στους δειλούς που πάντα υποτάσσονται στη σύγχρονη εξουσία («το ένστικτο να υποκύψεις μπροστά στον κατακτητή της στιγμής, να αποδεχτείς την υπάρχουσα τάση ως μη αναστρέψιμη»).

Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε; Η Zuboff δεν ενθουσιάζεται με γνωστές λύσεις: τη χρήση αντιμονοπωλιακών νόμων για τη διάλυση αυτών των εταιρειών ή την αναταξινόμησή τους ως εκδοτών, ώστε να είναι νομικά υπεύθυνοι για το περιεχόμενό τους. Αυτά θα μπορούσαν να διορθώσουν τη δομή, αλλά δεν θα σταματούσαν απαραίτητα την περαιτέρω πορεία του "Big Other". Είναι πολύ ενσωματωμένα στον τρόπο ζωής μας. 

Στο τέλος, καλεί σε αντίσταση, μια αναζωπύρωση του αισθήματος οργής μας. Αυτό μπορεί να είναι αρκετό. Η καταβόθρα φήμης που έχει γίνει το Facebook υποδηλώνει ότι το συναίσθημα μπορεί να αλλάξει με θεαματικά αποτελέσματα. Πιστεύω ότι είναι πιθανό, στο μέλλον, να περιφρονούμε αυτές τις εταιρείες όπως περιφρονούμε τώρα τις μεγάλες καπνοβιομηχανίες.

Αυτό είναι ένα σημαντικό βιβλίο, η πιο εμπεριστατωμένη αφαίρεση της Big Tech που έχω διαβάσει. Είναι, ωστόσο, πολύ μεγάλη και πολύ εκκεντρική. Οι περιγραφές της προσωπικής της διαδρομής δεν προσθέτουν στην εξουσία της Zuboff και ούτε η διεύρυνση της υπόθεσής της για να συμπεριλάβει τον συνήθη δαίμονα του νεοφιλελευθερισμού και, για κάποιο λόγο, τις ταραχές στη Βρετανία το 2011. Θα πρέπει να κάνει μια πιο σύντομη, πιο έντονη εκδοχή αν θέλει πραγματικά να προωθήσει την αντίσταση και την οργή μεταξύ των απλών παικτών, διότι, όπως είπε επίσης ο Όργουελ, «αν υπάρχει ελπίδα, βρίσκεται στους προλετάριους».

Προφίλ £ 25 pp704

ΠΗΓΗ: https://archive.ph/D0dJi

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ