Πώς οι Αφρικανοί επικριτές – και σε σχέση με τους δυτικούς – υποστηρίζουν τις επιφυλάξεις τους σχετικά με τη συνθήκη για την πανδημία και τη μεταρρύθμιση του ΠΟΥ;
5 Οκτωβρίου 2024
από Thomas Oysmüller
Χρόνος ανάγνωσης: 13 λεπτά
Δεν είναι μόνο στη Δύση που υπάρχουν ανησυχίες και αντίσταση στην επέκταση των αρμοδιοτήτων του Π.Ο.Υ..
Στην πολύγλωσση και πλουραλιστική Αφρική, επίσης, σχηματίζεται όλο και περισσότερο θεμελιώδης αντίσταση. Αυτό ξεπερνά τους γενναίους προέδρους - όπως αυτός από την Τανζανία - κατά τη διάρκεια των ετών του Covid. Μια πρόσφατη ανάλυση στο αφρικανικό περιοδικό The Elephant ρωτά: «Θέλει ο Π.Ο.Υ. να γίνει ένα παγκόσμιο υπουργείο υγείας;»
Εδώ είναι το κείμενο ελαφρώς συντομευμένο και μεταφρασμένο (έμφαση TKP):
«Δεν ήταν μόνο ο ιός SARS-Cov-2. Αυτό ήταν μόνο το σημείο εκκίνησης – και πηδήξαμε μέσα, ένας κόσμος σε τέλειο συγχρονισμό. Η απελπισμένη αντίδραση δεν είχε όρια: υπήρχε ο μεταβαλλόμενος στόχος του ιού και οι νέες γενετικές θεραπείες που διαφημίζονταν ως παραδοσιακά εμβόλια.
Και τι γίνεται με την αποτυχία έγκρισης φθηνών και αποτελεσματικών θεραπειών χωρίς προστασία ευρεσιτεχνίας;
Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί - πολλαπλά lockdown, άρνηση πρώιμων θεραπειών που σώζουν ζωές και πυρετώδης λογοκρισία - και λογοκρισία - της έξυπνης διαφωνίας.
Καλά θα κάνουμε να εντοπίσουμε και να αντιμετωπίσουμε αυτές τις καλά τεκμηριωμένες ελλείψεις και να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί προτού μια επανάληψη είναι καταστροφή για οποιαδήποτε χώρα εταίρο του Π.Ο.Υ.. Ένας προβληματισμός για την πανδημία».
Κατά τη διάρκεια της 77ης Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας (WHA), που πραγματοποιήθηκε στη Γενεύη από τις 27 Μαΐου έως την 1η Ιουνίου 2024, οι υπουργοί Υγείας από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν για να συζητήσουν τροποποιήσεις του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού (ΔΥΚ), οι οποίες τροποποιήθηκαν τελευταία φορά το 2005, και να συντάξουν μια νέα συνθήκη για την πανδημία.
Αυτό που αρχικά ακούγεται αβλαβές, αν όχι συνεργατικό, θα μπορούσε να έχει τεράστια σημασία και επιπτώσεις για τη διεθνή δημόσια υγεία.
Τα σχέδια αυτά αποσκοπούσαν στη δημιουργία νομικά δεσμευτικών δεσμεύσεων που θα δέσμευαν τα 194 κράτη μέλη του Π.Ο.Υ. να ακολουθήσουν τις συστάσεις του Π.Ο.Υ. για τη διαχείριση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας.
Ενισχυμένος από κεντρικές εξουσίες, ο γενικός διευθυντής του Π.Ο.Υ. θα αποκτήσει περισσότερες εξουσίες για να κηρύσσει μονομερώς καταστάσεις έκτακτης ανάγκης στον τομέα της δημόσιας υγείας διεθνούς ενδιαφέροντος (PHEIC) και να ασκεί περισσότερες εξουσίες έναντι των κρατών μελών κατά τη διάρκεια τέτοιων καταστάσεων έκτακτης ανάγκης.
Αυτό θα άλλαζε ριζικά τον τρόπο αντιμετώπισης των πανδημιών ή των απειλών τους, μετατοπίζοντας περαιτέρω την πολιτική υγείας από κυρίαρχα κράτη σε ένα παγκόσμιο, ανεξέλεγκτο σώμα.
[…]
Σύμφωνα με ισχυρισμούς, τα δύο μέσα αναπτύχθηκαν με σκοπό να αντληθούν διδάγματα από τα λάθη που διαπράχθηκαν κατά τη διαχείριση της κρίσης COVID-19 και να αξιοποιηθούν οι επιτυχίες.
Ωστόσο, εάν οι δύο πράξεις είχαν εγκριθεί πριν από την παρουσίαση στην 77η WHA, θα είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Οι αποτυχίες του Π.Ο.Υ. κατά τη διάρκεια της πανδημίας και η πλέον απαξιωμένη υπερβολή των επιδημιών και των κινδύνων (που τείνουν να μειώνονται τα τελευταία χρόνια) είναι καλά τεκμηριωμένες.
Ωστόσο, τόσο η ομάδα εργασίας για την τροποποίηση του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού (2005) (WGIHR) όσο και η Διεθνής Διαπραγματευτική Ομάδα (INB), η οποία είναι υπεύθυνη για τη σύνταξη της συμφωνίας για την πανδημία, προχώρησαν με ασυνήθιστη βιασύνη στις διαπραγματεύσεις για τα δύο έγγραφα που επρόκειτο να ψηφιστούν στην 77η WHA.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Π.Ο.Υ. παραβίασε τις δικές του νομικές απαιτήσεις για την ψηφοφορία, αγνοώντας το άρθρο 55 παράγραφος 2 του τρέχοντος ΔΥΚ, το οποίο δηλώνει:
«Ο Γενικός Διευθυντής κοινοποιεί σε όλα τα Συμβαλλόμενα Κράτη το κείμενο οποιασδήποτε προτεινόμενης τροποποίησης τουλάχιστον τέσσερις μήνες πριν από τη συνέλευση υγείας στην οποία προτείνεται για εξέταση».
Ομοίως, η συμφωνία για την πανδημία θα πρέπει να παρουσιαστεί έως τις 29 Μαρτίου 2024, ώστε να δοθεί χρόνος για προβληματισμό πριν από την ψηφοφορία.
Αλλά ήταν επίσης αντικείμενο διαπραγμάτευσης μέχρι την έναρξη του 77ου WHA. Η WHA ενέκρινε τελικά σημαντικά αποδυναμωμένες τροποποιήσεις στον Διεθνή Υγειονομικό Κανονισμό και ανέβαλε την ψηφοφορία για τη συμφωνία για την πανδημία.
Ένας σημαντικός αριθμός επιστημόνων, επαγγελματιών υγείας και υποστηρικτών της ελευθερίας της υγείας σε όλο τον κόσμο έχουν επισημάνει ότι οι προσπάθειες καθολικοποίησης της δημόσιας υγείας μέσω του σχεδίου συνθήκης πανδημίας και των αλλαγών στον ΔΥΚ είναι γεμάτες με το είδος των ευκαιριών που φέρνει η ανεξέλεγκτη εξουσία.
Επισημαίνοντας τα αποτυχημένα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας υπό την ηγεσία του Π.Ο.Υ. που ανάγκασαν μεγάλο μέρος του κόσμου να δράσει στενά - με περιορισμένη κίνηση, μαζικά τεστ, λογοκρισία, διακοπή της εκπαίδευσης και της οικονομίας και σε ορισμένες περιπτώσεις παραβιάσεις της σωματικής αυτονομίας μέσω εντολών εμβολιασμού - ισχυρίζονται ότι ο μη εκλεγμένος Π.Ο.Υ. πρέπει να συγκρατηθεί, όχι να κατακλυστεί.
Επισημαίνουν περαιτέρω ότι τα έθνη, με τους τοπικούς ηγέτες, τους εμπειρογνώμονες και τα συστήματά τους, είναι σε καλύτερη θέση να λαμβάνουν αποφάσεις για τη δημόσια υγεία και να αναπτύσσουν στρατηγικές πλαισίου.
Με αυτόν τον τρόπο, διατηρείται η κυριαρχία με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις ελευθερίες της, ορθώς λαμβάνονται υπόψη οι αποχρώσεις του πλαισίου και οι παράπλευρες απώλειες που επηρεάζουν δυσανάλογα τις χώρες χαμηλού εισοδήματος μετριάζονται καλύτερα, αν όχι αποφεύγονται.
Σε αυτό το πλαίσιο, πέντε μελετητές με διαφορετική τεχνογνωσία και μοναδικές προοπτικές - δύο από τον Παγκόσμιο Βορρά και τρεις από τον Παγκόσμιο Νότο - είναι ενωμένοι στην πεποίθησή τους ότι ήταν αδύνατο νόμιμα και με κάποιο βαθμό ακεραιότητας να περάσουν τη Συμφωνία για την Πανδημία και τις τροποποιήσεις του IHR στο 77ο WHA.
Πιστεύουν επίσης ότι αυτά τα μέσα στερούνται επιστημονικής αυστηρότητας· Δεν διαθέτουν τα δύο προστατευτικά κιγκλιδώματα των αποδεικτικών στοιχείων και της διαφάνειας που μαζί οικοδομούν εμπιστοσύνη και βοηθούν στη νομιμοποίηση των παγκόσμιων εργαλείων και πρακτικών δημόσιας υγείας. Συμφωνούν επίσης ότι οι διαπραγματεύσεις για τα μέσα διεξήχθησαν με αδιαφανή βιασύνη χωρίς πραγματική συμμετοχή του κοινού.
Ο Δρ David Bell, πρώην ιατρικός αξιωματούχος και επιστήμονας στον Π.Ο.Υ. και επί του παρόντος σύμβουλος στο Πανεπιστήμιο του Leeds, πιστεύει ότι ο αρνητικός αντίκτυπος των μέτρων COVID-19 έχει γίνει ευρέως αισθητός, επηρεάζοντας όχι μόνο το βάρος της νόσου και τα αποτελέσματα, αλλά και την πρόσβαση στην περίθαλψη για άλλες παθήσεις.
Επισημαίνει τον συντριπτικό αντίκτυπο αυτών των πρωτοκόλλων στην παγκόσμια οικονομία και, ειδικότερα, πώς αυτό έχει επηρεάσει τις χώρες χαμηλού εισοδήματος που πλήττονται περισσότερο από τέτοια μέτρα.
Ο Bell πιστεύει ότι πρέπει να διεξαχθεί αυστηρή επιστημονική έρευνα για την αντιμετώπιση του COVID-19.
Σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς του Π.Ο.Υ. και των εταίρων του, δεν υπάρχουν επί του παρόντος αξιόπιστα εμπειρικά στοιχεία ότι η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει αυξημένο κίνδυνο νέων και αναδυόμενων μολυσματικών ασθενειών λόγω της μετάδοσης παθογόνων από τα ζώα λόγω της κλιματικής αλλαγής.
Αντίθετα, τα δεδομένα που χρησιμοποιούνται από τον Π.Ο.Υ., την Παγκόσμια Τράπεζα και την G20 υποδηλώνουν ότι η αύξηση των καταγεγραμμένων επιδημιών φυσικών ασθενειών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις τεχνολογικές εξελίξεις στις διαγνωστικές εξετάσεις τα τελευταία 60 χρόνια, ενώ οι τρέχοντες μηχανισμοί επιτήρησης, αντίδρασης και άλλα μέτρα δημόσιας υγείας έχουν μειώσει με επιτυχία το φορτίο της νόσου τα τελευταία 10 έως 20 χρόνια.
Για τον Bell, η έκκληση για οικονομικές συνεισφορές από όλα τα συμβαλλόμενα κράτη για τη χρηματοδότηση των δεσμεύσεων που ορίζονται στα δύο έγγραφα είναι πιθανό να αναγκάσει τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMIC) να εκτρέψουν τους σπάνιους πόρους τους από τις δικές τους προτεραιότητες στον τομέα της υγείας, αναιρώντας την οικονομική και υγειονομική πρόοδο που έχουν σημειώσει. Ως εκ τούτου, δεν πείθεται από τη διατύπωση των δίκαιων συνεισφορών των υπογραφουσών χωρών.
Όσον αφορά τον προτεινόμενο προϋπολογισμό για την εφαρμογή των δύο μέσων, ο Δρ Bell θεωρεί ότι είναι κατασκευασμένος, χωρίς να προσδιορίζει τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για τον προσδιορισμό του ετήσιου συνόλου άνω των 30 δισεκατομμυρίων δολλαρίων.
Για αυτόν, και τα δύο έγγραφα της συνθήκης που παρουσιάστηκαν στην 77η WHA είναι σαφώς ελλιπή και κακώς μελετημένα, επομένως η ψηφοφορία για το ένα ή και τα δύο χωρίς περίοδο προβληματισμού αποτελεί παραβίαση των αρχών της δημόσιας υγείας και διατάραξη του κράτους δικαίου.
Ο Reginald M.J. Oduor, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι στην Κένυα και μέλος της Παναφρικανικής Ομάδας Εργασίας για τις Επιδημίες και τις Πανδημίες (PEPWG), ανησυχεί βαθιά για το περιεχόμενο του σχεδίου συμφωνίας για την πανδημία και των τροποποιήσεων του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού (ΔΥΚ), καθώς και για τη διαδικασία διαπραγμάτευσης.
Ο Oduor σημειώνει ότι τα έγγραφα, με τη μορφή με την οποία παρουσιάστηκαν στο 77ο WHA, θέτουν σε κίνδυνο την ευημερία της ανθρωπότητας με διάφορους τρόπους.
Πρώτον, οι διαπραγματεύσεις για τα έγγραφα ήταν συγκεκαλυμμένες και εσπευσμένες. Έχουν αποκρυφτεί τόσο από τους εμπειρογνώμονες όσο και από το κοινό, κατά παράβαση της δημοκρατικής αρχής της συμμετοχής του κοινού.
Δεύτερον, οι διατάξεις των εγγράφων υποστήριζαν μια από πάνω προς τα κάτω και εξαιρετικά συγκεντρωτική αρχιτεκτονική λήψης αποφάσεων για την ανακούφιση των πραγματικών και υποτιθέμενων παγκόσμιων κρίσεων υγείας.
Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις της Διακήρυξης Alma-Ata του Π.Ο.Υ., η οποία τονίζει την ανάγκη για πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη, η οποία εξ ορισμού είναι συμφραζόμενη.
Ο Oduor εξηγεί ότι η συγκεντρωτική, από πάνω προς τα κάτω προσέγγιση στην παγκόσμια δημόσια υγεία απειλεί να υπονομεύσει την κυριαρχία των κρατών μελών.
Τρίτον, δήλωσε ο Oduor, τα δύο μέσα δίνουν υπερβολική έμφαση στα εμβόλια, τα θεραπευτικά μέσα και τις συσκευές έγκρισης χρήσης έκτακτης ανάγκης, προωθώντας έτσι τα οικονομικά συμφέροντα της φαρμακευτικής βιομηχανίας έναντι της ασφάλειας των ανθρώπων, προστατεύοντάς τους από την ευθύνη για τυχόν ανεπιθύμητα συμβάντα που σχετίζονται με τέτοια προϊόντα.
Τέταρτον, συνεχίζει ο Oduor, τα δύο εργαλεία διαμορφώνουν ένα ευρωκεντρικό πλαίσιο για τη δημόσια υγεία, ευνοώντας τη δυτική ιατρική έναντι των συστημάτων υγείας άλλων πολιτισμών, διαιωνίζοντας έτσι τη νεοαποικιοκρατία.
Πέμπτον, η αποφασιστικότητα να υιοθετηθεί μια προσέγγιση «Μία υγεία» ("One Health") παραβλέπει τη μοναδικότητα και τις αποχρώσεις της υγείας των ανθρώπων, των ζώων, των φυτών και του περιβάλλοντος και, το σημαντικότερο, υποτιμά την ανθρώπινη ζωή εξισώνοντάς την με κατώτερες μορφές ζωής.
Τέλος, ο Oduor επισημαίνει ότι τα μέσα προωθούν τις συμπράξεις δημόσιου-ιδιωτικού τομέα, οι οποίες σχεδόν χωρίς εξαίρεση ωφελούν τον ιδιωτικό τομέα εις βάρος του ευρέος κοινού.
Συνολικά, δήλωσε ο Oduor, δεδομένου του κακού ιστορικού του στη διαχείριση του COVID-19, ο Π.Ο.Υ. χρειάζεται περισσότερη λογοδοσία και ολοκληρωμένες μεταρρυθμίσεις, όχι περισσότερες εξουσίες.
Η Δρ Janci Lindsay, τοξικολόγος και μοριακός βιολόγος με έδρα τις ΗΠΑ με προηγούμενη εμπειρία στην ανάπτυξη εμβολίων, επαινεί την Oduor και την Παναφρικανική Ομάδα Εργασίας για τις Επιδημίες και τις Πανδημίες (PEPWG) για την υπεράσπιση του δικαιώματός τους να θεσπίσουν ένα πλαίσιο δημόσιας υγείας κατάλληλο για το αφρικανικό πλαίσιο.
Η Lindsay προειδοποιεί επίσης για πολλά σοβαρά ζητήματα με την πλατφόρμα γενετικών εμβολίων, η οποία απεικονίζεται από τον ΠΟΥ ως η επιθυμητή, μοναδική προσέγγισή της για την καταπολέμηση μελλοντικών πανδημιών.
Μεταξύ άλλων, επισημαίνει ότι η «αυτοπαραγωγή» ξένων αντιγόνων οδηγεί τόσο σε αυτοάνοσες αντιδράσεις όσο και σε ανοχή στον ιό.
Για την Lindsay, αυτές οι αντιδράσεις μπορεί εν μέρει να εξηγήσουν την κακή απόδοση των εμβολίων mRNA. Επισημαίνει επίσης τα αποτελέσματα της παρατεταμένης και όχι παροδικής έκφρασης της πρωτεΐνης ακίδας και την παραγωγή πρωτεϊνών εκτός στόχου, καθώς και την αδυναμία απομάκρυνσης της μόλυνσης πλασμιδίου DNA από τα εμβόλια mRNA με οικονομικά αποδοτικό και αποτελεσματικό τρόπο, με αυτές τις μολύνσεις να αυξάνουν τον κίνδυνο εισαγωγής μεταλλαξιογένεσης.
Ως εκ τούτου, η Lindsay πιστεύει ότι η βιαστική έγκριση του Π.Ο.Υ. για την επείγουσα χρήση των νέων πλατφορμών γενετικών εμβολίων και την επέκτασή τους ως προτιμώμενα «εργαλεία» για την καταπολέμηση των αναδυόμενων παγκόσμιων πανδημιών είναι παράλογη, δεδομένης της προηγούμενης απόδοσής τους.
Επιπλέον, αυτό δεν συνάδει με την προηγούμενη προσέγγιση του Π.Ο.Υ. για τη χρήση υφιστάμενων φθηνών και αποδεδειγμένων φαρμάκων («επαναχρησιμοποίηση»).
Ο Δρ Henry Kyobe Bosa, επιδημιολόγος στο Υπουργείο Υγείας της Ουγκάντα και ανώτερος επιστήμονας στο Ινστιτούτο Πνευμόνων του Πανεπιστημίου Makerere στην Ουγκάντα, πιστεύει ότι ο Π.Ο.Υ. πρέπει να καταδικαστεί για την αποτυχία του στον COVID-19 επειδή ο αντίκτυπος της πανδημίας υπερέβη την εντολή του.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είπε ο Kyobe, τα Ηνωμένα Έθνη (ΟΗΕ), των οποίων ο Π.Ο.Υ. είναι εξειδικευμένος οργανισμός, θα έπρεπε να είχαν αναλάβει δράση και να καλύψουν τα κενά.
Αλλά ακόμη και όταν η πανδημία εισήλθε στη φάση ανάκαμψης, τα Ηνωμένα Έθνη απέτυχαν να αναλάβουν ηγετικό ρόλο σε ένα περίπλοκο φαινόμενο δημόσιας υγείας. Ήλπιζε ότι μια επιτροπή έκτακτης ανάγκης του ΟΗΕ θα φρόντιζε για άλλα κενά που υπερέβαιναν την εντολή του Π.Ο.Υ..
Επομένως, το πρόβλημα για αυτόν δεν είναι η ιδέα της αλλαγής του ΔΥΚ (2005) και της επεξεργασίας μιας συμφωνίας για την πανδημία, αλλά μάλλον ο τρόπος χειρισμού της διαδικασίας μέχρι στιγμής.
Η αναθεώρηση του ΔΥΚ και η πρόταση για μια νέα δεσμευτική παγκόσμια συμφωνία, σύμφωνα με το Kyobe, θα πρέπει να οδηγήσουν σε εσωτερικές διαβουλεύσεις σε επίπεδο χώρας, παρόμοιες με μια έρευνα σε κάθε χώρα. Αυτό θα επιτρέψει ευρύτερη διαβούλευση και μεγαλύτερη διαφάνεια.
Επί του παρόντος, τα τελευταία δύο χρόνια, μόνο άνθρωποι από τα κεντρικά γραφεία έχουν σταλεί στη Γενεύη για να συμβάλουν ή να καθαρίσουν μια διαδικασία που μπορεί να έχει ήδη συνοψιστεί αλλού.
Ρωτάει: «Πού είναι η φωνή των κοινοτήτων, των επιχειρήσεων, των ακαδημαϊκών, των ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των φορέων ηθικής;»
Τονίζει: «Δεν μπορούμε να τους αφήσουμε όλους πίσω όταν καθορίζουμε μια παγκόσμια απάντηση σε τελικά τοπικές προκλήσεις».
Αμφισβητεί την πολυδιαφημισμένη προσέγγιση "One Health", η οποία, σύμφωνα με την ομάδα εμπειρογνωμόνων υψηλού επιπέδου "One Health", στοχεύει στη βιώσιμη εξισορρόπηση και βελτιστοποίηση της υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των οικοσυστημάτων.
Για τον Kyobe, το γεγονός ότι τα δύο έγγραφα βασίζονται στο "One Health" είναι το χαμηλότερο επίπεδο στο οποίο θα μπορούσαμε να πάμε:
«Τα ζώα είναι ζώα, το περιβάλλον είναι περιβάλλον και οι άνθρωποι είναι άνθρωποι.
Είναι μεγάλο λάθος να χρησιμοποιούμε την ανεπαρκώς καθορισμένη και πολυεπίπεδη αλληλεπίδραση των τριών, η οποία είναι βασικά διαφορετική σε κάθε πλαίσιο, μόνη της ως βάση για τον ορισμό ενός νέου κόσμου.
Αφαιρούμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τις πολιτικές ελευθερίες και τις παντρεύουμε με ζώα.
Πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου ενάντια σε αυτό από την αρχή».
Ο Δρ Misaki Wayengera, ιατρός και επίκουρος καθηγητής γενετικής και γονιδιωματικής ανθρώπων και παθογόνων στο Πανεπιστήμιο Makerere στην Ουγκάντα, πιστεύει επίσης ότι αυτό που πήγε στραβά με το COVID-19 οφείλεται στην έλλειψη θεσμικής μνήμης, καθώς οι πανδημίες γρίπης και ευλογιάς εμφανίστηκαν πριν από περισσότερα από 100 χρόνια:
«Η παγκόσμια απάντηση στην πανδημία COVID-19 θύμιζε βασικά ένα αντανακλαστικό, που ήταν πιο αντιδραστική από ό, τι είχε προγραμματιστεί. Ως εκ τούτου, πιστεύει ότι περισσότερες ασκήσεις και εκπαίδευση, αν όχι εμπειρία με φυσικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και καταστροφές, θα μπορούσαν να παρέχουν καλύτερη προετοιμασία από το να βασιζόμαστε σε ένα σε μεγάλο βαθμό θεωρητικό συμβόλαιο.
Κατά τη γνώμη του, ο κόσμος πρέπει να καταρτίσει ένα τεκμηριωμένο σχέδιο για μια αποτελεσματική απάντηση σε μια παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στον τομέα της υγείας, και αυτό δεν πρέπει να γίνει βιαστικά, αλλά πρέπει να βασίζεται σε εκτεταμένη εμπειρία και διαβούλευση.
[…}
Παρά τις διαφορετικές απόψεις τους, όλοι οι επιστήμονες συμφώνησαν στην παθιασμένη έκκλησή τους προς τον Π.Ο.Υ. να αναβάλει την ψηφοφορία για τη συμφωνία για την πανδημία και τις τροποποιήσεις του Διεθνούς Υγειονομικού Κανονισμού του ΠΟΥ για να δώσει στις χώρες περισσότερο χρόνο για να επανεξετάσουν και να συμμετάσχουν.
Είναι πεπεισμένοι ότι αυτό θα παρείχε την ευκαιρία να αντιμετωπιστούν πολλά από τα κενά και τις ανησυχίες που εκφράστηκαν παραπάνω.
Στην έκκλησή τους, επεσήμαναν ότι τα τελικά σχέδια της συμφωνίας για την πανδημία και τις τροποποιήσεις του ΔΥΚ θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τα ακόλουθα σημεία: διαπραγματεύσεις που επιτρέπουν την αποτελεσματική συμμετοχή του κοινού· συμμόρφωση με τις νόμιμες προθεσμίες ώστε να δοθεί στις χώρες η ευκαιρία να επανεξετάσουν τα έγγραφα· την αναγνώριση των ειδικών αναγκών υγείας των διαφόρων περιφερειών στη θεωρία και την πράξη· τη δέσμευση για την αναγνώριση και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας της σκέψης και της έκφρασης, τα οποία παραβιάστηκαν κατάφωρα στο αποκορύφωμα της κρίσης COVID-19.
Η εικόνα "Serengeti" από την c-u-b διαθέτει άδεια CC BY-SA 2.0.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΑΡΙΓΩ ΖΑΡΑΦΟΠΟΥΛΑ
ΣΧΕΤΙΚΑ:
https://x.com/toobaffled/status/1843121250992017590
ΑπάντησηΔιαγραφή