Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)

ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ
ΜΕΡΟΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ

Ἐξομολόγηση ἀποτυχημένου θεολόγου
 

Δωδέκατη βυζαντινή ὥρα. Κρούουν (κτυποῦν) ὁ κόπανος, τό σιδεράκι, οἱ ἑφτά καμπάνες, πλῆθος δαιμόνων περικυκλώνουν τό Καθολικό (Κεντρικό Ναό τῆς Μονῆς) τοῦ Ἁγίου Νικολάου Μύρων τῆς Λυκίας. Σκοπεύουν νά πολεμήσουν τούς μαυροφόρους στρατιῶτες τοῦ Χριστοῦ, πού ἀπόψε θά ἀγρυπνήσουν προσευχόμενοι. Φαίνονται ἀποτυχημένοι οἱ μοναχοί. Ποιός τούς ὑπολογίζει παγκόσμια, εὐρωπαϊκά, πανεθνικά, κοινωνικά, πολιτικά, φιλοσοφικά, μορφωτικά, ἀκόμη καί ἐκκλησιαστικά;

 

Σταυρός καί Ἀνάσταση ἡ ζωή τους. Δάκρυ, πόνος, σιωπή. Ὑπακοή, ἀκτημοσύνη, παρθενία. Κάθαρση, φωτισμός, ἔλλαμψη. Λογισμοί ἀπό δεξιά καί ἀπό ἀριστερά, ἀπό τά ἔσω καί ἀπό τά ἔξω, ἀπό πάνω κι ἀπό κάτω, ἀπό Ἀνατολή καί Δύση, ἀπό Βορρᾶ καί Νότο. Ποιός μπορεῖ νά ξεφύγει ἀπό τίς χιλιάδες παγίδες τοῦ διαβόλου;
 

«Ἡ  ταπείνωση»[26]. Ἀποτυγχάνεις κάθε μέρα νά πετύχεις τήν παραμικρή νίκη κατά τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τοῦ φρονήματος τῆς σαρκός, τοῦ κόσμου, τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου.
 

«Κράτησε τόν νοῦ σου στόν Ἄδη καί μήν ἀπελπίζεσαι»[27]. Ἴσως ἀπόψε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος μέ τήν ποιμαντορική ράβδο σπάσει στό ξύλο τούς δαίμονες καί δώσει κάποια πνευματική ἀνάσα στούς πατέρες.
 

Ἐγώ πάντως σαράντα ἕνα (41) χρόνια τώρα στήν Μονή Γρηγορίου ἀπέτυχα νά ζήσω ἐν Χριστῷ, ἔστω καί ἕνα κλάσμα τοῦ δευτερολέπτου. Τό πρόβλημα δέν εἶναι μόνο αὐτό : Δέν θέλω νά μετανοήσω. (Δηλαδή, ἡ ἄρρωστη ἀνθρώπινή μου φύση, συνδυαζομένη μέ ἀδιαφορία, ἀγνωμοσύνη, ἀχαριστία, πώρωση καί ἀναισθησία δέν ἀφήνει τήν ἄκτιστη θεία χάρη νά ἐνεργήσει μέσα μου τά ἔργα ἁγιότητος, πού μόνο αὐτή γνωρίζει νά κάνει ἀρρήτως, μυστικῶς, παραδόξως – Ἅγιος Μάξιμος Ὁμολογητής).

Ὁ ἅγιος Γέροντάς μας τό βλέπει αὐτό, ἀλλά δέν λέει τίποτα. Κάποιος ἀποστολικός πατήρ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἔγραψε περίπου τά ἑξῆς : «Νά μήν φοβᾶστε τόν ἐπίσκοπο, ὅταν ὁμιλεῖ εἴτε ἐλέγχοντας εἴτε νουθετώντας, ἀλλά νά φοβᾶστε τήν σιωπή του. Διότι, ἡ σιωπή τοῦ ἐπισκόπου σημαίνει πώς δέν ὑπάρχει πλέον ἄλλο περιθώριο σωτηρίας καί μετανοίας. Περιμένει πώς ὁ ἴδιος ὁ Θεός θά ἀναλάβει νά νουθετήσει τούς χριστιανούς, πού δέν ἀγωνίζονται».
 

Ἀρχίζει τό Ἀπόδειπνο. «Κύριε εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου». Θεέ μου, δέν μᾶς ἀκοῦς καί δέν μᾶς βλέπεις; Σήμερα τό πρωί κατέκρινα τόν προϊστάμενο τοῦ διακονήματος, γιατί δέν ἔκανε, κατά τήν ἐγωϊστική μου γνώμη, τό καθῆκον του. Τί νά πεῖς καί Ἐσύ μέ τά χάλια μου; Θά μιλήσεις σέ ἕνα ἀνυπάκουο μοναχό; Θά φανερώσεις τό ἅγιο θέλημά σου σέ μένα τόν τυφλό πνευματικά; Ἀφοῦ δέν θά τό κάνω. 

Κατά τά ἄλλα ἔχω τήν ἐντύπωση, Θεέ μου, πώς εἶσαι ὑπόχρεος νά μέ σώσεις, νά μέ δοξάσεις καί ἐπί γῆς καί στόν οὐρανό, νά μοῦ δώσεις ὅλα τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματός Σου. Τί πλάνη, τί τρέλλα, τί ἀποτυχία πράγματι!
 

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν μέ τόν ἁμαρτωλό, τόν πλανεμένο, τόν ἀποτυχημένο, τόν αὐτοειδωλοποιημένο». Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης γράφει κάπου πώς, ἄν δέν ἀπελπισθοῦμε τελείως ἀπό τόν ἑαυτό μας καί δέν ἐλπίσουμε τελείως στόν Θεό, δέν μποροῦμε νά βάλουμε ἀρχή στήν πνευματική ζωή. 

Γι' αὐτό σοῦ λέω, Θεέ μου, πώς ἀπέτυχα ὡς ἄνθρωπος, ὡς χριστιανός, ὡς μεγαλόσχημος μοναχός, ὡς ὀρθόδοξος θεολόγος, ὡς Ἁγιορείτης, ὡς Ἑλληνοκύπριος, ὡς νήπιο, ὡς παιδί, ὡς ἔφηβος, ὡς νέος, ὡς ἄνδρας. Πάρε τίς ἀποτυχίες μου αὐτές. Δέν ἔχω τίποτα ἄλλο νά σοῦ προσφέρω. 

Ξέρω ὅτι εἶπες : «Οὐαί δι' οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται»[28]. (Ἀλλά ἀλλοίμονο στόν ἄνθρωπο, διά τοῦ ὁποίου ἔρχεται τό σκάνδαλο). Ἀλλά, εἶπες ἐπίσης : «Ὁ Θεός πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»[29]. (Ὁ Θεός θέλει νά σωθοῦν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καί νά λάβουν γνώση, νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια, τόν Χριστό). 

Ἄν θέλεις, ὅποτε θέλεις, σῶσε με, εἴτε τό θέλω εἴτε δέν τό θέλω. Μή κοιτᾶς τήν ἐξωτερική ὑποκριτική μου εὐγένεια καί ἐπιπλαστή ἁγιότητα. Ἡ καρδία μου εἶναι γεμάτη φαρμακερά φίδια θανατηφόρα. Σκορπιοί καί πεινασμένα λιοντάρια τά πάθη μου, ζητοῦν ποιόν νά καταπιοῦν. 

«Βλέπω δέ ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου καί αἰχμαλωτίζοντά με ἐν τῷ νόμῳ τῆς ἁμαρτίας τῷ ὄντι ἐν τοῖς μέλεσί μου. Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος· τίς με ρύσεται ἐκ τοῦ σώματος τοῦ θανάτου τούτου»[30]; (Βλέπω ἄλλον νόμο στά μέλη μου, ὁ ὁποῖος ἀντιστρατεύεται στόν νόμο τοῦ λογικοῦ μου καί μέ αἰχμαλωτίζει διά τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας, πού ὑπάρχει στά μέλη μου. Ταλαίπωρος ἐγώ ἄνθρωπος! Ποιός θά μέ ἐλευθερώσει ἀπό τό σῶμα αὐτό, πού εἶναι καταδικασμένο εἰς θάνατον;)
 

Χριστέ βοήθει! Ἀλλοιῶς δέν γίνεται τίποτα. Ὑπεραγία Θεοτόκε Παρθένε Μαρία, Κυρία καί Ἡγουμένη τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τήρησε τίς ὑποσχέσεις, πού ἔδωσες στόν Ἅγιο Πέτρο  τόν Ἀθωνίτη καί σέ ὅλους τούς Ἁγιορεῖτες :
«Σύ ὑπέσχου, Παρθένε, προπολεμεῖν πάντοτε, πάντων τῶν ἐν τῷδε τῷ Ὄρει ἀράντων πόλεμον, πρός τόν πολέμιον, τόν τοῖς βροτοῖς πολεμοῦντα. Ὅθεν πλήρου, Δέσποινα, τήν σήν ὑπόσχεσιν. Ἀμήν». 

(Ἐσύ, Παρθένε Μαρία Θεοτόκε, ὑποσχέθηκες νά προπολεμεῖς, νά μᾶς προασπίζεσαι στόν πόλεμο τόν νοητό ὅλους τούς Ἁγιορεῖτες μοναχούς, πού ἐδῶ στό Ἅγιον Ὄρος ἐξεσήκωσαν πόλεμο ἐναντίον τοῦ πολεμοῦντος αὐτούς διαβόλου. Γι' αὐτό, Δέσποινα Παναγία, νά τηρήσεις μέχρι τέλους ἀδιαψεύστως τήν ὑπόσχεση, πού ἔδωσες στούς Ἁγιορεῖτες, ὅτι θά τούς βοηθᾶς πάντοτε στίς δυσκολίες τους).
 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ – « Ὁ Θεός εἶναι ἀδυσώπητος»
 

Θά τελειώσουμε μέ τήν κραυγή τοῦ Ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου, ἑνός ἀπό τούς τελευταῖα ἐμφανισθέντας ἁγίους τοῦ (20οῦ) εἰκοστοῦ αἰῶνος, ὁ ὁποῖος ἦταν θεόπτης θεολόγος θεοδίδακτος :
«Οἱ μῆνες ἐπερνοῦσαν καί τό μαρτύριο τῶν δαιμονικῶν προσβολῶν ἐγινόταν ὁλοένα πιό καταθλιπτικό. Οἱ ψυχικές δυνάμεις τοῦ νεαροῦ ὑποτακτικοῦ ἄρχισαν νά κάμπτωνται, τό θάρρος του ἀφανιζόταν. 

Ὁ φόβος τῆς ἀπώλειας καί ἡ φρίκη τῆς ἀπελπισίας ἐκυρίευε σιγά-σιγά ὅλη του τήν ψυχή. Ὅποιος ἔζησε κάτι παρόμοιο, αὐτός ξέρει πώς καμμιά ἀνθρώπινη ἀνδρεία, καμμιά ἀνθρώπινη δύναμη δέν μπορεῖ νά ἀντέξει τέτοιο πνευματικό ἀγῶνα. Κάμφθηκε καί ὁ ἀδελφός Συμεών (Ἅγιος Σιλουανός μετά). Ἔφτασε ὡς τήν ἔσχατη ἀπόγνωση καί μία μέρα, πρίν ἀπό τόν ἑσπερινό, καθισμένος στό κελλί του, σκέφτηκε : «Ὁ Θεός εἶναι ἀδυσώπητος».

Μέ αὐτόν τόν λογισμό ἔνοιωσε τελεία ἐγκατάλειψη καί ἡ ψυχή του γιά μιά περίπου ὥρα βυθίστηκε στό σκοτάδι μιᾶς ἀπερίγραπτης ἀγωνίας.
Ὅταν ἐπῆγε γιά τόν ἑσπερινό στήν Ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Προφήτη Ἠλία, πού εἶναι κοντά στόν μύλο, εἶδε στά δεξιά τῆς Ὡραίας Πύλης, στόν τόπο τῆς εἰκόνος τοῦ Σωτῆρος, τόν ζῶντα Χριστό.
 

Ὁ Κύριος ἐμφανίστηκε μέ ἀκατάληπτο τρόπο στόν νεαρό δόκιμο καί ὅλη του ἡ ὕπαρξη, ἀκόμη καί τό σῶμα του ἐγέμισαν ἀπό τήν φωτιά τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀπό ἐκείνη τήν φωτιά, πού κατέβασε ὁ Κύριος μέ τόν ἐρχομό Του στήν γῆ[31].
Ἀπό τό ὅραμα ἔπεσε σέ ἐξάντληση ὁ Συμεών καί ὁ Κύριος ἔγινε ἄφαντος ἀπό αὐτόν.
 

Εἶναι ἀδύνατο νά περιγράψουμε τήν κατάσταση, στήν ὁποία βρισκόταν αὐτός ἐκείνη τήν ὥρα. Ξέρουμε ἀπό τό στόμα καί τά γραφόμενα τοῦ Γέροντα πώς τότε τόν περιέλαμψε τό μέγα Θεϊκό Φῶς· πώς ἔφυγε ἀπό τόν κόσμο τοῦτο καί ἀνέβηκε μέ τό πνεῦμα στόν οὐρανό, ὅπου ἄκουσε ἄρρητα ρήματα. Πώς ἐκείνη τήν στιγμή ἐγεννήθηκε ἄνωθεν[32]. 

Τό γαλήνιο βλέμμα τοῦ Χριστοῦ, πού συγχωρεῖ τά πάντα, πού ἀγαπᾶ ἀπείρως, πού εἶναι γεμάτο ἀπό ἀνείπωτη χαρά, προσέλκυσε ὁλόκληρο τόν ἄνθρωπο. Καί ὅταν ἔγινε ἄφαντος, ἡ ψυχή του ἀπό τήν γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ἀνηρπάγη στήν θεωρία τῆς θεότητος, ἔξω πλέον ἀπό τά σχήματα τοῦ κόσμου»[33].
 

Πολλές ψυχές ἀνθρώπων στήν ἐποχή μας ἔχουν πεῖ την κραυγή : «Ὁ Θεός εἶναι ἀδυσώπητος». Πολλές ἀπελπισμένες ψυχές ποθοῦν νά νοιώσουν τήν γλυκύτητα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, μετά ἀπό τήν θέα τοῦ Προσώπου τοῦ ἀγαπημένου Νυμφίου Χριστοῦ. Ποιά ψυχή, ὅμως, ἀπό αὐτές εἶχε καί ἔχει τίς προϋποθέσεις τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου, μερικές ἀπό τίς ὁποῖες περιγράψαμε στήν παροῦσα μελέτη; Δυστυχῶς, ἐλάχιστες.
 

Χρέος, ἑπομένως, τοῦ ὀρθόδοξου θεολόγου σήμερα εἶναι νά βοηθήσει καί τόν ἑαυτό του καί τούς συνανθρώπους του νά ἀνακαλύψουν μέσα τους καί γύρω τους τίς προϋποθέσεις αὐτές, πού θά τούς εἶναι ἀπαραίτητες νά δοῦν τό Πρόσωπο τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, νά ἁρπαγοῦν στόν οὐρανό, νά δοῦν ἄρρητα ρήματα, νά γίνουν ὅλοι φῶς μέσα στό Φῶς, νά γίνουν ὅλοι ὀφθαλμός, ὅλοι μία θεία αἴσθηση, ὅλοι μία κοινότητα εὐχαριστιακή, νηπτική, νοοκαρδιακή ἑνότητα καί πληρότητα, νά ἐκκλησιοποιηθοῦν δηλαδή, νά γίνουν ζωντανά μέλη στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
 

Εὐχόμαστε ἡ παροῦσα μελέτη νά γίνει ἀφορμή μετανοίας, πνευματικοῦ ἀγῶνος, αὐτογνωσίας καί θεογνωσίας, γόνιμου καί δημιουργικοῦ διαλόγου, προβληματισμοῦ καί ἀρχή μιᾶς νέας πορείας μέσα στήν χιλιετία, πού διανύουμε, στόν χῶρο τῆς καθ' ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἀνατολῆς καί στόν κόσμο ὁλόκληρο.

 (Παρακάτω οἱ σύνδεσμοι τῶν προηγούμενων ἀναρτήσεων)
Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 1ον)
https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/1_20.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 2ον)
 https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/2_21.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 3ον)
https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/3_53.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 4ον)
 https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/4_23.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 5ον)
 https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/5.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 6ον)
 https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/6_25.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 7ον)
 https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/7_27.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 8ον)
 https://odysseiatv.blogspot.gr/2018/01/8_29.html 

«Τριβέλι Πᾶνος»