Διόδωρος Ράμμος,
Ιστορικός – Αρχαιολόγος
Η θλιβερή πορεία της Ευρώπης προς την καμπαλιστική θρησκεία
ΜΕΡΟΣ 3ον
Ιλλουμινάτοι και εργατικό κίνημα
Οι συγκλονιστικές αλλαγές που συνέβαιναν στην Ευρώπη τον 19ο αιώνα ανέδειξαν έναν ακόμη ισχυρό παράγοντα, που θα μπορούσε να αλλάξει προς το καλύτερο την Ευρώπη, το εργατικό κίνημα. Παράλληλα, εμφανίστηκαν διανοούμενοι που, διαβλέποντας το αδιέξοδο που έφερνε το απάνθρωπο τραπεζικό σύστημα, άρχισαν να επαναστατούν, όχι σε εθνικό, αλλά σε κοινωνικό επίπεδο, ώστε να ανατρέψουν την προκλητική οικονομική ανισότητα, ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές τάξεις. Ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός είχαν γεννηθεί πια στην Ευρώπη.
Η πρόκληση ήταν μεγάλη για τους Σιωνιστές. Οι εργάτες ξυπνούσαν στην Ευρώπη και άρχιζαν να οργανώνονται. Βέβαια, οι Ρότσιλντ και οι εκλεκτοί συνεργάτες τους είχαν οργανωθεί νωρίτερα και ήταν έτοιμοι να αιχμαλωτίσουν αυτήν την ανερχόμενη δύναμη στην Ευρώπη, η οποία συνδέθηκε και με τον πολιτικό χώρο της Αριστεράς.
Τί έγινε τελικά; Όπως προαναφέραμε, οι ιλλουμινάτοι είχαν καταφύγει και στην Αγγλία, κυνηγημένοι από τους Βαυαρούς. Εκεί ίδρυσαν την Ένωση ή Σύνδεσμο των Δικαίων (League of Just, Bund der Gerechten). H Ένωση αυτή επρόκειτο να συνδεθεί με δύο πρόσωπα που επηρέασαν βαθύτατα την νεότερη ιστορία, τον Μαρξ και τον Ένγκελς, οι οποίοι είχαν ιδρύσει το 1846 στις Βρυξέλες την Κομμουνιστική Επιτροπή (Communist Corresponding Committee).
Ο Μαρξ (Karl Marx) και ο Ένγκελς (Friedrich Engels) ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους (ιλλουμινάτους) Δικαίους του Λονδίνου το 1847, δημιουργώντας την Κομμουνιστική Ένωση (Communist League), ενώ το 1848 δημοσίευσαν το περίφημο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο κομμουνισμός εξελίσσεται τόσο σαν θεωρητικό-φιλοσοφικό κίνημα, όσο και σαν πολιτική- κοινωνική δράση.
Καθώς μιλούσε για υπέροχα ιδανικά και ελπίδες, τη λύτρωση των φτωχών (προλετάριοι) από την καταπίεση, την κατάργηση της οικονομικής ανισότητας, την επικράτηση της δικαιοσύνης στην κοινωνία (ιδέες σχεδόν αυτούσιες μέσα από την Καινή Διαθήκη), επόμενο ήταν να αγγίξει τις καρδιές πολλών ανθρώπων, και μάλιστα ανθρώπων με ιδανικά και με αγωνιστική διάθεση. Πού να ήξεραν, βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι που έγιναν κομμουνιστές, ότι από πίσω κρυβόταν ο …σύντροφος Ρότσιλντ!
Μία από τις μεγαλύτερες απάτες, στην ιστορία της Ευρώπης, είχε ήδη ξεκινήσει να οικοδομείται. Ανέλαβε την πνευματική καθοδήγηση του εργατικού κόσμου, του ποιμνίου των προλετάριων, ο πατέρας του Καπιταλισμού, ο Ρότσιλντ! Όχι απ’ ευθείας, αλλά μέσω του ομόθρησκου συνεργάτη του, του Μαρξ, ο οποίος ανέλαβε το τιτάνιο έργο να γίνει πνευματικός πατέρας «των κολασμένων της γης», ώστε να μετατρέψει τις ελπίδες και την ζωή τους σε κόλαση.
Η πρόκληση ήταν μεγάλη για τους Σιωνιστές. Οι εργάτες ξυπνούσαν στην Ευρώπη και άρχιζαν να οργανώνονται. Βέβαια, οι Ρότσιλντ και οι εκλεκτοί συνεργάτες τους είχαν οργανωθεί νωρίτερα και ήταν έτοιμοι να αιχμαλωτίσουν αυτήν την ανερχόμενη δύναμη στην Ευρώπη, η οποία συνδέθηκε και με τον πολιτικό χώρο της Αριστεράς.
Τί έγινε τελικά; Όπως προαναφέραμε, οι ιλλουμινάτοι είχαν καταφύγει και στην Αγγλία, κυνηγημένοι από τους Βαυαρούς. Εκεί ίδρυσαν την Ένωση ή Σύνδεσμο των Δικαίων (League of Just, Bund der Gerechten). H Ένωση αυτή επρόκειτο να συνδεθεί με δύο πρόσωπα που επηρέασαν βαθύτατα την νεότερη ιστορία, τον Μαρξ και τον Ένγκελς, οι οποίοι είχαν ιδρύσει το 1846 στις Βρυξέλες την Κομμουνιστική Επιτροπή (Communist Corresponding Committee).
Ο Μαρξ (Karl Marx) και ο Ένγκελς (Friedrich Engels) ένωσαν τις δυνάμεις τους με τους (ιλλουμινάτους) Δικαίους του Λονδίνου το 1847, δημιουργώντας την Κομμουνιστική Ένωση (Communist League), ενώ το 1848 δημοσίευσαν το περίφημο Κομμουνιστικό Μανιφέστο. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο κομμουνισμός εξελίσσεται τόσο σαν θεωρητικό-φιλοσοφικό κίνημα, όσο και σαν πολιτική- κοινωνική δράση.
Καθώς μιλούσε για υπέροχα ιδανικά και ελπίδες, τη λύτρωση των φτωχών (προλετάριοι) από την καταπίεση, την κατάργηση της οικονομικής ανισότητας, την επικράτηση της δικαιοσύνης στην κοινωνία (ιδέες σχεδόν αυτούσιες μέσα από την Καινή Διαθήκη), επόμενο ήταν να αγγίξει τις καρδιές πολλών ανθρώπων, και μάλιστα ανθρώπων με ιδανικά και με αγωνιστική διάθεση. Πού να ήξεραν, βέβαια, αυτοί οι άνθρωποι που έγιναν κομμουνιστές, ότι από πίσω κρυβόταν ο …σύντροφος Ρότσιλντ!
Μία από τις μεγαλύτερες απάτες, στην ιστορία της Ευρώπης, είχε ήδη ξεκινήσει να οικοδομείται. Ανέλαβε την πνευματική καθοδήγηση του εργατικού κόσμου, του ποιμνίου των προλετάριων, ο πατέρας του Καπιταλισμού, ο Ρότσιλντ! Όχι απ’ ευθείας, αλλά μέσω του ομόθρησκου συνεργάτη του, του Μαρξ, ο οποίος ανέλαβε το τιτάνιο έργο να γίνει πνευματικός πατέρας «των κολασμένων της γης», ώστε να μετατρέψει τις ελπίδες και την ζωή τους σε κόλαση.
Καρλ Μαρξ, ο μέγας καμπαλιστής
Ο Καρλ Μαρξ (1818-1883) ήταν Ασκεναζί Εβραίος της Γερμανίας, όπως και ο Ρότσιλντ. Ο παππούς του ήταν Ραββίνος, δηλαδή δάσκαλος του φρικτού Ταλμούδ και βαθύς γνώστης της Καμπάλα, ενδεχομένως της λουριανικής Καμπάλα, που είχε εξαπλωθεί δυναμικά στην Ευρώπη από τον 17ο αιώνα.
Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και, προκειμένου να έχει προοπτική προόδου, αποφάσισε να βαπτισθεί Λουθηρανός, κάτι που έκαναν αρκετοί Εβραίοι της Ευρώπης, για να αποφεύγουν τους διωγμούς, όπως οι Μαρράνος της Ισπανίας.
Η καμπαλιστική θρησκεία, βέβαια, δεν έσβηνε μέσα στα σπίτια των καμπαλιστών Εβραίων, κάτι που φαίνεται και στην οικογένεια Μαρξ. Ο Καρλ Μαρξ ήταν άνθρωπος με εξαιρετικά χαρίσματα, καθώς και με φιλοσοφική και ποιητική διάθεση. Σε νεαρή ηλικία έγραψε ποιήματα, που αναδεικνύουν άνθρωπο ποτισμένο με τις θεμελιώδεις καμπαλιστικές ιδέες: μίσος για τον Θεό (Αδονάι τον αποκαλούν οι καμπαλιστές), πίστη ότι ο άνθρωπος είναι από μόνος του θεός, λαχτάρα να μετατρέψει τα πάντα σε κόλαση (ιδίως στο ανατριχιαστικό του ποίημα Oulanem).
Οι Σιωνιστές, στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τα πάντα στην Ευρώπη, επιδίωξαν να αιχμαλωτίσουν και το εργατικό κίνημα. Αυτό το δύσκολο έργο το ανέθεσαν στον πιο ευφυή καμπαλιστή, που είχαν στην ομάδα τους, τον Μαρξ, που είχε και την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειας Ρότσιλντ.
Και ο Μαρξ κατάφερε να μετατρέψει την καμπαλιστική θρησκεία σε πολιτική ιδεολογία, που απευθυνόταν στα πλήθη των εργατών και των αγροτών της Ευρώπης, δημιουργώντας τον κομμουνισμό. Βασική διδασκαλία του Μαρξ ήταν ότι δεν υπάρχει τίποτα πνευματικό (υπερφυσικό) και ότι η θρησκεία είναι πηγή δυστυχίας για τον άνθρωπο.
Καλούσε τους προλετάριους (φτωχούς) σε επανάσταση, ώστε να επιβληθεί η δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία θα καταργήσει τα πάντα (εθνική συνείδηση, κράτη, κοινωνικές τάξεις, θρησκείες) και θα κυριαρχεί αιώνια. Συνεπώς, το προλεταριάτο θα είναι ο "Μεσσίας" και η εποχή, που θα ανατείλει μετά την επανάσταση, θα είναι η μεσσιανική εποχή, που θα είναι κυρίαρχη παγκόσμια και αιώνια!
Η ήττα της Αριστεράς από τον Μαρξισμό
Τα βρώμικα παιχνίδια των Ρότσιλντ και των λοιπών καμπαλιστών δεν πέρασαν απαρατήρητα από όλους. Υπήρχαν Ευρωπαίοι οξυδερκείς, που έβλεπαν τον κίνδυνο που σκέπαζε την Ευρώπη, με σκοπό να την βυθίσει στο σκοτάδι για πάντα. Και, παραδόξως, έγιναν αντιληπτά από δύο κορυφαίες μορφές της Αριστεράς, τον Γάλλο μουτουαλιστή Προυντόν (Pierre-Joseph Proudhon) και τον Ρώσο αναρχοκολλεκτιβιστή Μπακούνιν (Mikhail Alexandrovich Bakunin).
Και οι δύο γνώριζαν τον Μαρξ και αντιλαμβάνονταν πολύ καλά τί συνέβαινε στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ευρώπη. Έβλεπαν την σιωνιστική τοκογλυφία να αλυσοδένει τα πάντα, τους Ρότσιλντ με τις τράπεζές τους να κυριαρχούν και τον Μαρξ να κόπτεται για τα δικαιώματα των αδυνάτων!
Ο πρώτος, που ξέσπασε (αν και ήταν μασόνος!), ήταν ο Προυντόν. Το 1847 γράφει: «Oι Rothschild, Crémieux, Marx, Fould, κακοί, χολερικοί, πικροί άνθρωποι, που μας μισούν» και θεωρούσε πως για τα οικονομικά προβλήματα υπεύθυνος ήταν ο καπιταλισμός και ειδικά οι Εβραίοι δανειστές. Ειδικά τον Μαρξ ο Προυντόν τον αποκαλούσε «μπουρζουά σοσιαλιστή», χλευάζοντας την ατέλειωτη υποκρισία του.
Την σκυτάλη, έπειτα, πήρε ο Μπακούνιν. Έχοντας καταλάβει τί σημαίνει για την Ευρώπη Μαρξ και Ρότσιλντ, έγραψε σε επιστολή του το 1871:
«Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μια ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο σεβασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τί κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στον μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξή του.» .
Όταν ο Μαρξ μιλούσε εναντίον του καπιταλισμού, στα μέσα του 19ου αιώνα, οι Ρότσιλντ είχαν ήδη ιδρύσει τράπεζες σχεδόν παντού στην Ευρώπη, ήταν οι πασίγνωστοι τοκογλύφοι καπιταλιστές. Ωστόσο, ο πολυγραφότατος Μαρξ δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα μελάνι στα γραπτά του, για να επικρίνει τον οίκο Ρότσιλντ, τον ισχυρότερο εκπρόσωπο του αδίστακτου καπιταλισμού, που έστιβε τα θύματά του για να πολλαπλασιάσει την αμύθητη περιουσία του.
Τελικά, μετά την σύγκληση της Α’ Διεθνούς Ένωσης Εργατών, το 1864, η παράταξη του Μαρξ και των Σιωνιστών θριάμβευσε, ο Προυντόν και ο Μπακούνιν τέθηκαν στο περιθώριο και σταδιακά άρχισαν να δημιουργούνται τα διάφορα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία είχαν σκοπό (τί άλλο;) να υπηρετήσουν τα σχέδια των Σιωνιστών.
Έστω και αν διάφοροι Ευρωπαίοι αντιτάχθηκαν στον μαρξισμό, όπως ο κορυφαίος Ιταλός μασόνος Mazzini, τίποτα δεν μπόρεσε να εμποδίσει την εξάπλωση του καμπαλιστικού κομμουνισμού. Η ευρωπαϊκή Αριστερά έμεινε, όπως και ο τεκτονισμός, για πάντα αιχμάλωτη στον Σιωνισμό.
Χρυσή Αυγή, Ερμητισμός και αρχαιολάτρες
Μόλις τακτοποίησαν οι Σιωνιστές το θέμα της Αριστεράς στην Ευρώπη (με τους ιλλουμινάτους και τον κομμουνισμό), στράφηκαν και στην Δεξιά (με τους ροδόσταυρους και την Χρυσή Αυγή).
Το έργο, που ανέθεσαν στον Μαρξ για την Αριστερά (να στήσει μια παγίδα για τους Ευρωπαίους Αριστερούς), το ανέθεσαν και στον Γουέστκοτ (William Wynn Westcott) για την Δεξιά. Ο Γουέστκοτ ήταν ο αρχηγός των Ροδόσταυρων της Αγγλίας, μασόνος, καμπαλιστής, ερμητικός, αλχημιστής και αστρολόγος (πολυτάλαντος άνθρωπος!), που το 1888 ίδρυσε το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής (Hermetic Order of Golden Dawn).
Ως ερμητικός, λάτρευε την αρχαία αιγυπτιακή μαγεία και γενικότερα τον αποκρυφισμό, που είναι και ένα από τα βασικά εργαλεία των Σιωνιστών. Οι χρυσαυγίτες επεκτάθηκαν και στην Γερμανία, όπου ίδρυσαν την Εταιρεία της Θούλης (Thule), η οποία διαμόρφωσε τον Ναζισμό και τον Χίτλερ!
Η θεωρία των ροδόσταυρων και χρυσαυγιτών ήταν η εξής: πίστευαν ότι είναι απόγονοι μιας πανάρχαιας ευρωπαϊκής φυλής, η οποία είχε θεϊκό αίμα στις φλέβες της. Αυτή η φυλή αλλοιώθηκε από επιγαμίες που έγιναν με άλλες κατώτερες φυλές και με την εμφάνιση του Χριστιανισμού. Σκοπός της Χρυσής Αυγής και των... θυγατρικών της εταιρειών (όπως η Θούλη) ήταν να επαναφέρουν τις αρχαίες θρησκείες της Ευρώπης (σβήνοντας τον Χριστιανισμό) και να καθαρίσουν το αίμα στις φλέβες τους (σβήνοντας κάθε άλλη φυλή, που θεωρούσαν κατώτερη).
Όλα αυτές οι παρανοϊκές θεωρίες εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη του 20ού αιώνα, του ορθολογισμού, της γνώσης, της προόδου, με τα γνωστά επακόλουθα του Ναζισμού. Αξίζει να καταλάβουμε ότι ο Χίτλερ ήταν μάγος, σατανιστής, που πίστευε σε όλη αυτήν την τρέλα, αλλά για τους τρελούς Σιωνιστές ήταν χρήσιμο εργαλείο, για να αιματοκυλήσουν την Ευρώπη.
Οι ερμητικοί-ροδόσταυροι ήρθαν και στην Ελλάδα. Ίδρυσαν το κόμμα της Χρυσής Αυγής και διάφορες παραθρησκευτικές ομάδες, όπως Έλληνες Εθνικοί, Δωδεκαθεϊστές, Ομάδα Έψιλον, που έχουν δήθεν τον στόχο να επαναφέρουν την αρχαία ελληνική θρησκεία, εξυπηρετώντας την λαχτάρα του Σιωνισμού να συντρίψει τον Χριστιανισμό. Χώρια που τελικά ασχολούνται με την αιγυπτιακή μαγεία (ερμητισμό) περισσότερο, παρά με την αρχαία Ελλάδα.
Η θλιβερή κατάληξη όλης αυτής της υποχθόνιας δράσης των Σιωνιστών είναι να παρασύρονται οι Έλληνες από αυτές τις ομάδες, να πιστεύουν σε κάθε είδους παραμύθια (ότι οι Χριστιανοί έσφαζαν τους Έλληνες, ότι κατέστρεφαν τα αρχαία μνημεία) και να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή, απογοητευμένοι από τις υπόλοιπες μαριονέτες της πολιτικής, με την ελπίδα ότι η εκ Σιωνισμού ορμώμενη Χρυσή Αυγή θα σώσει την Ελλάδα. Φεῦ τῆς Ἑλλάδος...
Η κατασκευή της Γερμανίας
Οι Σιωνιστές απολαμβάνουν να βλέπουν αιματοχυσίες, ολόκληρα έθνη να σφάζονται μεταξύ τους. Η απόλαυση αυξάνεται, όταν το αίμα που χύνεται είναι χριστιανικό! Γι' αυτό και έψαχναν σε όλο τον 19ο αιώνα τρόπους να οδηγήσουν τα ευρωπαϊκά έθνη σε φρικτούς πολέμους, τέτοιους που δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος. Ήθελαν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για Παγκόσμιους Πολέμους, από τους οποίους θα έβγαιναν όλοι οι αντίπαλοι διαλυμένοι.
Ωστόσο, η Ευρώπη του 19ου αιώνα δεν τους βόλευε, όπως ήταν. Υπήρχαν τρεις αυτοκρατορίες, η Μεγάλη Βρεταννία, η Τσαρική Ρωσία και η Αυστροουγγαρία των Αψβούργων. Υπήρχε και η λεγόμενη Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, αλλά στην πράξη οι γερμανικές φυλές ήταν κατακερματισμένες σε κρατίδια, της Βαυαρίας, της Έσσης (όπου ζούσαν οι Ρότσιλντ), της Πρωσσίας (Borussia) και άλλα.
Καμία από τις μέχρι τότε αυτοκρατορίες δεν είχε την επιθυμία να συγκρουστεί με άλλες, ιδίως μετά τους ναπολεόντειους πολέμους. Οι μόνοι πολεμοχαρείς ήταν οι Γερμανοί της Πρωσσίας, τους οποίους και αξιοποίησαν οι Σιωνιστές.
Oι τράπεζες των Ρότσιλντ, κυρίως μέσω του συνεργάτη τους στο Βερολίνο, του Εβραίου τραπεζίτη Gerson von Bleichröder, χρηματοδοτούσαν τον καγκελάριο (πρωθυπουργό) της Πρωσσίας Οtto von Bismarck, ώστε να μπορέσει να διεξαγάγει πολέμους, που θα οδηγούσαν στην δημιουργία μιας νέας γερμανικής αυτοκρατορίας.
Πράγματι οι Πρώσσοι επιτέθηκαν στους Αυστριακούς το 1866 και στους Γάλλους το 1870, όπου οι Πρώσσοι πολιόρκησαν και το Παρίσι. Τον καιρό που οι πολιορκημένοι Γάλλοι έτρωγαν γάτες και σκύλους, για να επιβιώσουν, ο Μπίσμαρκ ήταν φιλοξενούμενος στο «Château de Ferrières», το παλάτι του Αlphonse Rothschild, ο οποίος ήταν παρών και στις διαπραγματεύσεις για την συνθήκη ειρήνης, μεταξύ Γαλλίας και Πρωσσίας.
Με την λήξη του πολέμου, το 1871, δημιουργήθηκε το κράτος της Γερμανίας, το οποίο ήταν γερμανικό μόνο στο όνομα, καθώς ο πληθυσμός του ήταν μείγμα από γερμανικά φύλα, Σλαύους (Πολωνούς κυρίως), ακόμη και Ασιάτες! Οι Γερμανοί από την αρχαιότητα δεν ήταν ένα έθνος, αλλά διάφορα φύλα, που μιλούσαν παρόμοιες γερμανικές διαλέκτους. Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τους Σιωνιστές, που είχαν την καταπληκτική ιδέα να ενώσουν σε ένα κράτος τα γερμανικά φύλα, ώστε να κατασκευάσουν τον μελλοντικό δολοφόνο της Ευρώπης!
Από εδώ και πέρα, με την ενιαία και πανίσχυρη Γερμανία, είχε ανοίξει ο δρόμος για να πραγματοποιηθεί ένα ακόμη σιωνιστικό όνειρο: οι Παγκόσμιοι πόλεμοι, που ισοπέδωσαν την Ευρώπη. Την κυριαρχία των Εβραίων στην Γερμανία την είχε αντιληφθεί και ο Μπακούνιν, στην γνωστή του επιστολή σχετικά με τον Μαρξ και τους Ρότσιλντ:
«Ο Μαρξ είναι Εβραίος και είναι περικυκλωμένος από ένα πλήθος μικροπρεπών, περισσότερο ή λιγότερο νοημόνων, ραδιούργων, εύστροφων, κερδοσκόπων Εβραίων, την ώρα που οι Εβραίοι βρίσκονται παντού, σαν εμπορικοί και τραπεζικοί παράγοντες, συγγραφείς, πολιτικοί, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρώσεων.
Εν συντομία (οι Εβραίοι είναι) λογοτεχνικοί μεσάζοντες, την ίδια ώρα που είναι οικονομικοί μεσάζοντες, με το ένα πόδι στην τράπεζα και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα και με τα οπίσθια τους καθισμένα στον γερμανικό τύπο. Αυτοί έχουν γραπώσει τον έλεγχο όλων των εφημερίδων, και μπορείτε να φανταστείτε τι εμετικά έντυπα είναι το αποτέλεσμα τους.
Τώρα, αυτός όλος ο εβραϊκός κόσμος, ο οποίος συγκροτεί μια σέκτα εκμετάλλευσης, ένα λαό από βδέλλες , ένα αδηφάγο παράσιτο, στην οποία είναι στενά και βαθιά συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, χωρίς να λογαριάζουν όχι μόνο συνοριακές, αλλά επίσης ούτε και πολιτικές διαφορές- αυτός ο Εβραϊκός κόσμος είναι στις ημέρες μας, κατά μεγάλο μέρος, στη διάθεση του Μαρξ ή του Ρότσιλντ.»
Οἱ φωτογραφίες εἶναι δικῆς μας ἐπιλογῆς
Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και, προκειμένου να έχει προοπτική προόδου, αποφάσισε να βαπτισθεί Λουθηρανός, κάτι που έκαναν αρκετοί Εβραίοι της Ευρώπης, για να αποφεύγουν τους διωγμούς, όπως οι Μαρράνος της Ισπανίας.
Η καμπαλιστική θρησκεία, βέβαια, δεν έσβηνε μέσα στα σπίτια των καμπαλιστών Εβραίων, κάτι που φαίνεται και στην οικογένεια Μαρξ. Ο Καρλ Μαρξ ήταν άνθρωπος με εξαιρετικά χαρίσματα, καθώς και με φιλοσοφική και ποιητική διάθεση. Σε νεαρή ηλικία έγραψε ποιήματα, που αναδεικνύουν άνθρωπο ποτισμένο με τις θεμελιώδεις καμπαλιστικές ιδέες: μίσος για τον Θεό (Αδονάι τον αποκαλούν οι καμπαλιστές), πίστη ότι ο άνθρωπος είναι από μόνος του θεός, λαχτάρα να μετατρέψει τα πάντα σε κόλαση (ιδίως στο ανατριχιαστικό του ποίημα Oulanem).
Οι Σιωνιστές, στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τα πάντα στην Ευρώπη, επιδίωξαν να αιχμαλωτίσουν και το εργατικό κίνημα. Αυτό το δύσκολο έργο το ανέθεσαν στον πιο ευφυή καμπαλιστή, που είχαν στην ομάδα τους, τον Μαρξ, που είχε και την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειας Ρότσιλντ.
Και ο Μαρξ κατάφερε να μετατρέψει την καμπαλιστική θρησκεία σε πολιτική ιδεολογία, που απευθυνόταν στα πλήθη των εργατών και των αγροτών της Ευρώπης, δημιουργώντας τον κομμουνισμό. Βασική διδασκαλία του Μαρξ ήταν ότι δεν υπάρχει τίποτα πνευματικό (υπερφυσικό) και ότι η θρησκεία είναι πηγή δυστυχίας για τον άνθρωπο.
Καλούσε τους προλετάριους (φτωχούς) σε επανάσταση, ώστε να επιβληθεί η δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία θα καταργήσει τα πάντα (εθνική συνείδηση, κράτη, κοινωνικές τάξεις, θρησκείες) και θα κυριαρχεί αιώνια. Συνεπώς, το προλεταριάτο θα είναι ο "Μεσσίας" και η εποχή, που θα ανατείλει μετά την επανάσταση, θα είναι η μεσσιανική εποχή, που θα είναι κυρίαρχη παγκόσμια και αιώνια!
Η ήττα της Αριστεράς από τον Μαρξισμό
Τα βρώμικα παιχνίδια των Ρότσιλντ και των λοιπών καμπαλιστών δεν πέρασαν απαρατήρητα από όλους. Υπήρχαν Ευρωπαίοι οξυδερκείς, που έβλεπαν τον κίνδυνο που σκέπαζε την Ευρώπη, με σκοπό να την βυθίσει στο σκοτάδι για πάντα. Και, παραδόξως, έγιναν αντιληπτά από δύο κορυφαίες μορφές της Αριστεράς, τον Γάλλο μουτουαλιστή Προυντόν (Pierre-Joseph Proudhon) και τον Ρώσο αναρχοκολλεκτιβιστή Μπακούνιν (Mikhail Alexandrovich Bakunin).
Και οι δύο γνώριζαν τον Μαρξ και αντιλαμβάνονταν πολύ καλά τί συνέβαινε στα μέσα του 19ου αιώνα στην Ευρώπη. Έβλεπαν την σιωνιστική τοκογλυφία να αλυσοδένει τα πάντα, τους Ρότσιλντ με τις τράπεζές τους να κυριαρχούν και τον Μαρξ να κόπτεται για τα δικαιώματα των αδυνάτων!
Ο πρώτος, που ξέσπασε (αν και ήταν μασόνος!), ήταν ο Προυντόν. Το 1847 γράφει: «Oι Rothschild, Crémieux, Marx, Fould, κακοί, χολερικοί, πικροί άνθρωποι, που μας μισούν» και θεωρούσε πως για τα οικονομικά προβλήματα υπεύθυνος ήταν ο καπιταλισμός και ειδικά οι Εβραίοι δανειστές. Ειδικά τον Μαρξ ο Προυντόν τον αποκαλούσε «μπουρζουά σοσιαλιστή», χλευάζοντας την ατέλειωτη υποκρισία του.
Την σκυτάλη, έπειτα, πήρε ο Μπακούνιν. Έχοντας καταλάβει τί σημαίνει για την Ευρώπη Μαρξ και Ρότσιλντ, έγραψε σε επιστολή του το 1871:
«Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μια ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο σεβασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τί κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μια κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στον μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξή του.» .
Όταν ο Μαρξ μιλούσε εναντίον του καπιταλισμού, στα μέσα του 19ου αιώνα, οι Ρότσιλντ είχαν ήδη ιδρύσει τράπεζες σχεδόν παντού στην Ευρώπη, ήταν οι πασίγνωστοι τοκογλύφοι καπιταλιστές. Ωστόσο, ο πολυγραφότατος Μαρξ δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα μελάνι στα γραπτά του, για να επικρίνει τον οίκο Ρότσιλντ, τον ισχυρότερο εκπρόσωπο του αδίστακτου καπιταλισμού, που έστιβε τα θύματά του για να πολλαπλασιάσει την αμύθητη περιουσία του.
Τελικά, μετά την σύγκληση της Α’ Διεθνούς Ένωσης Εργατών, το 1864, η παράταξη του Μαρξ και των Σιωνιστών θριάμβευσε, ο Προυντόν και ο Μπακούνιν τέθηκαν στο περιθώριο και σταδιακά άρχισαν να δημιουργούνται τα διάφορα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης, τα οποία είχαν σκοπό (τί άλλο;) να υπηρετήσουν τα σχέδια των Σιωνιστών.
Έστω και αν διάφοροι Ευρωπαίοι αντιτάχθηκαν στον μαρξισμό, όπως ο κορυφαίος Ιταλός μασόνος Mazzini, τίποτα δεν μπόρεσε να εμποδίσει την εξάπλωση του καμπαλιστικού κομμουνισμού. Η ευρωπαϊκή Αριστερά έμεινε, όπως και ο τεκτονισμός, για πάντα αιχμάλωτη στον Σιωνισμό.
Χρυσή Αυγή, Ερμητισμός και αρχαιολάτρες
Μόλις τακτοποίησαν οι Σιωνιστές το θέμα της Αριστεράς στην Ευρώπη (με τους ιλλουμινάτους και τον κομμουνισμό), στράφηκαν και στην Δεξιά (με τους ροδόσταυρους και την Χρυσή Αυγή).
Το έργο, που ανέθεσαν στον Μαρξ για την Αριστερά (να στήσει μια παγίδα για τους Ευρωπαίους Αριστερούς), το ανέθεσαν και στον Γουέστκοτ (William Wynn Westcott) για την Δεξιά. Ο Γουέστκοτ ήταν ο αρχηγός των Ροδόσταυρων της Αγγλίας, μασόνος, καμπαλιστής, ερμητικός, αλχημιστής και αστρολόγος (πολυτάλαντος άνθρωπος!), που το 1888 ίδρυσε το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής (Hermetic Order of Golden Dawn).
Ως ερμητικός, λάτρευε την αρχαία αιγυπτιακή μαγεία και γενικότερα τον αποκρυφισμό, που είναι και ένα από τα βασικά εργαλεία των Σιωνιστών. Οι χρυσαυγίτες επεκτάθηκαν και στην Γερμανία, όπου ίδρυσαν την Εταιρεία της Θούλης (Thule), η οποία διαμόρφωσε τον Ναζισμό και τον Χίτλερ!
Η θεωρία των ροδόσταυρων και χρυσαυγιτών ήταν η εξής: πίστευαν ότι είναι απόγονοι μιας πανάρχαιας ευρωπαϊκής φυλής, η οποία είχε θεϊκό αίμα στις φλέβες της. Αυτή η φυλή αλλοιώθηκε από επιγαμίες που έγιναν με άλλες κατώτερες φυλές και με την εμφάνιση του Χριστιανισμού. Σκοπός της Χρυσής Αυγής και των... θυγατρικών της εταιρειών (όπως η Θούλη) ήταν να επαναφέρουν τις αρχαίες θρησκείες της Ευρώπης (σβήνοντας τον Χριστιανισμό) και να καθαρίσουν το αίμα στις φλέβες τους (σβήνοντας κάθε άλλη φυλή, που θεωρούσαν κατώτερη).
Όλα αυτές οι παρανοϊκές θεωρίες εξαπλώθηκαν στην Ευρώπη του 20ού αιώνα, του ορθολογισμού, της γνώσης, της προόδου, με τα γνωστά επακόλουθα του Ναζισμού. Αξίζει να καταλάβουμε ότι ο Χίτλερ ήταν μάγος, σατανιστής, που πίστευε σε όλη αυτήν την τρέλα, αλλά για τους τρελούς Σιωνιστές ήταν χρήσιμο εργαλείο, για να αιματοκυλήσουν την Ευρώπη.
Οι ερμητικοί-ροδόσταυροι ήρθαν και στην Ελλάδα. Ίδρυσαν το κόμμα της Χρυσής Αυγής και διάφορες παραθρησκευτικές ομάδες, όπως Έλληνες Εθνικοί, Δωδεκαθεϊστές, Ομάδα Έψιλον, που έχουν δήθεν τον στόχο να επαναφέρουν την αρχαία ελληνική θρησκεία, εξυπηρετώντας την λαχτάρα του Σιωνισμού να συντρίψει τον Χριστιανισμό. Χώρια που τελικά ασχολούνται με την αιγυπτιακή μαγεία (ερμητισμό) περισσότερο, παρά με την αρχαία Ελλάδα.
Η θλιβερή κατάληξη όλης αυτής της υποχθόνιας δράσης των Σιωνιστών είναι να παρασύρονται οι Έλληνες από αυτές τις ομάδες, να πιστεύουν σε κάθε είδους παραμύθια (ότι οι Χριστιανοί έσφαζαν τους Έλληνες, ότι κατέστρεφαν τα αρχαία μνημεία) και να ψηφίζουν Χρυσή Αυγή, απογοητευμένοι από τις υπόλοιπες μαριονέτες της πολιτικής, με την ελπίδα ότι η εκ Σιωνισμού ορμώμενη Χρυσή Αυγή θα σώσει την Ελλάδα. Φεῦ τῆς Ἑλλάδος...
Η κατασκευή της Γερμανίας
Οι Σιωνιστές απολαμβάνουν να βλέπουν αιματοχυσίες, ολόκληρα έθνη να σφάζονται μεταξύ τους. Η απόλαυση αυξάνεται, όταν το αίμα που χύνεται είναι χριστιανικό! Γι' αυτό και έψαχναν σε όλο τον 19ο αιώνα τρόπους να οδηγήσουν τα ευρωπαϊκά έθνη σε φρικτούς πολέμους, τέτοιους που δεν είχε ξαναδεί ο κόσμος. Ήθελαν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για Παγκόσμιους Πολέμους, από τους οποίους θα έβγαιναν όλοι οι αντίπαλοι διαλυμένοι.
Ωστόσο, η Ευρώπη του 19ου αιώνα δεν τους βόλευε, όπως ήταν. Υπήρχαν τρεις αυτοκρατορίες, η Μεγάλη Βρεταννία, η Τσαρική Ρωσία και η Αυστροουγγαρία των Αψβούργων. Υπήρχε και η λεγόμενη Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, αλλά στην πράξη οι γερμανικές φυλές ήταν κατακερματισμένες σε κρατίδια, της Βαυαρίας, της Έσσης (όπου ζούσαν οι Ρότσιλντ), της Πρωσσίας (Borussia) και άλλα.
Καμία από τις μέχρι τότε αυτοκρατορίες δεν είχε την επιθυμία να συγκρουστεί με άλλες, ιδίως μετά τους ναπολεόντειους πολέμους. Οι μόνοι πολεμοχαρείς ήταν οι Γερμανοί της Πρωσσίας, τους οποίους και αξιοποίησαν οι Σιωνιστές.
Gerson von Bleichröder
Oι τράπεζες των Ρότσιλντ, κυρίως μέσω του συνεργάτη τους στο Βερολίνο, του Εβραίου τραπεζίτη Gerson von Bleichröder, χρηματοδοτούσαν τον καγκελάριο (πρωθυπουργό) της Πρωσσίας Οtto von Bismarck, ώστε να μπορέσει να διεξαγάγει πολέμους, που θα οδηγούσαν στην δημιουργία μιας νέας γερμανικής αυτοκρατορίας.
Οtto von Bismarck
Πράγματι οι Πρώσσοι επιτέθηκαν στους Αυστριακούς το 1866 και στους Γάλλους το 1870, όπου οι Πρώσσοι πολιόρκησαν και το Παρίσι. Τον καιρό που οι πολιορκημένοι Γάλλοι έτρωγαν γάτες και σκύλους, για να επιβιώσουν, ο Μπίσμαρκ ήταν φιλοξενούμενος στο «Château de Ferrières», το παλάτι του Αlphonse Rothschild, ο οποίος ήταν παρών και στις διαπραγματεύσεις για την συνθήκη ειρήνης, μεταξύ Γαλλίας και Πρωσσίας.
Με την λήξη του πολέμου, το 1871, δημιουργήθηκε το κράτος της Γερμανίας, το οποίο ήταν γερμανικό μόνο στο όνομα, καθώς ο πληθυσμός του ήταν μείγμα από γερμανικά φύλα, Σλαύους (Πολωνούς κυρίως), ακόμη και Ασιάτες! Οι Γερμανοί από την αρχαιότητα δεν ήταν ένα έθνος, αλλά διάφορα φύλα, που μιλούσαν παρόμοιες γερμανικές διαλέκτους. Αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα για τους Σιωνιστές, που είχαν την καταπληκτική ιδέα να ενώσουν σε ένα κράτος τα γερμανικά φύλα, ώστε να κατασκευάσουν τον μελλοντικό δολοφόνο της Ευρώπης!
Από εδώ και πέρα, με την ενιαία και πανίσχυρη Γερμανία, είχε ανοίξει ο δρόμος για να πραγματοποιηθεί ένα ακόμη σιωνιστικό όνειρο: οι Παγκόσμιοι πόλεμοι, που ισοπέδωσαν την Ευρώπη. Την κυριαρχία των Εβραίων στην Γερμανία την είχε αντιληφθεί και ο Μπακούνιν, στην γνωστή του επιστολή σχετικά με τον Μαρξ και τους Ρότσιλντ:
«Ο Μαρξ είναι Εβραίος και είναι περικυκλωμένος από ένα πλήθος μικροπρεπών, περισσότερο ή λιγότερο νοημόνων, ραδιούργων, εύστροφων, κερδοσκόπων Εβραίων, την ώρα που οι Εβραίοι βρίσκονται παντού, σαν εμπορικοί και τραπεζικοί παράγοντες, συγγραφείς, πολιτικοί, ανταποκριτές εφημερίδων όλων των αποχρώσεων.
Εν συντομία (οι Εβραίοι είναι) λογοτεχνικοί μεσάζοντες, την ίδια ώρα που είναι οικονομικοί μεσάζοντες, με το ένα πόδι στην τράπεζα και το άλλο στο σοσιαλιστικό κίνημα και με τα οπίσθια τους καθισμένα στον γερμανικό τύπο. Αυτοί έχουν γραπώσει τον έλεγχο όλων των εφημερίδων, και μπορείτε να φανταστείτε τι εμετικά έντυπα είναι το αποτέλεσμα τους.
Τώρα, αυτός όλος ο εβραϊκός κόσμος, ο οποίος συγκροτεί μια σέκτα εκμετάλλευσης, ένα λαό από βδέλλες , ένα αδηφάγο παράσιτο, στην οποία είναι στενά και βαθιά συνδεδεμένοι ο ένας με τον άλλον, χωρίς να λογαριάζουν όχι μόνο συνοριακές, αλλά επίσης ούτε και πολιτικές διαφορές- αυτός ο Εβραϊκός κόσμος είναι στις ημέρες μας, κατά μεγάλο μέρος, στη διάθεση του Μαρξ ή του Ρότσιλντ.»
Οἱ φωτογραφίες εἶναι δικῆς μας ἐπιλογῆς
«Τριβέλι Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀγαπητοὺς ἀναγνῶστες μας, ὅτι σχόλια, τὰ ὁποῖα ἐμπεριέχουν προσβλητικοὺς χαρακτηρισμούς, διαφημίζουν κόμματα ἢ εἶναι γραμμένα μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρες (γκρήκλις), θὰ διαγράφωνται ἄνευ προειδοποιήσεως!